Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-11-12 19:54

Bang voor de dood..

Geplaatst door de TopicStarter : 12-11-12 19:54

sorry als het hier niet goed staat!

Hallo lieve bokkers,

Ik heb een vraag.. Ofja, ik weet niet zo goed wat ik moet doen.
Mijn vriend is extreem bang voor de dood. Zo bang, dat hij er zowat paniekaanvallen van krijgt!
Toen we het er voor het eerst over hadden had ik zoiets van ja logisch, ik vind het ook een enge gedachte, maar er bleek dus veel meer achter te zitten.
Ik zal eerst even een korte schets geven, dan is het misschien wat duidelijker.
Mijn vriend zijn ouders zijn beide ziek geworden toen hij jong was (hij is nu 24, maar dan heb ik het dus echt over meer dan 10 jaar geleden). Zijn moeder heeft bijvoorbeeld meerdere malen kritiek op de IC gelegen met longproblemen, en zijn vader heeft kanker gehad met alle gevolgen daarvan..
Afgelopen jaar is zijn moeder na vele jaren strijden dan toch overleden.

Sinds zijn ouders ziek zijn is hij altijd al heel erg bang geweest voor de dood, puur omdat hij bang was zijn ouders kwijt te raken.
In eerste instantie was hij ook niet meer bang voor de dood toen zijn moeder was overleden, maar nu lijkt het weer in alle hevigheid te zijn teruggekeerd.

het lastige is dus dat mijn vriend extreem (lees: mega super duper extra) koppig is en verder heel sterk in zijn schoenen staat.
Hij wil dus ook absoluut niet over onderwerpen zoals de dood of überhaupt al de dood van zijn moeder.
Hij heeft zelf psychologie gestudeerd, maar wil zelf absoluut niks met een psycholoog of iets te maken hebben.. Hij zegt dat ie 'toch al alle trucjes kent'..

Nu weet ik dus niet zo goed wat ik moet doen. Moet ik hem 'pushen' er meer over te praten, het laten rusten of toch maar een middenweg zoeken hierin?
Ik was vanochtend echt even in paniek, omdat hij ineens zo vreemd deed. Gedrag dat ik eerder ook wel eens zag, maar verder nooit kon plaatsen (hij zei nu alleen zelf: nee er is niks, ik had gewoon een hele vervelende gedachte over de dood (en ik zag de paniek in zijn ogen)..

Misschien is dit bericht niet echt een vraag, maar meer even een manier om mn verhaal kwijt te kunnen.. Ook ben ik benieuwd hoe anderen hier mee om zouden gaan.

**Geplaatst**: 05-12-12 13:06

Geplaatst: 05-12-12 13:06

Is hij bang dat hij zelf dood gaat, of om iemand te verliezen?

Naar dat hij zo bang hier voor is, het is één van de meest voorkomende angsten bij mensen. Waar is hij precies bang voor? Hoe het gaat gebeuren, wanneer het gaat gebeuren etc.? Gelooft hij in wedergeboorte of het hiernamaals?

Kan het zijn dat hij door de studie bang is geworden voor de dood? In de studie leer je namelijk hoe het hele lichaam in elkaar zit en het kan een behoorlijk beangstigend gevoel geven dat het 'zomaar' over kan zijn..

Overigens kunnen paniekaanvallen er ook voor zorgen dat hij het gevoel heeft 'dood te gaan'. Je kan dan erge last van hartkloppingen krijgen en daardoor kan je het vertrouwen in je eigen lichaam weer verliezen..

Succes!

**Geplaatst**: 05-12-12 14:10

Re: Bang voor de dood..

Geplaatst: 05-12-12 14:10

Ik ben er ook bang voor

niet zo zeer om het dood gaan zelf maar bang dat er niks meer is na de dood. Alleen maar een zwart gat, dat je alle mensen waar je om geeft nooit meer ziet, ook niet die al overleden zijn, nooit meer kan paardrijden of weet ik het. Dat het gewoon klaar, over, uit is, dat kan ik niet bevatten en vind ik ook heel eng. Ik geloof dus ook niet dat er nog iets is na de dood al zou ik heel graag in reincarnatie geloven.

Heb er vroeger heel veel nachtmerries over gehad en huilend bij mijn ouders gezeten en nog steeds moet ik er niet te veel/lang/diep overna denken. Ik heb het voor mezelf 'opgelost' door er niet meer aan te denken, ik mag niet meer gaan zitten malen, dood ga ik toch wel en daarom kan ik maar beter genieten nu ik nog leef. Mijn vriendin weet ook dat ik hier bang voor ben en weet ook dat ik hier NIET over wil praten, dit accepteert ze, maar bij mij is het niet meer zo heftig dat ik er paniekaanvallen door krijg.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-12-12 22:18

Re: Bang voor de dood..

Geplaatst door de TopicStarter : 05-12-12 22:18

Hmm nou ik weet dus niet precies waar hij bang voor is.. Toen zijn moeder net was overleden (op de terugweg in de auto) zei hij dat hij nu niet meer bang was, omdat zn moeder ook dood is.. Alleen hij gelooft nergens in, dus toen besefte die al snel weer dat ze gewoon 'weg' was.. En dan slaat de paniek weer toe..

Alleen ik zou zo graag een manier vinden om iets voor hem te kunnen betekenen.. Alleen hij sluit me dan helemaal buiten..

**Geplaatst**: 07-12-12 00:22

Re: Bang voor de dood..

Geplaatst: 07-12-12 00:22

Misschien moet je hem dat eens vragen, waar hij nou precies bang voor is, en vooral waarom, misschien dat hij dan zelf in gaat zien dat hij niet zo extreem bang hoeft te zijn of gaat snappen waarom hij zo beng is? Ik weet het niet hoor, maar misschien het proberen waard.

**Geplaatst**: 07-12-12 00:27

Re: Bang voor de dood..

Geplaatst: 07-12-12 00:27

Wat gek.. Ook mijn vriend is bang voor de dood. Hij denkt er elke dag aan en is er continu mee bezig. Maar hij krijgt geen paniekaanvallen of zo.. Hij wordt helemaal stil en chagrijnig als het weer zo ver is, wil niks meer doen en gaat het liefst onder de dekens liggen tot het weer een nieuwe dag is.. Zo zonde, nog zo jong en vitaal. Weet ook nooit zo goed hoe ik ermee om moet gaan, hij wil er ook niet over praten (er valt toch niks positiefs te zeggen). Maar hij heeft niemand verloren of zo, en we rijden samen ook motor. Dus we doen wel gewoon vanalles, ook dingen met risico. Dan hebben we een heel leuke avond en ineens kan hij dicht klappen en dan wil hij weg.

**Geplaatst**: 07-12-12 00:29

Re: Bang voor de dood..

Geplaatst: 07-12-12 00:29

En dan sluit hij me inderdaad ook compleet buiten. We hebben nu bijna 5 jaar, ik weet dat ik veel voor hem beteken maar op zo'n moment moet ik gewoon stil zijn en dicht bij hem blijven. Wachten tot het over is..

**Geplaatst**: 07-12-12 00:30

Geplaatst: 07-12-12 00:30

Het heeft geen zin bang te zijn voor onvermijdelijke zaken/zaken die je niet zelf in de hand kunt houden.
Wellicht kun je hem dat eens voorhouden op het moment dat hij wel wil praten?
Zolang je jezelf bewust bent van de angst en je ook beseft dat het geen toegevoegde waarde heeft, wordt het vaak al minder.

**Geplaatst**: 07-12-12 00:31

Geplaatst: 07-12-12 00:31

Een vriendin van mij is ook erg bang om dood te gaan..

Ik zelf ben heel nuchter, als ik ga dan ga ik en zo niet dan niet.. Wie dood is is dood wie leeft die leeft... Je kan er wel bang voor zijn maar er is er nog nooit een na de 150 jaar niet dood gegaan :')

Daarentegen ben ik wel dood en doods benauwd om ooit in een vliegtuig te zitten :')

Mijn moeder is trouwens ook overleden.. Misschien dat ik het daardoor ook niet eng meer vind.

Laatst bijgewerkt door WhySoWhite op 07-12-12 00:41, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 07-12-12 00:32

Geplaatst: 07-12-12 00:32

Ik ben niet bang om dood te gaan.
Ik ben wel bang dat mijn moeder dood gaat.
Soms vind ik dat wel vervelend, maar als het goed is heeft ze nog een hele tijd.
Ik krijg geen paniekaanvallen ofzo.

**Geplaatst**: 07-12-12 00:32

Geplaatst: 07-12-12 00:32

Het is erg moeilijk, althans ik vind het heel moeilijk om weer over dat onderwerp te beginnen op een moment dat hij er net even niet aan denkt.. Dan gooi ik hem direct weer terug in die put. En ik weet al hoe hij zou reageren, zoiets heb ik namelijk al wel eens gezegd. Het is echt ingewikkeld

**Geplaatst**: 07-12-12 11:23

Geplaatst: 07-12-12 11:23

_Micha_ schreef:
Ik ben er ook bang voor niet zo zeer om het dood gaan zelf maar bang dat er niks meer is na de dood. Alleen maar een zwart gat, dat je alle mensen waar je om geeft nooit meer ziet, ook niet die al overleden zijn, nooit meer kan paardrijden of weet ik het. Dat het gewoon klaar, over, uit is, dat kan ik niet bevatten en vind ik ook heel eng. Ik geloof dus ook niet dat er nog iets is na de dood al zou ik heel graag in reincarnatie geloven.

Dit heb ik exact zo. Al sinds ik heel klein ben....
Toen dacht ik, voor het slapen gaan altijd, wat is er nog als iedereen dood bent?Als de aarde op is?Dan bestaan mensen niet meer. Dan is er NIKS meer...
Dat is zó niet tastbaar,het NIKS, dat ik daar toen al gigantisch bang van werd en nu nog.
Als ik daaraan denk, dat er op een gegeven moment dus níks meer is krijg ik ook hartkloppingen...

**Geplaatst**: 07-12-12 11:27

Geplaatst: 07-12-12 11:27

Je eigen dood moet je alleen maar sterven. Met de dood van een ander moet je leven.

Als er niets meer is na de dood, dan is het zo. Daar ga je dan ook niks meer van merken. Bang zijn voor de dood van anderen is moeilijker. Ik vind de gedachte dat een geliefde zou kunnen sterven ook eng.

**Geplaatst**: 07-12-12 11:30

Geplaatst: 07-12-12 11:30

Ik heb het ook..ben zelf heel bang vooral omdat ik niet weet hoe het met mijn kids zal gaan als ik er niet meer ben.
En ik ben heel bang dat er iets met iemand uit mijn gezinnetje gebeurd.

Denk dat er weinig aan te doen is...Ik doe voorzichtig, leef gezond en meer kan ik niet doen.

**Geplaatst**: 07-12-12 11:43

Re: Bang voor de dood..

Geplaatst: 07-12-12 11:43

Ik ben op zich zelf niet bang voor de dood. Het gebeurt gewoon, voor mezelf maak ik me weinig zorgen. Voor anderen vrees ik wel altijd, ben ook snel overstuur. Zelfs als er iemand dood is die ik niet ken. Bijvoorbeeld die grensrechter afgelopen week.. Zet me heel erg aan het denken.

Maar ts vraagt zich af wat ze met de angst van haar vriend moet.
Wat ik zelf altijd doe: wanneer hij wil praten, meepraten (nergens tegen in gaan), wanneer hij stil wil zijn, samen zwijgen en lekker tegen hem aan gaan liggen en met mijn lichaam zeggen dat het allemaal goed is.

**Geplaatst**: 07-12-12 11:54

Geplaatst: 07-12-12 11:54

hoi TS, begrijpelijk dat je vriend bang is voor de dood of mensen te verliezen. Hij heeft het van ontzettend dicht bij gemaakt.
Wat betreft dat hij zegt dat hij alle trucjes kent... dat wil niet zeggen dat een gesprek met een psycholoog je niet zou kunnen helpen. Tandartsen moeten zelf ook gewoon naar de tandarts en artsen gaan ook gewoon naar de dokter.
ik ben basispsycholoog, en als ik zelf psychische klachten zou hebben zou ik echt zelf naar een psycholoog gaan. Je kunt jezelf niet helpen als psycholoog, ook al heb je nog zoveel kennis.

Ik heb het gevoel dat je vriend wel last heeft van zijn angst maar niet dat het zo sterk is dat hij er echt dingen niet door kan doen of doet. Waarschijnlijk zal hij pas hulp willen zoeken op het moment dat het hem echt heel erg dwars gaat zitten.
Je kunt hem ook niet dwingen natuurlijk maar eventueel wel zeggen dat je je zorgen maakt en dat je liever voorkomt dat zijn angst erger wordt, dan dat hij pas met iemand gaat praten als het al zo ver is.

Heel veel sterkte in ieder geval , want het is soms best lastig om een eigenwijze psycholoog als partner te hebben denk ik

(Als ik aan mezelf denki

)

**Geplaatst**: 08-12-12 15:49

Geplaatst: 08-12-12 15:49

Anoniem schreef:
_Micha_ schreef:
Ik ben er ook bang voor niet zo zeer om het dood gaan zelf maar bang dat er niks meer is na de dood. Alleen maar een zwart gat, dat je alle mensen waar je om geeft nooit meer ziet, ook niet die al overleden zijn, nooit meer kan paardrijden of weet ik het. Dat het gewoon klaar, over, uit is, dat kan ik niet bevatten en vind ik ook heel eng. Ik geloof dus ook niet dat er nog iets is na de dood al zou ik heel graag in reincarnatie geloven.

Dit heb ik exact zo. Al sinds ik heel klein ben....
Toen dacht ik, voor het slapen gaan altijd, wat is er nog als iedereen dood bent?Als de aarde op is?Dan bestaan mensen niet meer. Dan is er NIKS meer...
Dat is zó niet tastbaar,het NIKS, dat ik daar toen al gigantisch bang van werd en nu nog.
Als ik daaraan denk, dat er op een gegeven moment dus níks meer is krijg ik ook hartkloppingen...

Jullie verwoorden het precies zoals ik het voel. Als klein kind al was ik bang voor de dood. Niet alleen die van anderen, maar ook die van mezelf. Het idee dat er niets meer is na de dood is voor mij zo onvoorstelbaar en tegelijk beangstigend, dat ik er letterlijk doodsbang van kan worden. Niet dat ik altijd als het over de dood gaat begin te hyperventileren of in de stress schiet of iets dergelijks. Maar soms, en dan met name als ik 's avonds in bed lig, dringt het besef opeens tot me door dat ik toch echt ooit een keer doodga. Het is op zo'n moment net alsof mijn ogen geopend worden en de wereld opeens een stuk groter wordt, om het maar op die manier te omschrijven. Het gaat bij mij meestal onbewust. Nu ik dit bericht aan het type ben, heb ik bijvoorbeeld nergens last van. Het zijn juist die onbewaakte momenten waarop de angst toeslaat.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-12-12 01:03

Re: Bang voor de dood..

Geplaatst door de TopicStarter : 10-12-12 01:03

Bedankt voor jullie reacties!! Morgen nog eens goed lezen/ reageren, want dat is nogal lastig op m'n telefoon

**Geplaatst**: 10-12-12 01:12

Re: Bang voor de dood..

Geplaatst: 10-12-12 01:12

Misschien geen psycholoog maar een hypnotiseur of iets?

**Geplaatst**: 10-12-12 01:23

Re: Bang voor de dood..

Geplaatst: 10-12-12 01:23

Ik ben ook heel erg bang voor de dood,
Heb heel veel paniek aanvallen gehad nachtmerries ect ect,
Toen ik wat ouder werd, werd het minder,
Ik mag er voor me zelf niét over nadenken,
Ik dacht ook altijd dat ik in een zwart gat belande
En daar maar voor altijd moest vervelen

Na mijn vaders overlijden ben ik hier wel anders over gaan denken,
Ik ben nog wel bang voor de dood, vraag me dan ook echt af waar is die nu,
Maar ik heb met mijn eigen gevoel gezien hoe hij overleed,
En gemerkt dat er meer tussen hemel en aarde is,

Als tip.. nu geef ik even mezelf als voorbeeld,
Ik wil er ook totaal niet over praten,,
Ik word dan ook heel boos als mijn moeder eens zegt ik wil in een urn als ik dood ben,
Ik moet binnenkort naar een begrafenis ondernemer,
Nou dat word een ramp...

Vraag je vriend wat hij wilt,
Misschien wil hij er niet over praten, dat kan toch?
Ik wil er ook niet over praten, dan ga ik alleen maar meer malen!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-12-12 19:27

Geplaatst door de TopicStarter : 10-12-12 19:27

marie83 schreef:
hoi TS, begrijpelijk dat je vriend bang is voor de dood of mensen te verliezen. Hij heeft het van ontzettend dicht bij gemaakt.
Wat betreft dat hij zegt dat hij alle trucjes kent... dat wil niet zeggen dat een gesprek met een psycholoog je niet zou kunnen helpen. Tandartsen moeten zelf ook gewoon naar de tandarts en artsen gaan ook gewoon naar de dokter.
ik ben basispsycholoog, en als ik zelf psychische klachten zou hebben zou ik echt zelf naar een psycholoog gaan. Je kunt jezelf niet helpen als psycholoog, ook al heb je nog zoveel kennis.

Ik heb het gevoel dat je vriend wel last heeft van zijn angst maar niet dat het zo sterk is dat hij er echt dingen niet door kan doen of doet. Waarschijnlijk zal hij pas hulp willen zoeken op het moment dat het hem echt heel erg dwars gaat zitten.
Je kunt hem ook niet dwingen natuurlijk maar eventueel wel zeggen dat je je zorgen maakt en dat je liever voorkomt dat zijn angst erger wordt, dan dat hij pas met iemand gaat praten als het al zo ver is.

Heel veel sterkte in ieder geval , want het is soms best lastig om een eigenwijze psycholoog als partner te hebben denk ik (Als ik aan mezelf denki )

Bedankt

ja het is vrij lastig om hem op andere gedachte te brengen

het belemmert zijn dagelijkse dingen niet, zo erg is het niet gelukkig, maar ik zou hem zich er het liefst helemaal niet zó druk om zien maken.. Na alle ellende..

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-12-12 19:30

Geplaatst door de TopicStarter : 10-12-12 19:30

Angeliquee18 schreef:
Ik ben ook heel erg bang voor de dood,
Heb heel veel paniek aanvallen gehad nachtmerries ect ect,
Toen ik wat ouder werd, werd het minder,
Ik mag er voor me zelf niét over nadenken,
Ik dacht ook altijd dat ik in een zwart gat belande
En daar maar voor altijd moest vervelen
Na mijn vaders overlijden ben ik hier wel anders over gaan denken,
Ik ben nog wel bang voor de dood, vraag me dan ook echt af waar is die nu,
Maar ik heb met mijn eigen gevoel gezien hoe hij overleed,
En gemerkt dat er meer tussen hemel en aarde is,

Als tip.. nu geef ik even mezelf als voorbeeld,
Ik wil er ook totaal niet over praten,,
Ik word dan ook heel boos als mijn moeder eens zegt ik wil in een urn als ik dood ben,
Ik moet binnenkort naar een begrafenis ondernemer,
Nou dat word een ramp...

Vraag je vriend wat hij wilt,
Misschien wil hij er niet over praten, dat kan toch?
Ik wil er ook niet over praten, dan ga ik alleen maar meer malen!

Sterkte! Lees net je onderschrift

Ik denk dat je gelijk hebt hoor, misschien het maar hier bij laten..