Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 31-10-15 05:14

help..

Geplaatst door de TopicStarter : 31-10-15 05:14

~~als het niet goed staat mag het verplaatst worden~~

Hallo,
Ik kamp nu al een tijdje met een probleem, en ik weet niet hoe ik het nu moet aanpakken..

Ik werk sinds december 2014 nu bij de burger king in apeldoorn.
Ik deed de koksopleiding op het roc, maar daar ben ik nu mee gestopt omdat het toch niet echt iets is voor mij.
Ik was altijd al wel een lastig iemand om mee om te gaan, maar de afgelopen paar jaar zijn er verschillende dingen gebeurd, waardoor ik me heel slecht ben gaan gedragen.
Mijn opa is in 2010 overleden waar ik nog steeds moeite mee heb, ik kan bijv niet bij mijn oma in huis komen, hoe graag ik dat ook wil, ik kan het niet..
1 jaar daarna is mijn oom van mijn opa's kant overleden..
Ik had altijd mijn 2 geweldige paarden waar ik altijd mijn verdriet en frustratie's kwijt kon, ze lieten me elke keer alles vergeten.
nu zijn 2 jaar geleden mijn ouders uit elkaar gegaan en ben ik gaan wonen bij mijn vader samen met mijn broertje van 12 en mijn broer van 20.
Omdat mijn vader 2 paarden niet kon betalen heb ik met heel veel moeite mijn aller beste maatje mighty weg gedaan, ik heb gekozen om mighty weg te doen omdat hij de makkelijkste was van beiden paarden.
Nu staat hij gelukkig op een top plek en krijgt hij alle liefde van de wereld, maar ik heb er nog steeds heel veel moeite mee en mis hem nog elke dag gigantisch erg..
Omdat ik bij Bonny mezelf minder goed kon uiten voor mijn gevoel ben ik me gaan storten op andere dingen.
Ik ging veel meer om met mijn collega's, die hebben mij gigantisch erg meegesleurd waar ik achteraf spijt van heb.
Ik heb in een paar maanden tijd heel veel geblowd en ook xtc gebruikt..
Nu ging het steeds minder goed met me, mijn ouders zijn in een vechtscheiding geraakt en ik had alles mee gekregen.
Ik sloot me compleet af voor mijn ouders, ik at niet meer en ik deed wat ik zelf wou.
Uit eindelijk had ik steeds minder tijd voor Bonny ivm werk en school, waardoor ik haar ook had moeten weg doen.
Ik ben omdat ik heel veel ruzie kreeg met mijn ouders weggelopen van huis.
Ik had 5 weken bij een vriendin gewoond, maar uit eindelijk ben ik in een crisisopvang terecht gekomen.
Ik ben daar na een week ook weggelopen.
Ik ben uiteindelijk terug gegaan naar m'n vader en met behulp van jeugdzorg heb ik alles uitgepraat met mijn vader.
Nu gaat het nog steeds niet goed met me, ik kan mijn verdriet nergens meer kwijt en praat er met niemand verder over.

Het gaat bij mij nu zo:
Ik eet 1 keer per dag een klein beetje,
Ik werk 5 dagen per week,
Ik sport elke dag.
En de rest van de tijd zit ik op mijn kamer.
School ben ik tijdelijk mee gestopt in overleg met jeugdzorg.
Ik wil zo graag dat alles goed komt..
Maar voor mijn gevoel gaat het niet goed komen en gaat het binnenkort alleen nog maar slechter..
Ik kan hier voor mijn gevoel verder ook met niemand over praten..

Heel erg bedankt als jullie dit allemaal gelezen hebben, heel veel respect daarvoor..
Ik hoop dat iemand ook zoiets mee gemaakt heeft of dat iemand misschien weet wat ik hiertegen kan doen..

**Geplaatst**: 31-10-15 09:16

Re: help..

Geplaatst: 31-10-15 09:16

Goh, behoorlijk veel meegemaakt dus! Is er een reden waarom je zo weinig eet? Met zoveel werken en sporten kan ik me niet voorstellen dat dat goed is voor je lichaam.

**Geplaatst**: 31-10-15 09:40

Re: help..

Geplaatst: 31-10-15 09:40

Weet niet of je bij je huisarts geweest bent, maar misschien moet je behandeld worden voor een depressie... Misschien daar eerst even langs.

**Geplaatst**: 02-11-15 13:08

Re: help..

Geplaatst: 02-11-15 13:08

Ik denk eigenlijk dat je hier in je eentje niet uitkomt en dat je professionele hulp nodig hebt. Dat is niks om je voor te schamen, die mensen zijn er om je te helpen.

**Geplaatst**: 02-11-15 13:17

Re: help..

Geplaatst: 02-11-15 13:17

Hoi Melissa,

dikke knuffel! ! :(:)

Zo te lezen heb je heel erg veel verlies geleden ( letterlijk geleden) in een korte tijd.

Heel erg naar en verdrietig! !

En heel akelig, dat je om allerlei uiteenlopende redenen met je verdriet nergens heen kunt. Naar hoor, om te lezen dat je maar op je kamer zit te zitten ... :(:)

Wat wellicht een idee is, om naar maatschappelijk werk te gaan (newspeak: sociale wijkteams) en te vragen om steunende gesprekken.

Enne: last but not least: wat GOED om een topic voor jezelf te openen! !!

**Geplaatst**: 02-11-15 13:30

Geplaatst: 02-11-15 13:30

Lastig.
Vraag aan je ouders of alles wat met de scheiding te maken heeft, niet besproken wordt waar de kinderen bij zijn. Of achteraf besproken wordt met de kinderen. Zij moeten t.o.v. jullie de ouderrol vervullen. Luisteren naar je en je advies geven.

Daarnaast structuur gaan aanbrengen in je leven. Je werk geeft al enige regelmaat Eten en slapen zijn onderdeel van je basisbehoefte. Ga daar ook regelmaat in geven. Je eet heel weinig en gebruikt dat volgens mij nu als middel om aandacht te vragen van de mensen om je heen. Je doet er alleen jezelf heel veel schade mee als je geen normaal eetpatroon volgt.
En zoals hierboven als staat, zoek een vertrouwenspersoon waar je mee kan praten. Je bent 17 jaar en je hebt alle gelegenheid om van deze puinhoop nog iets moois te maken. Wees gerust, er zijn meer jonge mensen die tijdelijk op het verkeerde spoor zitten, door welke oorzaak dan ook. Het is goed dat jij zelf inziet dat het zo niet langer kan.
Je kan naar de HA gaan en vragen hoe je hulp kunt krijgen. Zelf contact opnemen met jeugdzorg is ook een optie. Je hoort veel verhalen dat Jeugdzorg dingen fout doet, maar vergeet niet dat ze nog veel meer dingen wel goed doen.
En meid, ga weer naar school. Echt dat zal je ook helpen om je leven op de rit te krijgen en weer een doel te hebben. Benader je oude opleiding om te kijken of ze je kunnen helpen bij het kiezen van een gepaste opleiding.

Misschien heb je nog onvoldoende gerouwd om je opa, maar ook dat moet je relativeren. Ga bij je oma langs. Verman jezelf. Zeer grote kans dat je met een beter gevoel naar huis gaat.

En vergeet niet dat ouders in een vechtscheiding heel veel van hun kinderen houden, maar op een uiterst onverstandige wijze zelf bezig zijn en eigenlijk OOK hulp nodig hebben.

Heel veel sterkte met het ondernemen van stappen die jou je toekomst weer teruggeven.

**Geplaatst**: 02-11-15 14:51

Geplaatst: 02-11-15 14:51

Citaat:
Daarnaast structuur gaan aanbrengen in je leven. Je werk geeft al enige regelmaat Eten en slapen zijn onderdeel van je basisbehoefte. Ga daar ook regelmaat in geven. Je eet heel weinig en gebruikt dat volgens mij nu als middel om aandacht te vragen van de mensen om je heen. Je doet er alleen jezelf heel veel schade mee als je geen normaal eetpatroon volgt.

...Misschien is het wijs om te wachten met oordelen en interpreteren tot je meer weet...?
Het is normaal dat mensen die rouwen (of depressief zijn) nul komma nul eetlust hebben en een poosje is dat helemaal niet erg.

Citaat:
Misschien heb je nog onvoldoende gerouwd om je opa, maar ook dat moet je relativeren.

Eh, wat is dat eigenlijk, relativeren?
(Zoiets als zeggen dat het niet het eind van de wereld is en meer van die dooddoeners? )

**Geplaatst**: 02-11-15 20:30

Re: help..

Geplaatst: 02-11-15 20:30

Janneke, als je 5 jaar geleden je opa bent verloren, zou het rouwen nu toch zeker wel voorbij moeten zijn. Ik wil TS duidelijk maken dat dit geen normaal gedrag is, dus dat ze hulp moet zoeken.

**Geplaatst**: 02-11-15 22:00

Geplaatst: 02-11-15 22:00

silmitan schreef:
Janneke, als je 5 jaar geleden je opa bent verloren, zou het rouwen nu toch zeker wel voorbij moeten zijn. Ik wil TS duidelijk maken dat dit geen normaal gedrag is, dus dat ze hulp moet zoeken.

Oh.
Tja.
In mijn woordenboek heeft rouw haar eigen ritme, maar op zichzelf genomen zou 5 jaar "voor alleen je opa verliezen" wel lang zijn.
Alleen: in die 5 jaren zijn er nogal veel andere dingen ook mis gegaan, en de reacties daarop zou je ook als rouw kunnen aanduiden.
Verder is mijn mijn woordenboek rouw geen gedrag (= iets waar je voor kiest, controle over hebt) - het gebeurt je. Daar is niets abnormaals aan. Een serie verliezen lijden en geen enkele reactie, dat is pas abnormaal....

**Geplaatst**: 04-11-15 18:12

Geplaatst: 04-11-15 18:12

silmitan schreef:
Janneke, als je 5 jaar geleden je opa bent verloren, zou het rouwen nu toch zeker wel voorbij moeten zijn. Ik wil TS duidelijk maken dat dit geen normaal gedrag is, dus dat ze hulp moet zoeken.

Voor rouwen staat geen tijdsduur.
Mijn vader is 5 jaar geleden overleden en ik rouw nog steeds om hem. Mis hem ontzettend

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-11-15 01:51

Geplaatst door de TopicStarter : 05-11-15 01:51

Iedereen heel erg bedankt voor de berichtjes!
Waarom ik niet veel eet komt vooral omdat ik eigenlijk "vergeet" te eten, daar heb ik altijd al wel last van gehad maar is in de afgelopen paar maanden erger geworden.
Op het werk ben ik 1 keer ingestort als het ware omdat ik 2 dagen niks gegeten had, dus daar wordt vooral op het werk heel erg op gelet en als ik niet eet wordt ik gedwongen om te eten daar.
Mijn vader die merkt er zelf niks van dus die zegt er ook niks van als ik niet eet, waardoor ik er zelf ook haast niet aan denk.
Jeugdzorg die is elke week bij ons thuis dus die is er verder ook bij betrokkken, alleen houden zij zich meer bezig tussen de relatie van mij en m'n vader.
Als het goed is ga ik over 2 weken weer terug naar school, het was even uitzoeken welke opleiding ik nou echt wou gaan doen.
tot die tijd blijf ik gewoon 40 uur per week werken.
Ik sta elke dag op de weegschaal en werk 5 dagen per week full time en de tijd die ik over heb sport ik meestal.
Ik ben heel bezig met m'n gewicht en vind het alleen maar mooi als ik veel afval, daar haal ik nu als het ware mijn geluk uit.
Als ik aankom dan ga ik alleen maar meer sporten om het er net zo hard weer vanaf te krijgen.
Ik ben in 2 maanden tijd 8,2 kg afgevallen.
Dus mocht de afgelopen paar maanden allemaal nieuwe kleren kopen omdat m'n broeken gewoon afzakte.
Tussen mij en mijn vader zit het allemaal nu al wel iets beter, ondanks dat hij het nog steeds niet fijn vind dat ik of aan het werk ben of in de sportschool zit.
In het laatste half jaar ben ik ook genoeg door mensen mee gesleurd van het werk, ik heb vanalles geprobeerd waar ik achteraf zoveel spijt van heb..
Ik heb xtc gebruikt, wat 2 keer mis gegaan is waardoor ik het nu niet meer doe.
Ik heb collega's cocaïne van een spiegel af zien snuiven en dat hebben ze mij ook aangeboden, maar dat bod had ik afgeslagen want dat ging me te ver.
Het liefst ga ik daar nu nog weg, maar anders heb ik helemaal geen geld meer..
Dus ik zoek nu naar een nieuwe baan en hoop dit allemaal achter me te kunnen laten..
Ik heb hele domme fouten gemaakt, en daar ben ik me bewust van.
Het gene wat ik nu gewoon wil is dat ik gewoon rust krijg in mijn hoofd en weer gewoon normaal kan eten, ipv het vergeten, er geen zin in hebben, of gewoon bang zijn dat ik aankom.
Nogmaals heel erg bedankt voor de hoeveelheid berichtjes die ik gekregen heb en ook in de pb's

**Geplaatst**: 05-11-15 02:49

Re: help..

Geplaatst: 05-11-15 02:49

Je hebt veel verliezen geleden en dat vraagt tijd om te verwerken. Dat de thuissituatie onrustig is helpt daar natuurlijk niet bij. Het klinkt ook een beetje alsof je je uitlaatklep mist door het verlies van je geliefde paard. Zou het je kunnen helpen om weer te gaan rijden?

**Geplaatst**: 05-11-15 03:41

Geplaatst: 05-11-15 03:41

Jeetje meid dat is niet niks allemaal en dan ben je en ga je nog allemaal verwerken ik vind dat je ouders niet goed met jou bezig zijn. vandaar misschien ook jeugdzorg . maar vraag aan hun of zij weten met wie je kan praten. of meld je via hun aan bij een goede psychiater waarbij je het gevoel hebt dat het klikt dat is het belangrijkste. probeer meer te eten en minder te sporten want je bent je zelf aan het uitputten en dan gaat het na een tijdje echt niet goed meer, je bent 17 in de groei dus je moet echt goed eten. Al snap ik dat dat moeilijk is. Geef bij jeugdzorg aan dat je daar hulp bij nodig hebt. Alles aangeven en vragen want zei kunnen niet in jouw hoofd kijken , als je niks zegt , snap je. En ga weer eens bij je paardje langs misschien knap je daar toch van op, anders ook niet eerliojk voor je paardje. Heel veel sterkte mn pb staat open.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-11-15 18:24

Re: help..

Geplaatst door de TopicStarter : 05-11-15 18:24

Mijn paard was idd altijd mijn uitlaatklep, maar helaas heeft mijn vader haar achter mijn rug om verkocht als straf voor alles wat er gebeurd is.
Ik heb hier heel lang heel erg boos om geweest, maar weet dat ik met boosheid er toch niks mee oplos.. Het enige wat me zoveel pijn doet is dat ik niet weet waar ze naartoe is en dat ze voor maar 700,- is weg gedaan.. Ik mis haar gigantisch erg en wil haar zo graag terug..

**Geplaatst**: 05-11-15 18:33

Geplaatst: 05-11-15 18:33

Wat erg Ts.. Ik had al zo'n vermoeden en voel met je mee. Wil je vader geen openheid geven of zou Bokt misschien kunnen helpen haar te vinden zodat je weet waar ze nu is en of het goed met haar gaat zodat je het beter af kunt sluiten? Enorm veel sterkte.

**Geplaatst**: 05-11-15 23:12

Geplaatst: 05-11-15 23:12

Het topic blijft gesloten en wordt vanavond of morgenochtend verwijderd.