VogeltjeM schreef:Bespreek dit met je behandelaar, dat je het idee hebt dat activeren onnodig is, omdat je voor jouw gevoel al actief bent. Als het echt zo is, kunnen ze met je verder denken. Als zij het toch anders zien dan jij, kunnen ze het aan je uitleggen, waarom zij het dan anders zien. Het lijkt me heel moeilijk, zeker als je al zoveel gehad hebt.
Eventueel kun je een second opinion aanvragen bij een andere GGZ-instelling. Je blijft dan gewoon ingeschreven bij je huidige en krijgt dan een intake ergens anders. Als die andere instelling dan beter bevalt, en zij hebben ook het idee je iets te kunnen bieden, kun je uitgeschreven worden bij de oude en ingeschreven bij hen.
Thanks voor het meedenken!
Ik heb het ook wel met mijn behandelaar besproken. Het advies is om toch weer een deeltijd behandeling te gaan doen gericht op persoonlijkheidsproblematiek. Ik durf het alleen niet.
. Het is geen kwestie van niet willen, maar van het totaal niet meer aandurven. Bang, dat ik er nog slechter uit kom terwijl ik me voor mijn gevoel al op het randje bevind.
Het gaat verder niet echt om de vorm van therapie waar ik iets 'tegen' heb, maar ik ben zo ontzettend bang om me kwetsbaar op te moeten stellen, mensen te moeten gaan vertrouwen, zo bang om teleurgesteld te worden, in de steek te laat geworden, op het moment dat ik een verbintenis met iemand aan ga... dat die gevoelens me meer kosten dan therapie me oplevert. Op die manier leef ik zo een beetje van crisis naar crisis, dus dat gaat ook niet. Mijn vorige behandelaren hebben me ook niet bepaald het vertrouwen gegeven waar ik naar op zoek was, wat waarschijnlijk meer te maken heeft met mijn pessimistische visie op de wereld en de mensen om me heen, dan met die mensen... Maar toch. Ik trek 't gewoon niet. Ik zie alleen maar overal bevestiging dat therapeuten niet te vertrouwen zijn, en je kwetsen op het moment dat ze je nodig hebt.
Vandaar dat ze me nu maar de meest oppervlakkige ondersteuning geven die ze aan kunnen bieden. Beetje bakkeleien over hoe ik mijn dagen invul, en hoe graag ik nog dood wil. Dat kan ik nog aan. Niet dat ik er verder iets aan heb. Maargoed. Verder wisten ze ook niet wat ze met me aan moesten, omdat ik op dit moment andere vormen van behandeling weiger vanwege bovenstaande redenen
.
Alternatieve GGZ-instanties zijn er niet in mijn omgeving. Die hebben allemaal ellendig lange wachtlijsten of ze vallen onder een andere regio waardoor ik er niet voor in aanmerking kom. Niet-GGZ-instanties worden dan weer niet vergoed.. Dus dit was de enige instelling waar ik terecht kon.