Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-12-15 20:14

Hematofobie, wie ook?

Geplaatst door de TopicStarter : 28-12-15 20:14

Zojuist weer voor de zoveelste keer flauw gevallen bij het zien van bloed. Paard op mijn teen gehad vanmorgen, wat bij thuiskomst toch wat meer schade had aangericht dan verwacht. Ik zal jullie de details besparen, ook al weet ik die zelf niet eens, vriendlief moest de boel maar verbinden.

Ik kan geen bloederige verhalen horen en geen bloederige films zien want dat kan al voldoende zijn om flauw te vallen.

En ik merk dat ik bang begin te worden voor als mijn vriend iets zou overkomen, ik alleen thuis ben en in mn vinger snij of een gewond paard aan te treffen op mijn werk. Ik heb geen idee of ik in dergelijke situaties mijn hoofd cool kan houden.

Naast dat het flauwvallen an sich natuurlijk al heel vervelend is, voel ik me daarna ook nog eens flink beroerd.

Zijn er hier lotgenoten? Heeft iemand zich misschien laten behandelen, en heeft dat geholpen? Ik ben benieuwd!

**Geplaatst**: 30-12-15 00:02

Geplaatst: 30-12-15 00:02

Hoi TS!

Ten eerste, gefeliciteerd met je verjaardag.

Ikzelf heb geen ervaring met hematofobie, maar wel met fobieën an sich (zowel ikzelf als mensen rondom mij). Maar in basis werken fobieën eigenlijk hetzelfde. Je ziet iets wat je angstknopje indrukt bij een bepaald voorwerp/gebeurtenis (of bloed dus in jouw geval) terwijl dat toch niet helemaal een reële reactie is op de situatie.
Het flauwvallen is een schrikreactie van je lichaam op het zien van bloed. Dit kan allerlei redenen hebben, maar het belangrijkste gegeven is dus dat je lichaam in schrikreactie gaat bij een situatie waarbij dat niet reëel is. Krom gezegd komt dat omdat er een draadje verkeerd is gaan zitten in de machinekamer. Maar die kan uiteraard gerepareerd worden

Bij fobieën werkt cognitieve gedragstherapie goed, ook bijv. (imaginairy) exposure of EMDR kan een uitkomst bieden. Als je daar vragen over hebt kun je altijd een PB sturen.
Het is misschien eng, maar het heeft duidelijk invloed op je functioneren en dat is natuurlijk wel heel erg vervelend!

**Geplaatst**: 30-12-15 00:39

Geplaatst: 30-12-15 00:39

Een bloed- of injectiefobie is juist een 'aparte' fobie van alle andere fobieën op fysiologisch gebied, wat ook betekent dat de behandeling ietsje anders is. Bij andere soorten angst en fobieën gaat de bloeddruk omhoog (dat doet een lichaam nou eenmaal als het denkt in gevaar te zijn), en wordt flauwvallen juist erg onwaarschijnlijk, maar bij een bloedfobie reageert het lichaam juist met een snelle daling in de bloeddruk wanneer de angstopwekkende prikkel wordt waargenomen (in dit geval bloed, of zelfs het denken aan bloed). Hierdoor val je flauw. Misschien stelt deze achtergrondinformatie je al een beetje gerust, op zich is het een onschuldige reactie van je lichaam (als je namelijk écht ernstig gaat bloeden door bijvoorbeeld een hele diepe wond, maakt flauwvallen de kans op overleven juist groter), maar het is natuurlijk niet de bedoeling dat je lichaam deze (evolutionair gezonde) reactie generaliseert naar onschuldige situaties.

Waar je bij andere soorten angst juist ontspanningsoefeningen leert om je lichaam rustig (en je bloeddruk laag) te houden, hoor je bij een bloedfobie juist 'aanspanningsoefeningen' te doen, om een bloeddrukval te voorkomen. Deze oefeningen komen erop neer om spiergroepen herhaaldelijk op te spannen; benen, romp, en armen.

Deze techniek blijkt erg goed te werken tegen het flauwvallen, en voor de angst zelf is cognitieve gedragstherapie (waarbij vooral exposure belangrijk is!) meestal de eerste therapie die wordt gekozen, en die therapie, in combinatie met het correct aanleren van de bovengenoemde techniek, is meestal erg succesvol bij een bloedfobie.

Ik hoop dat je er snel minder last van hebt, TS!

**Geplaatst**: 30-12-15 00:46

Re: Hematofobie, wie ook?

Geplaatst: 30-12-15 00:46

Lotgenoot hier! Ik val gelukkig niet flauw, maar bij het zien van bloed of gore voel ik me ziek. Het maakt niet uit of het nep of echt bloed is, zelfs 'cartoon' bloed zorgt ervoor dat ik bang en misselijk word. Ik heb inderdaad de zelfde angst als jij dat wanneer iemand anders iets overkomt ik bang ben mijn hoofd niet cool te kunnen houden. :(:)

Het is een ontzettend nare fobie en ik vind hem ook erg belemmerend.

**Geplaatst**: 30-12-15 00:50

Geplaatst: 30-12-15 00:50

Ik herken het wel, ik val nooit echt flauw maar ga soms wel sterretjes zien (of helemaal niks meer) en zweten enz. Als ik bijvoorbeeld bloed heb laten prikken ofzo... heel vervelend. Het is de laatste tijd bij mij wel minder heb ik t idee

hopelijk bij jou snel ook!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-12-15 12:48

Re: Hematofobie, wie ook?

Geplaatst door de TopicStarter : 30-12-15 12:48

Het is bij mij ook een lange tijd minder geweest, of ik ben minder geconfronteerd met bloed, dat kan ook. Maar sinds vorig jaar is het weer terug. Ik ben de afgelopen 1,5 jaar 3x flauw gevallen. Dat is in principe niet zoveel natuurlijk, maar de echte angst is veel meer aanwezig.

Vandaar ook dat ik dit topic heb geopend. Ik zit er over te denken om me te laten behandelen, want het begint me te belemmeren.

Ik probeer dus inderdaad ook spieren aan te spannen (en weer los te laten) als ik weet dat ik flauw ga vallen. Maar het gaat bij mij erg snel. Ik voel het aankomen en 1 à 2 seconden later ben ik weg. Ik heb dus wel van mezelf geleerd om deze tijd te gebruiken om te gaan liggen. Het is namelijk al eens voor gekomen dat ik er een lichte hersenschudding aan overhield omdat ik dus op de grond klapte...

**Geplaatst**: 30-12-15 18:31

Geplaatst: 30-12-15 18:31

Catnip schreef:
Een bloed- of injectiefobie is juist een 'aparte' fobie van alle andere fobieën op fysiologisch gebied, wat ook betekent dat de behandeling ietsje anders is. Bij andere soorten angst en fobieën gaat de bloeddruk omhoog (dat doet een lichaam nou eenmaal als het denkt in gevaar te zijn), en wordt flauwvallen juist erg onwaarschijnlijk, maar bij een bloedfobie reageert het lichaam juist met een snelle daling in de bloeddruk wanneer de angstopwekkende prikkel wordt waargenomen (in dit geval bloed, of zelfs het denken aan bloed). Hierdoor val je flauw. Misschien stelt deze achtergrondinformatie je al een beetje gerust, op zich is het een onschuldige reactie van je lichaam (als je namelijk écht ernstig gaat bloeden door bijvoorbeeld een hele diepe wond, maakt flauwvallen de kans op overleven juist groter), maar het is natuurlijk niet de bedoeling dat je lichaam deze (evolutionair gezonde) reactie generaliseert naar onschuldige situaties.

Waar je bij andere soorten angst juist ontspanningsoefeningen leert om je lichaam rustig (en je bloeddruk laag) te houden, hoor je bij een bloedfobie juist 'aanspanningsoefeningen' te doen, om een bloeddrukval te voorkomen. Deze oefeningen komen erop neer om spiergroepen herhaaldelijk op te spannen; benen, romp, en armen.

Deze techniek blijkt erg goed te werken tegen het flauwvallen, en voor de angst zelf is cognitieve gedragstherapie (waarbij vooral exposure belangrijk is!) meestal de eerste therapie die wordt gekozen, en die therapie, in combinatie met het correct aanleren van de bovengenoemde techniek, is meestal erg succesvol bij een bloedfobie.

Ik hoop dat je er snel minder last van hebt, TS!

Ha, dat wist ik niet. Weer wat geleerd!

**Geplaatst**: 03-01-16 13:33

Geplaatst: 03-01-16 13:33

Hier nog een lotgenoot, al sinds dat ik kind ben val ik flauw of ga ik over geven bij het minste bloed. Door de jaren heen is het wel beter geworden moet ik zeggen maar als ik bijvoorbeeld bloed moet prikken is het drama. Wat ik wel vreemd vind is dat ik een keer een ongeval mee heb gemaakt met enorm veel bloed en daarbij geen seconde heb stil gestaan. Daarbij kan ik er bij een dier of op televisie ook prima tegen. Het lastige is dat het mij dus gewoon heel leuk lijkt om in een ziekenhuis te werken maar dat ik bang ben er niet over heen te komen. Maar ik denk dat het een kwestie is van kleine stapjes proberen te zetten en niet op te geven.

**Geplaatst**: 08-04-16 14:45

Geplaatst: 08-04-16 14:45

Ik ga toch dit topic even een schop geven.

Hier nog iemand met hematofobie. Ik heb het al vanaf jongs af aan en ik heb inmiddels de stap gezet om erover te gaan praten en hulp in te schakelen. Sinds afgelopen woensdag ben ik 'officieel in therapie'. de prognose is wel heel goed, waarschijnlijk ben ik er met 6 tot 9 sessies van af. Ik zit momenteel wel in een emotionele achtbaan. mijn angst heeft veel pestgedrag aangetrokken en mijn basisschooltijd was dan ook een regelrechte hel. Ik heb als doel om - hoe gek het nu ook klinkt - mijn EHBO-diploma te behalen. Als ik dat heb gehaald dan ben ik niet alleen een diploma verder, maar heb ik zo ontzettend veel overwonnen....

Maargoed, eerst nog heel wat sessies met jankbuien enzovoorts. Doodeng

**Geplaatst**: 08-04-16 14:56

Geplaatst: 08-04-16 14:56

Ik heb het ook, helaas. Al bij het denken aan naalden of bloed, het voelen van mijn pols of verhalen van anderen trek ik wit weg en word ik duizelig. Bij het zien van bloed en zien van een naald val ik flauw. Heel vervelend bij het bloedprikken

Als ik moet bloedprikken kan ik een week van te voren al niet slapen, heb ik hoofdpijn en eet ik amper.

Ik wist dat niet, dat je juist moet aanspannen! Ik ga altijd proberen rustig adem te halen, maar dat helpt nooit, ik weet nu waarom

Heb me er nooit voor laten behandelen eigenlijk, omdat het me niet heel erg beïnvloed in het dagelijks leven. Het rotte is wel dat ik militair ben, en uitgebreide EHBO training krijg en triage oefeningen. Maar in het echt zal het een ramp worden denk ik :')

Het gekke is trouwens wel dat ik dit niet bij dieren heb. Wilde vroeger zelfs dierenarts worden en heb operaties bij dieren bijgewoond.

**Geplaatst**: 08-04-16 15:24

Re: Hematofobie, wie ook?

Geplaatst: 08-04-16 15:24

Nja arm aanspannen wanneer er een naald in moet is ook geen pretje

Als het jullie helpt wil ik best de algemenere vragen die ik krijg in mijn sessies wel eens posten, misschien hebben jullie er wat aan

**Geplaatst**: 09-04-16 08:47

Re: Hematofobie, wie ook?

Geplaatst: 09-04-16 08:47

Eh - informatie zoals 'bij bloed gaat je bloeddruk volautomatisch omlaag ipv omhoog zoals bij gewone angsten' - daar heb je wat aan.
Binnen zeer nadrukkelijk bepaalde grenzen zijn "veilige confrontaties" zinvol, maar dat praten tegen angst zou moeten helpen is wat mij betreft een vrij zware, achterhaalde therapie. (Die volautomatische reacties vanuit je overlevingssysteem zijn goed te beïnvloeden anno 2016, maar op praten, nadenken etc reageren ze niet tot nauwelijks.)

**Geplaatst**: 09-04-16 12:59

Geplaatst: 09-04-16 12:59

Janneke: Ik heb nog geen idee hoe de therapie er precies uit gaat zien. In algemenere vragen bedoel ook meer de zaken als 'weet jij waar jouw angst vandaan komt' en 'waar ben je banger voor, het onderwerp of het flauwvallen.' Dit zijn wel dingen waar je over na moet denken om ergens vanaf te komen. Een gesprekje a la 'ja daar ben ik bang voor. Punt.' is sowieso niet de insteek van de therapie die ik ga krijgen. Dus ik vind jouw reactie wat vreemd en weet eigenlijk niet hoe jij hem bedoelt...
(Vooral die 'Eh' niet. Ben zelf na 21 jaar eindelijk zo ver om er wat aan te doen en probeer anderen ook alleen maar te helpen. Vind die 'Eh' nogal betweterig overkomen.)

**Geplaatst**: 09-04-16 13:08

Geplaatst: 09-04-16 13:08

Mag ik dan de domste vraag ooit stellen misschien. Hoe doen jullie dat dan tijdens je maandelijkse periode? Je kunt moeilijk 5 dagen flauwvallen. Of heb je er dan geen last van? Ik word wel Duizelig als ik met bloedprikken er naar blijf kijken. Verder geef ik niks om bloed. Maar vroeg het me af.

**Geplaatst**: 09-04-16 13:16

Re: Hematofobie, wie ook?

Geplaatst: 09-04-16 13:16

Ik heb zelf gelukkig geen last van het zien van bloed bij mijzelf

Bij anderen ook niet echt, het gaat bij mij meer om de verhalen etc

**Geplaatst**: 09-04-16 16:24

Geplaatst: 09-04-16 16:24

_Zsazsa_ schreef:
Mag ik dan de domste vraag ooit stellen misschien. Hoe doen jullie dat dan tijdens je maandelijkse periode? Je kunt moeilijk 5 dagen flauwvallen. Of heb je er dan geen last van? Ik word wel Duizelig als ik met bloedprikken er naar blijf kijken. Verder geef ik niks om bloed. Maar vroeg het me af.

Ik heb een Mirena spiraal dus ik word nooit ongesteld.

En toen ik het wel nog was gebruikte ik tampons, die ving ik op in een toiletpapiertje en die gooide ik snel weg.

**Geplaatst**: 09-04-16 18:12

Geplaatst: 09-04-16 18:12

Hoi Winged,
ten eerste: excuses voor het betweterige gevoel. Uiteraard is het alleen maar prima om de koe bij de horens te vatten - en ik hoop dat het een goede therapie wordt.

Van mijn kant is het eerder verbazing.
Op zich is de informatieve vraag 'heb je een idee waar deze angst vandaan komt' zinnig. Hoort daar een verhaal bij, kun je dat als insteek voor een sessie nemen - is er geen verhaal, dan is gewoon de angst zelf (het gebeuren, bijvoorbeeld 'bloed prikken', gedachte/ gevoelens over jezelf in die situatie, emotie, lichamelijke sensaties) de insteek.

Uiteraard nadat je een helder verhaal hebt gekregen van de therapeut over hoe je overlevingssysteem werkt. (Bijvoorbeeld dat je zintuigen scherper werken.)

Maar meer dan een of twee keer een minuut nadenken over "waar toch mijn angst vandaan komt" is naar mijn ideeën en ervaring niet erg zinnig, omdat angst als uiting van het overlevingssysteem zich voor driekwart minstens buiten bereik van het logische verstand bevindt. (Let wel: angst is uitstekend de nek om te draaien, maar niet door praten/ nadenken - en loeizwaar gedoe met vele jankbuien is ook overbodig.)