Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-02-14 20:49

Lange tijd ziek en de moed opgeven??

Geplaatst door de TopicStarter : 23-02-14 20:49

Hoiihoii

Ik maak dit forum aan omdat ik er zelf erg veel last van heb en ik het toch met iemand wil kunnen delen..
En ook voor jullie de vraag ben je wel eens een lange tijd ziek geweest dat je de moed opgaat geven? En zit het je zo hoog dat je het even kwijt wil of wat dan ook.. hier kun je, je verhaal kwijt.

okee mijn verhaal;

Bijna 14 weken geleden leek voor mij een gewone werkdag, maar ik zat achter de kassa op het werk en ik kreeg het gevoel dat mijn oog heel dik aan het worden was. Toen ik achter de kassa uit ging vroeg ik meteen aan mijn collega licht het nou aan mij of is mijn oog dik aan het worden? waarop ik het antwoord kreeg dat heel mijn rechterkant van mijn gezicht scheef ging hangen.. ik schrok natuurlijk en ben meteen naar de huisarts gegaan.. die gooide het meteen op een ''heftige Migrane aanval'' dit komt vanuit mijn moeders kant in de familie wel heel erg voor. Dus ik heb medicijnen meegehad en heb de rest van de dag/avond/nacht geslapen.
De volgende ochtend toen ik wakker werd was de zwelling in mijn gezicht nog niet weg, en toen ik iets probeerde te drinken liep het zo mijn mond uit. Mijn moeder belde meteen de dokter omdat ze dit niet vond kunnen. daar eenmaal aangekomen wist ze ook niet wat ze met me aanmoest en heeft me maar doorgestuurd naar de eerstehulp in het ziekenhuis. Hier werd ik helemaal onderzocht en na ruim 2 uur gewacht te hebben kwam de dokter terug met de mededeling dat ik ''een virus op een zenuw in mijn gezicht had'' waardoor ik een tijdelijke gezichtverlaming had. daarbij heb ik ook heel erg veel pijn en dit is aangezichts pijn. vervolgens kreeg ik voor 2 weken ''Prednison'' mee en oogzal omdat ik mijn oog door de verlamming niet meer goed kon sluiten.
2weken later kwam ik terug in het ziekenhuis voor controle, het ging nog niks beter met me, dus ik kreeg een onderzoek met kleine stroomstootjes in mijn gezicht om te kijken of mijn zenuw nog wel in orde was en of die nog niet beschadigd was. en ook kreeg ik een onderzoek bij de oogarts omdat ik veel slechter zag met mijn rechter oog.
De uitslag van alles was positief, er was niks aan de hand en met ''mime'' therapie zou het over moeten gaan.
(ondertussen zijn we wel 6 weken verder. & ook al vele medicijnen gehad tegen de pijn waarvoor we nogsteeds het juiste medicijn nog niet weten wat echt helpt.)
Ik ben meteen naar Medifit gegaan om een afspraak te maken. toen ik daar was ging alles al heel snel beter en goed vooruit. ik kon mijn wenkbrouw weer optillen en mijn oog weer volledig opendoen, alleen glimlachen ging mijn lip nog niet helemaal mee.
Ik moest al die tijd nog niet te veel doen want alles wat ik deed was al snel te veel. zelfs paardrijden kon ik niet meer. Werken ging langzaam aan weer de goeie kant op.. en alles kwam weer helemaal zoals het moest gaan. Ik had net weer 2 lessen gehad op Arma en mijn autorijles weer geplant.
Tot vandaag precies 1 week geleden. Ik kreeg een griepje en tegelijkertijd kreeg ik een hele terugslag met mijn gezicht, mijn oog werd helemaal dik mijn wang ook en me lip zakte weer af en me wenkbrouw hangt ook ergens een stuk lager te bungelen.
Vorige week afgelopen dinsdag moest ik naar therapie en mijn therapeut schrok er heel erg van hoe dat het eruit zag en hoe hard het achteruit gegaan is in 1,5 week tijd na dat hij me gezien had. Van hem moest ik meteen naar de huisarts, ook die schrok er heel erg van hoe dat het nu was alleen de huisarts wist geen raad met me en gaf me tramadol tegen de pijn, en in combinatie tegen de medicijnen die ik voor mijn gezicht had sliep ik heel de dag. mijn huisarts kan niet meer doen als me medicijnen blijven geven die de pijn moeten onderdrukken,, maar niks helpt mijn therapeut is afgelopen vrijdag tegen iets aangelopen waar de zwelling in mijn wang vandaan kan komen, nu heb ik waarscheinlijk ook nog een ontsteking van mijn speekselklier.
Morgen ochtend moet ik om 9 uur weer bij de huisarts zijn om mezelf te laten zien.. en waarschijnlijk nummer 8/9 van verschillende medicijnen mee te krijgen in de hoop dat er iets wel helpt tegen de pijn. de ziekte waar ik mee loop heeft ook een benaming gekregen '' de ziekte van Bell'' alleen na dit alles begint de moed mij wel heel erg in mijn schoenen te zakken want niemand kan er iets aan doen en ik blijf maar met heel erg veel pijn zitten.. op het moment huil ik elke dag want ik wil dit zo niet meer..
Maar we zullen morgen maar weer afwachten en kijken wat het dit keer zijn gaat.'
Ondertussen zijn we al bijna 14 weken verder...