Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-02-16 15:22

Willen jullie even luisteren naar mij?

Geplaatst door de TopicStarter : 19-02-16 15:22

Al weken twijfel ik of ik mijn problemen ten grabbel gooi op het internet...

Ik wil heel graag weten wat er met mij scheelt. De laatste 2 jaar (maar ook al langer) worstel ik met mezelf. Ik heb al therapie gevolgd maar ik slaag er niet in om mij goed te voelen.
Nu zit ik echt in een put en geraak er niet meer uit. Ik heb het gevoel dat niemand mij hoort ondanks dat ik heel duidelijk laat weten dat het niet goed met mij gaat.

Dit is kort mijn levensverhaal:
Tijdens het school lopen jaren gepest. Ik stond buiten de groep. Mijn thuissituatie was ook niet alles. Mijn vader is psychisch ziek en ik heb geleerd sinds mijn kinderjaren om mij aan te passen aan zijn noden om het thuis leefbaar te maken. Sinds mijn 19 jaar heb ik geen contact meer met hem omdat ik er aan onderdoor ging. Het is nu 12 jaar geleden dat ik hem gezien heb. Hij neemt geen contact en laat duidelijk weten via onze oma dat ik niet welkom ben tenzij ik voor hem plooi en zegt dat ik zijn kind niet ben. Ik weiger dit omdat ik voor mezelf gekozen heb. Mijn ouders zijn uiteindelijk uiteen gegaan nadat ik tegen mijn moeder gezegd heb dat het genoeg geweest was.
Daarna 5 jaar gewerkt in de sector personen met een handicap. Daar verplicht moeten stoppen omwille van burn out. Ik werd overvraagd. Ik had 110 dossiers op te volgen, 40 vrijwilligers te coördineren, de wachtlijst voor het tehuis te beheren en ik mocht alle slecht nieuws gesprekken doen en de problemen oplossen. Ik was gebroken. Omdat opgeven niet in mij op komt ben ik snel terug aan de slag gegaan. Eerst bij vrienden en na een paar maanden in het onderwijs.
Dit ging 3 jaar goed tot ik zwanger werd. Ik had een heel moeilijke zwangerschap. Ik was doodziek, kon de geur van eten niet verdragen en voelde mij ellendig. Ondertussen moest ik nog stage doen om mijn diploma voor het onderwijs te behalen, deed ik het huishouden, verzorgde ik onze 5 paarden en deed de boekhouding van mijn vriend.
Op het werk is er een open sfeer (dacht ik) en uitte ik daar mijn gevoelens. Ik vertelde hoe moeilijk ik het had met mijn veranderende lichaam, hoe bang ik was voor de verandering in het dagelijkse leven, hoe slecht ik mij voelde... Niemand heeft mij willen helpen. Ik stond te huilen bij de gynaecoloog met de vraag of ze mij wou helpen. Ik wou niet meer zwanger zijn! Ik kon het psychisch niet aan.... De huisarts heeft dan even ingegrepen en heeft mij 14 dagen thuis gezet. Niet lang genoeg....
Tijdens mijn bevallingsverlof hebben ze mij ontslagen.... De uitleg was dat ik mijn werk heel goed doe en heel goed naar de leerlingen ben. Ik ben top in mijn werk maar mijn lat ligt te hoog, ik wil het te goed doen en mijn collega's kunnen mij niet volgen. Mijn zwangerschap niet aankunnen kon ook niet volgens hen.
Ik zat in zak en as maanden heb ik lopen huilen. Toch de stap ondernomen om het aan te vechten en gewonnen. 1 september moest ik terug beginnen. Dit met goede moed gedaan. En tot nu toe loopt alles vrij goed. Maar wat voel ik mij slecht. Ik kan alle dagen lopen huilen. Ik ben zo ongelukkig.
Ik heb mij laten begeleiden door een therapeut maar hier ben ik uiteindelijk mee gestopt. Ik wil gerust toegeven dat ik vorig jaar niet te genieten was en dat ik hier moest aan werken. Ik ben nu dubbel zo onzeker geworden en ik was al zo onzeker door mijn verleden.
Het gras is volledig van onder mijn voeten weg gemaaid op het werk.

Daarnaast geef ik mij thuis ook 100% Ik doe alles. Het huishouden, de vuilzakken, onze hof, de 5 paarden, de boekhouding van mijn zelfstandige vriend, de taken voor de opleiding van mijn vriend en mijn zoontje van 10 maanden. Ik heb het gevoel hier geen erkenning voor te krijgen. Mijn vriend vindt dat maar normaal. Neen hij zal mij eerder taken bijgeven (zoals mee helpen met verbouwingswerken ed). Waar hij ook sterk in is, is commentaar geven en zeggen wat ik niet goed doe.
Nu is het zelfs zo dat ik weinig vertel tegen mijn vriend waarom zou ik als er toch niet geluisterd wordt?

Wat voel ik nu?:

* Dagelijks zou ik wel kunnen huilen
* Ik loop heel kribbig (ik ben onmiddellijk kwaad op mijn vriend)
* Ik heb het gevoel dat niemand van mij moet weten en dat ik de moeilijke ben.
* Ik heb het gevoel dat ik voor iedereen moet plooien en mij aanpassen.
* Ik kan het niet aan om aan taken te beginnen of taken te krijgen. Alles is mij te veel.
* Ik heb een overgevoeligheid voor lawaai. (Ik haat de dampkap!)
* Als ik alleen ben overheersen negatieve gedachten en voel ik mij zo in de steek gelaten en alleen
* Ik zeg duidelijk dat ik mij ongelukkig voel maar hier komt geen reactie op waardoor ik mij alleen maar nog slechter voel.
* Ik ben constant moe
* Ik kom niet tot activiteit.
* Op bokt heel emotioneel reageren waardoor ik harder over kom dan ik werkelijk bedoel.

Ik heb mij al voor genomen om bij de dokter te gaan maar ik vind het zo moeilijk om dit te doen. Het lukt mij maar niet. Mijn huisarts is altijd zo opgewekt en ziet mij als een opgewekte meid net zoals alle anderen. Niemand ziet dat ik het momenteel heel moeilijk heb.

Ik weet het allemaal niet meer....
Jammer genoeg staat mijn paard nu ook op stal met een peesblessure dus met hem gaan wandelen en uitwaaien zit er jammer genoeg niet in. (Dit helpt mij vaak om het allemaal aan te kunnen.)
Ik ben al blij als jullie dit eens lezen. Misschien luistert er dan iemand naar mij?

Alvast bedankt om te lezen.

**Geplaatst**: 19-02-16 15:29

Re: Willen jullie even luisteren naar mij?

Geplaatst: 19-02-16 15:29

Nou meid, dat is allemaal niet niks :(:)

Ik zou toch de stap nemen om naar je dokter te gaan. Wat maakt het uit dat hij/zij je kent als een opgewekte meid? Een dokter is ervoor om jou te helpen en kan je doorverwijzen naar iemand die naar je luistert en je kan helpen.
Het klinkt mij alsof je een depressie hebt.

**Geplaatst**: 19-02-16 15:30

Geplaatst: 19-02-16 15:30

Ik vind sowieso dat je teveel doet en je vriend wel wat meer kan doen. Gewoon wat werk laten staan , gaat hij het misschien wel uit zichzelf doen. Ik zelf zou de negeermodus in zetten , krijg ik geen steun , prima jij ook niet.

Krijg je verder wel genoeg vitamines binnen? Een goede vitamine d3 capsule met minimaal 3000 iu en een magnesium , multivitamine er bij om weer energie te krijgen.

**Geplaatst**: 19-02-16 15:31

Geplaatst: 19-02-16 15:31

pfff, heftig meis. ik denk dat je zelf het antwoord al geeft.....

je hebt rust nodig . misschien een optie om tijdelijk minder te gaan werken bijv. 3 dagen per week. dan heb je net even wat meer rust.

**Geplaatst**: 19-02-16 15:31

Geplaatst: 19-02-16 15:31

Hi,

Jouw punten zijn precies de punten waar ik een jaar geleden ook mee zat. Mijn advies, ga alsjeblieft naar een psycholoog.
Het zal eerst zwaarder worden, maar geloof me uiteindelijk wordt het beter. De negatieve gedachten, het moe zijn, niet tot activiteit komen, emotioneel zijn, kribbig zijn. Ik had ze ook. Uiteindelijk bij mij allemaal weg kunnen halen met dank aan de psycholoog, en allemaal terug te halen op negatieve gedachten.

En mocht je nog eens wat kwijt willen, mijn pb staat open :(:)

**Geplaatst**: 19-02-16 15:31

Geplaatst: 19-02-16 15:31

zo dat is een lang verhaal. ja helemaal gelezen. Ik vind toch dat je eens met iemand erbij goed met je vriend moet praten en dat hij je een beetje moet gaan ontlasten. Eventueel iemand die de boekhouding voor hem gaat doen. Probeer samen voor de dieren te zorgen en ook rond het huis. Dit is toch van jullie samen. Neem je zoontje mee in de kinderwagen en ga naar de paarden en desnoods samen met hem en het paard wandelen. Maak een stuk in de wei af waar hij kan spelen zodat jij de stallen kan doen evt samen met je vriend. Maar probeer vooral je vriend duidelijk te maken dat dit zo niet langer kan. Hoop dat het goed komt met je . Maar neem jezelf in acht. Want je moet er vooral voor je zoontje zijn.

**Geplaatst**: 19-02-16 15:35

Geplaatst: 19-02-16 15:35

Laibadji schreef:
Daarnaast geef ik mij thuis ook 100% Ik doe alles. Het huishouden, de vuilzakken, onze hof, de 5 paarden, de boekhouding van mijn zelfstandige vriend, de taken voor de opleiding van mijn vriend en mijn zoontje van 10 maanden. Ik heb het gevoel hier geen erkenning voor te krijgen. Mijn vriend vindt dat maar normaal. Neen hij zal mij eerder taken bijgeven (zoals mee helpen met verbouwingswerken ed). Waar hij ook sterk in is, is commentaar geven en zeggen wat ik niet goed doe.
Nu is het zelfs zo dat ik weinig vertel tegen mijn vriend waarom zou ik als er toch niet geluisterd wordt?

Je vriend eens een schop onder zijn hol geven?
Boekhouding kan hij prima zelf of kan hij uitbesteden
Taken voor zijn opleiding mag hij ook lekker zelf doen, is tenslotte zijn opleiding.
Vuilniszakken wegbrangen zou hij toch ook makkelijk even kunnen doen? Twee tellen werk?
Iemand aannemen om elke week het grootste schoonmaakwerk even te doen?
Verzorgsters voor de paarden die je wat taken uit handen kunnen nemen?

Vind het heel erg verdrietig voor je dat je je zo voelt. :(:)

**Geplaatst**: 19-02-16 15:36

Geplaatst: 19-02-16 15:36

De taken van de opleiding van je vriend, uh sorry, wie doet hier nou die opleiding, hij toch zeker. Dat zou ik als eerste laten liggen.
Daarnaast heb ik het vermoeden dat je een prenatale depressie hebt gehad, door de hormonen en dat dit niet herkend is.
Maak een dubbele afspraak bij je huisarts en praat er over want hij kan je helpen. Zet dat masker maar af zodra je de behandelkamer inloopt want als jij hiervan af wil dan zal jij eerlijk moeten zijn

**Geplaatst**: 19-02-16 15:40

Geplaatst: 19-02-16 15:40

Laibadji schreef:
Ik wil heel graag weten wat er met mij scheelt.

Bokt kan geen diagnose stellen.
Ga eens langs de dokter om dit te bespreken, die weet de juiste wegen wel te bewandelen.
Sterkte!

**Geplaatst**: 19-02-16 15:41

Geplaatst: 19-02-16 15:41

Volgens mij ben je veel te lief voor anderen en daardoor neem je veel teveel hooi op je vork, Ik geloof erin dat iedereen met dit soort problemen geholpen kan worden, al moet er in je omgeving ook wat veranderen. Zoals jouw vriend in dit geval.
Ga naar de huisarts, en maak juist bespreekbaar dat je opgewekt doet, maar dat eigenlijk helemaal niet bent. Laat hem desnoods je op lezen. Laat je doorverwijzen naar een psych, en neem dan je vriend eens mee. Praten, eerlijkheid en steun is zoooo belangrijk.

**Geplaatst**: 19-02-16 15:48

Re: Willen jullie even luisteren naar mij?

Geplaatst: 19-02-16 15:48

Zo, wat een heftig verhaal zeg :(:)

Wat ik niet helemaal uit je verhaal kan opmaken is of je bij verschillende therapeuten gelopen hebt of bij eentje. Dat het niet geholpen heeft voor je gevoel kan best komen omdat je gewoon echt geen klik had met de behandelaar, of omdat deze jou niet helemaal begreep. Soms staan er dingen in de weg waardoor jij het moeilijker kan vinden (bewust of onbewust) om je bloot te geven aan een therapeut, terwijl dat juist is wat nodig is. Ik zou dus juist kijken met de huisarts of je naar een andere psych kan. Lukt het daar weer niet? Gewoon nog eentje proberen.

Over de relatie met je vriend kan ik moeilijk oordelen, maar misschien is het tijd om toch het gesprek met hem aan te gaan en te vertellen dat het echt niet goed met je gaat, en dat je er niet meer bij kan hebben dan je al doet. Een betere verdeling maken van de taken in het huishouden, en hem zijn eigen boekhouding en opleiding laten doen. Dat je samen bent betekent niet dat jij hem maar moet tillen, al helemaal niet als jij emotioneel in de put zit.

Ik wil je heel veel sterkte wensen in ieder geval :(:)

**Geplaatst**: 19-02-16 15:53

Re: Willen jullie even luisteren naar mij?

Geplaatst: 19-02-16 15:53

dit zal iedereen vreemd vinden wat ik nu ga schrijven....TS eet je goed?Door chronisch gebrek aan vitamines en mineralen kun je ook deze symptomen hebben.Vitamine D,magnesium,vitamine B12...o.a...

**Geplaatst**: 19-02-16 15:56

Geplaatst: 19-02-16 15:56

geerke schreef:
dit zal iedereen vreemd vinden wat ik nu ga schrijven....TS eet je goed?Door chronisch gebrek aan vitamines en mineralen kun je ook deze symptomen hebben.Vitamine D,magnesium,vitamine B12...o.a...

Ik zat er ook aan te denken

Vooral een tekort aan vitamine D kan enorm veel neerslachtigheid veroorzaken.. Maar gezien de problemen al enorm lang duren twijfel ik er toch een beetje over.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-02-16 16:11

Re: Willen jullie even luisteren naar mij?

Geplaatst door de TopicStarter : 19-02-16 16:11

Bedankt voor de reacties. Ik probeer normaal te eten. Gewone boerenkost en nu zit ik in het zonnetje. Heb mij die vraag ook al gesteld.
Wat ik niet vermeld heb in mijn post is dat ik heel gevoelig ben voor non verbale communicatie. Ik pik alles op. Naar de winkel is de hel. Veel te druk. Zeker in de klerenwinkel wil ik zo snel mogelijk weg en kan ik wel huilen. Ik ben zo onzeker.
Wat mijn vriend betreft heeft hij een heel zware job en draait lange uren. Hij kan ook niet met een computer werken dus moet ik hem wel helpen. Ik heb hem al heel duidelijk gezegd wat er scheelt en dat ik ongelukkig ben maar krijg weinig respons...

**Geplaatst**: 19-02-16 16:13

Geplaatst: 19-02-16 16:13

90% van de bevolking heeft een vitamine D tekort...in het zonnetje zitten is niet genoeg

http://femkedegrijs.com/vitamine-d-teko ... moeidheid/

**Geplaatst**: 19-02-16 16:17

Re: Willen jullie even luisteren naar mij?

Geplaatst: 19-02-16 16:17

Voor vitamine D-tekort heb ik van de dokter pure vitamine D druppels gekregen. Moet 1 ml per maand slikken (letterlijk 1 druppel

)

**Geplaatst**: 19-02-16 16:17

Geplaatst: 19-02-16 16:17

Ga echt naar je huisarts. Je hebt hulp nodig, een vitamine pilletje gaat jou niet helpen. Draagt misschien wel bij maar is geen oplossing.
Uh en dat jou vriend niet met een computer kan werken.....het is 2016. Schop onder zijn kont en leren, dan vraagt hij maar computer les aan op school

**Geplaatst**: 19-02-16 16:18

Geplaatst: 19-02-16 16:18

Laibadji schreef:
Bedankt voor de reacties. Ik probeer normaal te eten. Gewone boerenkost en nu zit ik in het zonnetje. Heb mij die vraag ook al gesteld.
Wat ik niet vermeld heb in mijn post is dat ik heel gevoelig ben voor non verbale communicatie. Ik pik alles op. Naar de winkel is de hel. Veel te druk. Zeker in de klerenwinkel wil ik zo snel mogelijk weg en kan ik wel huilen. Ik ben zo onzeker.
Wat mijn vriend betreft heeft hij een heel zware job en draait lange uren. Hij kan ook niet met een computer werken dus moet ik hem wel helpen. Ik heb hem al heel duidelijk gezegd wat er scheelt en dat ik ongelukkig ben maar krijg weinig respons...

Dat je weinig respons krijgt is echt heel erg jammer en niet tof. Misschien een gekke vraag, maar hoe zie jij jezelf? Neem je het zelf wel serieus/ Wat ik daarmee bedoel is, laat jij je vriend de Ernst van de situatie echt in zien?
Nogmaals, praten, errlijkheid en steun zijn zo belangrijk in een relatie, daar zou ik echt voor om de tafel gaan zitten met je vriend.

**Geplaatst**: 19-02-16 16:19

Geplaatst: 19-02-16 16:19

Ik zou toch beginnen met je vriend een schop onder zn kont te geven, en verzorgsters zoeken voor de 5 paarden. 5 paarden zijn er veel.

Dat je vriend niet met computers kan werken, vind ik een slap excuus. Dat kan geleerd worden.
Anders iemand aannemen die dat kan gaan doen?

Het vitamine D tekort, wat Geerke aangeeft, zou ik ook niet vreemd vinden.

**Geplaatst**: 19-02-16 16:21

Geplaatst: 19-02-16 16:21

Ik zou eerst eens wat rust on jezelf heem creëren..

Laat je vent zijn eigen administratie doen.. Zijn bedrijf, zijn probleem..

Vijf paarden.. Is t een mogelijkheid om een verzorgster/leaser te zoeken of om er een of twee weg te doen?

Minder uren werken misschien..

Je vriend ook wat meer in t huishouden laten doen..

Las een papadag in en rust op die dag ook goed uit..

En verder inderdaad in gesprek met je HA en een doorverwijzing vragen voor een psycholoog..

Succes!

**Geplaatst**: 19-02-16 16:22

Geplaatst: 19-02-16 16:22

Als ik het zo lees ben je nog niet klaar met je burn out en zou je eigenlijk moeten kijken waarom je jezelf zoveel oplegt. Daarbij zou ik je vriend zeggen dat je geen verzorgingsstaat runt en dat hij zijn administratie zelf maar moet doen of uitbesteden. Eventueel huishoudster erbij. Zoals ik het lees heb je nu 3 banen, je gewone baan, huishuiden/kind en stal/administratie. Je zou er ook zo 4 van kunnen maken. Eerste waardering begint bij jezelf

vind jij dat je hard werkt en het goed doet?

**Geplaatst**: 19-02-16 16:22

Geplaatst: 19-02-16 16:22

Goed voor jezelf zorgen is de eerste stap naar je beter voelen in je hoofd. Fijn dat je lekker even in het zonnetje zit, en hou dat ook lekker vol. Alle zonnestralen meepikken en misschien zelfs zo nu en dan een zonnebankje pakken als je het idee hebt dat je weer even in de put zit. In combinatie daarmee echt met een specialist gaan praten die jou kan helpen met je problemen!

**Geplaatst**: 19-02-16 16:31

Geplaatst: 19-02-16 16:31

Eens met Nine1987. Als je vriend het zo druk heeft en niet met computers om kan gaan, neem dan een hulp voor het huishouden en laat hem iemand inhuren voor zijn administratie. Jij hoeft dat niet allemaal in je uppie op te lossen!

**Geplaatst**: 19-02-16 16:41

Re: Willen jullie even luisteren naar mij?

Geplaatst: 19-02-16 16:41

Anno 2016 een jongere die niet met computers om kan gaan? Dat is wel een van de slapste smoezen die ik gehoord heb, en mocht het echt zo zijn: alles valt te leren. Computers anno nu zijn zo intuïtief gebouwd dat iedereen er wel iets mee moet kunnen, als tie maar wil

Verder eens met SpeechLess. Lief dat jij je vriend alles uit handen wilt nemen, maar het is natuurlijk niet de bedoeling dat je er zelf aan onderdoor gaat!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-02-16 16:44

Geplaatst door de TopicStarter : 19-02-16 16:44

Joolien: Ik laat mijn vriend de ernst echt zien. Al huilend zeg ik dat hij geen respect heeft voor mij en dat het jammer is dat de persoon die hij het liefst zou moeten zien zo behandeld. Ik heb hem ook heel duidelijk gezegd dat ik heel ongelukkig ben en dat ik het zo niet langer wil. Ik zeg hem dan ook dat als het blijft duren ik er over nadenk om weg te gaan. Dan schrikt hij en wordt hij heel lief maar na een dag of 2 is hij het weer vergeten.

Ik heb ook hulp in het huishouden maar zij is meer ziek of met verlof dan dat ze komt.

En ja hoor het kan in 2016! Mijn vriend is een gevaar voor een computer.