hoi lieve bokkers,
ik heb lang getwijfeld om dit topic te openen,ik houd er eigenlijk niet zo van dat wildvreemden mijn verdrietige gedachtes en gevoelens weten.Maar nu ik het echt niet meer aankan,wil ik het toch van mij afschrijven..
Ik ben namelijk al jaren en jaren geobsedeerd door de dood,door ouder worden en door leeftijden.
Nou ben ik steeds heel erg aan het denken over het doodgaan van mijn paard.Ik word er gek van,en telkens als ik haar zie voel ik zoveel liefde door me heen gaan,en ik zie dat zei dat ook heeft. Ik wil niet dat dat weggaat. Ik krijg de gedachte daarover niet uit mijn hoofd,en het lukt me niet om te genieten van een mooi moment met mijn paard.
Kunnen jullie mij helpen?
liefs Femke