Mijn beste vriendin en ik hebben sinds vrijdag geen contact meer.
Het was voor mij de laatste druppel, en ik kon niets anders dan de waarheid zeggen.
Mijn vriendin heeft verschrikkelijke dingen meegemaakt in haar leven, en heeft hiervoor jaren bij de psychiater gelopen.
En als klap op de vuurpijl is ze haar paard een jaar geleden verloren..

Wij zijn vriendinnen geworden door de paarden en hadden altijd zoveel lol.
Konden altijd overal over praten en stonden altijd voor elkaar klaar.
Maar sinds ze haar paard is kwijt geraakt, gaat het alleen maar bergafwaarts.
Ik heb haar geprobeerd op te beuren en alles voor haar gedaan, maar ben vooral een luisterend oor geweest in de hoop dat ik haar daarmee zou helpen.
Maar ik merk dat ze na een jaar nog altijd in de negatieve spiraal blijft.
Alles is negatief en iedereen is fout behalve zij zelf.
Ik heb al een paar keer geprobeerd voorzichtig te zeggen dat ze professionele hulp moet zoeken om uit het negatieve wereldje te komen, maar dit schiet steeds in het verkeerde keelgat.
Ondertussen merkte ik aan mijzelf dat ik steeds meer beïnvloed werd door de altijd negatieve verhalen.
En daarbij is het zo frustrerend dat je zo je best doet en alles maar negatief wordt ontvangen.
Ze is alleen en heeft weinig mensen waarop ze kan terug vallen.
Maar stoot zo ook de mensen af die het beste met haar voor hebben.
Heeft iemand dit ook wel eens meegemaakt en wat heb je er toen aan gedaan?
Ik weet me geen raad meer en wil haar eigenlijk ook niet in de steek laten, want ik weet wat een lieve vriendin het kan zijn.