Succesverhalen EFO en ablatie?

Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly

Toevoegen aan eigen berichten
 
 
Bravura
Berichten: 5967
Geregistreerd: 19-01-04

Succesverhalen EFO en ablatie?

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 13-12-11 13:02

Vrijdag onderga ik een EFO en ablatie (hart), maar als ik zo op internet lees, zie ik alleen maar verhalen waar het kennelijk is misgegaan. Dat geeft me niet echt veel vertrouwen, terwijl ik er toch al zo tegenop zie en enorm bang ben....

Iemand hier die met succes deze operatie heeft ondergaan, en waarbij het mee viel?

050206051012

Berichten: 27515
Geregistreerd: 21-04-03

Re: Succesverhalen EFO en ablatie?

Link naar dit bericht Geplaatst: 13-12-11 14:10

Bravura, ik heb je een PBtje gestuurd :)

Bravura
Berichten: 5967
Geregistreerd: 19-01-04

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 14-12-11 08:55

Nog steeds geen succesverhalen????

Bravura
Berichten: 5967
Geregistreerd: 19-01-04

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 16-12-11 07:59

Niemand die hier ooit geableerd is? Nou ja....vandaag die operatie. {:)-:(

Lalidan
Hoofd Wiki
Zeg maar Lila-Dan!
Of toch Heidepaars?

Berichten: 20075
Geregistreerd: 17-05-06
Woonplaats: TellentotdatPOEF-topic

Re: Succesverhalen EFO en ablatie?

Link naar dit bericht Geplaatst: 16-12-11 09:24

Hoi Bravura,
Ik weet niet of je dit nog leest, maar ik wil je toch even wat meegeven: Alleen mensen die wat te klagen hebben, gaan op internet zoeken en schrijven wat. Als alles goed is verlopen, hebben de meeste mensen geen reden om hun verhaal op internet te zetten.
Ik denk dat je er dus rustig vanuit kan gaan dat jij slechts van een heel klein percentage van alle mensen die dit gehad hebben de ervaringen gelezen hebt en dat het vaak genoeg wél goed gaat. Anders zouden ze de operatie ook niet meer uitvoeren.

Heel veel sterkte vandaag!

Bravura
Berichten: 5967
Geregistreerd: 19-01-04

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 16-12-11 10:54

Bedankt voor deze opmerking, zover had ik nog niet gedacht. De operatie werd vandaag om 09.00 uur afgebeld omdat de arts ziek is...
Het telefoontje kreeg ik toen ik een zenuwinzinking nabij was voor deze operatie. Het heeft 1 voordeel, ik krijg nu een arts uit het hartziekenhuis Nieuwegein zelf, de eerste week van januari. Maar goed, weer twee weken om door te komen met zenuwen. :')
Het heeft nog een voordeel: ik kan mijn Boktmagazine vandaag lezen als die in de brievenbus ligt! *\o/*

opisop_shop

Berichten: 15947
Geregistreerd: 19-11-08
Woonplaats: Oostenrijk:)

Re: Succesverhalen EFO en ablatie?

Link naar dit bericht Geplaatst: 16-12-11 10:56

ablatie, is de extra verbinding in het hart dichtschroeien toch?
Mijn man heeft deze operatie in april ondergaan en hij vond het prima verlopen, heeft ook geen klachten gehad enz. en kan het iedereen aanraden om te laten doen. Hij heeft jarenlang met psychische klachten rondgelopen door zijn hartproblemen, omdat hij bang was voor een operatie en kan zich nu wel voor zijn kop slaan voor de 'gemiste' jaren!

Bravura
Berichten: 5967
Geregistreerd: 19-01-04

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 16-12-11 10:59

opisop_shop schreef:
ablatie, is de extra verbinding in het hart dichtschroeien toch?
Mijn man heeft deze operatie in april ondergaan en hij vond het prima verlopen, heeft ook geen klachten gehad enz. en kan het iedereen aanraden om te laten doen. Hij heeft jarenlang met psychische klachten rondgelopen door zijn hartproblemen, omdat hij bang was voor een operatie en kan zich nu wel voor zijn kop slaan voor de 'gemiste' jaren!



O, kijk....gelukkig iets positiefs! Ik kijk er stil aan ook wel naar uit om klachtenvrij te zijn, en weet dat iedereen zo'n operatie wel eng vind.... Dank je voor je reactie!!!

opisop_shop

Berichten: 15947
Geregistreerd: 19-11-08
Woonplaats: Oostenrijk:)

Re: Succesverhalen EFO en ablatie?

Link naar dit bericht Geplaatst: 16-12-11 11:03

hij heeft geen ritmestoornissen meer gehad sindsdien en moest voor de operatie wel een paar keer met spoed naar het ziekenhuis gebracht worden met een hele hoge hartslag, werd steeds erger bij hem, hoewel hij het al 10jaar met medicijnen onder controle had.
Operatie duurde bij hem ook wat langer dan gemiddeld, omdat ze het moeilijker wegkregen.
Ze gaan steeds een ritmestoornis opwekken en dan weer branden, net zolang tot ze niets meer op kunnen wekken.
Verzorging om de operatie heen ging ook prima en hij mocht de volgende dag weer naar huis. Behalve een grote bloeduistorting waar ze geprikt hadden, heeft hij geen klachten gehad, wel was hij moe (hart moet natuurlijk flink werken tijdens de operatie).
Tip: vraag om extra pijnstilling als je nog wat voelt, want dat is niet helemaal de bedoeling :P
Mijn man was nogal flink bij zeg maar, dat was iets minder geslaagd ;) maar hij zou het zo weer doen!

Veel succes met de operatie, komt helemaal goed!

WolinLotte

Berichten: 4305
Geregistreerd: 31-05-07
Woonplaats: Kranenburg, Duitsland

Link naar dit bericht Geplaatst: 16-12-11 11:13

opisop_shop schreef:
ablatie, is de extra verbinding in het hart dichtschroeien toch?
Mijn man heeft deze operatie in april ondergaan en hij vond het prima verlopen, heeft ook geen klachten gehad enz. en kan het iedereen aanraden om te laten doen. Hij heeft jarenlang met psychische klachten rondgelopen door zijn hartproblemen, omdat hij bang was voor een operatie en kan zich nu wel voor zijn kop slaan voor de 'gemiste' jaren!

Hoe bedoel je dit?

Ik ben verpleegkundige op een Cardiologie afdeling en dit zijn de dagelijkse ingrepen die de patienten die bij ons opgenomen worden ondergaan.
Bij een elektrofysiologisch onderzoek, oftewel een EFO, gaan ze proberen het hartritme, dat de klachten veroorzaakt, op te sporen en door middel van ableren (de ablatie zelf) willen ze de extra prikkels die de cellen afgeven voor dit hartritme wegbranden. Ableren is branden.
Ze gaan eerst een ´mapping´ maken, oftewel, het hart in kaart brengen. Tijdens het ´mappen´ kunnen ze dus ontdekken waar precies het groepje cellen zich bevind dat het hartritme verstoord, het hart is namelijk van een en hetzelfde spierweefsel gemaakt en dus kan een ander stukje weefsel de functie van de sinusknoop overnemen.. en ja.. zich er helaas ook mee bemoeien en een ongezond ritme veroorzaken. Daarom branden, ableren, ze dit weg.

Het punt is; Met een EFO willen ze het stukje weefsel (weefsel is groepje cellen) triggeren om dat hartritme te laten zien, zodat ze dit gelijk weg kunnen branden. Het hart hoeft er niet op te reageren en er is dus inderdaad kans dat er geen ritmestoornis opwekbaar is. Maar het is niet zo dat de artsen na een keer proberen er gelijk mee stoppen, ze zoeken vaak heel goed door welk stukje weefsel nou precies de oorzaak is van de hartritmestoornis. Een EFO kan dus best een poos duren voor ze het gevonden hebben.. of toch helaas niet.

Mijn ervaring bij deze ingreep is positief, ik kan hier geen concrete uitspraken over doen, maar ik hoor slechts een enkele keer dat er niks opwekbaar was. Afhankelijk van welk soort ritmestoornis en in welke gradatie is dit positief of negatief.
Ik kan je wel zeggen; de artsen zijn hier zo in gespecialiseerd en zo kundig!! En in Nijmegen zit je ook goed :j . Ik zou me er niet te druk om maken en het rustig ondergaan, je hebt er helaas geen invloed op.

Je mag me PBén als je vragen hebt!! :)

WolinLotte

Berichten: 4305
Geregistreerd: 31-05-07
Woonplaats: Kranenburg, Duitsland

Re: Succesverhalen EFO en ablatie?

Link naar dit bericht Geplaatst: 16-12-11 11:20

Ná de ingreep krijg je een drukverband in je lies en is het de bedoeling dat je een aantal uur plat blijft liggen (bij ons is dit 4 uur), zodat het vat kan dichten. Afhankelijk of ze je veneus of arterieel aanprikken krijg je een stopje in het vat, dit gebeurt in een veneus vat, bij ons heet dit een Angioseal of een Mynx en je krijgt een kaartje mee die je voor de daarop volgende drie maanden bij je moet dragen, zodat je aan kan tonen dat dit stopje in het vat zit. Met een stopje mag je korter liggen, dan wanneer er enkel een druk verband om heen zit. Wanneer de drukverband te los zit of de patiènt trekt toch de knieen op waardoor de druk van het verband wegvalt, kan er inderdaad bloed gaan lekken en een aardig hematoom veroorzaken.

opisop_shop

Berichten: 15947
Geregistreerd: 19-11-08
Woonplaats: Oostenrijk:)

Re: Succesverhalen EFO en ablatie?

Link naar dit bericht Geplaatst: 16-12-11 11:32

mijn man had geen stopje maar een drukverband.
Hij is nogal panisch wat gezondheid betreft en heeft dus denk ik twee weken weinig bewogen uit angst voor een bloeding :P

Wat ik bedoelde met dat stukje over de angst bedoel je?
Mijn man heeft straatvrees ontwikkeld door de hartproblemen en is dus jaren weinig buiten huis geweest, omdat hij te bang was voor een operatie. Hij was nog jong toen hij voor het eerst klachten kreeg en heeft alleen de enge dingen / waarschuwingen onthouden, daarom durfde hij niet en zijn zijn angstklachten steeds groter geworden. Nu hij de operatie achter rug heeft, baalt hij dat hij er vroeger zo bang voor was; als hij destijds meteen voor de operatie had gekozen had hij geen straatvrees ontwikkeld, iets waar hij nu nog steeds last van heeft. Hij heeft nu geen angst meer voor hartklachten, maar angst om bang te worden.
Beetje ingewikkel verhaal voor een buitenstaander denk ik :)

Bravura
Berichten: 5967
Geregistreerd: 19-01-04

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 16-12-11 11:35

WolinLotte schreef:
Ná de ingreep krijg je een drukverband in je lies en is het de bedoeling dat je een aantal uur plat blijft liggen (bij ons is dit 4 uur), zodat het vat kan dichten. Afhankelijk of ze je veneus of arterieel aanprikken krijg je een stopje in het vat, dit gebeurt in een veneus vat, bij ons heet dit een Angioseal of een Mynx en je krijgt een kaartje mee die je voor de daarop volgende drie maanden bij je moet dragen, zodat je aan kan tonen dat dit stopje in het vat zit. Met een stopje mag je korter liggen, dan wanneer er enkel een druk verband om heen zit. Wanneer de drukverband te los zit of de patiènt trekt toch de knieen op waardoor de druk van het verband wegvalt, kan er inderdaad bloed gaan lekken en een aardig hematoom veroorzaken.



Ik ga zeker voor zo'n afdichting vragen. Ben toch al niet zo'n ster in stil zitten of liggen. Als ze bij mij meer dan 3 buisjes bloed wegnemen val ik spontaan flauw, zo ook bij flinke pijn, dus dit is voor mij zeker iets om rekening mee te houden. Maar goed, nu krijg ik dus over 2 weken die operatie.

Waar ik me druk om maak:
- Aanprikken in de lies (hoe pijnlijk) en het afdichten er van dus
- De ritmestoornis zelf weer te moeten ondergaan (en alles wat ze verder kunnen opwekken waar ik anders nooit last van zou hebben gehad)
- Het branden, wat voel je en hoe zeer doet het
- die complicaties die in het boekje van voorlichting staan.......pfffff
- ben voor veel medicijnen allergisch (gezwollen tong), dus wat spuiten ze me in en hoe reageer ik daarop
- de tijd die de operatie in beslag neemt (ik hoor soms 7 uur!)

Ze weten sinds vandaag dat ik me enorm druk maak en daar houden ze gelukkig rekening mee. Nu deze operatie is afgebeld ga ik morgen maar weer werken. :+

Bravura
Berichten: 5967
Geregistreerd: 19-01-04

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 16-12-11 11:43

opisop_shop schreef:
mijn man had geen stopje maar een drukverband.
Hij is nogal panisch wat gezondheid betreft en heeft dus denk ik twee weken weinig bewogen uit angst voor een bloeding :P

Wat ik bedoelde met dat stukje over de angst bedoel je?
Mijn man heeft straatvrees ontwikkeld door de hartproblemen en is dus jaren weinig buiten huis geweest, omdat hij te bang was voor een operatie. Hij was nog jong toen hij voor het eerst klachten kreeg en heeft alleen de enge dingen / waarschuwingen onthouden, daarom durfde hij niet en zijn zijn angstklachten steeds groter geworden. Nu hij de operatie achter rug heeft, baalt hij dat hij er vroeger zo bang voor was; als hij destijds meteen voor de operatie had gekozen had hij geen straatvrees ontwikkeld, iets waar hij nu nog steeds last van heeft. Hij heeft nu geen angst meer voor hartklachten, maar angst om bang te worden.
Beetje ingewikkel verhaal voor een buitenstaander denk ik :)


Ik kan me zijn angst goed voorstellen. Het is geen pretje als je hart ineens zomaar ver over de 200 gaat. Je denkt dat je terplekke dood gaat. En wat buitenstaanders betreft; je kunt je niet voorstellen wat en hoe je je voelt als je het zelf nooit hebt ondergaan.

Ik wordt zelf nogal kribbig en boos bij hartkloppingen als ze wat langer duren, ik ga dan moedwillig wat zwaarder lichamelijk werk doen en denk bij mezelf, als het dan moet gebeuren, dan maar bij iets wat ik leuk vind (bv stallen uitmesten, weidepalen zetten), ondertussen flink doorspittend. :+ Bij hartjagen raak ik lichtelijk in paniek en begin rond te rennen. :+ Ik kan het gewoon niet accepteren!

Heb sinds 8 jaar klachten en heb regelmatig holteronderzoeken gehad. De arts die mij vandaag zou opereren heeft mij 5 jaar geleden gezegd dat iedereen dit soort klachten wel had en dat het geen kwaad kon. Ik zou volgens hem wel iemand zijn die een keer dood in elkaar zou zakken op het sportveld.... En bedankt! Daar kon ik het mee doen en dat heeft me 2 jaar tussen de oren gezeten: steeds denken, wat ben ik blij dat al mijn collega's kunnen reanimeren en dat er AED's zijn.....

Nu heb ik sinds begin mei een REVEAL (implanteerbare hartritmemonitor) en na 2 maanden wisten ze al dat het een aangeboren ritmestoornis was. En in de tussenliggende jaren werd ik dus nooit serieus genomen: het is stress, het zit je tussen de oren, het is hyperventilatie etc. Ben ik blij met die REVEAL! Hij meet alleen en doet verder niks, maar anders was ik weer zoveel jaren verder geweest.

Angst heb ik verder niet, als ik het krijg is het meestal toch onverwacht en het is niet levensbedreigend; het is vervelend voor jezelf. Ik doe gewoon mijn werk, doe alles en mag ook alles. Ga graag alleen op pad, ook naar het buitenland als dat zo uitkomt.

Vervelend als je angst om de angst heb, maar daar zijn psychologen voor, zoekt je man daar geen hulp?
Laatst bijgewerkt door Bravura op 16-12-11 11:48, in het totaal 1 keer bewerkt

Tess
Berichten: 982
Geregistreerd: 26-04-01
Woonplaats: Mierlo-hout

Link naar dit bericht Geplaatst: 16-12-11 11:47

De behandeling zoals beschreven door Wolin lotte heb ik een aantal jaren geleden ondergaan nadat ik een jaar of 35(!) last heb gehad van ritmestoornissen.
Hele dagdelen liep ik rond met een hartslag van 160, 170 slagen pm, doodmoe werd ik ervan en vooral toen de kinderen nog klein waren was het soms een ramp. Ik wilde het niet laten merken en zat soms compleet te schudden op mijn stoel zo ging het tekeer.
Na een bezoek aan de huisarts kwam dit eens ter sprake en die stuurde me meteen door naar de cardioloog.
Na negen maanden was ik aan de beurt, ik vond het doodeng, vooral die prikken in de liezen en bij mij ook onder het sleutelbeen vond ik verschrikkelijk om te ondergaan.
Ik heb dit aangegeven en kreeg een licht roesje, pas toen alles erin zat was ik weer bij. Het stilliggen op je rug gedurende een uur of vier vond ik achteraf nog het vervelendste.
De behandeling lijkt goed geholpen te hebben, van een stuk of tien keer per maand vroeger heb ik nog eens in de maand of twee maanden heel even last, hooguit een paar minuten.
Ik ben behandeld in het hartcentrum van het Catharina zkh in Eindhoven.
Ik zou je de behandeling dus wel aanbevelen, het heeft de kwaliteit van mijn leven iig een stuk verbeterd.

opisop_shop

Berichten: 15947
Geregistreerd: 19-11-08
Woonplaats: Oostenrijk:)

Link naar dit bericht Geplaatst: 16-12-11 11:50

nee joh zo lang duurt de operatie niet, volgens mij gemiddeld twee uur ofzo?
aanprikken in de lies voel je natuurlijk wel. Mijn man is doodsbang voor naalden maar heeft het ook overleeft dus dat komt wel goed ;)
het branden voel je, mijn man vond het vervelend (wordt gewoon erg heet) maar meer niet, was uit te houden in elk geval.
complicaties heeft hij gelukkig niet gehad.
Wel is er geen enkel contact meer geweest vanuit het ziekenhuis, terwijl hij officieel een uitnodiging zou krijgen om na 3 maand op controle te komen omdat het littekenweefsel zo kan gaan vormen dat er weer een verbinding herstelt wordt.
Aangezien mijn man zich erg druk maakte na de operatie (is het wel gelukt, komt het weer terug?) maar dit wat wegzakte naar verloop van tijd, hebben we het er zelf bij gelaten onder het mom wat niet weet wat niet deert ;) want hij vergat op den duur zelfs zijn medicatie, dus dat heeft hij zelf ook maar eerder afgebouwd (moest hij eigenlijk tot de controle blijven slikken).

Mijn man zat zo onder de stress van zijn angstklachten, hij zat te huilen bij het voorgesprek toen hij eenmaal voor de operatie had gekozen en ter info op gesprek moest komen, omdat de wachttijd een jaar bleek te zijn en hij niet zo lang zo verder kon.
De arts die ons heeft gesproken en zelf ook de operatie heeft gedaan, heeft hem vooruitgeschoven, stiekem een telefoonnummer gegeven met de mededeling over een week of 3 te kunnen bellen.
Ze belden toen terug met de mededeling dat hij een week later geopereerd kon worden!
Dus ipv een jaar was de wachttijd nog geen twee maanden volgens mij.
Een tip dus, voor mensen die er echt psychische klachten van krijgen, je kunt het altijd proberen!

Jeetje Tess wat heb jij er lang mee rondgelopen!!!
En nu dus nog steeds lichte klachten, krijgen ze het bij jou niet helemaal weg?

Mijn man had bij ritmestoornissen 240 per minuut, lag te rillen op de grond van de kou en kon niets meer, echt sneu om te zien...

050206051012

Berichten: 27515
Geregistreerd: 21-04-03

Re: Succesverhalen EFO en ablatie?

Link naar dit bericht Geplaatst: 16-12-11 17:41

Bravura, als je echt enorme angst hebt, dan kun je ook vragen of ze het onder narcose willen doen. Ik was ook TE bang, maar ze vonden het noodzakelijk, dus ik zei: 'narcose of niet!'.
Overigens had ik een drukverband op mijn been.

Tess
Berichten: 982
Geregistreerd: 26-04-01
Woonplaats: Mierlo-hout

Link naar dit bericht Geplaatst: 16-12-11 19:13

Ja, ik heb er heel lang mee rond gelopen en het ook wel eens eerder ter sprake gebracht bij mijn vorige huisarts, die wilde me wel valium {:)-:( geven omdat het wel stress zou zijn.
Bij mij was dat absoluut niet zo, het is echt een puur lichamelijk defectje waar stress geen invloed op heeft (bij mij dan toch).
En ja helemaal klachtenvrij ben ik niet maar zoals het nu is vind ik het prima, maak me wel eens zorgen dat er misschien weer een ablatie nodig is in de toekomst maar dat zie ik dan wel weer ;) .

Bravura
Berichten: 5967
Geregistreerd: 19-01-04

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 16-12-11 22:41

Quellian schreef:
Bravura, als je echt enorme angst hebt, dan kun je ook vragen of ze het onder narcose willen doen. Ik was ook TE bang, maar ze vonden het noodzakelijk, dus ik zei: 'narcose of niet!'.
Overigens had ik een drukverband op mijn been.


Ja, toen ze vandaag belden om de afspraak te verzetten heb ik er om gevraagd maar ze willen dat niet zo graag doen omdat er dan bepaalde dingen niet gemeten kunnen worden. :? Ze gaf aan dat ik tijdens het inbrengen van dat ding in de lies wel iets van valium ingespoten zou krijgen zodat ik rustig zou blijven. Maar ja....eerst tot aan de operatiekamer.....is al heel wat. :')

Bravura
Berichten: 5967
Geregistreerd: 19-01-04

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 16-12-11 22:43

Tess schreef:
Ja, ik heb er heel lang mee rond gelopen en het ook wel eens eerder ter sprake gebracht bij mijn vorige huisarts, die wilde me wel valium {:)-:( geven omdat het wel stress zou zijn.
Bij mij was dat absoluut niet zo, het is echt een puur lichamelijk defectje waar stress geen invloed op heeft (bij mij dan toch).
En ja helemaal klachtenvrij ben ik niet maar zoals het nu is vind ik het prima, maak me wel eens zorgen dat er misschien weer een ablatie nodig is in de toekomst maar dat zie ik dan wel weer ;) .


Nog een keer....dan wordt je ook niet vrolijk.... Ik hoor niet anders dan dat men wel 4 a 5 keer zo'n ablatie moet ondergaan. Moet er niet aan denken. Maar ja, alleen bij bepaalde ritmestoornissen is het succesvol, soms kunnen ze wel wat verlichting bieden maar niet alles wegnemen. Ik heb begrepen dat het bij mij in de AV knoop zit, maar het fijne weet ik er ook niet van. 't Is maar te hopen dat ze bij mij de kwaal weg kunnen nemen want van die medicijnen heb ik meer last dan baat.