Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 31-05-15 01:37

Discopathie, de lange weg naar een diagnose

Geplaatst door de TopicStarter : 31-05-15 01:37

Hoi Bokkers!

Voor het eerst een non-horsey tooic van mij.. of topic, eerlijk gezegd kan je het beter een blog noemen

Dit wordt een laaang verhaal
(Dus degene die niet zo van de lange verhalen zijn, scroll maar door )

Het begon allemaal ik denk in 2012,

Ik had vage rugklachten die kwamen en ook weer weggingen, ik besteedde er geen aandacht aan, iedereen had dat toch wel eens??

Een hele lange periode is het totaal weggeweest tot in 2013.

De rugklachten in mijn onderrug kwamen weer opzetten dit keer erger dan een jaar geleden.
Hmm toch maar eens naar de huisarts.
Die stuurde me naar huis met paracetamol, er zou niks aan de hand zijn, ik liep nog en deed verder alles zelfs paardrijden het deed alleen pijn dus so be it.

In de maanden die daarop volgden werd het erger en werd ik doorverwezen naar Ceasar Therapie.
Maandenlang heb ik daar gelopen zonder resultaat. Ik reed nog paard maar in mindere mate.
Ben er mee opgehouden en toen was het weer een tijd weg.

Tussendoor liep ik nog een onsteking aan mijn staartbotje op (met mijn staartbotje op de achterboom van het zadel toen de pony begon te bokken) wat na 3 maanden weer genezen was en ik weer zo vaak als mogelijk aan het rijden was.

Toen ik in juli 2013 een ernstige knieblessure opliep (Patella Femoraal Pijnsyndroom). Ben toen acuut gestopt met paardrijden omdat op sommige momenten ik bijna niet kon lopen. Mijn knieeen liepen vol met vocht en het deed ontzettend zeer.
Ik werd doorverwezen naar de Fysio omdat de huisarts naar eigen zeggen toch niks voor me kon doen, ik moest maar meer gaan sporten.
Toen ik weer op een willekeurige dag bij de Fysio was en mijn rondje sport er bijna op had zitten kwam mijn therapeut me ophalen voor mn 10 minuten hardlopen. Met horten en stoten deed ik wat me gevraagd werd maar na ong. 7 minuten voelde ik ineens de pijn in mn rug opzetten, nog erger dan ik ooit had gehad. Puur op wilskracht maakte ik de 10 minuten af.
Toen mijn therapeut me een klap op mijn rug gaf en zei dat ik het goed gedaan had, zakte ik bijna in elkaar van de pijn. Hij was bezorgd en bracht me naar zijn kamer om op de bank te gaan liggen. Nadat hij me 10 minuten gemasseerd had vlakte de pij n iets af.

Een paar maanden later was ik uitbehandeld bij de Fysio maar de rugpijn was er nog steeds. Ik wist nog steeds niet waar het vandaan kwam, ik was zeker overbelast met die schooltas met boeken iedere dag, dat zou het wel zijn.

De pijn bleef een tijdje hetzelfde inmiddels zaten we al weer in 2014
Examenjaar van school, veel stress, veel boeken, veel leren. Ik reed zo nu en dan paard soms kon het soms niet.

Soms werd de pijn heviger soms minder.

Nog steeds was er geen oorzaak en ook geen oplossing.
Ik haalde mijn examens en kon van mn korte vakantie gaan genieten.

In januari 2015, nu bijna 5 maanden terug kwam de pijn heel constant terug.
Maar wat wou je ook, ik zat op de fotografieopleiding dus iedere ochtend op de fiets richting de bus met een rugtas met boeken en een schoudertas met mijn spiegelreflex.

Inmiddels was ik al heel lang niet meer bij de huisarts geweest, ik wist toch wel dat hij me niet wou helpen, het zat tussen mn oren zeg maar.

In maart 2015 kwam ik op een dag terug van school, moe, gebroken en misselijk van de rugpijn.
Ik ging maar even op de bank liggen dat zou vast helpen.
De volgende ochtend kon ik nauwelijks uit bed komen, iedere keer dat ik overeind wou komen schoot er een pijn door mn onderrug waar ik misselijk van werd.

Mijn moeder maakte zich ernstige zorgen en maakte een afspraak bij de huisarts, dus daar ging ik weer.
Die maakte zich nog steeds geen zorgen en op aandringen van mijn moeder (want naar mij luisterde hij niet, ik stelde me alleen maar aan) stemde hij in met een verwijzing voor een rontgenfoto. Hij gaf me Diclofenac tegen de pijn omdat volgens zijn zeggen er niks kapot was. Ik wist dat Diclofenac op je maag werkte dus vroeg om maagbeschermers, die kreeg ik niet van hem, het was toch nier nodig.

De Diclofenac leek eerst goed te helpen, maar al snel werd de pijn nog erger tot soms ondraaglijk, vaak lag ik wakker 's nachts omdat ik bij iedere keer draaien wakker werd door een pijnscheut. Ik kreeg wallen onder mn ogen maar ging nog wel gewoon naar school. Vraag me niet hoe maar ik deed het.

Ik reed steeds minder vaak paard, ik had in die tijd ook een dipmomentje, doordat ik niet lekker in mijn vel zat ging het met rijden ook niet goed want mijn paard voelde perfect aan dat ik met andere dingen bezig was.

Op een gegeven moment had ik 's ochtends voor school en net voor ik weg wou gaan spuugde ik alles aan elkaar.
ik was kotsmisselijk en heb die dag meer op het toilet doorgebracht als ergens anders.
3 dagen ziek thuis als gevolg.

Toen ik enigzins beter was nam mijn moeder me mee naar haar therapeut, een man die zowel manuele therapie, gyropractie als dry needling deed.
Hij probeerde mijn rug los te maken maar iedere keer deed het me pijn, het kraakte nergens het deed alleen pijn.
Toen er na een paar behandelingen niks veranderd was maakte mijn therapeut zich zorgen.
Hij wou dat ik een MRI liet maken omdat hij bang was dat er toch iets kapot was wat hij erger zou maken.
Zo kwam ik in het ziekenhuis bij de orthopeed terecht die zich na een lang gesprek ook duidelijk zorgen maakte.

De dag van de MRI brak aan en ik was zenuwachtig.
De bank waar ik op moest liggen was koud en hard
Ik werd helemaal het apparaat ingeschoven zodat ze mijn hele rug konden zien.
Pff wat was ik bang, ik ben absoluut niet claustrofobisch maar een plafond 2 cm boven je ogen is wel angstaanjagend.

Na de MRI werd ook een nieuwe rontgenfoto gemaakt omdat ze 100% zeker wouden zijn dat ze niks zouden missen.
Ik zou over een week uitslag krijgen.
De dagen kropen voorbij en ik was nog een paar dagen misselijk en dizzy wat volgens de arts een bijwerking van de MRI was.

Een week later kreeg ik het telefoontje.

Discopathie... mijn onderste tussenwervelschijf helemaal kapot, ingedrukt en uitgedroogd.

De arts vroeg zich af hoe ze dit op de vorige rontgenfoto gemist hadden, het zat er al minstens 2 jaar.

ik vroeg hem wat het was en wat ze eraan konden doen.

Hij legde alles uit van de oorzaak tot de preciese diagnose en wat in mijn geval er aan de hand was.

Ik zou omdat het in een ver stadium was, een hele grote kans dat mijn discopathie een hernia zou worden.
ik vroeg hem naar het behandelplan, en het bleef zorgwekkend stil aan de andere kant van de lijn net alsof mijn arts zijn hoofd schudde.

Een behandelplan... die is er niet.

Opereren is bij mij veel te gevaarlijk, het gebied is omringd door zenuwen, en als ze per ongeluk een zenuw zouden raken, kan ik voor de rest van mijn leven vanaf mijn onderrug verlamd zijn. Dat zou betekenen dat ik in een rolstoel zou komen.

Er was niks wat hij voor me kon doen, alleen me op zwaardere pijnstilling zetten en me terugsturen naar de manueel therapeut.

Wat een schok, ik als meisje van 16, alles wat ik had gepland viel in het water.

Heb 2 fotomeetings afgezegd, ging niet meer naar springles op de rijvereniging en misschien komt de geplande startkaart er ook niet van.

En dit is waar ik nu nog steeds sta, op zoek naar een oplossing en ondertussen proberen zo positief mogelijk in het leven te staan.
Ik weet dat iedere drukke dag (Equiday, foto-opdracht) wordt opgevolgd door minimaal 1 dag rust.

ik zorg nu beter voor mezelf en hoop dat dat straks zijn vruchten afwerpt.

Ik raad iedereen die zich hierin herkent, rugpijn gevolgd door misselijkheid, ernstige vermoeidheid, stijve rug en stemmingswisselingen, GA NAAR JE HUISARTS! Het hoeft niet te betekenen dat je het ook daadwerkelijk hebt, maar dan kan er misschien vroegtijdig wat aan je klachten gedaan worden. Je kan dit niet alleen oplossen alleen met professionele hulp.

Schroom niet om jouw verhaal of ervaring te delen, dit was het mijne en ik zal dit topic updaten zodra ik weer nieuws heb over mijn situatie.

Xx Diede

**Geplaatst**: 31-05-15 01:48

Re: Discopathie, de lange weg naar een diagnose

Geplaatst: 31-05-15 01:48

Jeetje wat een verhaal, ik heb er geen ervaring mee maar het klinkt heel heftig! Ik vind het knap dat je bent doorgegaan en nog steeds positief bent, als is het wel onwijs kl*te dat dit niet eerder ontdekt is!

Ben je nog langs je huisarts geweest om te zeggen hoe onwijs fout hij het had dat hij niet eerder heeft doorgepakt?

**Geplaatst**: 31-05-15 01:52

Geplaatst: 31-05-15 01:52

Merell123 schreef:
Jeetje wat een verhaal, ik heb er geen ervaring mee maar het klinkt heel heftig! Ik vind het knap dat je bent doorgegaan en nog steeds positief bent, als is het wel onwijs kl*te dat dit niet eerder ontdekt is!

Ben je nog langs je huisarts geweest om te zeggen hoe onwijs fout hij het had dat hij niet eerder heeft doorgepakt?

Wil hier wel even op inhaken, dit is namelijk heel lastig. Een huisarts ziet dagelijks onwijs veel mensen met vage klachten. Hoewel het voor sommigen misschien zoiets kan betekenen, is rugpijn die lijdt tot misselijkheid natuurlijk een vrij vaag symptoom. Ik heb een chronische blessure in mijn rug en ik word ook misselijk van pijn, sommige mensen hebben dit nou eenmaal. Chronische vermoeidheid en stemmingswisselingen kunnen ook gepaard gaan met een hele hoop andere dingen. Vind het alsnog heel rottig hoor, maar om dit op een huisarts af te schuiven is ook niet helemaal eerlijk.. Sommige mensen hebben ook gewoon ontzettend veel ongeluk met hun lichaam, dat hoeft niet altijd samen te hangen (daar ben ik dan weer het levende voorbeeld van).

Vind het alsnog wel ontzettend rot voor je TS :(:)

Knap inderdaad dat je zo positief kan blijven, dat doen veel mensen je niet na

Edit: heb het verhaal nog een keer doorgelezen en zie nu dat je 16 bent. Ik weet hoe rottig het is als je machteloos staat tegenover een pijn die niemand kan verklaren, maar rugklachten op je 16e zijn wel gewoon echt heel erg vaak het gevolg van scoliose (vandaar ook de Cesar therapie). Nogmaals, pijn in je rug... Ik kan als geen ander begrijpen hoe het is. Maar je huisarts heeft imo alles gedaan wat hij kon

**Geplaatst**: 31-05-15 01:57

Geplaatst: 31-05-15 01:57

Herkenbaar verhaal helaas!

Ik ben op mijn 15e gevallen tijdens een dagje skiën. Huisarts stuurde me naar huis met paracetamol. 3 maand later maar eens naar de fysio gegaan. Dit hielp eigenlijk niet. Na een half jaar fysio naar een ostheopaat gegaan, dat hielp voor een week. Vervolgens een tijdje aangeklooit met afwisselend wel en geen therapie.
Op mijn 18e weer naar de huisarts gegaan op aandringen van de fysio, had namelijk af en toe last van uitvalsverschijnselen in mijn rechterbeen. En idd een hernia en twee ingedroogde tussenwervelschijven. Ik ben toen behandeld door een manueel therapeut en dat hielp redelijk.
Uiteindelijk heb ik met behulp van een mensendieck therapeut mezelf een andere houding aangeleerd en sinds dien ben ik redelijk pijnloos. Mijn onderrug was namelijk te hol, waardoor er ruimtegebrek was is mijn wervelkolom.

**Geplaatst**: 31-05-15 02:04

Geplaatst: 31-05-15 02:04

Emmaa_ schreef:
Merell123 schreef:
Jeetje wat een verhaal, ik heb er geen ervaring mee maar het klinkt heel heftig! Ik vind het knap dat je bent doorgegaan en nog steeds positief bent, als is het wel onwijs kl*te dat dit niet eerder ontdekt is!

Ben je nog langs je huisarts geweest om te zeggen hoe onwijs fout hij het had dat hij niet eerder heeft doorgepakt?

Wil hier wel even op inhaken, dit is namelijk heel lastig. Een huisarts ziet dagelijks onwijs veel mensen met vage klachten. Hoewel het voor sommigen misschien zoiets kan betekenen, is rugpijn die lijdt tot misselijkheid natuurlijk een vrij vaag symptoom. Ik heb een chronische blessure in mijn rug en ik word ook misselijk van pijn, sommige mensen hebben dit nou eenmaal. Chronische vermoeidheid en stemmingswisselingen kunnen ook gepaard gaan met een hele hoop andere dingen. Vind het alsnog heel rottig hoor, maar om dit op een huisarts af te schuiven is ook niet helemaal eerlijk.. Sommige mensen hebben ook gewoon ontzettend veel ongeluk met hun lichaam, dat hoeft niet altijd samen te hangen (daar ben ik dan weer het levende voorbeeld van).

Zou niet zeggen dat de huisarts hier 'schuldig' aan is, blijkbaar is er bij het bekijken van een röntgenfoto ook iets misgegaan, maar ik vind het zeker wel de taak van een huisarts om iets te onderzoeken en zeker bij iemand die zo vaak terug komt op die leeftijd met zulke klachten, dan snap ik niet dat er niet eerder is gekozen voor een MRI scan. Het helpt TS nu helemaal niks meer, maar een beetje huisarts zou hier ook feedback over moeten willen krijgen, zodat dit wellicht in de toekomst bij iemand anders sneller aan het licht komt.

**Geplaatst**: 31-05-15 09:13

Geplaatst: 31-05-15 09:13

Nou Diede, wat een verhaal zeg!

Qua rug kan ik niet met je meepraten, maar ik weet door wat voor hel je gaat met het Patella Femoraal Pijnsyndroom.
Dat is echt niet fijn en belemmerd je enom!

Wat onwijs rottig dat de huisarts je niet serieus heeft genomen.
En dat je uiteindelijk deze diagnose hebt gekregen, heb er kippevel van.
Je weet nu wat er aan de hand is, maar er is niks aan te doen?

Ik kwam gisteren toevallig een topic met deze aandoening(?) tegen.
Ga hem even voor je zoeken.

Dit is niet het topic dat ik bedoel (of had je gister het topic eerder geopend en weer verwijderd?)
Maar misschien heb je er iets aan!
[MWS] discopathie en vastzetten..

**Geplaatst**: 31-05-15 09:23

Geplaatst: 31-05-15 09:23

Heel erg voor je TS!!
Is het niet mogelijk om je rug vast te zetten? Ik weet dat ze dit bij een kennis van mij hebben gedaan omdat die ook ondragelijke rugpijn had. Ik hoop toch dat ze er iets op vinden voor je.

**Geplaatst**: 31-05-15 13:49

Re: Discopathie, de lange weg naar een diagnose

Geplaatst: 31-05-15 13:49

Sterkte Diede, als je iemand nodig hebt om mee te praten, of gewoon even lekker wil klagen over hoeveel pijn het doet en hoe poedersuiker het allemaal is weet je me te vinden. Dan zeur ik lekker met je mee. :(:)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-06-15 09:09

Geplaatst door de TopicStarter : 01-06-15 09:09

Zo wat een reacties alweer.
ik ga even de tijd nemen om op jullie allemaal te antwoorden.

Dankjewel ♡ op een gegeven moment ga je op de automatische piloot en dan ga je hoe dan ook door. Ook al weet je dat ze je niet geloven.
Positief zijn houd me overeind.
In principe nog niet, omdat ik er nog niet vanaf ben en alles wat ik tegen hem zeg, kan tegen mij gebruikt worden. Er zijn 3 huisartsen in mijn woonplaats waarvan 1 geen nieuwe patienten aanneemt en de ander net zo als mijn eigen is.

Merell123 schreef:
Jeetje wat een verhaal, ik heb er geen ervaring mee maar het klinkt heel heftig! Ik vind het knap dat je bent doorgegaan en nog steeds positief bent, als is het wel onwijs kl*te dat dit niet eerder ontdekt is!

Ben je nog langs je huisarts geweest om te zeggen hoe onwijs fout hij het had dat hij niet eerder heeft doorgepakt?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-06-15 09:13

Geplaatst door de TopicStarter : 01-06-15 09:13

Dankjewel ♡
Maar ook ik haak er op in, als het zo was dat mijn HA er alles aan gedaan had, dan was ik nu in principe niet zo diep in de oliebol beland.
Hij heeft me nooit gelooft want ik heb een zus die chronisch ziek is die hij nooit geloofd heeft en mijn moeder heeft een whiplash door een auto-ongeluk en hij heeft haar gewoon laten werken terwijl hij wist dat ze rust moest nemen.
Dus als ik met klachten komen is bovenstaande voor hem een reden dat ik ook weer zo'n gevalletje ben.

[Qquote="Emmaa_"]

Merell123 schreef:
Jeetje wat een verhaal, ik heb er geen ervaring mee maar het klinkt heel heftig! Ik vind het knap dat je bent doorgegaan en nog steeds positief bent, als is het wel onwijs kl*te dat dit niet eerder ontdekt is!

Ben je nog langs je huisarts geweest om te zeggen hoe onwijs fout hij het had dat hij niet eerder heeft doorgepakt?

Wil hier wel even op inhaken, dit is namelijk heel lastig. Een huisarts ziet dagelijks onwijs veel mensen met vage klachten. Hoewel het voor sommigen misschien zoiets kan betekenen, is rugpijn die lijdt tot misselijkheid natuurlijk een vrij vaag symptoom. Ik heb een chronische blessure in mijn rug en ik word ook misselijk van pijn, sommige mensen hebben dit nou eenmaal. Chronische vermoeidheid en stemmingswisselingen kunnen ook gepaard gaan met een hele hoop andere dingen. Vind het alsnog heel rottig hoor, maar om dit op een huisarts af te schuiven is ook niet helemaal eerlijk.. Sommige mensen hebben ook gewoon ontzettend veel ongeluk met hun lichaam, dat hoeft niet altijd samen te hangen (daar ben ik dan weer het levende voorbeeld van).

Vind het alsnog wel ontzettend rot voor je TS :(:)

Knap inderdaad dat je zo positief kan blijven, dat doen veel mensen je niet na

Edit: heb het verhaal nog een keer doorgelezen en zie nu dat je 16 bent. Ik weet hoe rottig het is als je machteloos staat tegenover een pijn die niemand kan verklaren, maar rugklachten op je 16e zijn wel gewoon echt heel erg vaak het gevolg van scoliose (vandaar ook de Cesar therapie). Nogmaals, pijn in je rug... Ik kan als geen ander begrijpen hoe het is. Maar je huisarts heeft imo alles gedaan wat hij kon[/quote]

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-06-15 09:14

Geplaatst door de TopicStarter : 01-06-15 09:14

Phoeee jij hebt het dus ook wel goed te pakken!
Hoop voor je dat je binnenkort 100% pijnloos bent!

Eline1510 schreef:
Herkenbaar verhaal helaas!

Ik ben op mijn 15e gevallen tijdens een dagje skiën. Huisarts stuurde me naar huis met paracetamol. 3 maand later maar eens naar de fysio gegaan. Dit hielp eigenlijk niet. Na een half jaar fysio naar een ostheopaat gegaan, dat hielp voor een week. Vervolgens een tijdje aangeklooit met afwisselend wel en geen therapie.
Op mijn 18e weer naar de huisarts gegaan op aandringen van de fysio, had namelijk af en toe last van uitvalsverschijnselen in mijn rechterbeen. En idd een hernia en twee ingedroogde tussenwervelschijven. Ik ben toen behandeld door een manueel therapeut en dat hielp redelijk.
Uiteindelijk heb ik met behulp van een mensendieck therapeut mezelf een andere houding aangeleerd en sinds dien ben ik redelijk pijnloos. Mijn onderrug was namelijk te hol, waardoor er ruimtegebrek was is mijn wervelkolom.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-06-15 09:18

Geplaatst door de TopicStarter : 01-06-15 09:18

De HA zou dan ook niet 100% schuldig zijn maar hij heeft er zeker een groot aandeel in. Op een gegeven moment heeft hij tegen me gezegd dat ik het zelf maar uit moest zoeken want hij vond het toch allemaal maar onzin. Ik zou pijn hebben aan iets wat er niet zat.

Zou niet zeggen dat de huisarts hier 'schuldig' aan is, blijkbaar is er bij het bekijken van een röntgenfoto ook iets misgegaan, maar ik vind het zeker wel de taak van een huisarts om iets te onderzoeken en zeker bij iemand die zo vaak terug komt op die leeftijd met zulke klachten, dan snap ik niet dat er niet eerder is gekozen voor een MRI scan. Het helpt TS nu helemaal niks meer, maar een beetje huisarts zou hier ook feedback over moeten willen krijgen, zodat dit wellicht in de toekomst bij iemand anders sneller aan het licht komt.[/quote]

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-06-15 09:25

Geplaatst door de TopicStarter : 01-06-15 09:25

Het is nogal wat he Tineke.
Jaa klopt het doet ontzettend veel pijn en kan nu nog soms nauwelijks lopen omdat mn knieen vol met vocht zitten en daardoor opzwellen.

Er is inderdaad behalve manuele therapie niks aan te doen.
Opereren is te gevaarlijk omdat het in mn onderrug zit waar heel veel zenuwen lopen. Zouden ze een zenuw raken dan raak ik verlamd en zit ik de rest van mn leven in een rolstoel.

Maar in principe is dit ook geen oplossing. Heb nu een vergroot risico op een hernia en dit doet al zeer genoeg.

Ik zal vanmiddag even dat topic lezen!
Dankjewel ♡

KoudbloedKim schreef:
Nou Diede, wat een verhaal zeg!

Qua rug kan ik niet met je meepraten, maar ik weet door wat voor hel je gaat met het Patella Femoraal Pijnsyndroom.
Dat is echt niet fijn en belemmerd je enom!

Wat onwijs rottig dat de huisarts je niet serieus heeft genomen.
En dat je uiteindelijk deze diagnose hebt gekregen, heb er kippevel van.
Je weet nu wat er aan de hand is, maar er is niks aan te doen?

Ik kwam gisteren toevallig een topic met deze aandoening(?) tegen.
Ga hem even voor je zoeken.

Dit is niet het topic dat ik bedoel (of had je gister het topic eerder geopend en weer verwijderd?)
Maar misschien heb je er iets aan!
[MWS] discopathie en vastzetten..

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-06-15 09:26

Geplaatst door de TopicStarter : 01-06-15 09:26

Dankjewel ♡

Dat willen ze niet doen omdat ik in principe nog in de groei ben.
Ik heb nu speciale tape en een brace die mijn rugspieren moet gaan ondersteunen om de druk op mn wervels te verlagen

chanicha schreef:
Heel erg voor je TS!!
Is het niet mogelijk om je rug vast te zetten? Ik weet dat ze dit bij een kennis van mij hebben gedaan omdat die ook ondragelijke rugpijn had. Ik hoop toch dat ze er iets op vinden voor je.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-06-15 09:27

Geplaatst door de TopicStarter : 01-06-15 09:27

Tnxx Janine voelt heerlijk om dit even van je af te schrijven ♡

xLillith schreef:
Sterkte Diede, als je iemand nodig hebt om mee te praten, of gewoon even lekker wil klagen over hoeveel pijn het doet en hoe poedersuiker het allemaal is weet je me te vinden. Dan zeur ik lekker met je mee.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-06-15 09:30

Re: Discopathie, de lange weg naar een diagnose

Geplaatst door de TopicStarter : 01-06-15 09:30

Ook nog even een update hoe de valg er nu bij hangt.

In principe geen positief nieuws.
Afgelopen zaterdag na een avondje fotograferen kreeg ik een pijnaanval toen ik in bed lag.
Ik kon me niet meer bewegen, had koude rillingen en zweette me een ongeluk.

Dat heb ik tot nu toe 3x gehad en gisteravond ook 1 die nog veel heftiger was.
Zo heftig dat mijn ouders als het niet snel over zou gaan de ambulamce zouden bellen.

Van de week weer naar de HA dit kan niet langer zo

**Geplaatst**: 01-06-15 09:56

Re: Discopathie, de lange weg naar een diagnose

Geplaatst: 01-06-15 09:56

pff hier nog zo'n verhaal..
2010 gevallen van het paard en m'n ruggenwervel gebroken gehad. 3 maand in het korset gelopen, eindelijk mocht die af.
Nog wel te horen gekregen van de dokter dat ik echt mijn oefeningen moet blijven doen anders heb ik kans dat mijn ruggenwervel gaat verzakken.

Nu heb ik vanaf 2010 nooit echt pijnvrij rond gelopen, altijd was er wel een zeurende pijn in m'n onderrug.
Nog weer een keer naar de dokter geweest maar die zei dat het spieren waren die nu weer aan het werk moesten.

Tot eind 2013 heb ik dat geloofd en heb ik gewoon mijn ding gedaan, paardrijden, schaatsen ( wat overigens bijna niet meer wou in verband met de druk die dan op mijn rug kwam)
begin 2014 werd de pijn steeds erger en mijn moeder nam mij een keer mee naar de chiropractor. Die heeft me 20 minuten gemasseerd , hij zei dat alles vast zat. Dit werkte zo'n 3 dagen en toen zat het weer vast..
Uiteindelijk een paar keer gekraakt (maart, juli, oktober, december) en ja ik was eindelijk van die vervelende rugpijn af.
Tot februari 2015, ik had verschrikkelijke last van mijn rug, kon bijna niet lopen van de pijn. Weer naar de chiropractor, weer gekraakt, thuis gekomen hartstikke beroerd en heb de hele avond boven de wc gehangen.
De pijn was toen eventjes weg maar na anderhalve week kon ik weer bijna niet lopen van de pijn, uiteindelijk ben ik pas in 2015 naar de dokter gegaan, ik had uitstraling naar mijn benen en pijn in mijn lies.
Steken door mijn onderbeen heen, maar de dokter die wou het eerst op pijnstillers proberen.
Dus naar huis gegaan met Naproxen 2 keer per dag plus paracetamol.
Deed niks, de pijn bleef en de pijnscheuten werden alleen maar erger.
Weer de dokter opgebeld , nu drie keer per dag 600 mg ibuprofen plus drie keer twee paracetamol, nou serieus ik werd er zo duf maar. Maar ook dit hielp niks, de pijn bleef aanwezig.
Vandaag weer de dokter opgebeld en nu heeft ze het zelfs over tramadol of morfine.
Ik wil gewoon een scan om zeker te weten dat er niks ernstigs aan de hand is..
Sorry voor dit lange verhaal, maar ik moest het gewoon even kwijt.
Wie het gelezen heeft: Respect !

**Geplaatst**: 01-06-15 10:10

Re: Discopathie, de lange weg naar een diagnose

Geplaatst: 01-06-15 10:10

TS wat ontzettend naar dat je zoveel pijn hebt.
Ik hoop oprecht dat er iets is om je pijn te verminderen.

Je huisarts had je moeten geloven.
Ik snap wel dat wanneer er niks op foto's is te zien het voor de huisarts moeilijk wordt om een diagnose te stellen.

Ik weet inmiddels, door schade en schande, dat het beoordelen van rontgenfoto's en echo's niet iedereen even goed kan.
Plaatselijke ziekenhuis maakte een echo van mijn enkels en zeiden, vet.
Fysio, tevens arts en prof, maakt een uur later een echo en zei vocht in bindweefsel.
Fysio had gelijk.

Vertrouw op je gevoel. Kies met zorg een ziekenhuis uit.
Liever iets verder reizen en een goede behandeling dan dichtbij en prut.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-06-15 20:14

Geplaatst door de TopicStarter : 01-06-15 20:14

He bah het zit jou dus ook niet mee.
Ik zit nu op 3x per dag Tramadol 50mg bruis + 3x daags 2 paracetamol als ik heel veel pijn heb

Shellebel93 schreef:
pff hier nog zo'n verhaal..
2010 gevallen van het paard en m'n ruggenwervel gebroken gehad. 3 maand in het korset gelopen, eindelijk mocht die af.
Nog wel te horen gekregen van de dokter dat ik echt mijn oefeningen moet blijven doen anders heb ik kans dat mijn ruggenwervel gaat verzakken.

Nu heb ik vanaf 2010 nooit echt pijnvrij rond gelopen, altijd was er wel een zeurende pijn in m'n onderrug.
Nog weer een keer naar de dokter geweest maar die zei dat het spieren waren die nu weer aan het werk moesten.

Tot eind 2013 heb ik dat geloofd en heb ik gewoon mijn ding gedaan, paardrijden, schaatsen ( wat overigens bijna niet meer wou in verband met de druk die dan op mijn rug kwam)
begin 2014 werd de pijn steeds erger en mijn moeder nam mij een keer mee naar de chiropractor. Die heeft me 20 minuten gemasseerd , hij zei dat alles vast zat. Dit werkte zo'n 3 dagen en toen zat het weer vast..
Uiteindelijk een paar keer gekraakt (maart, juli, oktober, december) en ja ik was eindelijk van die vervelende rugpijn af.
Tot februari 2015, ik had verschrikkelijke last van mijn rug, kon bijna niet lopen van de pijn. Weer naar de chiropractor, weer gekraakt, thuis gekomen hartstikke beroerd en heb de hele avond boven de wc gehangen.
De pijn was toen eventjes weg maar na anderhalve week kon ik weer bijna niet lopen van de pijn, uiteindelijk ben ik pas in 2015 naar de dokter gegaan, ik had uitstraling naar mijn benen en pijn in mijn lies.
Steken door mijn onderbeen heen, maar de dokter die wou het eerst op pijnstillers proberen.
Dus naar huis gegaan met Naproxen 2 keer per dag plus paracetamol.
Deed niks, de pijn bleef en de pijnscheuten werden alleen maar erger.
Weer de dokter opgebeld , nu drie keer per dag 600 mg ibuprofen plus drie keer twee paracetamol, nou serieus ik werd er zo duf maar. Maar ook dit hielp niks, de pijn bleef aanwezig.
Vandaag weer de dokter opgebeld en nu heeft ze het zelfs over tramadol of morfine.
Ik wil gewoon een scan om zeker te weten dat er niks ernstigs aan de hand is..
Sorry voor dit lange verhaal, maar ik moest het gewoon even kwijt.
Wie het gelezen heeft: Respect !

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-06-15 20:16

Geplaatst door de TopicStarter : 01-06-15 20:16

ik hoop het ook!
Bij mij was het mijn therapeut die een MRI en rontgenfoto geregeld heeft omdat mijn eigen huisarts het niet wou doen.
Ik denk dan wat voor prutsers hebben die eerste dan bekeken?

luuntje schreef:
TS wat ontzettend naar dat je zoveel pijn hebt.
Ik hoop oprecht dat er iets is om je pijn te verminderen.

Je huisarts had je moeten geloven.
Ik snap wel dat wanneer er niks op foto's is te zien het voor de huisarts moeilijk wordt om een diagnose te stellen.

Ik weet inmiddels, door schade en schande, dat het beoordelen van rontgenfoto's en echo's niet iedereen even goed kan.
Plaatselijke ziekenhuis maakte een echo van mijn enkels en zeiden, vet.
Fysio, tevens arts en prof, maakt een uur later een echo en zei vocht in bindweefsel.
Fysio had gelijk.

Vertrouw op je gevoel. Kies met zorg een ziekenhuis uit.
Liever iets verder reizen en een goede behandeling dan dichtbij en prut.

**Geplaatst**: 04-06-15 16:14

Geplaatst: 04-06-15 16:14

Diedelo schreef:
He bah het zit jou dus ook niet mee.
Ik zit nu op 3x per dag Tramadol 50mg bruis + 3x daags 2 paracetamol als ik heel veel pijn heb

ik mag nu eindelijk door een scan heen, om te kijken wat er aan de hand is..
De pijn is haast niet meer te harden maar we moeten door van de dokter..
Ben van de pijnstillers af aangezien ze niet helpen..
Moet nu een maand wachten voor de scan.

Hoe is het verder met jou rug?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-06-15 00:17

Re: Discopathie, de lange weg naar een diagnose

Geplaatst door de TopicStarter : 14-06-15 00:17

Weer een lange update van mij en once again geen positieve...

Afgelopen week was de slechtste week in tijden.
Heel veel pijn ondanks de pijnstilling en veel nare pijnaanvallen waarbij ik op school twee keer op de EHBO heb gelegen omdat ik bij Fotografie bijna flauwgevallen ben.
En dan niet een beetje duizelig ofzo maar echt zwart voor mn ogen.
De huisartsenpost wou me niet laten komen omdat ze ervan overtuigd waren dat ik het kon oplossen met extra pijnstilling, niks blijkt minder waar.

Ik ga nog steeds naar manuele therapie en de therapeut kwam met verontrustend nieuws....

Ik was er vrijdag voor behandeling, en ik had nogal heel veel pijn, (het ehbo verhaal hebben jullie gehad) en hij maakte zich zorgen ook over het krachtverlies in mijn armen en benen. Hij heeft een aantal tests gedaan waar het me in mijn knie pijn deed en ik kramp kreeg aan de achterkant van mijn bovenbeen.

Hij zag ook dat er zich weer behoorlijk wat vocht rond mijn knieschijf ontwikkeld had (hele bulten vol met vocht)
Toen heeft hij een speciale zenuwroller (met van die ijzeren puntjes) en een zenuwhamer gehaald.

Op mijn been onder mijn knie had ik overal gelijk gevoel boven mijn knie een aantal dove plekken.
Toen hij met de hamer op mijn knie sloeg kwam er van zenuwen/pezen geen reactie en dat wijst op areflectie van bovenbeen en knie. Mijn achillespees was duidelijk aanwezig mijn pols matig en mijn elleboog zeer minimaal.

Hij is bang dat ik naast mijn kapotte tussenwervelschijf ook een zenuwprobleem heb wat voor grote problemen kan zorgen.

Toen ik na de behandeling mijn kleren weer aan deed kreeg ik een aanval geheel uit het niets. Ik klapte dubbel van de pijn en ze hebben me met 3 mensen opgetild en me op tafel gelegd. Ze wouden zelfs nog de ambulance bellen maar dat heb ik geweigerd omdat ik wou wachten hoelang het zou duren. Dat duurde dus 20 minuten.
Daarna had ik krachtverlies in armen en benen, was ik duf en kon ik nauwelijks lopen.

Dat trok weg toen ik thuis op de bank ging liggen.

Maar dit kan toch nooit van alleen die ene tussenwervelschijf komen? Hij had het wel van zenuwen enzo en eventueel een second opinion bij de neuroloog maar ik weet het ff niet meer

**Geplaatst**: 15-06-15 14:21

Re: Discopathie, de lange weg naar een diagnose

Geplaatst: 15-06-15 14:21

dit duid op zenuw pijn en op zenuwen die in de knel komen,
ik zou als ik jouw was echt weer naar de neuroloog gaan, dit klinkt niet goed.
Ik mag nu ook eindelijk na veel gedram naar de neuroloog dus ik ben benieuwd wat er uit komt.
Vorige week naar de fysio geweest en die heeft me een half uur gemasseerd, dat ging ongeveer anderhalf uur goed, en daarna trok alles alweer samen..
Ik snap er echt niks van..

bij jou klinkt het echt alsof cervicaal of thoracaal iets in de knel zit. Ook omdat je krachtsverlies hebt in je armen. En de zenuwen voor de armen die komen uit cervicaal , dus ik zal als ik jou was een second opinion opvragen want al deze klachten die kunnen toch niet alleen van 1 tussenwervelschijf komen lijkt me...
Ik wens je wel heel veel sterkte !

**Geplaatst**: 15-06-15 14:34

Re: Discopathie, de lange weg naar een diagnose

Geplaatst: 15-06-15 14:34

zoveel mogelijk blijven zeuren totdat je precies weet wat het is en waar het vandaan komt. Je bent nog zo jong. Hoe eerder erbij hoor meer er nog kans op een stukje verbetering is.

Veel succes!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-06-15 00:48

Geplaatst door de TopicStarter : 21-06-15 00:48

Aangezien het steeds slechter met me gaat ben ik ook zeker van plan om naar de neuroloog te gaan.
deze week een spoedafspraak bij mijn behandelend arts (orthopeed)

Shellebel93 schreef:
dit duid op zenuw pijn en op zenuwen die in de knel komen,
ik zou als ik jouw was echt weer naar de neuroloog gaan, dit klinkt niet goed.
Ik mag nu ook eindelijk na veel gedram naar de neuroloog dus ik ben benieuwd wat er uit komt.
Vorige week naar de fysio geweest en die heeft me een half uur gemasseerd, dat ging ongeveer anderhalf uur goed, en daarna trok alles alweer samen..
Ik snap er echt niks van..

bij jou klinkt het echt alsof cervicaal of thoracaal iets in de knel zit. Ook omdat je krachtsverlies hebt in je armen. En de zenuwen voor de armen die komen uit cervicaal , dus ik zal als ik jou was een second opinion opvragen want al deze klachten die kunnen toch niet alleen van 1 tussenwervelschijf komen lijkt me...
Ik wens je wel heel veel sterkte !