Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-02-16 21:16

Ik weet het gewoon even niet meer..

Geplaatst door de TopicStarter : 11-02-16 21:16

Dit is een goedgekeurd SA

Als je mij denkt te herkennen stuur me dan a.u.b een pb inplaats van het in het topic te zetten.

Ik weet de laatste tijd gewoon niet heel goed meer wat ik moet doen en zou graag mijn verhaal kwijt willen.

Het begon allemaal flink wat jaar geleden toen ik nog op de basisschool zat.Ik hoorde er vanaf het begin al niet bij en werd gepest,elke dag weer ze hielden niet op.zo ging het bijna de hele basisschool door,ik hoorde nergens bij en ze moesten altijd mij hebben.ze stopte gewoon niet er zijn wel eens gesprekken geweest maar deze hebben nooit geholpen.Ik was blij toen ik daar eindelijk weg mocht.

Dat betekent tijd voor de middelbare.Ik dacht al gelijk wat als ik weer gepest werd? en ik had gewoon weer gelijk. Ik werd weer flink gepest, ''vrienden'' had ik wel maar die gebruikten me maar ja ik had toch iemand.
Ook hier werd er niks aan het pesten gedaan, tot ik het zat was! ik begon van me af te meppen ik was er klaar mee! maar ja stoppen deden ze niet ze bleven uitlokken omdat ze wilde dat ik weer zou slaan,trappen etc. ik was nooit goed met woorden dus veel zei ik nooit terug waardoor ze me dus altijd konden pakken.
In die tijd ging ik nog wel eens om met iemand uit de buurt, we hadden leuke tijden maar ik zal nooit het moment vergeten waarop die vader aan me heeft gezeten. Ik verstijfde gewoon en wist niet wat ik moest doen,iets waar ik nu enorm veel spijt van heb.
Veel vertrouwen heb ik niet meer ik wantrouw mensen enorm snel en wil het liefst niet dat mensen dicht bij me in de buurt zijn.
Na dit ging ik gelukkig wel over naar de 2de wel op een lager niveau maar ik ging wel over. maar ook dat was geen pretje.Ik werd weer gepest en weer werd er niks gedaan. Toen was het tijd voor klas 3
Klas 3 was een heel stuk beter in tegendeel tot de voorgaande jaren werd ik eens niet gepest. In tegendeel ik had een best leuke klas.Ik dacht dat ik eindelijk rust had totdat alles op me terugviel. Ik weet niet hoe ik me moet gedragen bij mensen,weet niet goed wat ik moet zeggen,wil niet meer voor de klas,wil de beurt niet meer krijgen,ik wantrouw mensen ontzettend en wil het liefst niet dat ze te dicht bij me in de buurt komen.
Ook foto's en presentaties zijn een grote valkuil voor me ik walg van mezelf vind mezelf dik,lelijk en verschrikkelijk.

In die tijd begon ik met automutileren.Ik begon met het krassen op mijn armen met mijn nagels maar dit had niet veel effect.Ik krabde elk plekje expres open om maar pijn te voelen en bloed te zien.
Gelukkig ging ik ook dit jaar over en dat betekent op naar het examen jaar,daar zit ik nu.
En eigenlijk is het niet veel beter geworden.Krabben doe ik nog steeds,ik heb een hekel aan mensen gekregen en ben altijd veel liever alleen zodat niemand over me kan oordelen.
Oogcontact maak ik bijna niet meer omdat ik dan de negatieve gedachten al voel branden,alles is verschrikkelijk aan me.
Ik heb mezelf een tijdje tegen muren aan gesmeten en met mijn armen tegen objecten aan geslagen voor blauwe plekken,maar ook dit was niet effectief genoeg ik wilde bloed zien!
Ik begon met snijden eerst waren het er niet veel maar gauw merkte ik dat het erger werd,het werden er meer en het bleef niet bij 1 plek.Ondertussen heb ik al een tijdje mijn beste vriendin in vertrouwen genomen,ze begrijpt me gelukkig wel maar toch blijven de negatieve gedachten komen,en zelfs haar wantrouw ik nog af en toe omdat ik gewoon niet beter weet.

Ik weet de laatste tijd niet echt meer wat ik moet doen.Praten met iemand vind ik ontzettend moeilijk en krijg er dan amper wat uit.

Alvast bedankt voor het lezen van mijn verhaal moest het gewoon eventjes kwijt!

**Geplaatst**: 11-02-16 21:26

Re: Ik weet het gewoon even niet meer..

Geplaatst: 11-02-16 21:26

Jeetje meid, wat ontzettend poedersuiker om het zo maar even te zeggen. Een hele dikke knuffel meid.

**Geplaatst**: 11-02-16 21:36

Geplaatst: 11-02-16 21:36

Dikke knuffel :(:)

Is er misschien ook een vertrouwenspersoon op school waarmee je kan praten? Of heb je een goede band met een volwassen persoon?
Het is in ieder geval al heel prettig dat je zo'n goede vriendin hebt waarmee je kan praten!

**Geplaatst**: 11-02-16 22:14

Re: Ik weet het gewoon even niet meer..

Geplaatst: 11-02-16 22:14

Probeer iemand in vertrouwen te gaan nemen, een docent die je graag mag, de leerlingbegeleider, je mentor noem maar op. Dit is niet iets om mee te blijven rondlopen.

Sterkte!

**Geplaatst**: 11-02-16 22:24

Re: Ik weet het gewoon even niet meer..

Geplaatst: 11-02-16 22:24

Sterkte meid..Helaas weet ik voor een groot gedeelte Hoe je je voelt! Pesten maakt zoveel stuk!! Zoek Hulp!..in mijn tijd was dat er niet maar ik denk dat er nu wel het één en ander aan gedaan kan worden!

**Geplaatst**: 11-02-16 23:00

Geplaatst: 11-02-16 23:00

Klinkt heel bekend. Kon zo mijn verhaal zijn. Pesten, misbruik, doodongelukkig, zelfmutilatie en het niet kunnen praten erover.
Ik heb na 20 jaar problemen toch de sprong genomen om hulp te zoeken, hoe moeilijk ook. Het ging alleen maar slechter.

Ik ben het hele voortraject met intakes etc nu door en mijn behandelplan gaat binnenkort van start.

Er bleek toch een hoop meer aan de hand te zijn. Uiteindelijk blijk ik een meervoudige persoonlijkheidsstoornis te hebben icm bipolaire stoornis ipv alleen een depressie.. Dat verklaarde wel uiteindelijk vrij veel, ook dat ik al van jongs af aan het gevoel had nergens bij te horen en dat ik me geen raad wist met mezelf.

Je mag me gerust een pb sturen, misschien kan ik je wat geruststellen of je helpen over de drempel naar hulp te stappen. Wat een hoge drempel is om alleen te nemen.

Als je je hart wilt luchten of wat dan ook, mijn pb-box staat voor je open.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-02-16 18:56

Geplaatst door de TopicStarter : 12-02-16 18:56

Imke1998 schreef:
Dikke knuffel
Is er misschien ook een vertrouwenspersoon op school waarmee je kan praten? Of heb je een goede band met een volwassen persoon?
Het is in ieder geval al heel prettig dat je zo'n goede vriendin hebt waarmee je kan praten!

thx

Ja er zijn wel vertrouwenspersonen,en ik ben al eens geweest om te praten maar voelde me er totaal niet fijn bij. alsof het voor mijn gevoel zeg maar niet veilig bij haar was.
Een hele goede band met een volwassene heb ik ook niet echt.
Ja ben ook heel blij dat we vriendinnen zijn alleen zij heeft ook haar eigen problemen dus wil haar ook niet teveel lastigvallen enzo.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-02-16 20:42

Geplaatst door de TopicStarter : 13-02-16 20:42

hier eventjes een kleine update over hoe het nu gaat.Het gaat nu wel weer redelijk,mezelf opsluiten op mijn kamer met muziek helpt wel heel wat.Helaas gisteren niet clean gebleven

voelde me ineens weer enorm poedersuiker en voor ik het wist was t alweer gebeurd. vandaag wel weer allemaal nare gedachten gehad maar ik heb geprobeerd ze te negeren,gelukkig helpen de paarden me er ook wel wat bij.

**Geplaatst**: 13-02-16 20:48

Geplaatst: 13-02-16 20:48

Super dapper van je om in ieder geval je vriendin in vertrouwen te nemen, dat is een belangrijke eerste stap

Wat je zou kunnen doen is eens een afspraak met je huisarts plannen, hij of zij kan je doorverwijzen naar iemand die je voor wat betreft de dingen die jij hebt meegemaakt en waar je mee worstelt verder kan helpen. Hoewel ik mij kan indenken dat deze stap voor nu misschien wat te groot is.
Wellicht kun je eens kijken of er via je school trainingen worden aangeboden om jou wat weerbaarder te maken. Je komt nu op mij over als iemand die als een bang muisje door het leven gaat en de neiging heeft contact te mijden. En dat is natuurlijk heel vervelend.
Ik denk als je begint met een klein beetje meer zelfvertrouwen kweken en assertiever wordt het wellicht gemakkelijker voor je zal zijn om voor jezelf op te komen en de angst richting mensen wat los te laten

**Geplaatst**: 13-02-16 22:46

Geplaatst: 13-02-16 22:46

Hoi Meis,
ten eerste: hartstikke goed dat je een eerste stap hebt gezet!! Ik ben ook gepest en ik herken een aantal zaken in jouw verhaal.
Zo is het goed om te weten dat pesten een groepsproces is. Maar helaas wel een groepsproces - of zeg maar rustig : groepsprobleem, dat er op uit is, om jou van je zelfvertrouwen en zelfrespect te beroven.
Gevolg: jij schaamt je rot. - En dat maakt het vragen om hulp lastig. (En houd in je achterhoofd: sommige hulpverleners weten weinig van pesten en beginnen er over "dat jij weerbaar moet leren worden". NIET geloven!)
Als je zin hebt, om op karate te gaan: gewoon doen, het is een fijne sport. Een goed boek zoals de boeken van Bob van der Meer kan je een en ander vertellen over 'hoe het werkt', dat kan nuttig zijn om te weten. - Maar mensen worden gepest, omdat een bepaald type loser de behoefte heeft, om op een stiekeme manier agressief te zijn. De aanleiding kan van alles zijn, van rood haar (niets mis mee) tot je vader heeft de verkeerde auto (wie boeit dat nou) of jullie gaan naar de verkeerde kerk (als jij je daar prettig voelt, gewoon doen), etc etc etc.
.....denken, dat je je moet aanpassen aan de ideeën van deze losers is geen handige zet.

shadow030 schreef:
In die tijd ging ik nog wel eens om met iemand uit de buurt, we hadden leuke tijden maar ik zal nooit het moment vergeten waarop die vader aan me heeft gezeten. Ik verstijfde gewoon en wist niet wat ik moest doen,iets waar ik nu enorm veel spijt van heb.

Heel rot voor je!

Ja, gesteld dat je hem van je af had kunnen meppen, soms scheelt dat.
Maar andermaal: het ismgeen kwestie van 'dat jij moet leren om idioten en losers te stoppen' (al kan het op zichzelf genomen prettig zijn)
hij heeft met zijn poten van je af te blijven!!

Jij deed niets fout.
(Al snap ik wel, dat je -zou je de tijd terug kunnen draaien - dat je dan met de kennis van nu anders gedaan zou hebben.)

Citaat:
Veel vertrouwen heb ik niet meer ik wantrouw mensen enorm snel en wil het liefst niet dat mensen dicht bij me in de buurt zijn.

Ja, die begrijp ik!
Je hebt er ook alle reden toe. Jaren getreiterd zonder dat er echt effectief werd ingegrepen - dat IS in de steek gelaten worden!
Het pesten zelf doet "het een en ander" met je.
En dan nog sexueel misbruik erbij.
....alsof je een emmer leeg gooit!

Citaat:
Klas 3 was een heel stuk beter in tegendeel tot de voorgaande jaren werd ik eens niet gepest. In tegendeel ik had een best leuke klas.Ik dacht dat ik eindelijk rust had totdat alles op me terugviel. Ik weet niet hoe ik me moet gedragen bij mensen,weet niet goed wat ik moet zeggen,wil niet meer voor de klas,wil de beurt niet meer krijgen,ik wantrouw mensen ontzettend en wil het liefst niet dat ze te dicht bij me in de buurt komen.
Ook foto's en presentaties zijn een grote valkuil voor me ik walg van mezelf vind mezelf dik,lelijk en verschrikkelijk.

Rationeel gesproken: dat je walgt van jezelf is een reactie op alles wat is gebeurd.
Dat je dik en lelijk en nog zo het een en ander zou zijn, dat zijn de oordelen van de pesters. (Die somehow een bondje aangaan met het rotgevoel dat de ellende jou bezorgt.)

Anders gezegd: dat je je eenzaam, boos, verdrietig en bang voelt, is onder de gegeven omstandigheden normaal.
(De omstandigheden zelf zijn heel erg triest en beslist niet normaal, al komt het helaas vrij vaak voor.)

En van belang is: die rottige gevoelens gaan uiten - en er erkenning voor krijgen.
Het IS gewoon heel akelig, dat de ene mens na de andere zich heeft ingezet om jou aan te tasten!!
Dat laat sporen na, en dat is, wat je nu voelt.
(En op termijn zijn ze lekker ook allemaal uit te wissen!!!)

Citaat:
In die tijd begon ik met automutileren.Ik begon met het krassen op mijn armen met mijn nagels maar dit had niet veel effect.Ik krabde elk plekje expres open om maar pijn te voelen en bloed te zien.
Gelukkig ging ik ook dit jaar over en dat betekent op naar het examen jaar,daar zit ik nu.
En eigenlijk is het niet veel beter geworden.Krabben doe ik nog steeds,ik heb een hekel aan mensen gekregen en ben altijd veel liever alleen zodat niemand over me kan oordelen.
Oogcontact maak ik bijna niet meer omdat ik dan de negatieve gedachten al voel branden,alles is verschrikkelijk aan me.
Ik heb mezelf een tijdje tegen muren aan gesmeten en met mijn armen tegen objecten aan geslagen voor blauwe plekken,maar ook dit was niet effectief genoeg ik wilde bloed zien!

Ken je het gezegde: "zo binnen, zo buiten"?
Als jij je van binnen rot voelt, is het somehow prettig als mensen dat aan je kunnen zien. (Vroeger als er een familielid stierf, droegen mensen een tijd lang zwarte kleren, kon iedereen zien dat je rouwde. Dat heeft wel iets. )

.....en dat je bloed wilt zien: als ex snijster gesproken - dan toch het bloed van die ellendelingen!
(Ik snap het: jij voelt je walgelijk, zo voel je je en dat is rot - maar wat zij deden was walgelijk! Maar dat is ratio en nu nog geen gevoelde waarheid.)

Citaat:
Ondertussen heb ik al een tijdje mijn beste vriendin in vertrouwen genomen,ze begrijpt me gelukkig wel maar toch blijven de negatieve gedachten komen,en zelfs haar wantrouw ik nog af en toe omdat ik gewoon niet beter weet.

Andermaal: goed om een begin te maken met praten!
En goed om te beseffen 'dit voel ik, omdat het een gewoonte is'.
.....en wat betreft nare gedachten: niet tegen vechten!
Doorgaans zit er onder een naar gevoel. Geef dat nare gevoel, angst, boosheid of wat dan ook de ruimte - dat lucht op!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-02-16 19:01

Geplaatst door de TopicStarter : 15-02-16 19:01

hierbij eventjes een kleine update.

Gisteren ging het niet heel goed,in de avond was de zelfhaat echt enorm.
Ook kwamen er nogal wat suïcidale gedachten bij op zoals: dat het beter was als ik er niet meer was,en dat t niemand wat kon schelen,en dat t gewoon beter was als ik gewoon dood was.
Dit heb ik niet kunnen doorzetten maar ik heb wel weer gesneden.
Verder pushed mijn beste vriendin me om weer te gaan praten met de vertrouwenspersoon op school alleen ik weet gewoon dat ik niet weet wat ik zou moeten vertellen,en waar ik moet beginnen,en dat ik weer dicht ga klappen enzo. D us ik weet het allemaal eventjes niet meer zo goed.

**Geplaatst**: 15-02-16 21:56

Re: Ik weet het gewoon even niet meer..

Geplaatst: 15-02-16 21:56

Misschien dat je je vriendin mee kan nemen naar de vertrouwenspersoon als steun. Als je dan even niet meer weet wat je moet vertellen kan zij je misschien een handje op weg helpen. Ik zou sowieso zeker een volwassene in vertrouwen nemen!

**Geplaatst**: 15-02-16 22:36

Geplaatst: 15-02-16 22:36

Jeetje meid, wat verschrikkelijk :(:)

Helaas herken in mezelf ook in je verhaal. Nu ik 22 ben kan ik eindelijk zeggen dat het echt goed met mij gaat. Het heeft bij mij dankzij mijn perfectionisme wat langer geduurd om er bovenop te komen en daarnaast ben ik bijna 2 jaar geleden ook nog overspannen geraakt. Maar uiteindelijk kom je er alleen maar sterker uit. Het klinkt raar maar ik ben de pesters enerzijds dankbaar omdat ik zeker weet dat ik zonder hun niet zo sterk was geweest als ik nu ben. Maar nu voelt dat absoluut nog niet zo voor jou..
Ik heb op de middelbare school geluk gehad dat ik een hele lieve mentor had waar ik mee kon praten. Bij haar voelde ik me echt op mijn gemak en kon ik echt praten. Helaas waren mijn problemen voor haar te ingewikkeld waardoor ik door werd verwezen. Ik ben bij 3 psychologen geweest maar bij alledrie had ik niet het gevoel dat ik nodig had om me open te kunnen stellen. Ik heb de trajecten braaf doorlopen maar ik kan niet echt zeggen dat ik er wat aan heb gehad. Sinds ik mijn vriend ruim 6 jaar geleden heb leren kennen ging het wat beter. Er was eindelijk iemand die me waardeerde. Helaas is liefde niet genoeg om het verleden te laten verdwijnen.
Twee jaar geleden heb ik eindelijk weer iemand leren kennen, dit keer een studentbegeleider, waarbij ik me helemaal op mijn gemak voelde. Ik heb haar dingen kunnen vertellen die ik alleen mijn vriend na 5 jaar durfde te vertellen. Zij heeft mij zo goed kunnen helpen dat ik nu eindelijk, nadat alles 16 jaar geleden is begonnen, gelukkig ben. Zo zie je maar weer dat je echt een band met en een goed gevoel bij iemand moet hebben.
Ik hoop echt heel erg dat je zo iemand kan vinden! Wie weet is dat voor jou wel een psychologe. De stap is heel groot om hulp te zoeken maar de eerste stap heb je al gezet door je verhaal hier neer te zetten! Ik hoop dat je de kracht kan vinden om hulp te zoeken. Het leven kan zo mooi zijn! Die pesters pesten alleen maar zodat ze zichzelf beter voelen omdat ze zelf ook onzeker zijn. Het is gemeen en egoïstisch. Het zegt meer over hun dan over jou! Ik hoop dat je een beetje in die gedachtegang terecht kan komen.

Als je je hart wil luchten of mij vragen willen stellen kan je mij altijd een pb sturen! Ik heb ook nog wel wat tips tegen de automutilatie. Dat is echt iets waar je later het meeste spijt van gaat hebben

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-02-16 17:06

Geplaatst door de TopicStarter : 21-02-16 17:06

hoihoi,

sorry voor een aantal dagen geen update,daarom bij deze de update.

het gaat al wel iets beter.donderdag voor het laatst gesneden en voel me nu redelijk goed,niet vrolijk maar ook niet klote.
wel heb ik al een tijdje iets raars misschien dat een van jullie weet wat het is?
heb de laatste tijd best vaak dat het lijkt alsof mijn leven een grote droom is alsof ik niet kan plaatsen dat ik op dat moment ben waar ik ben,dat ik dat aan het doen ben etc.heel raar.
nu had ik laatst dus ook ik keek in de spiegel en het was geen totaal ander persoon maar ook niet mezelf zeg maar,dit vond ik echt enorm raar en wist niet wat ik er nou van moest denken.
een van jullie die misschien weet wat dit is?

**Geplaatst**: 21-02-16 17:08

Re: Ik weet het gewoon even niet meer..

Geplaatst: 21-02-16 17:08

Google eens op "dissociatie", kijken of dat bekend lijkt?

**Geplaatst**: 21-02-16 17:18

Re: Ik weet het gewoon even niet meer..

Geplaatst: 21-02-16 17:18

als je iemand nodig hebt om mee te praten en niemand in je omgeving vertrouwt zou je ook kunnen kijken naar iets als dit https://www.anoniemhulp.nl/ deze mensen zijn er om naar je te luisteren en advies te geven. zij hebben wel, in tegenstelling tot (waarschijnlijk) je vriendin en mensen hier, ervaring met advies geven.
(ik wil hiermee niet zeggen dat mensen op bokt geen ervaring hebben met wat jij doormaakt, maar wel dat de mensen op anoniemhulp.nl hier waarschijnlijk trainingen e.d. voor hebben gevolgd)

sterkte verder, ik weet hoe rot het is waar je nu zit in je leven, ik ben er zelf met veel rationeel denken en hulp grotendeels uitgekomen

**Geplaatst**: 21-02-16 17:22

Geplaatst: 21-02-16 17:22

Heb je er al eens over nagedacht psychologische hulp te zoeken? Niet een vertrouwenspersoon maar echt iemand die met jou aan de slag wilt? Een persoon die jouw zelfbeeld kan verbeteren samen met jou? Wat bij mij hielp om wat meer van mezelf te houden tijdens de depressie, iedere dag drie kleine goede doelen. Zoals bijvoorbeeld je ouders helpen zonder dat ze het vragen, je kamer eens lekker uit te doen, dieren voeren etc. Gewoon kleine goede dingetjes waar je jezelf voor mag belonen! Je bent een hardstikke goed mens

iedere dag, haal het beste uit jezelf, begin in kleine dingen op deze manier vul je je vat van zelfvertrouwen. Op Den duur zal je merken dat je uit jezelf steeds meer goede dingen zal doen en steeds gelukkiger met jezelf zal worden

uiteraard is er meer Hulp nodig maar dit was voor mij een goed begin.

**Geplaatst**: 21-02-16 17:24

Geplaatst: 21-02-16 17:24

Volgens mij is dat depersonalisatie.Een soort geestelijke vlucht.Maar veel weet ik er niet van eerlijk gezegd.Ik denk dat je nu een moeilijke periode hebt en er wel overheen zult groeien.

**Geplaatst**: 21-02-16 17:24

Geplaatst: 21-02-16 17:24

Volgens mij is dat depersonalisatie.Een soort geestelijke vlucht.Maar veel weet ik er niet van eerlijk gezegd.Ik denk dat je nu een moeilijke periode hebt en er wel overheen zult groeien.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-02-16 17:30

Geplaatst door de TopicStarter : 21-02-16 17:30

Fish_n_Chips schreef:
Google eens op "dissociatie", kijken of dat bekend lijkt?

word er niet heel veel wijzer van eerlijk gezegd

heb verschillende sites bekeken maar word niet veel wijzer

**Geplaatst**: 21-02-16 20:08

Re: Ik weet het gewoon even niet meer..

Geplaatst: 21-02-16 20:08

....noem het, hoe je het noemen wilt - woorden als dissociatie en depersonalisatie komen idd in de richting.
Doorgaans treden dit soort verschijnselen op hetzij als je erg vermoeiend bent, hetzij op momenten dat je je "afsnijdt" van je emoties, je omgeving, etc.

(En in beide richtingen geldt, dat het zinnig zou zijn om rust te nemen, jezelf serieuste nemen, of om op een veilige plaats en wijze je emoties te uiten.)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-02-16 20:23

Geplaatst door de TopicStarter : 23-02-16 20:23

Janneke2 schreef:
....noem het, hoe je het noemen wilt - woorden als dissociatie en depersonalisatie komen idd in de richting.
Doorgaans treden dit soort verschijnselen op hetzij als je erg vermoeiend bent, hetzij op momenten dat je je "afsnijdt" van je emoties, je omgeving, etc.

(En in beide richtingen geldt, dat het zinnig zou zijn om rust te nemen, jezelf serieuste nemen, of om op een veilige plaats en wijze je emoties te uiten.)

Eigenlijk ben ik de laatste tijd niet heel vermoeid meer heb wel een tijd gehad dat ik al enorm moe was zodra ik opstond en dan de hele dag door maar dat valt nu wel weer mee.

even een kleine update:
Het gaat nu wel redelijk
gisteren gebrand dus heb nu 2 brandplekken op mijn been,verder ben ik vandaag weer naar de vertrouwenspersoon geweest op school met de vraag wanneer ze iets wel moet melden,maar dat was alleen als ik echt op t punt stond om zm te plegen.
Gelukkig is dat niet zo al heb ik wel gedachten dat mijn leven niet echt zin meer heeft maar echt plannen om zm te plegen heb ik nog niet echt.
Gelukkig volgende week vakantie dus dan kan ik lekker mijn rust proberen te pakken bij de paarden in de hoop me wat vrolijker te voelen.