Bokt.nl

**Geplaatst**: 06-11-11 23:20

Gelukkig maar toch verdrietig te gelijk

Geplaatst: 06-11-11 23:20

Hebben jullie dat ook wel eens? Dat je je aan de ene kant heel gelukkig voelt maar aan de andere kant wel in tranen uit kan barsten?
Ik heb dat op dit moment namelijk heel erg. Ik voel me goed, zit lekker in me vel, ben enorm dankbaar dat ik gezond ben, regelmatig kan paardrijden, veel hele goede vrienden heb en vooral de laatste weken ben ik echt extreem vrolijk. Op school gaat het super, haal hoge cijfers, ben gezegend met een stel goede vwo hersens en kan dus later een leuke en goed betaalde baan krijgen. Oftewel mijn leven is compleet. Bijna dan.
Er zijn 2 dingen die gewoon ontzettend aan me knagen en waardoor ik spontaan kan gaan huilen... Namelijk dat ik me erg eenzaam voel. Niet in de zin van vrienden of familie, dat gaat uitstekend. Maar meer van dat ik niemand heb waar ik echt mijn leven mee kan delen, een soulmate. Nou ben nog maar (net geen) 16 dus die tijd komt nog wel, maar leuk vind ik het niet. Ik heb er gewoonweg behoefte aan!
En dat andere, is een eigen paard. Ook dat komt op zijn tijd nog wel, maar ik wil gewoon zó graag een paard waarmee ik alles kan doen wat ík wil. Lekker buitenrijden, in rengalop over het strand (woon op fietsafstand), wedstrijdjes rijden, natural horse-manship, een band opbouwen, geen eigenaar die zegt hoe je bepaalde dingen moet doen... Ben wel opzoek naar een bijrijdpaard maarja, hier zijn nou eenmaal heel weinig westernpaarden en de westernpaarden die er zijn hebben geen bijrijder/verzorger nodig, en je zit er nog steeds mee dat je veel dingen niet zelf kan beslissen... Na 6 lange jaren wachten realiseer ik me iets te vaak dat ik nog 1,5x zo lang moet wachten... Over 9 jaar ben ik pas klaar met mijn studie en dan pas heb ik de tijd/geld voor een eigen paard! Voor die tijd wil ik er ook beslist niet aan beginnen omdat het niet fair is tegenover het paard, maar oooooh wat wil ik het graag!

Dit typen lucht wel lekker op, k krop het een beetje op

Meer mensen die dit herkennen?

**Geplaatst**: 07-11-11 07:45

Re: Gelukkig maar toch verdrietig te gelijk

Geplaatst: 07-11-11 07:45

Ik herken het wel. Met veel mensen zijn en je toch eenzaam voelen.
Bij mij heeft het wel een reden maar dat maakt het niet altijd makkelijker. Ik heb soms het idee dat ik als het ware in een andere hogere klas zit. Ze begrijpen me niet. Ze zeggen van wel maar aan hun reactie of lichaamstaal merk ik dat het niet zo is. Dat kan me eenzaamheidsgevoel geven. En dus verdriet.
Gelukkig heb ik mijn honden, katten en mijn paard. Met hun erbij kan ik mijn gedachten verzetten, vandaar dat ik veel bij mijn paard ben.
Ik heb al veel meegemaakt in het leven (ben 38 jaar) daar heb ik mee opgelopen en dus ben ik afgekeurd om te werken en voel ik me vaak heel onprettig (zwak uitgedrukt) en heb daarom ook een andere kijk op dingen. En ik ben ook best vatbaar voor bepaalde dingen zoals veranderingen.

Als je je rot voelt kun je dat het beste van je afschrijven. Ik heb ook lang gewacht en eigenlijk ook nooit gedacht dat ik een eigen paard, maar sinds 2003 heb ik er dan 1. Jij bent nog hartstikke jong! Dat komt wel goed. Lekker een verzorgpaardje zoeken. Groet Mir

**Geplaatst**: 07-11-11 10:31

Geplaatst: 07-11-11 10:31

Wat betreft dat paard, dat komt wel. Je moet denk ik wat dat betreft echt ff tegen jezelf zeggen: stel je niet aan!
Heel veel mensen zullen überhaupt nooit van hun leven zich een paard kunnen permitteren. En je bent pas 15!

Wat betreft die eenzaamheid, misschien eens in andere kringen opzoek gaan naar vrienden?
Want blijkbaar voel je je toch niet helemaal 'begrepen' door je huidige vrienden, ook al zijn ze heel aardig?

MirMy schreef:
Ik herken het wel. Met veel mensen zijn en je toch eenzaam voelen.
Bij mij heeft het wel een reden maar dat maakt het niet altijd makkelijker. Ik heb soms het idee dat ik als het ware in een andere hogere klas zit. Ze begrijpen me niet. Ze zeggen van wel maar aan hun reactie of lichaamstaal merk ik dat het niet zo is. Dat kan me eenzaamheidsgevoel geven. En dus verdriet.

Zou je dit kunnen toelichten?

**Geplaatst**: 07-11-11 13:34

Re: Gelukkig maar toch verdrietig te gelijk

Geplaatst: 07-11-11 13:34

Ja dat kan ik wel proberen toelichten.

Ik heb veel meegemaakt in het leven en daardoor bij het allerlei instanties terecht gekomen zoals psychologen. Je leert helemaal terug te gaan naar het niets hebben en als je dan weer dingen gaat doen geniet je daar des te meer van. Het zijn dan de kleine dingen die het m doen. Verandering van natuur, geuren en kleuren, iets waar ik eerst niet op letten of gewoonweg niet zag. Iemand die vraagt hoe het met je gaat en ook doorvraagt naar bepaalde dingen die zijn geweest. Ik leefde eerst ook op de automatische piloot. Nu beleef ik de dingen bewuster en dus intenser. Het is bij mij een kwestie geworden van echt luisteren naar mensen, bewust zijn van mezelf. Ik snap nu veel meer van mezelf en ik merk in mijn omgeving dat veel mensen gewoon niet meer de tijd nemen om echt naar anderen te luisteren, misschien zelfs egoistisch zijn en graag over zichzelf praten. Ik heb maar weinig vrienden (overgehouden).

Kan het niet beter verwoorden..... Tis best moeilijk uitleggen hoe dat voelt.

**Geplaatst**: 07-11-11 23:29

Geplaatst: 07-11-11 23:29

Oke, ik kan dat gevoel opzich best begrijpen. Ik heb ook momenten gehad dat ik als een zombie door het leven ging en andere momenten dat je je juist weer heel bewust bent van het leven.
'Hogere klas' klinkt zo arrogant, maar je bedoelt dus een hogere staat van bewustzijn, zal ik maar zeggen.

**Geplaatst**: 08-11-11 07:06

Re: Gelukkig maar toch verdrietig te gelijk

Geplaatst: 08-11-11 07:06

Ja dat bedoel ik idd.

**Geplaatst**: 09-11-11 15:16

Geplaatst: 09-11-11 15:16

Voor mij is het ook herkenbaar! Ik heb echt niks te klagen, maar er zijn gewoon momenten dat ik me best eenzaam voel. Ben daarnaast ook best onzeker, dus ik ben altijd bang dat ik dingen niet goed genoeg doe voor anderen, of dat anderen echt niet op mij zitten te wachten. Af en toe mis ik echt iemand die gewoon zegt wat ik moet doen, of dat ik de goede keuzes maak. Owja en een bepaalde periode van de maand ben ik helemaal een drama.

**Geplaatst**: 09-11-11 15:57

Re: Gelukkig maar toch verdrietig te gelijk

Geplaatst: 09-11-11 15:57

Bedankt voor de reacties, fijn dat het blijkbaar niet aan mij ligt