Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-02-12 22:52

Bang om misselijk te worden

Geplaatst door de TopicStarter : 10-02-12 22:52

Na al tijden hiermee gezeten te hebben heb ik besloten een topic hier over te openen. Mede omdat ik gewoon even alles kwijt wil en omdat ik denk dat er op bokt ook wel lotgenoten zijn die hier ook last van hebben.

Vorig jaar had ik af en toe dat als er iets spannends stond te gebeuren, ik ontzettend zenuwachtig werd, en een keer werd ik zo misselijk dat ik moest overgeven. Nou vind ik overgeven al niet erg fijn

, dus daarna werd ik bij elke keer als ik zenuwachtig werd bang dat ik zou gaan overgeven. Gelukkig gebeurde dat niet, en ik heb er toen heel lang geen last meer van gehad.

Helaas is het nu wel echt op z'n ergst. Vorig jaar heb ik door een ongeluk lang in het ziekenhuis gelegen en eigenlijk is heel 2011 vanaf januari tot december vrij stessvol geweest. Ziekenhuis in en uit, meerdere operaties en blijven zitten op school. Deze stress heeft tot gevolg dat mijn misselijkheid fobie nu wel echt erg is geworden. Het begon ermee dat ik voor sommige momenten zenuwachtig werd (een belangrijke toets, eerste schooldag) en dan werd ik heel erg misselijk. Dit is ook in de klas gebeurd. Op dat moment is het stomme dus dat ik weet dat het tussen m'n oren zit, dat kan ik voelen. Maar op zo'n moment zit mijn keel helemaal dicht en ik kan niet praten omdat ik dan bang ben over te geven. Dit is dus erg vervelend als je dit in de klas hebt. Eerst ging ik altijd meteen naar huis omdat ik als de dood was dat ik moest overgeven, waarna het thuis weer over is. Nu heb ik door dat ik toch niet moet overgeven (meestal dan

) en dat naar huis gaan niks oplos. Dus met grote moeite weet ik mezelf op school te houden, en vaak is het na een uurtje ook weer over.
Maar sinds een tijdje is het overdag een wat grotere rol gaan spelen. Ik werd een keer misselijk in de bus, ik werd misselijk in de bioscoop, ik werd misselijk tijdens het uit eten gaan, ik werd misselijk in de klas.

Op dit moment vind ik het erg moeilijk om dingen te gaan ondernemen. Uitgaan bijvoorbeeld, wat als ik misselijk wordt? Zaterdag besloot ik eindelijk weer te gaan, door mezelf toe te spreken dat het toch tussen m'n oren zit. Maar ja hoor, in de bus begon het al en halverwege de avond nog een keer, kotsmisselijk. Bioscoop? Wat nou als ik tijdens de film moet overgeven? Uit eten? Wat nu als ik midden in het eten misselijk wordt? Een presentatie voor de klas houden, helemaal doodeng. Ik moet aanstaande woensdag en ben nu al doodsbang dat ik misselijk word, waardoor ik het waarschijnlijk ook echt word.

Ik vind dit nu echt vervelend worden, ik kan me gewoon niet meer verheugen op concerten of uitjes, of zelfs vakanties, want ja, stel dat ik misselijk word? Ik heb eigenlijk nog maar één keer echt overgegeven, maar het gevoel van het niet meer kunnen praten of bewegen omdat ik anders denk te gaan overgeven is echt vreselijk. Als ik alleen ergens heen ga, of naar m'n verzorgpaard is er niks aan de hand, want dan weet ik dat ik weg kan wanneer ik wil en dan gebeurt er niks. Maar misselijk worden op een plek waar ik niet weg kan, geen controle heb, is echt een angst.

Ik dwing mezelf wel om alles te doen, omdat ik weet dat er anders helemaal geen beginnen meer aan is. Maar rijlessen nemen is toch wel een grote stap, elke week weer, ondanks dat ik me er telkens op verheug en ik het super leuk vind, is het toch elke keer die eerste 5 minuten weer angst, wat als ik misselijk wordt in de auto?

Sorry, het is een iets langer verhaal geworden dan ik dacht :')

Herkennen andere mensen zich hierin?

**Geplaatst**: 10-02-12 23:11

Geplaatst: 10-02-12 23:11

heey meis ik herken het niet gelukkig, maar wat vervelend dat het zo je leven beheerst..
want dan is niet alleen je angst een beperking maar eigenlijk momenteel alles wat je graag zou doen kan hierdoor ook niet..
waar ik benieuwd naar ben is wat is je grootste angst van overgeven?
overgeven is natuurlijk alles behalve leuk,
en overgeven gebeurd meestal niet uit het niets, dat is misschien ook goed om te weten!
als je ziek bent is het zo dat je lichaam iets kwijt wil dat er niet lekker zit.
maar je kunt ook misselijk worden van angst of spanning.
en dan moet je realiseren dat je daar niet van hoeft te overgeven
de misselijkheid is dan een opkomende klacht vanwege de spanning die door je lijf giert.
een mens geeft welleens over natuurlijk, maar ga eens na realistisch hoe vaak geeft een mens nou over?
ik misschien 1x per jaar. en dat terwijl ik ook best welleens misselijk ben;)
wat ik jou wil zeggen is, laat je angst niet je leven zo beheersen en probeer het minder zwaar te zien.
en ja overgeven kan iedereen gebeuren maar dat duurt dan een minuut of wat langer en daarna spoel je je mond neemt een kauwgom en weg is het.

misschien kun je er hulp voor zoeken?
bovenstaande kwam in me op en vondt dat ik het je even moest delen!!
meis zet hem op!! je komt hier overheen

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-02-12 23:21

Re: Bang om misselijk te worden

Geplaatst door de TopicStarter : 10-02-12 23:21

Ja het banketstaaf is dus dat ik zelf ook dondersgoed weet dat het tussen m'n oren zit, ik zit mezelf gewoon voor de gek te houden. Ik heb al zo'n 4 jaar niet meer overgegeven, en opzich vind ik overgeven zelf ook niet eens zo heel erg. Het is de angst om te moeten overgeven in het openbaar (ov of klas oid) en de grote angst om misselijk te worden. Want als ik zo misselijk ben kan ik er gewoon geen woord meer uit krijgen. Dus als ik uit eten ben, of ik moet iets presenteren voor de klas, staat dat natuurlijk erg banketstaaf :')

Maar gewoon ik haat dat misselijke gevoel, en nu het steeds vaker komt zorgt dat er natuurlijk ook voor dat ik er steeds banger voor wordt, dus zo is het cirkeltje weer rond.

Ik weet ook vrij zeker dat het door de stress komt, want hiervoor had ik het alleen als ik al misselijk was, dan werd ik pas bang. Nu word ik het op voorhand al

**Geplaatst**: 11-02-12 00:08

Re: Bang om misselijk te worden

Geplaatst: 11-02-12 00:08

Hey wat grappig. Ik heb echt precies hetzelfde!
Erg vervelend, en gewoon niks tegen te doen. Ik heb zelf een emetofobie, dus ik ben én bang om misselijk te worden én bang om over te geven haha. Een dagje weg beangstigd mij soms, want wat nou als ik ziek word? Of uitgaan is ook een drama, al die dronken mensen ...
Ik heb 2 jaar geleden pilletjes van de dokter gekregen tegen misselijkheid, ik heb echt geen idee meer hoe dat heet. Maar het hielp wel! En al is het alleen maar het gevoel dat iets de misselijkheid weg kan nemen, dan voel je je meteen een stuk beter. Het is bij mij begonnen toen ik 8 was of zo, ik dacht dat ik er wel overheen zou groeien maar helaas, het is alleen maar erger geworden.
Veel advies kan ik je dus eigenlijk niet geven, het zit alleen écht tussen je oren. Maar hoe je dat er weer tussenuit krijgt ...

**Geplaatst**: 11-02-12 00:10

Geplaatst: 11-02-12 00:10

Fira schreef:
Hey wat grappig. Ik heb echt precies hetzelfde!
Erg vervelend, en gewoon niks tegen te doen. Ik heb zelf een emetofobie, dus ik ben én bang om misselijk te worden én bang om over te geven haha. Een dagje weg beangstigd mij soms, want wat nou als ik ziek word? Of uitgaan is ook een drama, al die dronken mensen ...
Ik heb 2 jaar geleden pilletjes van de dokter gekregen tegen misselijkheid, ik heb echt geen idee meer hoe dat heet. Maar het hielp wel! En al is het alleen maar het gevoel dat iets de misselijkheid weg kan nemen, dan voel je je meteen een stuk beter. Het is bij mij begonnen toen ik 8 was of zo, ik dacht dat ik er wel overheen zou groeien maar helaas, het is alleen maar erger geworden.
Veel advies kan ik je dus eigenlijk niet geven, het zit alleen écht tussen je oren. Maar hoe je dat er weer tussenuit krijgt ...

ik denk dat je domperidom bedoelt

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-02-12 00:13

Geplaatst door de TopicStarter : 11-02-12 00:13

Fira schreef:
Hey wat grappig. Ik heb echt precies hetzelfde!
Erg vervelend, en gewoon niks tegen te doen. Ik heb zelf een emetofobie, dus ik ben én bang om misselijk te worden én bang om over te geven haha. Een dagje weg beangstigd mij soms, want wat nou als ik ziek word? Of uitgaan is ook een drama, al die dronken mensen ...
Ik heb 2 jaar geleden pilletjes van de dokter gekregen tegen misselijkheid, ik heb echt geen idee meer hoe dat heet. Maar het hielp wel! En al is het alleen maar het gevoel dat iets de misselijkheid weg kan nemen, dan voel je je meteen een stuk beter. Het is bij mij begonnen toen ik 8 was of zo, ik dacht dat ik er wel overheen zou groeien maar helaas, het is alleen maar erger geworden.
Veel advies kan ik je dus eigenlijk niet geven, het zit alleen écht tussen je oren. Maar hoe je dat er weer tussenuit krijgt ...

Nou, ik ben eigenlijk wel van plan naar een psycholoog of iets te gaan, want ik vind dit gewoon echt irritant :')

Ik word er gewoon een beetje moe van, élke keer weer. Zo gek hoe het los staat van mezelf

Maar ik heb echt geen zin hier jaren mee te lopen want ik wil wel gewoon weer lekker uit kunnen zoals ik dat een paar maanden geleden ook nog kon.
Lijkt me wel erg vervelend als je het al zo lang hebt dan.. Heb je er nooit over gedacht bij een psycholoog aan te kloppen?

**Geplaatst**: 11-02-12 00:26

Geplaatst: 11-02-12 00:26

Ik heb een spastische darm en ik heb ook enkele jaren met dat gevoel rondgelopen, niet dat ik moet overgeven.. Ik moet onnodig veel naar het toilet.

Na een tijd durfde ik zelfs niet meer op de bus richting school en nam ik altijd de trein (die tien minuten sneller is én een toilet heeft

). Uiteindelijk slikte ik elke dag immodium en kreeg ik hyperventilatieaanvallen (angst). Maar zo gaat heel je leven afhankelijk worden van je 'probleempje'. Als ik nu krampen krijg dan let ik op mijn ademhaling (buikademhaling maakt je rustiger

) en zeg ik tig keren tegen mezelf, 'nee ik moet niet naar toilet, ik moet niet naar toilet,...' dan gaat het meestal wel over.

Ik denk dat de stress situaties niet echt gunstig zijn voor je probleem. Als ik iets groots plan dan zorg ik dat ik goed ben uitgeslapen, en dus minder stress heb zodat ik mijn darmproblemen onder controle kan krijgen. Want paniek maakt het gevoel eens zo erg. :(:)

**Geplaatst**: 11-02-12 00:33

Re: Bang om misselijk te worden

Geplaatst: 11-02-12 00:33

@vrouwke ja klopt! Dankje haha

@Marit tja, heb er wel eens aan gedacht maar heb het zelf niet zo echt met psychologen enzo. Verwacht ook niet dat het heel veel zal helpen bij mij want ik sta er niet echt voor open of iets haha.
Ik denk dat het iets is wat ik gewoon zelf uit moet zoeken. Maar zo denk ik er over, ik snap wel dat je hulp wilt zoeken bij een psycholoog, aangezien je er pas sinds een paar maanden ineens last van hebt. Kan het dan niet iets lichamelijks zijn? Aangezien het ineens is ontstaan?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-02-12 00:43

Re: Bang om misselijk te worden

Geplaatst door de TopicStarter : 11-02-12 00:43

Nee want ik heb het altijd al gehad maar dan had ik er echt zo weinig last van, dat was te verwaarlozen. Maar ik probeer dus ook inderdaad goed te ademen, maar ja, wat als ik het krijg als ik woensdag moet presenteren? Als ik daaraan denk word ik zowat al misselijk :')

Denk dat ik voor die situatie wel een pilletje neem. Ik weet verder ook niet of een psycholoog iets kan doen, dan wil ik wel naar een gespecialiseerde als day kan, anders zit ie daar ook Tegenover iemand die niet goed snapt wat je nou bedoeld. Tenminste, ik hoop dat er emetofobie-gespecialiseerde-psychologen bestaan :')

Maar ik wil deze vakantie gewoon zonder zorgen op vakantie dus ik wil er echt alles aan doen om er vanaf te komen, want ik word er echt gek van.

**Geplaatst**: 11-02-12 00:59

Re: Bang om misselijk te worden

Geplaatst: 11-02-12 00:59

Haha ik snap dat je er gek van wordt! Er bestaan volgens mij wel speciale therapieën voor een emotofobie. Ik denk dat je daar even op moet googelen. Al denk ik niet dat het probleem zo snel opgelost zal worden, duurt altijd wel even. Maar misschien gaat het wel helemaal goed!

**Geplaatst**: 11-02-12 01:40

Geplaatst: 11-02-12 01:40

Ik heb dit ook een hele tijd gehad paar jaar geleden. Ik werd misselijk elke avond en omdat ik wist dat ik elke avond rond 10 uur misselijk werd gebeurde het ook :')

zat dus ook absoluut tussen mijn oren. Soms kwam er ook echt kots uit maar het was meer misselijkheid. Heeft zeker een jaar geduurt voordat ik er vanaf was. Had dit ook in gesloten ruimtes zoals de bioscoop "wat nou als ik moet overgeven?" en had altijd een plastic zakje bij me. Vreselijk :')

ik was echt altijd bang dat ik misselijk werd en daardoor werd ik misselijk en dan werd ik bang om over te geven en denk ik alleen nog maar aan het zakje dat ik wel of niet heb meegenomen :')

Gelukkig heb ik het nu een stuk minder. Afentoe schiet het er nog wel even in maar ik raak niet meer in paniek als ik geen zakje bij me heb en ik probeer gewoon rustig in en uit te ademen

Sterkte!

edit: wat ik overigens nog steeds wel heb is de angst van misselijkheid/overgeven als ik ergens anders slaap. Ik vraag áltijd voor de zekerheid een emmer naast mijn bed

Dus het is er helaas nog niet helemaal uit als ik er zo bij nadenk :')

Overigens heb ik sinds een half jaar geen emmer meer naast mijn eigen bed, dat durf ik gelukkig weer :')

**Geplaatst**: 11-02-12 11:04

Re: Bang om misselijk te worden

Geplaatst: 11-02-12 11:04

Ik heb al jaren emetophobie (bang om over te geven, ik ben ook als de dood dat anderen gaan overgeven)

Het zit idd tussen je oren, bij mij ook.

Ik moet zeggen dat het nu, na tien jaar, wel iets minder is geworden. Op de meeste dagen kan ik me eroverheen zetten, bijvoorbeeld in de tram. Ik hoef niet meer bij elke stop na te denken of ik er al uit moet, want stèl dat....

Ik had twee maanden terug een hevige buikgriep en ik heb de hele dag boven de pot gehangen. Ik voelde me zo rottig dat ik niet eens bang was, ik wilde alleen maar dat het eruit kwam

Na de buikgriep was ik een tijdje weer extra angstig, maar dat is nu een stuk minder geworden.

Het beste advies dat ik je kan geven:
1. Ga niet in op je impulsen. Als je naar huis wil, niet gaan, blijf desnoods extra lang zitten na de les, als dat kan. Zodra je toegeeft aan je angsten worden ze alleen maar erger.

2. Neem geen pillen tegen misselijkheid. Ik heb dit zelf jarenlang gedaan en de echte misselijkheid komt dan juist steeds vaker en vaker. Zonder pillen ben je beter af en is je maag echt rustiger.

3. Neem een flesje water mee. Bij angst voor misselijkheid werkt het heel erg goed om wat kouds en neutraals in je mond te hebben.

4. Voorkom 'rituelen'. Ik had dat bijvoorbeeld met het flesje water. Als ik die een keer vergat mee te nemen werd ik helemaal panisch. Door streng tegen mezelf te zijn heb ik al m'n kleine ritueeltjes kunnen breken en is de angst minder geworden. Door proberen de angst in je grip te houden, houdt de angst JOU in z'n grip.

Als je nog vragen hebt kun je altijd pb-en

**Geplaatst**: 11-02-12 18:43

Geplaatst: 11-02-12 18:43

Ik herken dit heel erg goed...

2,5 jaar geleden begonnen klachten als duizeligheid. Toen viel ik bijna flauw in de klas (was eerder nog nooit gebeurd). Uiteraard naar huis gegaan. 2 dagen later ging het wel goed dacht ik, maar toen was het toetsweek. Dus ik naar school. Ik voelde me niet super, maar ja, ik ben best een doorzetter op zo'n moment en begin gewoon aan de toets

. Maar helaas, na 2 uur viel ik weer bijna flauw. Dus ik naar buiten, maar omdat er een toets was, mocht je dan niet meer terug naar binnen. Ach, jammer dan, niks aan te doen.

Dit duizelige en misselijke gevoel kwam die weken daarna steeds terug. Op diverse plekken, maar vooral in de bus, in de klas en met toetsen... Op een gegeven moment kreeg ik dit gevoel ook met uitgaan. Heel gek... Gewoon van het een op het andere moment was ik zo duizelig en zo bang om flauw te vallen, dat ik gelijk naar huis wilde. Ja vriendin waarmee ik samen was vond dat niet leuk natuurlijk, maar ja, ik kon er niks aan doen.

Die misselijke en duizelige 'aanvallen' bleef ik houden, vooral in de klas tijdens toetsen. Echt heel apart. Ook in de bus kreeg ik regelmatig van deze terugvallen, net als in gewone lessen en met name lessen die in dat ene lokaal werden gegeven waar ik 2,5 jaar geleden ook bijna onderuit ging. Dat was een lokaal waar ik al zenuwachtig van werd als ik er aan dacht, terwijl er eerder nooit wat was.

Ik ben sowieso extreem bang voor dingen als flauwvallen, maar dit maakt het er niet echt leuk op. Het zit echt tussen mijn oren, dat weet ik ook. Ik kreeg zelfs zo'n aanval tijdens mijn eindexamen op het VWO, omdat ik uitgerekend op dat moment ook in 'het' lokaal zat... Bij mij gaat het langzaam over. Met uitgaan heb ik er al geen last meer van, op die school kom ik gelukkig niet meer (scheelt ook zeker) en in de bus heb ik het ook nog maar zelden.

Heel veel sterkte, ik leef met je mee, want ik weet hoe vervelend/eng het is.

**Geplaatst**: 11-02-12 19:52

Geplaatst: 11-02-12 19:52

Ik herken mijzelf echt 100% in jou verhaal. Ik heb nog nooit iemand gezien die hetzelfde had als ik, maar bij bijna alle voorbeelden die jij noemt dacht hé dat is ook toevallig. Anderhalf jaar geleden was het bij mij op z'n ergst. Ik kon niet eens normaal naar school fietsen zonder heel misselijk te worden. De hele weg het gevoel van moeten overgeven, en heel af en toe gebeurde het dan. 's Ochtends kreeg ik geen hap door m'n keel. Ik at op een hele dag maar ongeveer 1 boterham. We zijn ook meerdere keren naar de dokter geweest, bloed geprikt, helemaal onderzocht, maar ze konnen niet vinden. En het ging maar niet over, altijd de eerste 1 of 2 uur op school was ik kotsmisselijk en liep ik soms uit het niets heel snel de klas uit. Hing ik boven de wc maar kwam er niets. Als ik dan terug de klas in liep zei de docent altijd 'ga maar naar huis'. Zodra ik het schoolplein afliep voelde ik me weer helemaal goed.
Het was echt verschrikkelijk, ik liep 's ochtends te janken dat ik niet naar school wilde, bang om weer ziek te worden. Er waren helemaal geen problemen of wat dan ook op school. Ik begrijp er tot op de dag van vandaag helemaal niets van.
Als ik al met een vriendin naar de stad ga was ik al misselijk, waarvoor? Geen idee. Voor het overgeven, soms heb ik gewoon een vinger in m'n keel gestoken, omdat ik er zo gek van werd dat ik dacht; dan maar zo, dan voel ik mij in elk geval beter.
Gelukkig heb ik er nu veel minder last van, alleen als er 'spannende' dingen gaan gebeuren. Zoals op vakantie gaan, een presentatie enz.
Maar ik weet precies hoe je je voelt en hoe verschrikkelijk het is. Ik zat er zelf helemaal doorheen. Ik hoop dat het bij jou in de loop van de tijd ook minder wordt, net als bij mij.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-02-12 23:24

Geplaatst door de TopicStarter : 11-02-12 23:24

phormicola schreef:
Ik heb al jaren emetophobie (bang om over te geven, ik ben ook als de dood dat anderen gaan overgeven) Het zit idd tussen je oren, bij mij ook.

Ik moet zeggen dat het nu, na tien jaar, wel iets minder is geworden. Op de meeste dagen kan ik me eroverheen zetten, bijvoorbeeld in de tram. Ik hoef niet meer bij elke stop na te denken of ik er al uit moet, want stèl dat....

Ik had twee maanden terug een hevige buikgriep en ik heb de hele dag boven de pot gehangen. Ik voelde me zo rottig dat ik niet eens bang was, ik wilde alleen maar dat het eruit kwam Na de buikgriep was ik een tijdje weer extra angstig, maar dat is nu een stuk minder geworden.

Het beste advies dat ik je kan geven:
1. Ga niet in op je impulsen. Als je naar huis wil, niet gaan, blijf desnoods extra lang zitten na de les, als dat kan. Zodra je toegeeft aan je angsten worden ze alleen maar erger.

2. Neem geen pillen tegen misselijkheid. Ik heb dit zelf jarenlang gedaan en de echte misselijkheid komt dan juist steeds vaker en vaker. Zonder pillen ben je beter af en is je maag echt rustiger.

3. Neem een flesje water mee. Bij angst voor misselijkheid werkt het heel erg goed om wat kouds en neutraals in je mond te hebben.

4. Voorkom 'rituelen'. Ik had dat bijvoorbeeld met het flesje water. Als ik die een keer vergat mee te nemen werd ik helemaal panisch. Door streng tegen mezelf te zijn heb ik al m'n kleine ritueeltjes kunnen breken en is de angst minder geworden. Door proberen de angst in je grip te houden, houdt de angst JOU in z'n grip.

Als je nog vragen hebt kun je altijd pb-en

Dankjewel voor je tips! Een heel aantal 'gebruik' ik ook al. Pillen wil ik echt niet aan, want ik wil er niet afhankelijk van worden. Ook omdat het weet dat het tussen m'n oren zit, ik kan dondersgoed voelen wanneer het echt mijn buik is, of wanneer ik het zelf veroorzaak. Naar huis gaan doe ik ook bijna nooit. Ik heb het één keer gedaan omdat ik toen op de wc echt stond over te geven. Verder ben ik ook nog nooit gegaan omdat ik weet dat als ik thuis ben het toch weer over is

SSDesign schreef:
Ik herken dit heel erg goed...

2,5 jaar geleden begonnen klachten als duizeligheid. Toen viel ik bijna flauw in de klas (was eerder nog nooit gebeurd). Uiteraard naar huis gegaan. 2 dagen later ging het wel goed dacht ik, maar toen was het toetsweek. Dus ik naar school. Ik voelde me niet super, maar ja, ik ben best een doorzetter op zo'n moment en begin gewoon aan de toets . Maar helaas, na 2 uur viel ik weer bijna flauw. Dus ik naar buiten, maar omdat er een toets was, mocht je dan niet meer terug naar binnen. Ach, jammer dan, niks aan te doen.

Dit duizelige en misselijke gevoel kwam die weken daarna steeds terug. Op diverse plekken, maar vooral in de bus, in de klas en met toetsen... Op een gegeven moment kreeg ik dit gevoel ook met uitgaan. Heel gek... Gewoon van het een op het andere moment was ik zo duizelig en zo bang om flauw te vallen, dat ik gelijk naar huis wilde. Ja vriendin waarmee ik samen was vond dat niet leuk natuurlijk, maar ja, ik kon er niks aan doen.

Die misselijke en duizelige 'aanvallen' bleef ik houden, vooral in de klas tijdens toetsen. Echt heel apart. Ook in de bus kreeg ik regelmatig van deze terugvallen, net als in gewone lessen en met name lessen die in dat ene lokaal werden gegeven waar ik 2,5 jaar geleden ook bijna onderuit ging. Dat was een lokaal waar ik al zenuwachtig van werd als ik er aan dacht, terwijl er eerder nooit wat was.

Ik ben sowieso extreem bang voor dingen als flauwvallen, maar dit maakt het er niet echt leuk op. Het zit echt tussen mijn oren, dat weet ik ook. Ik kreeg zelfs zo'n aanval tijdens mijn eindexamen op het VWO, omdat ik uitgerekend op dat moment ook in 'het' lokaal zat... Bij mij gaat het langzaam over. Met uitgaan heb ik er al geen last meer van, op die school kom ik gelukkig niet meer (scheelt ook zeker) en in de bus heb ik het ook nog maar zelden.

Heel veel sterkte, ik leef met je mee, want ik weet hoe vervelend/eng het is.

Ik herken me ook echt heel erg in jou verhaal. Het is inderdaad gewoon de angst om 'onwel' te worden. De angst om over te geven is het niet zozeer, gewoon om niet lekker te worden. Tijdens toetsen heb ik het inderdaad ook af en toe, en daarom wil ik er ook nu wat aan gaan doen. Ik zit in mijn examenjaar en wil dit echt niet tijdens m'n examens hebben :')

Van sommige vakken wordt ik ook zenuwachtig, omdat ik toevallig 1x super misselijk bij engels ben geworden, ben ik nu soms wat angstig voor Engels. Wat dus echt nergens op slaat :')

Ik controleer m'n roosters ook niet meer de dag van te voren, zodat ik niet kan denken 'oh nee morgen heb ik engels'. Ik zie het meestal pas als ik het ook daadwerkelijk heb, en dan is er eigenlijk niks aan de hand.
In de bus heb ik het nu 2x achter elkaar gehad, dus dat is ook al weer eng. Ik probeer goed door te ademen en overgeven doe ik ook niet, maar ik wordt er wel gewoon bang van.

xJess schreef:
Ik herken mijzelf echt 100% in jou verhaal. Ik heb nog nooit iemand gezien die hetzelfde had als ik, maar bij bijna alle voorbeelden die jij noemt dacht hé dat is ook toevallig. Anderhalf jaar geleden was het bij mij op z'n ergst. Ik kon niet eens normaal naar school fietsen zonder heel misselijk te worden. De hele weg het gevoel van moeten overgeven, en heel af en toe gebeurde het dan. 's Ochtends kreeg ik geen hap door m'n keel. Ik at op een hele dag maar ongeveer 1 boterham. We zijn ook meerdere keren naar de dokter geweest, bloed geprikt, helemaal onderzocht, maar ze konnen niet vinden. En het ging maar niet over, altijd de eerste 1 of 2 uur op school was ik kotsmisselijk en liep ik soms uit het niets heel snel de klas uit. Hing ik boven de wc maar kwam er niets. Als ik dan terug de klas in liep zei de docent altijd 'ga maar naar huis'. Zodra ik het schoolplein afliep voelde ik me weer helemaal goed.
Het was echt verschrikkelijk, ik liep 's ochtends te janken dat ik niet naar school wilde, bang om weer ziek te worden. Er waren helemaal geen problemen of wat dan ook op school. Ik begrijp er tot op de dag van vandaag helemaal niets van.
Als ik al met een vriendin naar de stad ga was ik al misselijk, waarvoor? Geen idee. Voor het overgeven, soms heb ik gewoon een vinger in m'n keel gestoken, omdat ik er zo gek van werd dat ik dacht; dan maar zo, dan voel ik mij in elk geval beter.
Gelukkig heb ik er nu veel minder last van, alleen als er 'spannende' dingen gaan gebeuren. Zoals op vakantie gaan, een presentatie enz.
Maar ik weet precies hoe je je voelt en hoe verschrikkelijk het is. Ik zat er zelf helemaal doorheen. Ik hoop dat het bij jou in de loop van de tijd ook minder wordt, net als bij mij.

Met het naar de stad gaan heb ik het alweer minder, want dan ben ik af en toe buiten. Dan ben ik niet 'opgesloten' zegmaar

Maar wat jij zegt, met de eerste uren heel misselijk dat je echt het lokaal uit moet, heb ik ook. Ik moet dan echt de neiging onderdrukken het lokaal niet uit te rennen. En dan thuis je inderdaad weer helemaal goed voelen.. Daardoor wil ik ook niet naar huis. Maar soms is het gewoon geen doen, ik zit daar maar op m'n ademhaling te letten, zo misselijk dat ik me alleen maar op mezelf concentreer en niet meer kan praten. Dan houd het een keer op natuurlijk

lifaya schreef:
Ik heb dit ook een hele tijd gehad paar jaar geleden. Ik werd misselijk elke avond en omdat ik wist dat ik elke avond rond 10 uur misselijk werd gebeurde het ook zat dus ook absoluut tussen mijn oren. Soms kwam er ook echt kots uit maar het was meer misselijkheid. Heeft zeker een jaar geduurt voordat ik er vanaf was. Had dit ook in gesloten ruimtes zoals de bioscoop "wat nou als ik moet overgeven?" en had altijd een plastic zakje bij me. Vreselijk ik was echt altijd bang dat ik misselijk werd en daardoor werd ik misselijk en dan werd ik bang om over te geven en denk ik alleen nog maar aan het zakje dat ik wel of niet heb meegenomen

Gelukkig heb ik het nu een stuk minder. Afentoe schiet het er nog wel even in maar ik raak niet meer in paniek als ik geen zakje bij me heb en ik probeer gewoon rustig in en uit te ademen

Sterkte!

edit: wat ik overigens nog steeds wel heb is de angst van misselijkheid/overgeven als ik ergens anders slaap. Ik vraag áltijd voor de zekerheid een emmer naast mijn bed Dus het is er helaas nog niet helemaal uit als ik er zo bij nadenk Overigens heb ik sinds een half jaar geen emmer meer naast mijn eigen bed, dat durf ik gelukkig weer

Ik had je niet gezien! :(:)

Plasticzakjes zoek ik altijd op inderdaad, en wc's weet ik ook altijd aan te wijzen voor het geval dat ik moet kotsen :')

Maar van kotszakjes in het zicht wordt ik ook al misselijk. Dus die hoef ik niet te zien voor ik daadwerkelijk moet kotsen. Ergens anders slapen heb ik eigenlijk al zó lang niet gedaan dat ik niet zou weten hoe ik dan reageer. Maar de laatste paar keren ben ik wel vaak misselijk geweest. Vooral tijdens het eten was het dan lastig, ik deed een uur over een stukje brood omdat ik het amper wegkreeg

Maar ik heb dan weer de angst als ik met die ouders dan ergens in de kamer zit. Als ik tijdens het slapen misselijk ben kan ik gewoon naar de badkamer, maar het staat zo dom als je tijdens het eten ineens naar de wc rent :')

Maar gelukkig ben jij er wel vanaf dan nu! Raar hoe zoiets dus ook ineens ontstaat.. Hopelijk is het bij mij straks ook poef weg

---

Ik lees ook wel ernstige verhalen over dit soort problemen, en gelukkig is het bij mij nog niet zo erg. Vandaag had ik bijvoorbeeld een verjaardag en dat ging allemaal prima. Ook de meeste schooldagen kom ik helemaal prima door zonder misselijk te worden. Af en toe als ik zenuwachtig voor iets ben, ben ik een beetje misselijk maar eigenlijk is het nog wel uit te houden. Maar bijvoorbeeld vrijdagochtend, tijdens een proefwerk, werd ik ook helemaal niet goed, ik kon niet eens meer iets schrijven, ik kon me amper bewegen. Toen schrok ik wel van mezelf, want als ik dit ook een keer krijg tijdens een examen, wat dan? Ik ken ondertussen de passage 'Wat te doen als je onwel wordt tijdens een examen' al zowat uit m'n hoofd :')

Ook komt er binnenkort een concert aan, en een vliegvakantie, en ik ben dus nu al bang. Want wat als ik tussen al die concertgangens ineens misselijk wordt? Of in zo'n vliegtuig? Ik kan er niet zomaar even uit. En daarom wil ik hier gewoon vanaf, ik heb geen zin om mezelf zo in de weg te zitten. Ik wil er gewoon zin in hebben!

Ik weet alleen niet zo goed welk 'stickertje' ik op mezelf moet plakken. In veel symptomen van emetofobie herken ik mezelf niet. Ik eet bijvoorbeeld alles wat los en vast zit, op verjaardagen gaan er hele schaaltjes nootjes in, en ik ben ook het type dat als m'n brood op de grond valt ik het gewoon weer oppak en opeet :')

Ook kan ik tegen overgevende mensen op plaatjes etc. En thuis maakt het me niet uit dat ik misselijk ben, maar dat ben ik ook nooit.
Het is echt de angst om onwel te worden ergens waar ik niet weg kan.

**Geplaatst**: 11-02-12 23:36

Re: Bang om misselijk te worden

Geplaatst: 11-02-12 23:36

ben er helaas nog niet vanaf, máár ik heb gelukkig niet meer dat ik elke avond misselijk word, want oh wat werd ik toen gek van mezelf :')

mijn ouders vonden het ook vreemd maar dachten er verder niet bij na. Ik zit nu overigens wel aan maagbeschermers alweer een jaar, ik heb namelijk last van chronische maagklachten, waar ik eigenlijk nog steeds een onderzoek voor moet doen...

**Geplaatst**: 11-02-12 23:46

Re: Bang om misselijk te worden

Geplaatst: 11-02-12 23:46

ik herken het ergens wel, ik krijg bij stress/zenuwen een vervelend hoest/kuch reflex, maar die kan ontsporen in daadwerkelijk braken. Best vervelend. Gelukkig gaat dit bij wel over van zodra ik "bezig" ben met datgene waar ik zoveel stress voor heb.

Maar ik heb het dus ook voordat ik wil gaan paardrijden. Eerst alleen voor een les, maar nu soms ook als ik gewoon op m'n eentje ga rijden en er is geen pijl op te trekken. Maar feit is wel hoe leer ik me eraan erger hoe erger het wordt

Hoestpilletjes, ook al is de werking ervan niet 100% bevestigd (tenzij je codeïne/morfine neemt) toch helpt dit eigenlijk, terwijl siroopjes niks doen. Dus 't zit em wel degelijk tussen de oren

Ik hoop dat een psycholoog je kan helpen en eventueel tijdelijk medicatie tegen de misselijkheid/braken

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-02-12 00:01

Geplaatst door de TopicStarter : 12-02-12 00:01

Voor een les had ik het inderdaad ook! Dat kokhalsgevoel, echt irritant. En dan ook nog die cap op je hoofd met dat bandje onder je keel, dat triggerde het helemaal

**Geplaatst**: 12-02-12 00:19

Re: Bang om misselijk te worden

Geplaatst: 12-02-12 00:19

Heel herkenbaar, dacht dat ik de enigste was.
Heb hier ook heel erg veel last van gehad en nu ook nog soms.
Ik was als de dood dat ik in de bus moest kotsen, doordat ik dat toevallig een keer gedaan had, en een keer net op het goede moment er uit ging. Ik wou alleen nog maar fietsen, echt niet met die bus. Als het heel erg slecht weer was wist ik, ik moet met de bus. En dan werd ik misselijk, soms zo erg dat ik thuis bleef of ik fokte me zo erg op dat ik echt moest kotsen. Ik ben toen naar de huisarts geweest en ben ook domperidom gaan slikken. Het probleem was ik vertrouwde op die dingen dat het goed ging, ik wist eigenlijk ook wel dat ze niet mijn misselijkheid wegnamen. Ben er uiteindelijk mee gestopt toen het beter ging. Nu heb ik standaard een plastic tas mee vnl in de bus, en neem me gewoon voor dat het niks uitmaakt. Geloof mij zo'n plastic tas helpt echt gewoon als steun. Heb er nauwelijks last meer van sterker nog ik ga al 7 weken achter elkaar iedere dag probleemloos met de bus

. Voor toetsen had ik er ook last van nu niet meer. Het gaat wel over, het is gewoon heel rottig want iedereen denkt dat je je aanstelt. Je moet jezelf blijven voorhouden, wat maakt het uit als ik ga overgeven?
sterkte :(:)

**Geplaatst**: 13-02-12 10:45

Re: Bang om misselijk te worden

Geplaatst: 13-02-12 10:45

Echt heel apart, ik dacht ook altijd dat ik de enige was... Fijn om 'lotgenoten' te hebben, ondanks dat het hier al wel weer een stuk beter gaat dan een tijd geleden. Inderdaad denkt iedereen dat je je aanstelt, omdat er toch niks gevonden kan worden en niemand nou precies weet hoe het zit...

Sterkte iedereen!

**Geplaatst**: 13-02-12 10:59

Re: Bang om misselijk te worden

Geplaatst: 13-02-12 10:59

Nouja, ik heb wel chronische maagklachten, kon nachten niet slapen vanwege maagzuur, was laatst mijnb medicijnen vergeten en ik had me toch een poedersuiker :')

maar dat is een heel ander gevoel dan die misselijkheid... al moet ik wel echt een maagonderzoek laten doen

Jij ook sterkte Susan!

**Geplaatst**: 13-02-12 20:40

Geplaatst: 13-02-12 20:40

Schud je helaas de hand.

Werd op een dag misselijk/angstig. Ging van kwaad tot erger.
Kon niet meer naar school => misselijk dus naar huis (wist het toen nog niet).
Kon niet meer met de tram, nam maar een tijdschrift mee of ging iemand bellen voor afleiding.
Kon niet meer winkelen, want stel dat ik moest overgeven.
Kon niet meer met de auto op de snelweg rijden, want dan kon je niet zomaar opeens stoppen.

In het begin dachten de huisarts en ik aan blindedarmontsteking, toen een maagzweer. Dus tsja heb helaas wat dingen gelaten of aan toe gegeven omdat ze hieraan dachten. Dus het werd alleen maar erger. Domperidon genomen tot een half jaar terug eens in de zoveel tijd een keertje. Neem het nu niet meer en ga het ook niet meer gebruiken. Zit toch tussen mijn oren.

Heb therapie gehad en medicatie. Hierna kreeg ik geen paniekaanvallen meer, want zo erg was het geworden.

Vorig jaar weer therapie gehad en gestopt met medicatie. Geen paniekaanvallen meer. Wel snel stress en stress is misselijk worden. Maar heb het nu goed in de hand, want tsja hoge werkdruk, dus vaak druk en stress. Goede therapie is dus echt nodig.

Ben dus vaak misselijk, weet nu goed goe de vork in de steel zit. Kan het goed relativeren.

Wat helpt bij mij:
Prioriteiten stellen.
Uitlaatklep zoeken, lichamelijk maar ook een goede vriend/vriendin.
Oefeningen om te ontspannen.
Cola als ik misselijk ben of Smint.
Beseffen dat je moet relativeren.

Succes en hoe eerder je hulp hebt, hoe beter.

**Geplaatst**: 14-02-12 23:34

Geplaatst: 14-02-12 23:34

Heel herkenbaar,
Bij mij komt het door operatie, heb er nu 7 gehad ..
Maar nu zit het bij ook tussen mijn oren, als ik denk aan misselijk ,overgeven etc word ik misselijk .. Nu dus ook

Ik ging altijd hard lopen , even alles van me af laten glijden , frisse lucht doet wonderen .
Of ik ga gewoon naar buiten iets doen waarbij ik er niet aan hoef te denken .
In de klas word dit wat moeilijker denk ik ..

x

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-02-12 16:50

Re: Bang om misselijk te worden

Geplaatst door de TopicStarter : 15-02-12 16:50

Ja naar buiten wil ik dan ook het liefst maar dat kan niet, en dat is juist het enge

vandaag moest ik voor de klas presenteren en ik wad als de dood, maar het is helemaal goed gegaan!

Had 1 valeriaan tabletje genomen ondat ik mezelf zo zat op te fokken :')

Maar ben helemaal niet misselijk geweest en de woorden kwamen er prima uit. Verjaardag afgelopen week ging ook helemaal goed met eten etc dus gelukkig gaat het alweer beter. Gelukkig heb ik ook nog niet zo'n hele ernstige variant, want ik heb het lang niet altijd. Daarom twijfel ik ook of ik naar een psycholoog ga, omdat het bij 75% van de gevallen niets gebeurt. Ik ben er wel altijd bang voor, maar hoe vaker het niet gebeurt, hoe meer de angst weer vervaagt en dan kan het zo weer een half jaar weg blijven tot ik weer eens ergens supermisselijk wordt :')

**Geplaatst**: 15-02-12 18:05

Re: Bang om misselijk te worden

Geplaatst: 15-02-12 18:05

Okee super !