Nu zullen jullie wel denken : Waar maakt die zich nou zo druk om ?
Over 2 uurtjes mag ik me gaan melden bij de huisarts, met een combinatie van klachten. Ze liegen er niet om, mijn lichaam begint toch wel te lijden nu ergens onder, en na 2 jaar kwakkelen aangaande gezondheid moet ik er toch maar aan geloven : Ik moet serieus gaan zorgen dat ik beter wordt.
In de spiegel kijkend zie ik mezelf, maar niet meer de gezonde meid van 4 jaar terug. Ik zie een wit persoon, geen kleur, diepe wallen. Ik zie ook iemand die nauwelijks durft te eten , iemand die voelt dat haar lichaam het langzaamaan opgeeft. Het kan niet langer, ik mag niet meer egoïstisch zijn.. Als ik nog oud wil worden met vriendlief en met mijn geweldige paarden, wordt het toch echt tijd om mezelf stevig te laten onderzoeken.
Me niet meer laten afschepen met een bloedonderzoekje. Niet meer denken : Och, het wordt wel beter.
Nee, we gaan nu keihard ertegenaan om mezelf weer terug te vinden. Om weer die gezonde kleur te zien in de spiegel, om weer de energie te creeeren dat ik weer kan genieten van mijn hobby : Paardrijden. Want inmiddels is het ook alweer 4 jaar geleden dat ik dit echt heb gedaan.
Er staan 3 geweldige paarden op me te wachten in de toekomst, ik hoop dat ik het gevecht met mezelf ga winnen !
Zo....Dat luchtte even ontzettend op.....
En weer 10 minuten dichterbij de waarheid.... 

