Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly

Vind het soms lastig, ga snel in mijn hoofd zitten en vind het lastig om in het "nu" te leven

Corelli schreef:Aarden, ja dat ken ik welVind het soms lastig, ga snel in mijn hoofd zitten en vind het lastig om in het "nu" te leven
Op welke manier ben jij geholpen met aarden?
Deugenietje schreef:Corelli schreef:Aarden, ja dat ken ik welVind het soms lastig, ga snel in mijn hoofd zitten en vind het lastig om in het "nu" te leven
Op welke manier ben jij geholpen met aarden?
Klinkt heel raar.
Maar vanavond was het ook de eerste keer.
Mijn begeleidster ging op de hurken en hield mijn voeten
stevig vast en ze liet me echt voelen om de kracht
uit de aarde te voelen.
Heb me toch een goed potje zitten janken.
Heb al dik 5 jaar niet kunnen huilen.
Ja huilen om het overtollige water te lossen.
Maar nu 3 keer in 2 dagen
En huilen dat de sluizen open gaan
en zo erg snikken dat je het in je hele
lochaam voelt
Gowlan schreef:Ik praat op zich heel makkelijk met mensen en vertrouw mensen makkelijk, maar om uitgebreid mijn levensverhaal kwijt te kunnen heb ik niemand waarbij het uiteindelijk als echte opluchting voelt..
Uiteraard wel een beetje, maar een half uur later of een uur later zit ik weer klem met mezelf.
Dus vandaar, denk vraag even wat het inhoud.
. Het aarden deden we op 2 manieren, zittend met voeten stevig op de grond of liggend en dan inderdaad de energie van de aarde voelen. Huilbuien krijg ik er niet van, maar het maakt wel mijn hoofd even leeg.
Een kind dat niet (bewust) geaard is, til je zo op (als je tenminste iemand hebt die sterk genoeg is) Als je dat zelfde kind laat aarden door bijv. de voeten even vast te houden en te laten visualiseren dat er wortels vanuit de voeten de grond in gaan, krijg je hetzelfde kind amper of zelfs niet van de grond
En daar is niks zweverigs aan hoor