Geplaatst maar het is geen boze droom, dit is mijn leven waarin ik moet vechten om boven te komen.
Amper 19 jaar oud, zelf financieel verantwoordelijk, geen ondersteuning, geen mogelijkheid tot
werken door lichamelijke problemen. eindexamenstudent en vriendin tegelijk.
Soms zou ik willen verdwijnen, kruipen in de diepste tunnel en mijn verdriet voor mezelf
houden en niemand toelaten in mijn wereldje.
Maar dat kan niet, en is niet de oplossing, dat heb ik wel ondervonden.
Vechten voor een toekomst is hard, vechten voor jezelf het allerbelangerijkste!
Ik was bereid om heel mijn verleden weg te schuiven en door te vechten, niet na te denken
en als een kip zonder kop door te gaan.
Op den duur komt er een breekpunt, eentje die heel hard aankomt en al je dromen doorprikt.
Je weer terugbrengt naar de realiteit. Er werd verteld dat het belangrijk was om mijn verleden te verwerken.
waarom? waarom dat verdriet terughalen naar de voorgrond?
waarom? omdat de breekpunten anders terug blijven komen en je achtervolgen bij elke stap die je zet.
Het leven bestaat uit vallen en opstaan, maar zolang je opstaat win je elke keer een stukje van je leven terug!
Ik ben goed terecht gekomen, heb een vreselijke lieve vriend en schoonouders die mij supporten en helpen waar ze kunnen,
er zijn altijd momenten waarop ik het liefst tranen met tuiten zou willen huilen, gewoon om te laten zien dat het
zwaar is.
maar door de stap te zetten om mijn verleden te verwerken, zet ik nog een stap dichter bij mijn dromen, een stap dichter bij mijzelf.
Ik ga het redden in mijn eentje, ik weet dat ik het kan! ik geloof het, ik wil het!
Met dit stukje tekst wil ik graag laten weten hoe positiviteit en doorzettingsvermogen een drijfveer in je leven kan
zijn. Twijfel niet om hulp te vragen wanneer je het nodig hebt, je bent niet gek of gestoord als je naar bijv. een psycholoog gaat.
Je bent dapper als je je eigen problemen, struggelingen of ander leed aan wil pakken.
Leef je leven, haal eruit wat er in zit
sterk zijn heeft niks met grootte te maken
