Zo'n 20 jaar geleden ben ik aan deze knie geopereerd en is er een stukje meniscus verwijderd (zat een scheurtje in door een schop van een shetlandpony) en ik had zo'n vermoeden dat er wel weer iets met mijn meniscus aan de hand zou zijn.
Op de foto's was het allemaal niet duidelijk genoeg te zien en dus moest er een MRI-scan worden gemaakt. Daar kreeg ik gisteren de uitslag van en ik moet eerlijk zeggen dat ik er best een beetje stuk van ben. Het zou kunnen zijn dat er opnieuw een scheurtje in een meniscus zit, maar dat is nu waarschijnlijk niet de oorzaak van de zwelling en de pijn.
Wat men wel heel duidelijk kon zien was dat er artrose in het kniegewricht zit en wel zo dat een flink deel van het kraakbeen al is verdwenen. Theoretisch heb ik dus een knie van iemand op leeftijd, ware het niet dat ik nog maar 35 ben en dus (veel) te jong voor een nieuwe knie. Het proces is onomkeerbaar (vertel mij wat, ik ben paardenmens, dus artrose is geen vreemd woord) en het is niet te voorspellen in wat voor tempo het gewricht verder achteruit zal gaan.
Wat we nu gaan doen is met fysiotherapie proberen om de spieren rondom het gewricht sterk te maken zodat die de schokken meer gaan opvangen en ik langer door kan lopen zo.
Toch is zulk nieuws best een klap in je gezicht. Vooral omdat ik weet dat mijn klachten in het afgelopen jaar flink zijn toegenomen. Wie zegt dat het nu niet doorzet en ik straks toch al een nieuwe knie moet. Als ik dan echt op leeftijd ben kan ik straks niet meer lopen

En hoe zit het met mijn andere gewrichten? Jaren geleden kreeg ik de diagnose fybromyalgie omdat ik veel gewrichtsklachten heb in mijn enkels, knieën, heupen en polsen, maar daar begin ik nu twijfels over te krijgen. Wat als daar ook artrose in zit?
Als een paard op jonge leeftijd vol artrose zit, dan betekent dat vaak het einde..
Al met al, maak ik me nu best wel een beetje ongerust. Daarom ben ik heel benieuwd of hier meer mensen zijn die op relatief jonge leeftijd al met artrose te maken hebben en hoe jullie daarmee omgaan.