Geplaatst Om bij het begin te beginnen moeten we even terug naar april of mei vorig jaar.
Ik kwam voor mijn jaarlijkse controle bij de opticien, en nadat de sterkte was bepaald moet je altijd regels met letters lezen.
Hieruit kwam dat ik zelfs met een bril op de goede sterkte, geen 100% meer haalde maar maar 75%. Het jaar ervoor haalde ik nog gewoon 100%.
Gezien er geen duidelijke aanleiding voor was leek het de opticien zinvol om verder onderzoek te doen, en zo werd ik via de huisarts doorverwezen naar de oogarts in het ziekenhuis.
Hier ben ik in totaal een keer of 4 geweest en hebben ze flink wat dingen getest en uitgesloten. Van bloeddruk tot gezichtsveld onderzoek, ze hebben in mn ogen gekeken en zelfs gemeten of mijn ogen het signaal naar mijn hersenen wel goed doorgeven. Ben binnenstebuiten gekeerd. Conclusie: niks afwijkends te vinden. Maar zicht blijft 75%.
Doorverwijzen leek hem op dat moment niet nodig, hij verwachtte niet dat er iets anders gevonden zou worden. Ons laatste gesprek was in september vorig jaar. Je gaat uit van de expertise van de arts. Ik heb het naast me neergelegd op dat moment, met een controle afspraak voor dit jaar.
Afgelopen donderdag was deze afspraak. Weer een hele riedel van dezelfde testjes, en weer kwam er niks bijzonders uit. Het zicht zat nu op 60-70% en is dus nog iets verslechterd.
Dit was voor hem wel aanleiding om me verder te laten onderzoeken, en er is een brief gestuurd naar Nijmegen.
Het feit dat er niks te vinden is maakt me zo rusteloos. Aan de ene kant prettig, want er is niks "mis". Aan de andere kant. Hoe raak je in 2 jaar tijd 30% van je zicht kwijt? En daar schiet dan ook meteen de vraag achteraan.. wat als ik over een paar jaar blind zou worden? Mn paard, mn hobby, mn leven zoals ik dat nu ken.. ik wil niet te veel doemdenken, maar het maalt toch door je hoofd.
Wat ik hiermee wil.. geen idee. Het gewoon even van me af typen denk ik.
Bedankt voor het lezen
