Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-03-16 13:22

'Het zit tussen je oren!'

Geplaatst door de TopicStarter : 01-03-16 13:22

Ik vraag me af of dokters/specialisten deze kreet steeds vaker gebruiken wanneer ze de oorzaak van een medisch probleem niet kunnen vinden?

Voorbeeldje: mijn vriend (inmiddels man

) viel geregeld weg. Hij voelde zich dan plotseling beroerd, kreeg last van tunnelvisie, begon enorm te zweten en zijn ogen draaiden weg. Dan was hij een paar minuten niet aanspreekbaar en kwam vervolgens weer langzaam bij. Compleet gedesoriënteerd. Hij was dan helemaal kapot en had dan echt 2 dagen nodig om bij te komen. Soms volgden er na zo'n aanval nog een serie kleine aanvallen.
Ik stond iedere keer angsten uit, want het leek voor mij iedere keer net alsof hij zijn laatste adem uitblies.
We zijn toen dokters en specialisten afgelopen (mijn eerste ingeving was: epilepsie) maar de dokters vonden het niet aansluiten. Op scans etc was niets te zien. Geen tumor.. Geen epilepsie..
Conclusie: Het zit tussen de oren!

Ja echt, met zulke symptomen??? 8)7

Dat lijkt me toch heel sterk.
Uiteindelijk na een paar maanden kregen we toch een doorverwijzing naar een epilepsiekliniek en kwam alsnog de diagnose epilepsie, en dan ook nog eens een vorm waarbij zijn hart tijdens een aanval stil staat! Zat ik er met mijn doodsangst toch niet zo ver naast...
Wat waren we opgelucht! Natuurlijk is het geen fijne diagnose, maar we waren toch niet helemaal gek! En nu wisten we tenminste hoe er behandeld kon worden.

Inmiddels krijgt hij medicatie en heeft hij *klop het snel af* al ruim 2.5 jaar geen aanval meer gehad. Maar toch zit het me nog altijd niet lekker dat het zo snel op psychische klachten werd afgeschoven.
Je kunt als arts toch wel bedenken dat dat niet kan?

Wie heeft er ook weleens het labeltje 'het zit tussen je oren!' opgelegd gekregen?

Laatst bijgewerkt door Cayenne op 01-03-16 13:26, in het totaal 3 keer bewerkt

**Geplaatst**: 01-03-16 13:25

Re: 'Het zit tussen je oren!'

Geplaatst: 01-03-16 13:25

Ja hoor, ik moest maar gewoon "uitzieken", nu bijna 4 jaar laten ben ik nergens meer toe in staat.
Het begon met vermoeidheid en is nu tig keer zo erg met allerlei pijn. Mijn immuunsysteem werkt niet goed en ze weten eigenlijk nog niet wat er precies aan de hand is.

Bizar hoe licht er soms gedacht word over vrij ernstige symptomen.

**Geplaatst**: 01-03-16 13:25

Geplaatst: 01-03-16 13:25

Mijn rugklachten zat tussen m'n oren.
Ownee... Op een (na lang aandringen) MRI en röntgen bleek de hernia niet tussen m'n oren maar tussen m'n wervels te zitten...

**Geplaatst**: 01-03-16 13:26

Geplaatst: 01-03-16 13:26

Ik zelf niet, m'n vriend wel. Continu last van z'n schouder, is vroeger een muisarm geweest en heeft tijdje onder behandeling gestaan van een fysiotherapeute die ook continu riep 'het zit tussen je oren joh..'
Nu heb ik inmiddels ook ervaring met de betreffende therapeute en die zou echt niet werkzaam mogen zijn, maar goed. Iedere keer als ie last heeft moet ik kneden en dan zie je dat er echt vuurrode vlekken ontstaan en echt knetterharde bulten, en dan ook écht knetterhard. Maar als arts en fysio allebei roepen 't zit tussen je oren' kom je niet heel ver. Ben eigenlijk aan het wachten tot ie een keer een second opinion aanvraagt of een echo in een goed ziekenhuis. Ziekenhuis hier om de hoek ben ik niet zo fan van, daar zagen ze m'n gebroken rug aan voor een kneuzing en dus dat slaan we bij voorbaat al over

Maar dat is gelukkig niet zo idioot eng als bij jouw man! Zo zie je maar, eerste ingeving is over het algemeen behoorlijk juist..

**Geplaatst**: 01-03-16 13:29

Geplaatst: 01-03-16 13:29

Azmay schreef:
Ja hoor, ik moest maar gewoon "uitzieken", nu bijna 4 jaar laten ben ik nergens meer toe in staat.
Het begon met vermoeidheid en is nu tig keer zo erg met allerlei pijn. Mijn immuunsysteem werkt niet goed en ze weten eigenlijk nog niet wat er precies aan de hand is.

Bizar hoe licht er soms gedacht word over vrij ernstige symptomen.

Ik ben ook ontzettend vaak heel moe en ben ook vatbaar voor virussen. Uiteindelijk bloed laten prikken en de uitslag is tekort aan Vitamine D! Vanaf vandaag gaan we er aan werken en hopelijk gaat het snel beter. Misschien voor jou even iets om te laten testen?

Overigens heb ik veel vaker geklaagd dat ik zo moe was en kreeg ook van de arts te horen "je moet jezelf gewoon even aanpakken", omdat uit mijn bloed niets te ontdekken was. Nu eindelijk mijn vit. D laten testen en jawel... Daar is het probleem! Het zit dus niet tussen mijn oren, maar is daadwerkelijk een lichamelijk probleem. Niet zo ernstig als epilepsie, maar wel degelijk iets wat een naam heeft. Ik "stel me dus niet aan!" (wat ik o zo vaak heb gehoord...)

**Geplaatst**: 01-03-16 13:30

Geplaatst: 01-03-16 13:30

Ook ik dacht bij jouw vriend meteen aan epilepsie, ik vind de diagnose namelijk echt passen (2e jaar geneeskunde

). Maar ik denk dat het een soort coping mechanisme is voor sommige artsen. Zij kunnen het niet vinden, dus ze leggen het buiten zich neer.

In dat opzicht is geneeskunst iets vreemds, want met alleen psyche kun je al heel veel ernstiger maken of juist verbeteren (denk maar aan het placebo effect). Het is een soort grijs gebied wat door niemand volledig begrepen wordt.

**Geplaatst**: 01-03-16 13:31

Geplaatst: 01-03-16 13:31

Het gebeurt volgens mij steeds vaker tegenwoordig

Oma werd steeds weggestuurd uit het ziekenhuis en bij de huisarts met een onverklaarbare huiduitslag... "zou een soort eczeem zijn, ging wel weer over met een zalfje" na 5 maanden zeuren en zeiken bleek het na een huidafkrabsel (waarom bedenken ze dat niet eerder :roll:

) gewoon kanker te zijn... en bedankt he doktoren...

**Geplaatst**: 01-03-16 13:32

Geplaatst: 01-03-16 13:32

Agossie schreef:
Azmay schreef:
Ja hoor, ik moest maar gewoon "uitzieken", nu bijna 4 jaar laten ben ik nergens meer toe in staat.
Het begon met vermoeidheid en is nu tig keer zo erg met allerlei pijn. Mijn immuunsysteem werkt niet goed en ze weten eigenlijk nog niet wat er precies aan de hand is.

Bizar hoe licht er soms gedacht word over vrij ernstige symptomen.

Ik ben ook ontzettend vaak heel moe en ben ook vatbaar voor virussen. Uiteindelijk bloed laten prikken en de uitslag is tekort aan Vitamine D! Vanaf vandaag gaan we er aan werken en hopelijk gaat het snel beter. Misschien voor jou even iets om te laten testen?

Overigens heb ik veel vaker geklaagd dat ik zo moe was en kreeg ook van de arts te horen "je moet jezelf gewoon even aanpakken", omdat uit mijn bloed niets te ontdekken was. Nu eindelijk mijn vit. D laten testen en jawel... Daar is het probleem! Het zit dus niet tussen mijn oren, maar is daadwerkelijk een lichamelijk probleem. Niet zo ernstig als epilepsie, maar wel degelijk iets wat een naam heeft. Ik "stel me dus niet aan!" (wat ik o zo vaak heb gehoord...)

Bedankt voor de tip maar alles is al gecontroleerd en was prima, behalve dus mijn weerstand wat pas 3 jaar na het begin van het traject bekeken werd. Oja en ik heb voedingsintoleranties.

**Geplaatst**: 01-03-16 13:32

Geplaatst: 01-03-16 13:32

Ja hier ook dramatisch!

Na de pfeiffer altijd koorts, dikke lymfeklieren, chronisch vermoeid en brainfog gehouden en een super slechte weerstand. Maar volgens de assistente moest ik gewoon wat meer vitamines slikken!
Toch na veel zeuren naar de internist door gestuurd. En die kon niks vinden. Dus was gewoon gezond en moest maar weer aan het werk..

Nu 1,5 jaar verder kan ik eindelijk 3 keer per week een half uurtje paardrijden en tussen de 5 en 7 uurtjes werken per week. Maar ben gewoon super gezond

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-03-16 13:34

Geplaatst door de TopicStarter : 01-03-16 13:34

Sannens, ik heb zelf helemaal geen medische opleidingsachtergrond, maar het was ook het eerste waar ik aan dacht. Het is wel zo dat het bij de normale ziekenhuisscan (EEG geloof ik ook?) inderdaad niet te zien was. Pas in de epilepsiekliniek (Kempenhaege) werd het ontdekt toen hij een speciale scan moest ondergaan.
Ik wist trouwens niet dat het kon samengaan met het hart. Dat vind ik eigenlijk nog het engste. Mijn man heeft toen ook een hartkastje gehad die de activiteit moest meten tijdens een aanval. Er is toen een aanval gemeten waarbij het hart 11 seconden stil stond. Misschien niet superlang, maar dat was toch wel mijn grootste nachtmerrie -O-

Godzijdank start het hart dan opnieuw op (de dokters noemen het ongevaarlijk omdat er nog nooit iemand aan is overleden), maar mijn man zou maar net de eerste zijn, pfff.

Jemig, toch wel heel veel mensen die dus blijkbaar niet serieus genomen worden in hun klachten.
Tuurlijk, in een enkel geval kan het inderdaad psychisch zijn, maar de klachten die hierboven worden genoemd lijken mij toch duidelijk lichamelijk??

**Geplaatst**: 01-03-16 13:37

Geplaatst: 01-03-16 13:37

Jarenlang heb ik het aan moeten horen 'het zit tussen je oren'. Van verschillende (huis)artsen in meerdere ziekenhuizen en allerlei andere instanties. Al mijn klachten waren psychisch dachten ze en ik moest maar naar een psycholoog, dat zou het wel oplossen. Dus niet. In 2014 heb ik de diagnose ME/CVS gekregen. Tsja, ik heb inderdaad alle klachten en symptomen daarvan, dus het zou heel goed kunnen. Maar 100% zekerheid zal ik denk ik nooit krijgen. Een normaal leven kan ik niet leiden, of ik ooit zal kunnen werken is ook maar de vraag.

Ik hoor het ook bij meer mensen in m'n omgeving, dat klachten snel weggewimpeld worden. Dat vind ik echt te bizar voor woorden.

Wat een enge symptomen had je vriend zeg!

**Geplaatst**: 01-03-16 13:38

Geplaatst: 01-03-16 13:38

herkenbaar. al 4 jaar 24/7 moe, maar ik was nog jong en zou vanzelf wel over gaan. ik eet gezond, ik sport regelmatig en heb een goed ritme..

**Geplaatst**: 01-03-16 13:38

Geplaatst: 01-03-16 13:38

Uitval aan benen en krachtverlies, langdurige pijn in vele posities, geen aansluitende (fysio)therapie kunnen krijgen.
Al met al heeft het mij 8 jaar, 2 huisartsen en 4 fysiotherapeuten gekost voordat mijn ''psychische klacht'' een lichamelijke klacht werd voor de geleerden.
Op de scans een dikke hernia en inmiddels 3 verdunde tussenwervelschijven. En dat voor m'n 26ste toen der tijd. Ik vraag me af wat de schade was geweest als ik wel van begin af aan serieus was genomen. Dit alles terwijl ik nooit bij de huisarts kwam en bekend sta al hard voor mezelf.

**Geplaatst**: 01-03-16 13:40

Geplaatst: 01-03-16 13:40

JolisaJ schreef:
Al mijn klachten waren psychisch dachten ze en ik moest maar naar een psycholoog, dat zou het wel oplossen. Dus niet. In 2014 heb ik de diagnose ME/CVS gekregen.

Maar ME/CVS daar speelt toch ook een psychische compenent een rol?

**Geplaatst**: 01-03-16 13:41

Geplaatst: 01-03-16 13:41

Cayenne schreef:
Sannens, ik heb zelf helemaal geen medische opleidingsachtergrond, maar het was ook het eerste waar ik aan dacht. Het is wel zo dat het bij de normale ziekenhuisscan (EEG geloof ik ook?) inderdaad niet te zien was. Pas in de epilepsiekliniek (Kempenhaege) werd het ontdekt toen hij een speciale scan moest ondergaan.
Ik wist trouwens niet dat het kon samengaan met het hart. Dat vind ik eigenlijk nog het engste. Mijn man heeft toen ook een hartkastje gehad die de activiteit moest meten tijdens een aanval. Er is toen een aanval gemeten waarbij het hart 11 seconden stil stond. Misschien niet superlang, maar dat was toch wel mijn grootste nachtmerrie
Godzijdank start het hart dan opnieuw op (de dokters noemen het ongevaarlijk omdat er nog nooit iemand aan is overleden), maar mijn man zou maar net de eerste zijn, pfff.

Jemig, toch wel heel veel mensen die dus blijkbaar niet serieus genomen worden in hun klachten.
Tuurlijk, in een enkel geval kan het inderdaad psychisch zijn, maar de klachten die hierboven worden genoemd lijken mij toch duidelijk lichamelijk??

Een ziekte als depressie is een duidelijk psychische ziekte, waar je heel erg veel lichamelijke klachten van kan krijgen helaas. Het loopt echt ontzettend uiteen wat je jezelf kan aandoen door alleen je psyche.

Wel vind ik dat je zo'n conclusie alleen zou mogen trekken na veel onderzoek en herhaaldelijk niets vinden. Helaas zijn artsen ook maar mensen en kunnen ze ook net dat belangrijke puntje missen. :<

**Geplaatst**: 01-03-16 13:41

Geplaatst: 01-03-16 13:41

Cayenne gelukkg gaat het nu goed met je man.
Hebben jullie verder gezocht.

Mijn opa had een gigantische tennisbal bij zijn navel.
Navelbreuk volgens de artsen, ik zei kanker.
Na verder onderzoek bleek het ook kanker te zijn.

Ik zelf had al jaren vage gewrichtsklachten.
Van 'het zit tussen je oren' en 'je maakt van een mug een olifant' naar 'fibromyalgie'.
Uiteindelijk bij een geneticus terecht gekomen en de diagnose Ehlers-Danlos Syndroom gekregen.
Fibromyalgie heb ik er maar bij.

In augustus aan een schouder geopereerd. Tegen de orthopeed gezegd dat schouder om de haverklap luxeert (uit de kom schiet). Kon niet volgens de orthopeed.
Na de operatie kwam orthopeed aan mijn bed. Ze had tijdens de operatie heel makkelijk mijn schouder uit de kom kunnen duwen. Joh.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-03-16 13:43

Geplaatst door de TopicStarter : 01-03-16 13:43

Sannens: Oh, maar ik zou het ook geen enkel punt hebben gevonden wanneer de artsen gewoon hadden gezegd dat ze het niet kunnen vinden.
Het is mensenwerk en niemand heeft alle wijsheid in pacht. Dan moet je gewoon verder kijken en desnoods een doorverwijzing naar een specialist.
Maar om het dan maar af te doen als iets psychisch.. Dat vind ik echt niet kunnen. Zeker omdat dit duidelijk lichamelijke klachten waren. Hij was dan minutenlang compleet van de wereld en heeft zich daarbij weleens flink geblesseerd (out gaan in de douche bijvoorbeeld).

Laatst bijgewerkt door Cayenne op 01-03-16 13:45, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 01-03-16 13:43

Geplaatst: 01-03-16 13:43

ja hoor, hier ook. Opa werd steeds bleker en ging zich slap voelen, maar volgens de dokter niks aan de hand. Oma heeft doorgepakt en is naar ziekenhuis gereden. Slagaderlijke bloeding aan de binnenkant. +:)+

**Geplaatst**: 01-03-16 13:44

Geplaatst: 01-03-16 13:44

Oh ja, hier nog iemand: ernstige vermoeidheid, uitval in been; rechts vaker dan links, pijn in m'n zij, doof gevoel in ledematen, één oog wat minder goed zicht heeft, duizeligheid, problemen met plassen of juist niet, buikpijn, etc..... maar dat zat allemaal tussen de oren.... not....

Goed dat jullie zijn blijven zoeken en aandringen en er nu een passende oplossing/behandeling kan plaatsvinden.

**Geplaatst**: 01-03-16 13:45

Geplaatst: 01-03-16 13:45

Iris82 schreef:
JolisaJ schreef:
Al mijn klachten waren psychisch dachten ze en ik moest maar naar een psycholoog, dat zou het wel oplossen. Dus niet. In 2014 heb ik de diagnose ME/CVS gekregen.

Maar ME/CVS daar speelt toch ook een psychische compenent een rol?

Nee. Ik heb er veel over opgezocht, omdat mijn huisarts de term "postvirale vermoeidheid" had genoemd. Echt lichamelijk. Je kúnt er niets aan doen en er is bijzonder veel onbegrip.
Ik krijg al jaaaaaaaaren te horen dat ik me maar eens moet aanpakken en dat het tussen mijn oren zit. Echter, "aanpakken" werkt dus averechts en ik word er juist nog vermoeider van. Mijn moeder is nooit echt moe en begrijpt het dan ook niet.

**Geplaatst**: 01-03-16 13:46

Geplaatst: 01-03-16 13:46

Sannens schreef:
Cayenne schreef:
Sannens, ik heb zelf helemaal geen medische opleidingsachtergrond, maar het was ook het eerste waar ik aan dacht. Het is wel zo dat het bij de normale ziekenhuisscan (EEG geloof ik ook?) inderdaad niet te zien was. Pas in de epilepsiekliniek (Kempenhaege) werd het ontdekt toen hij een speciale scan moest ondergaan.
Ik wist trouwens niet dat het kon samengaan met het hart. Dat vind ik eigenlijk nog het engste. Mijn man heeft toen ook een hartkastje gehad die de activiteit moest meten tijdens een aanval. Er is toen een aanval gemeten waarbij het hart 11 seconden stil stond. Misschien niet superlang, maar dat was toch wel mijn grootste nachtmerrie
Godzijdank start het hart dan opnieuw op (de dokters noemen het ongevaarlijk omdat er nog nooit iemand aan is overleden), maar mijn man zou maar net de eerste zijn, pfff.

Jemig, toch wel heel veel mensen die dus blijkbaar niet serieus genomen worden in hun klachten.
Tuurlijk, in een enkel geval kan het inderdaad psychisch zijn, maar de klachten die hierboven worden genoemd lijken mij toch duidelijk lichamelijk??

Een ziekte als depressie is een duidelijk psychische ziekte, waar je heel erg veel lichamelijke klachten van kan krijgen helaas. Het loopt echt ontzettend uiteen wat je jezelf kan aandoen door alleen je psyche.

Wel vind ik dat je zo'n conclusie alleen zou mogen trekken na veel onderzoek en herhaaldelijk niets vinden. Helaas zijn artsen ook maar mensen en kunnen ze ook net dat belangrijke puntje missen. :<

Stress en depressies kunnen veel schade aanrichten in het lichaam idd, maar als je als patiënt met klachten bij je huisarts binnenstapt en de arts direct zegt dat het tussen je oren zit en vervolgens zegt "maar wat wil je van mij dan?" Denk ik dat er toch iets niet goed gaat... Bij die arts dan...

Waarom willen we bij dieren altijd eerst alle lichamelijke problemen uitsluiten voor we na gaan denken over stress, maar bij de mens moet tegenwoordig alles gelijk maar op stress gegooid worden? (Geen persoonlijke vraag naar jou hoor

)

Kan maar 1 reden bedenken grof gezegd: Het is goedkoper voor de staat... minder zorg, minder kosten.

**Geplaatst**: 01-03-16 13:46

Geplaatst: 01-03-16 13:46

Ben veel grieperig en wordt als aansteller / nep ziek gezien heel soms...
Had een keer beginnende longontsteking maar nee ik stelde me zo nodig aan... (had toen niet op tijd antibiotica gekregen ugh)

**Geplaatst**: 01-03-16 13:52

Geplaatst: 01-03-16 13:52

Cayenne schreef:
Sannens: Oh, maar ik zou het ook geen enkel punt hebben gevonden wanneer de artsen gewoon hadden gezegd dat ze het niet kunnen vinden.
Het is mensenwerk en niemand heeft alle wijsheid in pacht. Dan moet je gewoon verder kijken en desnoods een doorverwijzing naar een specialist.
Maar om het dan maar af te doen als iets psychisch.. Dat vind ik echt niet kunnen. Zeker omdat dit duidelijk lichamelijke klachten waren. Hij was dan minutenlang compleet van de wereld en heeft zich daarbij weleens flink geblesseerd (out gaan in de douche bijvoorbeeld).

Ik keur het ook zeker niet goed! Toegeven dat je het niet weet of niet kan vinden, daar heb je helaas echt ballen voor nodig. Het zal waarschijnlijk toch een beetje voelen als falen...

Dan nog had het niet gemogen natuurlijk.

Gelukkig is uiteindelijk de diagnose gesteld, maar helaas zijn er nog genoeg andere mensen waarbij het toch niet tussen de oren zit.

**Geplaatst**: 01-03-16 13:54

Geplaatst: 01-03-16 13:54

Iris82 schreef:
JolisaJ schreef:
Al mijn klachten waren psychisch dachten ze en ik moest maar naar een psycholoog, dat zou het wel oplossen. Dus niet. In 2014 heb ik de diagnose ME/CVS gekregen.

Maar ME/CVS daar speelt toch ook een psychische compenent een rol?

Nee hoor. Er zijn wel studies die aantonen dat er afwijkingen zijn in het autonome zenuwstelsel, immuunsysteem, hormoonhuishouding, etc. etc. Maar qua oorzaken is er nog heel weinig over bekend.

**Geplaatst**: 01-03-16 13:55

Geplaatst: 01-03-16 13:55

Bij mij was het:
"Het zit tussen je oren!"
"Het zit tussen je oren!"
"Het zit tussen je oren!"
"Het zit tussen je oren!"
"Je been moet geamputeerd worden, als je ouders het er niet mee eens zijn ontzetten we ze uit de ouderlijke macht en als jij het er niet mee eens bent verklaren we je wilsonbekwaam! Als je eerder bij mij was gekomen had ik je nog kunnen helpen!"

Zat dus duidelijk níet tussen mijn oren. En als ik eerder bij die laatste dokter was geweest (= wereldwijd expert op mijn aandoening, en werkte gewoon in hetzelfde ziekenhuis als waar ik bij de kinderarts liep voor mijn aandoening) had ik wellicht mijn been nog gehad.