Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
Jessix schreef:Mijn familie weet wel wat ik wil. Gesloten kist, niet te veel poespas en cremeren. Maar ik vind mijn begrafenis vooral belangrijk voor mijn nabestaanden. Zij moeten doen wat zij willen en zij mooi vinden. Ik ben toch dood, dus mij maakt het uiteindelijk allemaal niet meer uit.
TurdusMerula schreef:Ik heb wel afgesproken wat er met mijn paard gebeurd mocht ik nu onverwacht komen te overlijden. Overigens enkel mondeling, niet officieel vastgelegd ofzo.
M_D_H schreef:Er zijn ook verzekeringen of maatschappijen die een speciaal formulier hebben waarin je in grote lijnen al kunt vastleggen wat je wensen zijn. Die worden vaak digitaal opgeslagen zodat de uitvaartverzorger alle wensen al bij zich heeft op het moment dat hij/zij voor het eerst naar de familie gaat.
meggiemeg schreef:TS je vroeg nog wat je vergeten was: wil je een advertentie in de krant waarin iedereen bedankt wordt voor het medeleven of een persoonlijk kaartje naar de mensen toe? Ik heb voor het laatste gekozen bij mijn zus, vind het wel zo netjes om de mensen een eigen iets te geven, ze hebben tenslotte ook de moeite genomen om hun medeleven te tonen.
Daancha schreef:M_D_H schreef:Er zijn ook verzekeringen of maatschappijen die een speciaal formulier hebben waarin je in grote lijnen al kunt vastleggen wat je wensen zijn. Die worden vaak digitaal opgeslagen zodat de uitvaartverzorger alle wensen al bij zich heeft op het moment dat hij/zij voor het eerst naar de familie gaat.
Dit heb ik ook gedaan. Een ruim bedrag verzekerd en digitaal aangegeven wat mijn voorkeuren zijn qua muziek bijvoorbeeld.
Voor foto's zou ik zorgen dat al je foto's vindbaar bij elkaar staan zodat de nabestaanden die zelf kunnen uitzoeken. Ik heb bijvoorbeeld aangegeven van welke gebeurtenissen ik graag foto's zou willen hebben, maar ze niet specifiek uitgezocht.
Kentaro schreef:Vind het heel goed dat je er al bewust mee bezig bent!
En ook heel bijzonder weer om te lezen hoe de meningen hierover verschillen!! Vooral ook 'voor wie doe je het?!' Persoonlijk vind ik het juist iets waarin je de overledenen herkend. Zo overleed een aantal jaar terug een hele goede vriend van ons. De begrafenis werd gedaan zoals zijn vrouw dat wilde en dat was in onze ogen helemaal niet zoals hij was/het gewild had......
Een paar weken terug hebben wij helaas dit proces met mijn moeder meegemaaktZe was ziek en we wisten dat ze zou gaan. Praten (ja ik banketstaaf 5 kwartier in een uur, maar over gevoelens......) werd/wordt er bij ons thuis nooit gedaan. Gelukkig hebben we in haar laatste paar weken toch een paar belangrijke dingen wel kunnen bespreken en de avondwake/begrafenis is in onze ogen precies zo gegaan als dat zij gewild zou hebben!! Van allerlei mensen horen we ook dat het zo'n mooie dienst was en precies zoals zij was.