Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-02-16 12:00

Een van je ouders kanker, hoe ga je er mee om?

Geplaatst door de TopicStarter : 23-02-16 12:00

Hoi allemaal,

Wij hebben gisteren te horen gekregen dat mijn moeder borstkanker heeft. Deze week zou uit de onderzoeken moeten komen of het uitgezaaid is en dergelijke.. En of het behandelbaar is...

Ik ben sinds gisteren volkomen in paniek, mijn moeder is mijn beste vriendin, mijn steun en toeverlaat. Ik eet en slaap niet, loop alleen maar te denken...

Iedereen zegt wel rustig doen en afwachten, maar dat lukt mij niet op dit moment...

Hoe zijn jullie daar mee om gegaan? Hoe sta je op dat moment in het leven?

Liefs

**Geplaatst**: 23-02-16 12:01

Re: Een van je ouders kanker, hoe ga je er mee om?

Geplaatst: 23-02-16 12:01

He!
Ik weet sinds oktober 2015 dat mijn moeder borstkanker en lyfmeklieren kanker heeft.. Het is een zware tijd maar je moet vooral heel veel praten en heel veel vragen. Alle vragen die je hebt vraag en praat. Zoek steun bij je ouders en probeer ze zoveel mogelijk te helpen. Ga een keer mee naar het ziekenhuis om het allemaal makkelijker te kunnen verwerken.
Wij zitten op dit moment nog in het proces en ik help overal waar mogelijk is thuis. Mijn moeder heeft nu 5 chemo's gehad en krijgt in april nog 25 bestralingen.

Als je nog vragen hebt mijn pb staat voor je open! ik weet hoe je je voelt

**Geplaatst**: 23-02-16 12:55

Re: Een van je ouders kanker, hoe ga je er mee om?

Geplaatst: 23-02-16 12:55

Hoi, allereerst sterkte met de hele situatie! Wat ginootje zegt idd, de vragen die je hebt ... Situaties waar je mee zit etc praat erover met je moeder. Ga mee naar het ziekenhuis, vraag desnoods aan de arts zelf de vragen waar je mee zit.

Het is een loodzware tijd, ik weet er helaas alles vanaf. Als je wat wilt weten, vragen of gewoon je hart wilt luchten je mag altijd een pb sturen.

**Geplaatst**: 23-02-16 13:03

Geplaatst: 23-02-16 13:03

Ook ik heb slecht nieuws te horen gekregen over mijn vader deze zomer.
Bij hem is het slokdarmkanker met uitzaaiingen in de lever. Huisdokter en regionaal ziekenhuis hadden weinig hoop en ook op internet lees je dat de levensverwachting geen jaar meer is.
Ik heb op 2 maanden tijd mijn huwelijk geregeld en we hebben er een super leuk feest van gemaakt.
Door de slechte prognose in het regionale ziekenhuis zijn we al snel een second opinion gaan vragen bij een universitair ziekenhuis. Daar doet hij nu mee aan een studie waarbij hij de eerste patient is met slokdarmkanker die dit product krijgt.
Om de 6 weken krijgt hij ook een controle en tot nu toe hebben ze de kanker onder controle. Hij krimpt niet meer maar hij groeit ook niet. We zijn echt verrast van het resultaat en bovendien heeft hij ook geen enkele hinder van chemo.

Nu heeft zijn broer sinds enkele weken ook de diagnose gekregen van uitgezaaide huidkanker waardoor heel zijn lichaam vol zit. Ook dat is weer een opdoffer voor de familie...

Nu alles nog goed gaat zijn we best wel sterk. Maar de angst zit er heel fel in...

Momenteel zijn vooral de weken dat hij op controle moet, heel stresserend. Aangezien hij "palliatieve" chemo krijgt en dus geen kans meer heeft op genezing, blijven deze controles elkaar dus zo regelmatig opvolgen tot het einde...
Ik was ook echt in paniek toen we het te horen kregen en heb ht nog altijd geen plaats kunnen geven. Heb nog altijd echt het gevoel dat het leven oneerlijk is maar probeer daarom ook meer te genieten.

Laatst bijgewerkt door nathe op 23-02-16 13:07, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 23-02-16 13:03

Geplaatst: 23-02-16 13:03

Hoi. Heel veel sterkte met alles wat je meemaakt en mee gaat maken. Mijn moeder kreeg in 2010 borstkanker. Dit werd erg vroeg ontdekt en ze is uiteindelijk schoon verklaard. Helaas is ze vorig jaar aan een andere soort kanker overleden.
Ik denk dat je het beste je gevoelens de ruimte moet geven. Je mag in paniek zijn, je mag je zorgen maken. Het is je moeder! Anderen kunnen zeggen dat het nog niet nodig is, maar dat helpt jou niet. Ik kan me goed herinneren dat ik ook het weekend vóórdat het bekend werd, ik heel paniekerig was. Ik zou het gewoon toelaten.

**Geplaatst**: 23-02-16 13:12

Re: Een van je ouders kanker, hoe ga je er mee om?

Geplaatst: 23-02-16 13:12

Als eerst wil ik je heel veel sterkte wensen! Ik heb ook in de situatie gezeten waarbij mijn vader te horen kreeg dat hij kanker had. Vanaf dat moment weet je het gewoon even allemaal niet meer, maar blijf er alsjeblieft over praten met je ouders en inderdaad artsen! Ga je niet te veel druk maken over allemaal enge dingen die je hoort of leest, lang niet alles is waar! Blijf altijd hoop houden en geniet ook gewoon van de tijd met je moeder. Hier werd er gezegd dat mijn vader vrijwel kansloos was, maar hij is uiteindelijk, voor zover ze kunnen zeggen, genezen verklaard! Blijf er dus ook altijd in geloven dat het goed kan komen!

Voor vragen staat mn PB altijd open!

**Geplaatst**: 23-02-16 13:24

Re: Een van je ouders kanker, hoe ga je er mee om?

Geplaatst: 23-02-16 13:24

Mijn vader heeft slokdarmkanker gehad, gelukkig niet uitgezaaid en met een operatie, chemo en bestraling is hij geholpen.

Het hielp mij veel om alles op te schrijven. Ik heb er een tijdje over geblogd om vrienden en familie op de hoogte te houden. Ik had ook een stom baantje (studeerde nog niet) en dat heb ik opgezegd. Ik ben gedeeltelijk weer thuis gaan wonen om gewoon zoveel mogelijk tijd met papa te hebben. Het was een tijd van constante paniek, het ziek worden van de chemo en bestraling, de operatie en de nasleep daarvan toen hij in coma raakte en weken op de IC lag.

Ik heb echt, pardon my french, paasei geshopt. Een volledige nieuwe garderobe en allerlei sieraden. Heel veel films gekeken met mijn vader, aan vrienden had ik weinig behoefte. Ik was wel veel bij mijn paard, daar kon ik mijn verdriet echt kwijt. Probeer positief te blijven denken, hoe moeilijk het ook is. En doe wat voor jou goed voelt. Ik heb mijn leven echt on hold gezet maar misschien is werken/studeren voor jou afleiding.

Ga niks googlen, je maakt het jezelf alleen maar moeilijk. Jouw moeder is geen percentage, ze is je moeder. De vader van een vriendin van mij heeft een onbehandelbare vorm van kanker, maar hij is de enige uit zijn testgroep die goed op 1 of andere experimentele chemo reageert en hij is er dus nog steeds, vitaal en wel. Kanker is tegenwoordig goed te genezen, het is niet per definitie het einde. Vaker niet dan wel zelfs.

**Geplaatst**: 23-02-16 13:36

Re: Een van je ouders kanker, hoe ga je er mee om?

Geplaatst: 23-02-16 13:36

helaas ken ik je paniek mijn moeder is net door het hele circus heen en hopen eind volgende maand te horen dat ze vrij is en dan zijn we ruim een jaar na de diagnose.

probeer het sstukje bij stukje te bekijken hoe moeilijk het ook is.
bij mij was de paniek ook groot ik was op dat moment ook net bezig met zwanger worden.
probeer ook mee te gaan waar je kan fijn voor jouw en voor je moeder.

zelf helaas maar 1 chemo mee gekunt vanwege de afstand gezien ze op 2 uur rijden woont.
en ik daarna zwanger was en ik en mijn moeder geen risico wouden nemen.

een troost zolang het niet uitgezaaid is is de kans op herstel heel groot.
je mag mij altijd pben

**Geplaatst**: 24-02-16 23:54

Re: Een van je ouders kanker, hoe ga je er mee om?

Geplaatst: 24-02-16 23:54

Ts, hoe is het vanavond met je? Trek je het een beetje?

**Geplaatst**: 25-02-16 00:33

Geplaatst: 25-02-16 00:33

Ts, het betreft voor mij dan wel niet om één van mijn ouders maar mijn schoonmoeder.
Stadium 4, op 3 plaatsen kanker. Volgens de dokter had ze nog maar 3 maanden voordat ze zou stikken in haar slaap/verlamd zou raken.

Ze heeft de allernieuwste chemo gekregen, die op dit moment alleen Amsterdam verstrekt.
Zij krijgt dit in een heel anders ziekenhuis, ze heeft hier zelf voor gezorgd anders had ze het nooit gekregen.

Die chemo is zo wonderbaarlijk, dat ze na 1,5 jaar nog steeds alles doet.
Ze heeft wel veel pijn en angst gehad, maar ze sleurt zich er iedere dag weer doorheen.
2 plaatsen van de kanker zijn weg, en is ze kankervrij. Alleen heeft ze nog borstkanker waar ze nog voor behandeld word.

Ik weet dat het heel erg moeilijk is, maar het is wel belangrijk dat je goed voor jezelf blijft zorgen.
Ondanks dat je moeder dit te horen heeft gekregen, blijft ze toch je moeder en zal ze zich zorgen gaan maken om jou. Iets wat ze er nu waarschijnlijk niet echt bij kan hebben.
Door hecht te blijven, elkaar te steunen maar vol te houden kom je echt een heel stuk verder.

Praat goed met elkaar, laat haar ook goed informeren door artsen en andere patienten in het ziekenhuis als ze daar is. Dit heeft mijn schoonmoeder erg geholpen omdat die mensen het allemaal net als haar (zullen) meemaken.

Mocht je het fijn vinden, dan mag je mij altijd een pb doen!
Heel veel sterkte met dit nieuws..

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-02-16 12:30

Re: Een van je ouders kanker, hoe ga je er mee om?

Geplaatst door de TopicStarter : 27-02-16 12:30

Wat lief allemaal!

Ik ben even niet online geweest, de angst en paniek zijn erg heftig.
Mama is gelukkig heel nuchter, we gaan er volop tegen asn!

**Geplaatst**: 27-02-16 12:35

Re: Een van je ouders kanker, hoe ga je er mee om?

Geplaatst: 27-02-16 12:35

Mijn moeder had een melanoom (huidkanker) toen ik jonger was.
Hoe ik er mee om ging; heb veel gehuild, ben veel naar haar toe geweest ook al lag ze helemaal in groningen toen ze geopereerd was samen met m'n zus en vader ging ik.

Heel veel sterkte, mijn PB box staat open als je het fijn vind om je hart te luchten wat niet iedereen allemaal hoeft te lezen

praten als je dat wil, maar als je niet wilt praten en wil schrijven, of afleiding wil doe wat je wil, steun je moeder maar cijfer jezelf niet weg

**Geplaatst**: 27-02-16 12:40

Re: Een van je ouders kanker, hoe ga je er mee om?

Geplaatst: 27-02-16 12:40

aller eerste heel veel sterkte ! ik weet maar al te goed hoe het is om een ouder met kanker te hebben .
hoe ik er mee omging was vooral in het begin veel huilen en boos op de artsen omdat ze het te laat gezien had aangezien mijn moeder al langer klachten had en zei dat het niet goed ging .
ik hoop dat het bij je moeder goed komt en na chemos en bestralingen weer de oude is ! helaas is het voor mijn moeder te laat geweest en is overleden op 45 jarige leeftijd .

heel veel sterkte , mocht je willen praten ook mijn pb box staat open !

**Geplaatst**: 27-02-16 12:40

Geplaatst: 27-02-16 12:40

Ts,
In februari 2015 kreeg ik te horen dat mijn moeder eierstokkanker/buikvlieskanker op 5 plekken in haar buik had. Ik heb toen 2 nachten niet kunnen slapen en ben die twee dagen volledig ingestort. Hierna was ik zo moe en ging het wel beter. Mijn advies is inderdaad veel vragen aan je ouders, mijn ouders hielde mij echt heel goed op de hoogte en vertelde ook alles wat de dokter had gezegd. Ook moet je hoop blijven houden en vooral leuke dingen doen als je daar behoefte aan hebt! Ik vond het wel erg moeilijk dat als ik wat aan het doen was en ik kwam een bekende tegen dat ze vroegen hoe het met mijn moeder ging, terwijl ik daar op dat moment geen behoefte aan had. Maar dat neem ik ze niet kwalijk, dat kunnen zij ook niet weten. Heel veel sterkte!!! En mijn PB box staat voor je open!

**Geplaatst**: 27-02-16 12:45

Geplaatst: 27-02-16 12:45

Tsja, hoe ga je er mee om? Niet, in mijn geval..

Ik had exact hetzelfde als jij. Voelde me precies zo en kon me niet concentreren, dacht alleen maar in doemscenario's. Iedereen om me heen vertelde me "Ach, borstkanker is tegenwoordig zó genezen." Helaas, mooi niet dus in ons geval.

Mijn moeder heeft bijna 2 jaar lang een ongelofelijk oneerlijke en veel te zware strijd tegen kanker moeten vechten. Ze had de borstkanker de kop in gedrukt, maar helaas bleek het te laat en had zich een vorm van non-hodgekin kanker in haar lymen gevormd. Dit was wel behandelbaar, maar mijn moeder was zo enorm verzwakt door de borstkanker dat ze de behandeling niet meer aankon.

Ik wil je geen angst inpraten, maar echt, doe alles met je moeder nu ze het nog kan. Bespreek álles met haar, ben er voor haar en laat haar weten dat ze geweldig is. Ook als ze straks hopelijk weer beter is. Borstkanker is gelukkig voor de meesten geen "doodsstraf" meer, maar het blijft een nare strijd.

Hou vol, hou van je moeder, steun haar en als je iets kwijt wilt: mijn pb box staat altijd open!

**Geplaatst**: 27-02-16 13:45

Geplaatst: 27-02-16 13:45

VeniVidi schreef:
Wat lief allemaal!

Ik ben even niet online geweest, de angst en paniek zijn erg heftig.
Mama is gelukkig heel nuchter, we gaan er volop tegen asn!

Probeer (en dat is moeilijk!) je angst en paniek even 'te parkeren'. Angst en paniek zijn namelijk slechte raadgevers. Fijn dat je moeder zo vechtlustig is, dat helpt!!

**Geplaatst**: 28-02-16 13:58

Geplaatst: 28-02-16 13:58

Dat is een hele klap!

Ik weet niet meer hoe ik gereageerd heb toen ik het eerst hoorde. Ik vond het natuurlijk wel erg, maar ik heb het denk ik een beetje op mij laten afkomen. De tijd die volgde was ook niet fijn. Eerst operatie, daarna chemo en bestralingen. Veel ziekenhuisbezoeken met andere woorden. Mijn moeder was van de chemo altijd erg ziek.
Het had ook wel invloed op hoe het op school ging. Maar ik had wel een paar vriendinnen en ook leerkrachten waarmee ik kon praten. Dat was wel fijn.
Mijn moeder is aanvankelijk genezen verklaard. Helaas is de kanker later teruggekomen. Niemand wou mijn moeder geloven toen ze aangaf pijn te hebben in haar rug. En toen ze dan eindelijk ontdekten dat dit kwam doordat er daar uitzaaiingen zaten, was het helaas te laat; het was niet meer te behandelen omdat ze ook de bron niet vonden. Met behandeling konden ze enkel nog tijd winnen, maar dat wou mijn moeder niet, ze wou niet opnieuw zo ziek zijn en dat dan enkel voor een paar maand of zo extra. Een twee tal jaar nadat ze hervallen was, is ze overleden. De periode voor haar overlijden was heel zwaar voor ons (maar dat had ook met andere dingen te maken). Ik had er enigszins wel vrede mee toen ze stierf, want eigenlijk wou ze zelf ook niet meer echt verderleven (klinkt hard I know, maar dat was realiteit). Ze is een week voor mijn tentamens op de uni overleden. Ik heb er wel nog enkele afgelegd, maar helaas was ik overal op gezakt. Gelukkig was ik er in tweede zit wel door. Ik heb daarna nog een moeilijke periode gehad, maar ben er ook weer bovenop geraakt. Het is nu 6,5 jaar geleden.

Over het algemeen is borstkanker wel redelijk goed te behandelen en het loopt in veel gevallen dan ook niet zo af als bij ons.
Ik hoop dat je iemand vind met wie je erover kan praten. Mijn ervaring van toen was dat niet iedereen het begrijpt (heb zo ooit ruzie gehad met een vriendin omdat ik het niet zo erg vond dat haar moeder griep had terwijl mijn moeder zo ziek was van de kanker en ik daar nooit iets van mocht zeggen...).

Mocht je daar behoefte aan hebben, mag je ook altijd pb sturen.