Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-12-15 17:59

Help, ik weet het niet meer... (dissociëren)

Geplaatst door de TopicStarter : 01-12-15 17:59

HELP IK WEET HET NIET MEER!! Zelf ben ik jaren geleden gediagnostiseerd met Borderline, en daarbij een aantaal stempeltjes als PTSS, ADD, Dissocatieve stoornis, en klachten van depressiviteit. Daarbij heb ik ook nog reuma, en voor bovenstaande als mijn lichamelijke klachten slik ik echt behoorlijke serieuze medicijnen en veel!

Waarom ik dit topic aanmaak ? Ik weet het niet,. Het ontluchten van mijn hart ? Het zoeken naar raad van andere ? Hulp ?
Voor sommige wel gezien als aandacht... Was dat maar zo!

Waar moet ik beginnen om een duidelijk beeld te geven van het geen wat juist zo heftig is? Het gaat om het middelpunt dissociëren... Dissociëren komt voort uit mijn trauma, het wegraken op het moment dat ik niet meer voor mezelf insta, het leven te moeilijk word, ik herhaald word met mijn verleden, ik stress ervaar van afspraken en daarbij flip, als mijn Psygiater, Psycholoog en/of begeleiders op het juiste puntje zitten.

Wat is dissocieren ? op internet lees je er weinig over maar voornamelijk word dissociëren uitgedrukt als 'dagdromen' of het even weg zijn.
Helaas is dat het zeker niet bij mij. Ik dissocieer (ga het vanaf nu afkorten naar DIS!) in zeer ernstige vormen. Bij het minst geringste waarbij ik stres ervaar raak ik weg, drukte ? of teveel doen ineen week ? ik raak weg. Hoe uit dit zich bij mij ?
-Ik sta en raak helemaal door het dolle heen begin om me heen te slaan sla fotolijstjes stuk, sla tegen de muur bonk met mijn hoofd.
-Lig in bed, van het een op het andere moment begin ik met hoofdbonken, haren uittrekken slaan tegen me raak trap alle kanten op en ben echt 'weg'. Weg van het hier en nu.
-Zit aan tafel met mijn huisgenootjes (woon begeleid) en me hoofd gaat hangen, eindigt op een moment tussen mijn armen, na dit moment is er geen contact meer te krijgen met mij.
-Bij mijn behandelaar ik sta op uit boosheid begin met tranen over mijn wangen te laten lopen en eindig thuis in mijn bed ? Tussenweg heb ik gemist.... Ik maak dus echt niets mee.

Vorige maand is het zo heftig geweest dat ik een flink gat in mijn hoofd gebonkt heb, en deze gehecht moest worden. De begeleiding van mijn woonplek uit heeft mijn moeder gebeld en samen met begeleiding en moeder ben ik (is me achteraf allemaal verteld) ben ik naar de HA geweest, daar ben ik gehecht terwijl ik nog steeds dissocieerde, huisarts kon ook geen contact krijgen. Ik heb helemaal niets meegekregen van deze hele actie niet. Op deze dag heb ik 3,5 uur gedissocieerd.

Mijn dissociaties die duren een half uur tot enkele uren.
Tijdens een Dis worden er koude handdoeken in mijn nek gelegd, en me continue verteld waar ik ben, en dat ik uit het verleden moet komen en terug naar het heden. Dat het hier veel leuker is, hoe laat het is. Dat me paardjes op me staan te wachten, stellen me gerust etc.

Nu woon in sinds Mei dit jaar begeleid bij een andere woonvorm na een opname van vorig jaar Januari, waarbij ik gelijk een contract verbod kreeg. De woonvorm waar ik nu woon is er bekent mee, en leert het steeds beter omdat het erg veel gebeurd. Wel vreet het energie van hun, maar voornamelijk van mij! Na een Dis ben ik DOODMOE, heb ik verschrikkelijke spierpijn omdat al mijn spieren verkrampen, strak staan en klappertand.

Ik ben erg gesteld op 1 begeleider van het huis die is voor de volle 100% vertrouw, maar echter heb ik het met nog 2 andere begeleiders te doen waarvan we sinds vandaag 1 nieuwe hebben en een oude naar een andere locatie is overgeplaatst. En daarbij had ik een gesprek met mijn Psychiater + oude behandelaar die ik heel veel kwalijk neem en geen woord meer mee wou spreken. Voor mij was dit een hele angstige gebeurtenis waardoor ik WEER in een dissociatie geraakt ben en er wel 4 uur ingehangen heb. Ik lag in bed mijn spieren troken overal gigantisch samen was aan het trappen naar de muur en ondanks dat ik naar die afspraak moest zijn me ouders geweest en is mijn begeleider bij me gebleven heeft me gerust gesteld, en zo viel ik steeds in slaap en zodra ik weer erin zakte haalde ze me er net optijd weer uit.

Affijn een stukje voor jullie duidelijkheid hierboven. Ik ben HET ENORM ZAT! Ik weet het niet meer, ik ben zo onwijs moe. Voel me zo onwijs ongelukkig met die dissen die soms wel meerdere malen per week komen opzetten etc.
IK WIL ER VANAF!!!!!!!!!!!!!!!! Wie heeft de tips en er ervaringen mee, om er sneller uit te komen als je erin zit ?

Wij hebben wel een dossier van wat te doen als ik er al in hang. Maar wie weet hebben andere nog betere tips.

Deel je ervaring, deel je mening...

Wie weet krijg ik spijt van het plaatsen van dit topic.. Hoop het niet.
We gaan het zien.

**Geplaatst**: 01-12-15 18:02

Geplaatst: 01-12-15 18:02

Heel eerlijk, als je borderliner hebt dan is het niet wijs om daar een topic over te openen. Je kan beter opzoek naar een patiëntenvereniging, ervaringsdeskundige of arts/psycholoog, maatschappelijkwerker enz
Vaak zijn de adviezen op fora als Bokt niet de beste en kunnen je makkelijk naar het negatieve trekken

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-12-15 18:13

Re: HELP IK WEET HET NIET MEER!! (dissociëren)

Geplaatst door de TopicStarter : 01-12-15 18:13

Daar kun je een punt hebben, maar qua het naar het negatieve trekken via bokt heb ik wel een hele hoop geleerd en lukt het ze tegenwoordig niet zo makkelijk meer. Wat dat betreft ben ik wel een stuk sterker in mijn schoenen gaan staan. Patientenvereniging, ervaringsdeskundige/forum erover en arts/psycholoog ben ik allemaal al bij. Maar het is onwijs moeilijk allemaal omdat het dissen niet vanuit niks komt oplopen. Aan mijn huisarts heb ik wel eens gevraagd hoe ik het beste kan handelen wat dit probleem betreft als ik erin zit maar die heeft weinig tips behalve het bespreken bij mijn hulpverlening. Echter verliep alles daar niet soepel. Tot het blijkt een gesprek van vanmiddag die mijn ouders hebben gedaan.

**Geplaatst**: 01-12-15 19:30

Geplaatst: 01-12-15 19:30

Hoi,
nogal heftig wat jij allemaal meemaakt!
Een vriendin van mij wil nog wel eens verzuchten "hoe meer stempeltjes - jij hebt er helaas veel! - hoe lager de kwaliteit." Zo wil de psychiatrie nog wel eens werken.

Wat je beschrijft klinkt mij loupezuiver in de oren als een stevige "freeze"reactie. Zogezegd bevriezen is een aspect van dissociatie (of omgekeerd) - freeze is een gangbaar biologisch woord en het is een zinnig reflex. Het is geen keuze, geen gedrag, het is iets dat jou overkomt als de spanning te hoog oploopt. (En op een moment dat het helaas weer zo laat is, zijn vriendelijke woorden 'nooit weg', maar het klinkt mij in de oren als een soort van ontkennen van wat er gaande is.)

"Dat je dit kwijt wil" - groot gelijk! Aan de orde is dan serieus onderzoek naar wat jou kan ontspannen en welke dingen zoal stress oproepen.

.

LS_fotos schreef:
HELP IK WEET HET NIET MEER!! Zelf ben ik jaren geleden gediagnostiseerd met Borderline, en daarbij een aantaal stempeltjes als PTSS, ADD, Dissocatieve stoornis, en klachten van depressiviteit. Daarbij heb ik ook nog reuma, en voor bovenstaande als mijn lichamelijke klachten slik ik echt behoorlijke serieuze medicijnen en veel!

...er is een gezegde in psychologen trauma land dat luidt "the body bears the burden", chronische heftige stress is niet goed voor je gezondheid.

Citaat:
Waar moet ik beginnen om een duidelijk beeld te geven van het geen wat juist zo heftig is? Het gaat om het middelpunt dissociëren... Dissociëren komt voort uit mijn trauma, het wegraken op het moment dat ik niet meer voor mezelf insta, het leven te moeilijk word, ik herhaald word met mijn verleden, ik stress ervaar van afspraken en daarbij flip, als mijn Psygiater, Psycholoog en/of begeleiders op het juiste puntje zitten.

Eh - wie denkt, dat-ie op het juiste punt zit als jij flipt, is gewoon een knoeier, hoor! Accoord: vergelijk het met de tandarts die met die boor meteen dat gat in gaat - dan zit iedereen tegen het plafond, en snapt iedereen dat het geknoei is. (Maar accoord: beide partijen "zien waar het fout zit".)
Goed kunnen omgaan met getraumatiseerde mensen houdt in, dat je de grenzen van een cliënt serieus neemt. En jou sterkt in het stellen van grenzen en het managen van de stress. (Net zo lang tot jij ""sterk"" genoeg bent om de zaken te bespreken zonder 'weg te hoeven'.)

Citaat:
Bij het minst geringste waarbij ik stres ervaar raak ik weg, drukte ? of teveel doen ineen week ? ik raak weg.

Kennelijk zit je nu al gigantisch "aan je tax", er kan niets meer bij.
Balen!!

Afdeling tips om het dissen minder te maken: ook al op momenten 'dat alles goed lijkt', je afvragen wat je nu nodig hebt om nog beter in je vel te komen.

En ik heb baat bij "de oefening voor de 5 zintuigen".
Vraag jezelf af: "Wat wil ik nu ruiken?" - en geef jezelf die geur. (En als het even kan: ook echt even genieten van hoe lekker die ceder ruikt, of van de associatie die het kruid Erica jou geeft.)
"Welke smaak thee wil ik nu graag drinken?", en geef jezelf een lekker potje thee.
Welke kleur trui wil ik nu dragen - en trek het ding aan.
Tastzin: misschien houd je van breien, of koop een zachte knuffel die je tegen je gezicht aanhoudt, of lekker ruikende olie op je handen wrijven. Heerlijk zachte omslagplaid voor sinterklaas vragen?
En dan je favoriete cd's: hardrock, of juist harp - en zo voort.

(En er zijn "vertaalslagen" mogelijk: dat kaneel troost en geruststelt, net als harp. De kleur rood en hardrock hebben meer met woede, etc.)

Citaat:
Mijn dissociaties die duren een half uur tot enkele uren.
Tijdens een Dis worden er koude handdoeken in mijn nek gelegd, en me continue verteld waar ik ben, en dat ik uit het verleden moet komen en terug naar het heden. Dat het hier veel leuker is, hoe laat het is. Dat me paardjes op me staan te wachten, stellen me gerust etc.

....gosh, er zijn mensen die dol zijn op koud afdouchen, hoor jij daar ook bij?
(Dat lijkt mij de enige geldige reden voor koude handdoeken. Vroeger legden ze mensen uren in ijskoud water, maar dat is afgeschaft.)
Het enige wat zin heeft, is gerust stellen. Zeggen dat je terug moet komen, vertellen waar je bent - heeft allemaal vrij weinig zin. (Okee, als je onderweg bent kan het zin hebben. ) "Dat het hier veel leuker is", mijn hoela: je ging toch niet voor niets weg?!?!

Citaat:
Nu woon in sinds Mei dit jaar begeleid bij een andere woonvorm na een opname van vorig jaar Januari, waarbij ik gelijk een contract verbod kreeg. De woonvorm waar ik nu woon is er bekent mee, en leert het steeds beter omdat het erg veel gebeurd. Wel vreet het energie van hun, maar voornamelijk van mij! Na een Dis ben ik DOODMOE, heb ik verschrikkelijke spierpijn omdat al mijn spieren verkrampen, strak staan en klappertand.

Contract verbod zegt me even niets.
Dat je doodmoe bent is logisch: "het oog van de wereld ziet niets", maar freeze is voor degene die het uitvoert zwaarder dan hard weghollen of in een boom klimmen.

Citaat:
Ik ben erg gesteld op 1 begeleider van het huis die is voor de volle 100% vertrouw, maar echter heb ik het met nog 2 andere begeleiders te doen waarvan we sinds vandaag 1 nieuwe hebben en een oude naar een andere locatie is overgeplaatst. En daarbij had ik een gesprek met mijn Psychiater + oude behandelaar die ik heel veel kwalijk neem en geen woord meer mee wou spreken. Voor mij was dit een hele angstige gebeurtenis waardoor ik WEER in een dissociatie geraakt ben en er wel 4 uur ingehangen heb. Ik lag in bed mijn spieren troken overal gigantisch samen was aan het trappen naar de muur en ondanks dat ik naar die afspraak moest zijn me ouders geweest en is mijn begeleider bij me gebleven heeft me gerust gesteld, en zo viel ik steeds in slaap en zodra ik weer erin zakte haalde ze me er net optijd weer uit.

Verschrikkelijk!
En ik snap het ook niet echt.
Er is een oude behandelaar, jij wilt hem of haar om een jou moverende reden niet zien/ spreken, "en dan moet het toch". Huuuuu!
En wat was nu precies de reden om jou er toch telkens weer uit te halen? Ik vind het onbarmhartig.
(Okee, als je er tegen bent opgewassen kan een confrontatie met een naar iemand zin hebben en zoden aan de dijk zetten - zo te lezen is het daar nog te vroeg voor.)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-12-15 20:25

Re: HELP IK WEET HET NIET MEER!! (dissociëren)

Geplaatst door de TopicStarter : 01-12-15 20:25

Wat heb je grappige uitsparen, en zo waar!! Bedankt voor je reactie.
Wat betreft natte koude handdoek wil ik terug komen op het eventuele nut daarvan. Dit is voor veel mensen die dissen een punt om terug te keren in de realiteit. In het verleden heeft het mij ook geholpen, maar sinds ik dieper dissocieerde niet meer. Wel vind ik het fijn een natte handdoek omdat ik het bloedje en bloedje heet krijg in een dissociatie.

Wat betreft geur en ruiken etc, zou ik zeggen mijn hondje. Maar die woont thuis bij mijn ouders.
Waar ik nu begeleid woon mag mijn chihuahua niet wonen. In mijn vorige begeleid wonen huis mocht hij 1 dag op medisch advies bij mij slapen, dat werden er uiteraard steeds meer, dit gaf mij wel gevoel van veilig. Helaas is dat op de plek waar ik nu ben niet mogelijk.
Verder ruiken: de paarden, de strolucht, de hooilucht maar dan wel echt van stal. En dus niet los van zeg maar. Dus een lastig iets om te gebruiken.
Theeleut ben ik helaas niet.
En ik ben al maanden te overprikkelt voor harde muziek. Zachtjes muziek aan kan me soms al prikkelen, dit heb ik altijd al gehad. Terwijl ik soms tegenover gesteld ervan op knap.
Aanrakingen kunnen mij nog meer beangstigen of voelen, want op zo'n moment weet ik wel wie mijn hand bijv vastpakt heel apart dat.

Wat betreft die lui waarom in vanmiddag in de hoge diepe zee zat is hun houding, en eentje daarvan is betrokken bij een aspect waardoor ik er vorig jaar Januari bijna niet meer was. Dit is alleen een gevecht tegen de bierkraaien hun woord tegen het mijne.
Nu kreeg ik alleen steeds groeps therapie en opnames aangeboden. Maar mijn vraag was 1 op 1 behandeling. Die werd me al die tijd geweigerd tot 2 weken terug mis ging op het ggz. Ze hadden de afspraak van vandaag voor mij verzwegen, en vanochtend pas aangekondigd omdat ik extra stress bij afspraken. Nog een reden om padje af te gaan..

**Geplaatst**: 01-12-15 20:29

Re: HELP IK WEET HET NIET MEER!! (dissociëren)

Geplaatst: 01-12-15 20:29

Ik kan je geen tips geven, maar weet wel wat het is uit mijn directe omgeving.
Wil je dus heel veel succes wensen en hoop dat je goede tips zult krijgen en dat het dissociëren uiteindelijk minder zal worden.

**Geplaatst**: 01-12-15 20:59

Re: HELP IK WEET HET NIET MEER!! (dissociëren)

Geplaatst: 01-12-15 20:59

Ik wil je even heel veel sterkte wensen.
Heb een kennisje ook met bordeline en DIS, en heb meerdere keren bij haar meegemaakt dat ze 'verdween'.
Kan je niet heel veel advies geven aangezien ik verder geen ervaring hier mee heb maar wil wel meegeven dat het misschien tijd is om opzoek te gaan naar een andere psycholoog. Niet iemand die je op je zwakke plek zit en je dan triggert naar een DIS. Daar heb je helemaal niks aan lijkt mij.

**Geplaatst**: 01-12-15 21:48

Geplaatst: 01-12-15 21:48

LS_fotos schreef:
Wat heb je grappige uitsparen, en zo waar!! Bedankt voor je reactie.
Wat betreft natte koude handdoek wil ik terug komen op het eventuele nut daarvan. Dit is voor veel mensen die dissen een punt om terug te keren in de realiteit. In het verleden heeft het mij ook geholpen, maar sinds ik dieper dissocieerde niet meer. Wel vind ik het fijn een natte handdoek omdat ik het bloedje en bloedje heet krijg in een dissociatie.

Accoord, als jij het hartstikke warm hebt, kan kou idd wel helpen om je iets prettiger te voelen.
Terugkeer naar de realiteit kan ook door je voeten op de vloer te voelen, of om iemand te vragen om "heartbeat" op de drum te spelen - of probeer eens de combi uit.

Citaat:
Wat betreft geur en ruiken etc, zou ik zeggen mijn hondje. Maar die woont thuis bij mijn ouders.
Waar ik nu begeleid woon mag mijn chihuahua niet wonen. In mijn vorige begeleid wonen huis mocht hij 1 dag op medisch advies bij mij slapen, dat werden er uiteraard steeds meer, dit gaf mij wel gevoel van veilig. Helaas is dat op de plek waar ik nu ben niet mogelijk.
Verder ruiken: de paarden, de strolucht, de hooilucht maar dan wel echt van stal. En dus niet los van zeg maar. Dus een lastig iets om te gebruiken.
Theeleut ben ik helaas niet.
En ik ben al maanden te overprikkelt voor harde muziek. Zachtjes muziek aan kan me soms al prikkelen, dit heb ik altijd al gehad. Terwijl ik soms tegenover gesteld ervan op knap.
Aanrakingen kunnen mij nog meer beangstigen of voelen, want op zo'n moment weet ik wel wie mijn hand bijv vastpakt heel apart dat.

Wat rot dat je hond niet bij je kan zijn! !!
Foto's kunnen wellicht ook wat. En je zou "in de keuken" op zoek kunnen gaan naar wat jij prettig vindt ruiken.
En overprikkeling van je zintuigen kan een ramp zijn! (Zeker tijdens een opname.) Bewegen wil nog wel eens helpen - of zelf zingen.
En uiteraard kan aanraking heel beangstigend zijn - maar wellicht zijn er sensaties waar je aan kunt wennen, of die rust geven. Schommelen, bijvoorbeeld.

Citaat:
Wat betreft die lui waarom in vanmiddag in de hoge diepe zee zat is hun houding, en eentje daarvan is betrokken bij een aspect waardoor ik er vorig jaar Januari bijna niet meer was. Dit is alleen een gevecht tegen de bierkraaien hun woord tegen het mijne.
Nu kreeg ik alleen steeds groeps therapie en opnames aangeboden. Maar mijn vraag was 1 op 1 behandeling. Die werd me al die tijd geweigerd tot 2 weken terug mis ging op het ggz. Ze hadden de afspraak van vandaag voor mij verzwegen, en vanochtend pas aangekondigd omdat ik extra stress bij afspraken. Nog een reden om padje af te gaan..

Ja.
Here mijn tijd nog aan toe - we leven in 2015! Veertig jaar terug werd al gepleit: "als je wil dat een cliënt vertrouwen in de behandeling heeft, behandel iemand dan ook gewoon met alledaags fatsoen."

Of je hebt van die psychologen die zeggen: "Oh, je krijgt pas wat je hebben wilt als er fiks veel gedoe van komt." (Al dan niet gevolgd door een pleidooi tegen het belonen van gedoe - mdat soort mensen hoort uit het beroep te worden gezet. De beroepseed luidt, dat je als psycholoog de belangen van de cliënt loyaal zult verdedigen.)
....dat de ggz zo in elkaar steekt, dat is soms de nuchtere, godgeklaagde waarheid.
Dat zegt verder niets over jou, dat is "alleen maar" iets waar je helaas mee moet dealen.

Dat jou de stress van "dagen tevoren al in de zenuwen zitten" werd bespaard, daar kan ik nog wel fatsoen in zien, maar naar de letter van de wet is het geen argument mbt de "ontmoeting" zelf.

En je hebt recht op een individuele behandeling zonder eerst zo'n beschadigende confrontatie aan te hoeven gaan. Niemand hoeft daar toestemming ofzo voor te geven. (= Wat ik zeg is gewoon fatsoen en patiënten recht. Er zijn wel instellingen die er anders over denken.)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-12-15 20:40

Re: Help, ik weet het niet meer... (dissociëren)

Geplaatst door de TopicStarter : 03-12-15 20:40

heidiLOVER schreef:
Ik kan je geen tips geven, maar weet wel wat het is uit mijn directe omgeving.
Wil je dus heel veel succes wensen en hoop dat je goede tips zult krijgen en dat het dissociëren uiteindelijk minder zal worden.

Dankjewel, alsnog lief!

mala26 schreef:
Ik wil je even heel veel sterkte wensen.
Heb een kennisje ook met bordeline en DIS, en heb meerdere keren bij haar meegemaakt dat ze 'verdween'.
Kan je niet heel veel advies geven aangezien ik verder geen ervaring hier mee heb maar wil wel meegeven dat het misschien tijd is om opzoek te gaan naar een andere psycholoog. Niet iemand die je op je zwakke plek zit en je dan triggert naar een DIS. Daar heb je helemaal niks aan lijkt mij.

Dat is mijn mening ook, ik heb de afgelopen dagen echt enorm veel geslapen mijn lichaam moest bijkomen.
Ben zelfs niet eens bij mijn beestjes geweest.

Janneke, misschien brent 2016 beter nieuws.

**Geplaatst**: 06-12-15 10:41

Geplaatst: 06-12-15 10:41

Het is moeilijk om uit een dissociatie te geraken, zeker als je helemaal "weg" bent.
Ik ben zeker geen expert hierin (laat dit duidelijk zijn!), maar mijn ervaring leert me dat je op tijd moet ingrijpen. Dit wil zeggen, voor je volledig weg bent zou je eigenlijk al iets moeten kunnen doen. Als anderen merken dat je weg aan het raken bent, kunnen ze jou helpen door je naam te noemen, je aandacht te verleggen naar iets veiligs en compleet anders (bv je dieren, maar dit helpt wel vooral als een van je dieren in de buurt is, als je moet gaan nadenken over dingen die verder weg zijn, is het veel moeilijker en zal het wellicht minder goed helpen),.. Als je zelf merkt dat je aan het wegraken bent, kan je je aandacht op iets anders gaan richten, bv kijken naar alle details die je in je omgeving ziet, luisteren naar alle details die je hoort (voor zover die dingen op zich natuurlijk niet triggeren).... Voorwaarde is natuurlijk wel dat je de eerste signalen herkent of leert herkenen.
Je geraakt hier helaas niet op 1-2-3 vanaf. Het is een complex probleem, zeker gezien de verschillende diagnoses die je hebt.
Als je dat nog niet hebt, ga dan op zoek naar een therapeut die gespecialiseerd is in traumagerelateerde problematieken en iets afweet van borderline.

**Geplaatst**: 06-12-15 11:15

Geplaatst: 06-12-15 11:15

Hier ook een diss!!
Bij mij is het allemaal minder geworden maar met veel drukte komt het regelmatig weer naar boven.
Ben ik zelf een paar uur weg en kom ik weer bij en kijk ik naar de klok en schik ik van de tijd dat het alweer een uur is verstreken terwel mijn gevoel zegt 2 minuten.
Gelukkig een rustige disser.
Heb zelf gelukkig een lieve vriend die me er goed bij staat en twee geweldige paarden die me ook een hoop hebben geleerd om hier mee om te kunnen gaan.
Me haflinger heeft bij mij gelijk door als ik onder stress sta en dit uit hij door te knuffelen en lief te zijn voor me en al gauw voel ik me een stukken beter door hem.
Als je de stress niet kwijt kan raken en door hebt dat je weer gaat dissen kun je de druk in je ontladen door een stukje te rennen of trap je een lege doos aan gort en gooi daar al je frustratie in op uit.

**Geplaatst**: 16-12-15 01:23

Re: Help, ik weet het niet meer... (dissociëren)

Geplaatst: 16-12-15 01:23

Reacties van Janneke2 zijn wat mij betreft supergoed. ook die opmerking van iemand die iets typte in de trant van: "als je toegeeft borderline te hebben kun je hier alleen maar negatieve reacties verwachten'' ben ik het wel mee eens... er wordt vaak vooroordelend over gedaan en bij voorkeur al slecht op gereageerd, daarom ben ik denk ik ook zo blij met die reacties van Janneke. die zijn aardig goed en positief.
Zelf 2 relaties gehad met ''gediagnosticeerde'' borderliners... waarvan 1 ook regelmatig in een Dis raakte cq overprikkeld... zelf heb ik last van prikkels... ik ben PDD Nos, manisch dep, en HSP om maar iets te noemen, vaak migraines. maar als mn ex overprikkeld (in een DIS) raakte bijv in de trein dan was t Oordopjes in tegen geluid, zonnebril op tegen licht, cappuchon op als demping/schuilplek en in mijn armen wegkruipen en liet zich enkel door mij begeleiden, terwijl ze al dr spieren in een kramphouding trok en inderdaad gewoon 'weg' was of naja leeg. Wel haar bij me, maar ze was er niet bij.. en ik zou het er weer voor over hebben in een goede relatie... in een slechte niet meer... Kortom ik weet hoe t werkt van buitenaf maar vraag me af of ik hier ''advies'' in kan geven maar je mag me wel eens pb'en als je wilt...

**Geplaatst**: 16-12-15 01:38

Re: Help, ik weet het niet meer... (dissociëren)

Geplaatst: 16-12-15 01:38

Mocht je eens iets van je afschrijven willen, al is het je frustraties; mag je mij mij altyd mailen via de pb. Kan je verders op dit moment geen advies geven....

**Geplaatst**: 16-12-15 01:39

Geplaatst: 16-12-15 01:39

Even heel simplistisch vanuit label freeze wat hier langs kwam voor wat jij dis noemt. Omzetten van die stress reactie in beweging mogelijk? Niet therapie praatje in een kamer, maar met iemand die je echt vertrouwd + paard/hond (veilig) stuk wandelen terwijl je gesprek hebt? Dan kan je mogelijk je freeze omzetten in gecontroleerd vlucht door het bewegen en dat makkelijker laten afvloeien omdat je voor je gevoel weg kan lopen.

**Geplaatst**: 16-12-15 01:48

Geplaatst: 16-12-15 01:48

tamary schreef:
Even heel simplistisch vanuit label freeze wat hier langs kwam voor wat jij dis noemt. Omzetten van die stress reactie in beweging mogelijk? Niet therapie praatje in een kamer, maar met iemand die je echt vertrouwd + paard/hond (veilig) stuk wandelen terwijl je gesprek hebt? Dan kan je mogelijk je freeze omzetten in gecontroleerd vlucht door het bewegen en dat makkelijker laten afvloeien omdat je voor je gevoel weg kan lopen.

Idd is dit een heel goed therapeutisch advies....