Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-09-12 14:55

Kan er niet mee omgaan, grote problemen

Geplaatst door de TopicStarter : 25-09-12 14:55

hoi...

Ik heb een maand geleden mijn trouwe viervoeter moeten inslapen omdat hij een tumor had en niet meer kon plassen... Ik ben er zo kapot van! Ben nog maar veertien en weet totaal niet hoe ik er mee om moet gaan. Ik ga niet graag meer naar school, heb een fase gehad waardoor ik zelfs niet meer at en veel ben afgevallen, soms krijg ik huilbuien die dan uren duren,... En het gaat maar niet voorbij, het blijft maar duren...

Ik hoop op deze manier steun te krijgen van mensen die hetzelfde doormaken, mij tips kunnen geven en een luisterend oor kunnen zijn. Ik praat al veel met mijn moeder en met m'n huisarts maar het is zo moeilijk... Dit is mijn laatste hoop, hopelijk zijn er nog meer mensen die me snappen...

Het is redelijk dringend... ben bang dat ik weer stop met eten etc..

**Geplaatst**: 25-09-12 15:41

Re: Kan er niet mee omgaan, grote problemen

Geplaatst: 25-09-12 15:41

Het verlies van je beste maatje is erg moeilijk!. Probeer troost te vinden in de liefde van je naasten. Je moet t een plekje geven. Dat is erg lastig. Maar geef niet op. T was t beste voor hem. Concentreer je op je nieuwe paard. Haal er uit wat er in zit en geniet. En blijf praten over je gevoelens!
Mocht je willen praten, mijn pb box staat open voor je

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-09-12 15:44

Re: Kan er niet mee omgaan, grote problemen

Geplaatst door de TopicStarter : 25-09-12 15:44

Ik weet dat het de beste keuze was maar ik voel me zo schuldig dat ik zijn leven heb afgenomen... hij was altijd zo vrolijk

**Geplaatst**: 25-09-12 15:47

Geplaatst: 25-09-12 15:47

Kun je met je ouders of je beste vriendin erover praten? Het is wel heel belangrijk dat je er niet alleen mee blijft zitten. Ik had mijn vriend waar ik met mijn verdriet terecht kon en dat heeft mij goed geholpen.
Als je bang bent dat het je verder gaat hinderen, zoals niet eten, dan trek aub nu al aan de bel bij een vertrouwd persoon die je een liefdevolle knuffel kan geven als dat nodig is.
Dat schuld gevoel ken ik, maar zie ook de andere kant, deze beslissing was voor hem de beste.

**Geplaatst**: 25-09-12 15:50

Geplaatst: 25-09-12 15:50

TS: je hebt hem zijn leven niet afgenomen. Dat moet je niet denken, want het is NIET WAAR. Je hebt hem juist heel veel pijn, verdriet en stress bespaard! Echt, je paard is je dankbaar dat je hem niet hebt laten lijden. Probeer dát te denken, ipv wat je nu denkt. Je hebt voor je paard gekozen en daar mag je heel trots op zijn, veel mensen kunnen dat niet.

Ga leuke dingen doen met je nieuwe paardje, als afleiding, en vertel jezelf dat je voor je vriendje hebt gedaan wat je moest doen. Probeer ook aan de leuke tijden met je maatje te denken! Het is logisch dat je je nu niet goed voelt, maar geloof me, over een tijdje is dat nare gevoel weg.

**Geplaatst**: 25-09-12 15:51

Geplaatst: 25-09-12 15:51

Ik zie in je profiel dat je nog meer paardjes hebt, probeer daar van te genieten hoe moeilijk dat soms ook is, maar het is beter om je verdriet te verwerken, heel veel sterkte. :(:)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-09-12 15:53

Geplaatst door de TopicStarter : 25-09-12 15:53

Ik hoop dat het snel over gaat... Ik zit nu ook in een klas waar ik vriendinnen heb maar nog niet echt beste vriendinnen, dus die band moet ik ook nog op bouwen en ik heb er gewoon de energie niet meer voor... Ik zou ook zo graag weer een band hebben met mijn vriendinnen waarbij we veel dingen samen doen, lekker giechelen maar dat vraagt tijd...

**Geplaatst**: 25-09-12 15:54

Geplaatst: 25-09-12 15:54

Ik heb het er ook heel lang moeilijk mee gehad. Je hebt absoluut niet je paards leven af genomen, je hebt juist een goede beslissing genomen en wees blij dat we die keuze mogen maken.

Je hebt een nieuw paardje, geniet daarvan. Ik had dat ook en daar heb ik heel veel steun aan gehad maar nu kan ik nog steeds soms ontzettend huilen erom. Probeer erover te praten met familie/vrienden, ook over je paardje. Op een gegeven moment gaat verdriet over naar herinneringen en die moet je koesteren.

**Geplaatst**: 25-09-12 15:56

Geplaatst: 25-09-12 15:56

Weet je het moment van afscheid nemen is maar kort. Je doet je maatje tekort door alleen maar daar aan te denken en bij stil te blijven staan. Wat blijft dan over van alle mooie momenten die je samen hebt mogen delen?
En leven afnemen klinkt wel of je niet begrijpt waarom hij is ingeslapen. Je hebt een moeilijke keuze moeten maken, maar je paard zien wegteren van de pijn is nog veel erger. Wees juist trots op jezelf dat je niet zelfzuchtig ben geweest, maar hem veel ellende hebt bespaard.
Schrijf elke dag minimaal 5 leuke dingen op die je hebt meegemaakt, geef je andere paardjes veel knuffels en geniet van hen en vertel dat aan je maatje elke avond even in gedachten en haal een leuke herinnering op.
probeer aan je maatje te denken met een glimlach ipv met een traan. Hij heeft je tenslotte veel plezier en liefde bezorgt en die nagedachtenis verdrink je nu alleen maar in je tranen en dat is niet helemaal eerlijk tegenover je maatje, je andere pony's, je omgeving en jezelf

**Geplaatst**: 25-09-12 15:56

Geplaatst: 25-09-12 15:56

Ik weet hoe moeilijk het is, anderhalve week geleden is na 19 jaar mijn trouwe vriendinnetje ingeslapen. Het moeilijkste was dat ik er niet naar toe kon leven, en totaal onverwachts aan de telefoon toestemming moest geven voor euthanasie. Het verdriet komt en gaat, soms verbaas ik mezelf erover hoe makkelijk ik ermee omga, en dan komt er opeens weer een klap. Dit zal nog heel lang blijven duren. Dat geld ook voor jou TS, je mag verdriet hebben, en er is niemand die jou verteld hoe lang je verdriet mag hebben. Wel gaat helaas de wereld door. Ik had dit de eerste week heel sterk, hoe konden mensen vrolijk doorleven, terwijl er in 1 klap 19 jaar uit mijn leven was weggevaagt? Maar het helpt om er zoveel mogelijk over te praten, en de confrontatie aan te gaan. Ga naar school, ga sporten, doe je andere paardjes. Het werkt echt.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-09-12 16:00

Re: Kan er niet mee omgaan, grote problemen

Geplaatst door de TopicStarter : 25-09-12 16:00

Soms ben ik gewoon ook letterlijk ziek van verdriet en krijg ik een knoop in mijn maag... Daar heb ik van m'n huisarts medicatie voor gekregen (plantaardig, niets sterk) en dat helpt wel maar ik pieker ook zo veel... Wat als dit was gebeurd, wat als dat was gebeurd... Ik haat mezelf ervoor...

**Geplaatst**: 25-09-12 16:07

Geplaatst: 25-09-12 16:07

Als je hem niet zou missen, TS, dan was het niet goed. Je mag hem missen, mag om hem huilen en verdrietig zijn, maar je krijgt hem nooit meer terug. Wat je ook doet. Je gaat er alleen zelf aan onderdoor door niet te eten, nergens meer zin in te hebben. Je ziet nu alleen wat je niet meer hebt, maar kijk vooral wat en wie er nog wel allemaal zijn om van te houden.

En meis, ik weet heel goed wat je voelt. 6 weken geleden heb ik Vos laten inslapen. Ze was pas 12, maar ze had zoveel lichamelijke problemen dat het eigenlijk een wonder is dat ze nog 12 is geworden. Vos haatte dierenartsen en onderzoeken. Dat hebben we haar de laatste keer toen ze van het een op het andere moment niet meer kon lopen, voor nog 1 keertje aangedaan. Ondanks dat ze nooit opgaf en altijd wilde blijven leven, heb ik haar wel laten inslapen. Omdat het moest, uit liefde, heb ik haar verteld. En alsof ze het wist, stond ze het voor haar doen toe. Ze vroeg veel zorg, was in de ogen van veel anderen waardeloos en was qua karakter niet de makkelijkste, maar wat was ik gek met dat paard en wat mis ik haar vreselijk, ondanks dat ik nog heel wat paarden heb. Maar elk dier is net als ieder mens uniek!

**Geplaatst**: 25-09-12 16:10

Geplaatst: 25-09-12 16:10

Ik begrijp je echt volkomen, toen ik mijn paardje moest laten gaan heb ik ook echt heel erg die gedachtes gehad, wat als dit wat als dat.
Soms moest ik heel plotseling heel hard huilen terwijl ik gewoon stond af te wassen. Het was echt mijn paardje en ik had eigenlijk ook nooit het idee dat iemand het echt begreep, terwijl dat natuurlijk wel zo is. Bij mij heeft het echt een half jaar geduurd voordat ik er weer een beetje overheen ben gekomen. Daarna heb ik bewust lange tijd geen paard weer gekocht ik wist dat ik dat niet eerlijk zou vinden tegenover het nieuwe paard, ik zou toch alleen maar gaan vergelijken en dat is niet eerlijk. Ik heb toen een hele mooie grote foto op canvas laten printen en een heel mooi plekje gegeven in huis, dan was ze toch nog een beetje bij mij.

Misschien kun je nog een gesprek vragen met de dierenarts die kan je echt goed uitleggen dat je je paard echt heb moeten laten gaan, een goede dierenarts kan je hierin steunen want hij/ zij maakt dit vaker mee.

weet wel dat je absoluut niet alleen staat er zijn heel veel mensen die zich zo voelen na het verlies,

heel veel sterkte, je mag mij altijd pb'en

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-09-12 16:24

Re: Kan er niet mee omgaan, grote problemen

Geplaatst door de TopicStarter : 25-09-12 16:24

Allemaal al bedankt voor de tips en steun! Uiteindelijk zal ik het wel zelf moeten doen maar het is een grote hulp om te weten dat ik niet de enige ben die zo nadenkt en piekert... Nu nog mezelf sterk maken in het echte leven en de realiteit onder ogen komen...

**Geplaatst**: 25-09-12 19:00

Re: Kan er niet mee omgaan, grote problemen

Geplaatst: 25-09-12 19:00

Heftig, je bent nog jong en vind het wel erg goed van je dat je het toch ergens uit.
Tips zijn al gegeven, wil je heel veel sterkte wensen en neem de tijd om het een plekje te geven