Sindsdien heeft mijn stiefvader niks meer tegen mij gezegd. Mama zei dat ik moest regelen dat het stucwerk weer netjes is. Hier heb ik speciaal spul voor gekocht en de muur weer netjes gemaakt.
Hierna ben ik nog minder thuis gekomen als voorheen (maar 2x in de week). Ook was ik telkens op mijn kamer ipv boven. Mijn stiefvader zei enkel nog dingen tegen mijn vriend en deed met hem wel gezellig. Toen ik zei dat ik wegging op een avond vroeg die; gaat je vriend ook weg? Terwijl dat hartstikke logisch is dat hij weg gaat als ik ook weg ga van mij thuis. Ook dit komt dus weer over alsof hij hem wél bij hem thuis wil hebben en mij niet.
Hij heeft ook helemaal niks gezegd van het stucwerk wat weer netjes is.
Met mijn moeder heb ik sindsdien enkele goede gesprekken gehad. Onder andere heeft ze verteld dat het gewoon niet zo goed gaat met mijn stiefvader omdat zijn vader erg ziek is en het met zijn broer niet klikt. Ook is mijn moeder een keer mee geweest winkelen waarbij ze een jurkje betaald heeft en zij wilde zelfs een eigen groepsapp met mij en mijn zus. Terwijl we er al een hebben met mijn vader erbij.
Over een maand zijn we uitgenodigd in het buitenland. Mijn stiefvader zei echter dat ik het zelf uit moet zoeken en dan ook zelf moet betalen met mijn vriend. Terwijl mijn zus die 3 jaar ouder is gewoon altijd gratis meegemogen heeft mét haar vriendjes. Mama zegt dan ook dat zij er niks aan kan doen en snapt dat ik mij oneerlijk behandeld vind voelen. Echter zegt ze dat zij niet kan zeggen dat ik gratis mee mag tegen hem.
Tot dusver wil mijn stiefvader dus niks meer met mij te maken hebben. En mij ook niet meer hetzelfde behandelen en verwennen zoals ze altijd met mijn zus gedaan hebben. Echter heb ik gisteravond opeens knallende ruzie gehad met mijn moeder waar mijn vriend bij was. Hierbij gaf mama aan dat ze mijn stiefvader helemaal snapte omdat ik al 1,5jaar vervelend doe thuis. En alleen thuis kom om te eten. Hierop reageerde ik dat dat niet waar is want ik stofzuig al 4jaar elk weekend het huis. Ook heb ik mama vorige week meegeholpen met haar bijbaan. En soms kook ik ook. Toen zei ze dat het echt niet alleen van deze periode is maar het al veel langer gaande is. Hierop reageerde ik met dat het niet raar is dat ik niet graag meer thuis ben als mijn ouders veel ruzie hebben, mijn stiefvader mij negeert en ik hier geslagen wordt. Vervolgens ben ik in janken uitgebarsten op de schoot van mijn vriend en bleef mama maar doorzeiken. Ik weet niet meer exact wat ze allemaal gezegd heeft maar het kwam erop neer dat ík degene ben die er een bende van maak en zij degene is die alles altijd goed probeert te doen en mij met liefde opgevoed heeft. Op alle dingen die ze geschreeuwd heeft heb ik niet meer gereageerd. Ik was immers helemaal in tranen, ik voelde me vanaf dat moment ook niet meer welkom thuis bij mijn eigen moeder. Toen het lang stil was vroeg ik of ze op kon sodemieteren. Waarop ze mijn kamer uitliep. Ik zei toen goedbedoeld 'doei'. Waarop zei met een sarcastisch schaterend lachje naar beneden liep.
Vervolgens heb ik mijn tas gepakt, heb ik rustig doei gezegd tegen mijn moeder en mijn stiefvader en ben ik samen met mijn vriend weggegaan.
Sindsdien kan ik alleen maar janken, omdat ik zo boos ben op mezelf hoe ik mijn leven verpest heb. Ik ben mijn gehele schooljeugd tot het hbo gepest, mijn ouders zijn gescheiden toen ik 5 was, ik kan sinds ik afgestudeerd ben in juli geen baan vinden ondanks dat ik vaak op gesprek mag komen en ik werk sindsdien 2/3dagen in de week bij een paardenstal om maar bezig te zijn en wat geld te verdienen. De enige plek waar ik mij fijn voel is hier; hier wordt ik gewaardeerd en hoef ik hier niet over te twijfelen. Ook doet het mij intense pijn hoe mijn moeder opeens uitviel tegen mij terwijl dat ik dacht dat het juist beter ging tussen ons.
Ik weet niet meer wat ik moet doen. Ik heb enkele jaren terug bij een psycholoog gezeten om meer zelfvertrouwen te krijgen en minder negatieve gedachten te hebben. Ook hebben we het hier wel eens over mijn thuissituatie gehad.
Het heeft nooit al geklikt met mijn stiefvader, maar na een ruzie deden we na een weekje rust altijd gewoon weer normaal. Nu is blijkbaar bij hem de maat vol en ben ik een zak stront voor hem. Terwijl híj degene is die mij slaat en negeert en hij probeert mij te domineren en nooit sorry zegt. Ik doe ook dingen fout uiteraard, maar ik zeg wel sorry en probeer mijn best te doen.
