Bokt.nl

Valentijn5 schreef:

Ik vind het mooi omschreven wat je probleem is. Alleen heb ik het gevoel dat als ik aan mezelf denk ik andere mensen kwets dus je kan eigenlijk nooit alleen aan jezelf denken. Ik ben wel benieuwd naar de meningen van andere dus ik lees wel mee in dit topic.

gerlienke schreef:

Kan je proberen om bepaalde dingen op een lager pitje te zetten? Bijv. Maandag en donderdag wat langer bij je pony's en andere dagen het hoognodige. Of elke woensdag avond helemaal voor je vriend en dan elkaar vrijdagavond en in het weekend zien. Dan hou je op de andere dagen tijd voor andere dingen als je huiswerk en je familie. En bedenk ook dat als je ja zegt tegen een ander je soms nee zegt tegen jezelf. En aan je vriend uitleggen dat hij voor nu mss minder aandacht krijgt , maar dat je tijdens een vakantie ofzo er lekker met z'n tweeën op uittrekt.

kwita schreef:

ik ben gewoon destijds begonnen met tijd voor mezelf die vriend die het niet kon begrijpen maakte het daarom uit.... en weetje wat toen had ik pas echt tijd voor mezelf.
leuk was het niet maar een hele opluchting en het probleem was ook opgelost!

eclair98 schreef:

Ik heb geen idee hoe je dit zou kunnen oplossen, maar het is nou eenmaal heel erg druk in VWO. Vrienden van mij zitten ook in 6VWO en die hebben ook weinig tijd door alle hobby's eromheen. Het wordt gelukkig minder als de examens geweest zijn en dan heb je weer alle tijd van de wereld!

bigone schreef:

Eigenlijk vind ik dat het wel meevalt, je hebt het niet drukker dan een andere gemiddelde jongere die hobby/school/vriend/familie moet combineren. Wat wel opvalt is het feit dat je vriend zit te morren, niet netjes en dit legt onnodig veel druk op je. Probeer duidelijk te zijn naar hem toe en zeg dit ook, dat het kiezen of delen is op dit moment. Als je eventueel ook nog gaat studeren dan zal het nog minder of anders zijn. Hij moet niet zo op je leunen maar je steunen.

bigone schreef:

Zoals jij je vriend beschrijft heeft hij dus niets anders maar wil hij alleen maar bij je zijn. Sport hij ook, studeert of werkt hij?? Je zegt zielsveel van hem te houden maar jijzelf komt op de eerste plaats, denk daar aan. En ik mag toch hopen dat je je niet laat belemmeren in studie straks of hobby's door je vriend. Zo ja, dan zijn jullie op de verkeerde weg, denk er om, sommige periodes in je leven zijn te kostbaar om die af te laten hangen van de wil van iemand anders. Hoeveel je ook om die personen geeft.

Joolien schreef:

Heel herkenbaar Ts.
Zoals ik het heb gedaan, is terug gaan naar mijn gevoel ipv mijn hoofd. Je bent gewend om niemand te willen afvallen, om altijd klaar te staan voor anderen. Dat zijn beslissingen die je in je hoofd neemt. Maar ga terug naar je gevoel. Als iemand wat vraagt, voel dan wat je wilt. Wil je dat wel of niet. Dat is in het begin moeilijk, want het gaat tegen je principes in. Maar dat is wel een manier om terug te komen bij jezelf. Als iemand iets vraagt, zeg dan ook niet meteen ja, maar denk er even over na. Laat het bezinken. Ook wat je allemaal moet doen, moet je dat echt? Doe je dat voor jezelf, of doe je dat voor anderen? In hoeverre hebben andere jou nodig, kunnen ze dat ook zelf?
Verder, ben je ook wel eens tevreden over jezelf? Kun je af en toe tegen jezelf zeggen 'goh dit heb ik goed gedaan!'. Zelfcompassie, oftewel lief zijn voor jezelf is ook belangrijk.

eclair98 schreef:

Nou, ik zou maar eens goed met die vriend gaan praten! Jij kan die eenzaamheid van hem niet oplossen! Hij moet erop uit, mensen leren kennen ed. Dit gaat op den duur niet werken en dan gaat het uit...

bigone schreef:

En wat doet je vriend om van zijn schouderblessure af te komen? Vervelend voor hem dat hij altijd in een zelfgekozen stilte zit en zijn enigste verzetje, dat ben jij. Mag ik zeggen dat dit een zeer ongezonde situatie is?? Jij kunt dan wel zielsveel van hem houden maar het houd een keer op. Hij probeert jouw leven te regelen, lukt hem niet helemaal maar ik hoor alleen verwijten van hem richting jou. Ik hoop dat je een stuk sterker op je strepen gaat staan. Geef eerst naar hem toe maar eens aan dat het voorlopig bij één avond en een dag in het weekend blijft. Hard en misschien wil je dit helemaal niet maar kijk wat zijn reactie hier op is, gaat hij akkoord of maakt hij een hoop stennis. Het laatste zou een reden zijn om toch, ondanks je gevoel, heel serieus na te denken over het feit dat je de rest van je leven wil vechten voor elke minuut voor jezelf omdat je een man hebt die zijn bestaan van jou nabijheid af laat hangen. laat hem naar de arts gaan, werken, studeren maar hij moet stoppen met het leunen op jou en alleen jij kunt daar voor zorgen.
Als moeder zou ik me ernstig zorgen maken indien ik zo'n dochter maar zeker ook zo'n zoon zou hebben.

MyHorseGirl schreef:

Jeetje, het lijkt mijn ex wel! Die begreep er ook niets van.. Je eindexamenjaar is nou eenmaal druk, de paarden nemen veel tijd in beslag en familie natuurlijk ook. Het is jammer dat je vriend 'zeurt' dat jullie elkaar 'maar' twee keer per week zien. Tja, jammer. Hoe gaat hij dat voor zich zien als je gaat studeren en eventueel uit huis gaat? Ik zou een goed gesprek met hem aan gaan, dat hij jou de ruimte moet geven en jou ook tijd voor jezelf moet gunnen. In iedere relatie moet je elkaar die ruimte kunnen geven. Dat opeisen is niet goed. Ik heb het zelf ook mee gemaakt en had hier op de middelbare school al last van, toen ik ging studeren werd het alleen maar erger en kwam ik ook op een punt dat ik er klaar mee was. Ik kon niks meer, voelde mij ontzettend beperkt door hem en hij eiste mij op. Ik voelde me zelfs opgelaten als ik naar mijn paard ging of zei dat ik graag een avond alleen met mijn ouders wilde zijn omdat ik ze al een tijd niet gezien had. Dat is natuurlijk van de gekke..

Wat ik je dus aanraad is een goed gesprek met hem. Geef aan dat het af en toe genoeg is en dat hij jouw keuzes en momenten voor jezelf moet respecteren. Anders ben ik bang dat dit je gaat opbreken! Leer tijd nemen voor jezelf, dat het okee is om uren bij de paarden te zitten of lekker met jezelf op de bank met een film.

Succes!!

Blijheid schreef:

Ik zou proberen om eens een middag (of avond) in de week vrij te plannen. Een dag dat je zo min mogelijk met je ponys doet, niet met je vriend of met iemand anders afspreekt en probeert je huiswerk ook zoveel mogelijk van te voren af te hebben. Een vaste middag/avond waarop je tegen alle plannen van iedereen nee zegt.
Dat is kei moeilijk, want je zal ook tegen hele leuke dingen nee moeten zeggen, maar in mijn ogen wel heel erg belangrijk, zeker als je jezelf al zo voorbij rent voor je gevoel.

MyHorseGirl schreef:

Precies. Leer te accepteren dat je het hem niet altijd naar de zin moet maken, maar probeer er ook voor te zorgen dat jij het nog naar je zin hebt en jij het ook allemaal kunt handelen! Altijd eerst aan jezelf denken en dan aan een ander. En ik weet, dat is ook heel moeilijk, maar begint al bij een avond 'nee' tegen hem zeggen en bij je ouders op de bank te kruipen. Dat hij alles voor jou aan de kant zet, is vast heel lief bedoeld, maar niet gezond. Je bent jong, moet ook tijd voor jezelf hebben! Dat geldt zowel voor jou als bij hem. In een relatie draait het niet alleen maar om je partner, maar heb je ook nog een leven daar omheen en het is uitermate lastig als jij zijn wereld bent en alles voor jou opzij schuift. Het is okee dat jij dat niet wil en kan doen! Zoals ik al zei, je bent jong, je hebt nog zo lang om elke avond als een getrouwd stel op de bank te zitten en tegen elkaar te miepen. Ik begrijp dat je je schuldig voelt en hij jou misschien wel een schuldgevoel aanpraat. Dat is allereerst niet eerlijk van hem en ten tweede ontzettend egoïstisch!

Het is geen slechte eigenschap van jezelf dat je veel aan anderen denkt, maar jij bent ook belangrijk. Als je al begint met nee zeggen, dan kun je ook leren tijd voor jezelf te hebben. Maar alsnog zou ik beginnen bij dat goede gesprek en hem dit duidelijk te maken dat jij je beperkt voelt in jouw eigen leven. Geef hem dan bijvoorbeeld een maand om te laten zien dat het anders kan en je anders een time-out neemt om over het een en ander na te denken. Je kan natuurlijk altijd nog naar een psycholoog of iets dergelijks die jou daarbij helpt om daar sterker in te worden!