
Ik gun het hem wel hoor, vertrouw hem voor 100%, maar altijd als hij weggaat met zijn kamaraden, krijg ik de kriebels zo hoog in de buik, dat ik er echt zenuwachtig van word..
Ik vind dit zelf heel vervelend, we hebben een goede relatie en zo vaak gaat hij niet weg. Ik maak er ook echt geen probleem van als hij weg gaat ofzo, maar dat gevoel wat ik erbij krijg, is gewoon om te huilen...
Wat kan ik hieraan doen of hoe kan ik hier het beste mee omgaan?
Ik vind het inderdaad erg vervelend voor mijn vriend en mij.. Hij vraagt zich ook echt af of ik hem wel vertrouw e.d, hem meerdere gesprekken met hem gehad, dat het écht niet aan hem ligt, maar gewoon aan mijzelf.. Maar ik snap er gewoon niks van waarom ik dit gevoel heb en mijn vriend ook niet.. Nogmaals, ik vertrouw hem echt volledig enzo, dus daar ligt het ook niet aan...