Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-10-11 23:21

opeens huilen

Geplaatst door de TopicStarter : 18-10-11 23:21

Ik schaamde me kapot maar 2 dagen geleden gebeurde het...

Ik was zaterdag ochtend met een goed gevoel opgestaan. Ik zou vanavond een feest hebben bij mijn zus in Utrecht die was geslaagd voor haar Bachelor en daarom werd er een groot feest gehouden in een cafe met zo een 40 mensen. Mijn vader bracht me met de auto naar Utrecht dus hoefden ik in elk geval niet met de trein.
Er waren al een paar mensen mn zus waaronder haar vriend. Een huisgenoot van haar en haar vriend die ik nog wel van vroeger kenden. Maar goed, we hebben met zn 5 'en lekker gegeten en het was heel gezellig. Ik ben altijd wel een beetje onzeker in groepen maar ondanks dat was het toch erg gezellig. Maar goed, toen gingen we dus naar dat cafe. Er was nog niemand , maar het was nog vroeg. Na een tijdje stroomden de tent vol en bleven er maar mensen komen. En allemaal mensen die mijn zus wel kenden , maar ik niet. Iedereen was erg benieuwd naar het zusje van mijn zus. Dus kwamen ze ook wel op mij af. Ik kreeg het langzamerhand een beetje benauwd en zat naast een paar oude vrienden mijn zus en haar vriend een beetje in een hoekje. Maar goed toen voelde ik een huilbui opkomen... het begon ook steeds warmer te worden en ik begon te hikken. Ik keek om me heen en het was een drukte en mensen praten allemaal door elkaar en ik werd een beetje paniekerig. Toen kwamen er tranen maar ik hield me groot. Maar aan de blikken van sommige mensen kon ik opmerken dat ik niet erg onopgemerkt liet zien dat ik me niet zo goed begon te voelen.
Na een tijdje keek mn zus mijn kant op en volgens merkte zij dat ook op. Vervolgens kwam ze naast me zatten en barsten ik ineens in tranen uit. Ik voelde me zo stom tegenover mn zus . Ik wou haar avond niet verpesten. Ze stelde voor dat ze me naar haar huis bracht en dat zij dan weer terug zou gaan. Dat vond ik wel een goed idee. Beter zou het sowieso niet meer gaan.
Toen ze me achterliet in haar huis, ging ik maar gelijk slapen en weer kwamen de tranen. Ik zit wel met veel dingen en ik denk ook erg veel na. Misschien dat het ineens teveel was enzo...
Maar zou het dan misschien een depressie kunnen zijn? Ik heb echt van die momenten dat ik er niet meer wil zijn. Ik zit met geldschulden en voel me schuldig en stom en lelijk en ja hoor nu komen de tranen weer. Ik voel me zo nietig en nutteloos. Doe echt een doelloze opleiding en F*CK! Kan er even niet meer tegen. Ik heb al 2 dierbare verloren. 3 jaar geleden mijn pony en een jaar geleden mijn hond. En dat heeft veel van mij verwoest zegt maar. Toen ik 4 was had ik Leukemie gehad. En daardoor kan ik dus ook veel dingen niet. Maar ik voel me daardoor zo leeg en ik heb nog nooit een vriendje gehad en heb ook het idee dat niemand me leuk en aardig vind. Ik kan nooit iets terugdoen...

Ik voel me echt depressief.....

**Geplaatst**: 18-10-11 23:31

Geplaatst: 18-10-11 23:31

Wat vervelend... sterkte! Echt oliebol dat je nu in deze situatie zit.

Alles komt ineens op je bord nu... je emmer is overgelopen.

Misschien is een gesprek met de huisarts een idee, om toch hulp te zoeken om je gedachten te ordenen.

Sterkte!

**Geplaatst**: 18-10-11 23:33

Geplaatst: 18-10-11 23:33

Poeh, dit had ik kunnen schrijven, maar dan wel jaren geleden. Nu ik dit zo lees komen al die herinneringen terug. Ja, ik denk ook dat ik toen een depressie had, net zoals jij nu. Nu kan ik zeggen: alles wordt beter, maar daar heb je nu helemaal niks aan. Vraag hulp, aan een huisarts, aan iemand die je aardig vindt, aan wie dan ook. Ik wou nu, dat ik dat destijds gedaan had. Sterkte!

**Geplaatst**: 18-10-11 23:35

Geplaatst: 18-10-11 23:35

Hm heftig, ik vind me wel heel erg in jouw verhaal.
Mijn moeder dacht ook dat ik een depressie had, maar ik ben er nooit voor naar een arts gegaan en wil het ook niet zo ver zoeken.
Wel heb ik heel veel dingen waar ik over nadenk en momenten dat ik ineens in tranen uitbarst, zonder precies te weten waarom.
Soms is er een aanleiding voor, en soms totaal niet.

Ik stop heel veel dingen weg en heb net als jij momenteel wat financiele problemen (het lost zich op allemaal en is niet echt een probleem omdat ik op mijn moeder kan bouwen, maar het feit dat ik niks heb kunnen voorkomen en het onberekenbaar was door wat omstandigheden hebben me kapot gemaakt).
Ook mis ik nog iedere dag mijn hondje die ik ondertussen al 4 jaar kwijt ben.
Ik heb het thuis echt niet slecht bij mijn moeder (gescheiden ouders), maar mijn school loopt niet goed en ik kan me nergens lekker op focussen.
Iedere dag zit ik slecht in mijn vel, ook als je er niet aan denkt gaan we onbewust dingen door je hoofd die jouw in zo'n huilbui laten belanden.

Een depressie wil ik dus niet zeggen, de mogelijkheid dat het er 1 is of word wil ik niet afwijzen.
Een vriendinnetje van mij was depressief en ik heb vele symptonen die zij ook heeft, en ik denk altijd dat als ik het nu moeilijk heb met 1 ding dat het over een hele periode wel opgelost is door mijzelf en ik daarom niemand nodig heb.
Maar ik raad jou aan om net als mij toch even de stoute schoenen aan te trekken en naar de huisarts te gaan.
Eerst een psycholoog aanvragen, daar gesprekken mee voeren en daaruit blijkt of er misschien diep in je meer aan de hand is.
Ook kan die persoon je verder helpen er misschien uit te komen indien er wel sprake is van een depressie.
Pak jij mijn hand beet en stappen we beiden naar de huisarts om een psycholoog aan te vragen?
Ik heb de drive er nog niet voor gevonden, maar nu na langer dan 2 jaar tobben is het wel echt nodig..

Pb staat open, sorry voor mijn lange verhaal maar op 1 of andere manier kan ik mezelf op jouw plek plaatsen omdat het voor mij ook in vele situaties zo voelt.

Liefs, Patricia

**Geplaatst**: 19-10-11 08:18

Re: opeens huilen

Geplaatst: 19-10-11 08:18

Jeetje meid, wat naar voor je :(:)

Het klinkt alsof het je even ineens allemaal te veel werd en dat kan ik me ook best voorstellen, want er speelt nogal wat in je leven..
Of je "echt" depressief bent, kunnen wij niet voor je zeggen en dat kan je zelf eigenlijk ook moeilijk weten..Als je daar uitsluitsel over wil hebben, moet je eens met een professional gaan praten
De eerste stap is dan naar de HA en daar vertellen wat je klachten zijn, is dat iets wat je ziet zitten? Je kunt ook naar een maatschappelijk werker toestappen, bijvoorbeeld het AMW bij jou in de buurt (algemeen maatschappelijk werk)

Succes meid!

**Geplaatst**: 19-10-11 08:24

Re: opeens huilen

Geplaatst: 19-10-11 08:24

Ik heb dit jaren geleden ook gehad
Ik kon spontaan onder het eten ineens in janken uitbarsten...
Super erge stemmingswisselingen zeg maar
Jantje huilt, jantje lacht idee
Ik ben toen naar de dokter gegaan en bij mij bleek het deels aan de pil te liggen
die ik al jaren slikte
ik ben toen over gegaan op een spiraaltje en sindsdien heb ik er geen (tot weinig) last meer van gehad
mijn hormoonhuishouding was door die pil helemaal in de war
Ik weet niet of jij de pil ook slikt, maar misschien toch anders is overwegen wat anders te zoeken hiervoor :))

Suc6!

**Geplaatst**: 19-10-11 08:44

Geplaatst: 19-10-11 08:44

Lieve meid, eerst en vooral heel veel sterkte met wat je nu allemaal meemaakt en hebt meegemaakt. Je maatjes verliezen moet ondraaglijk zijn. Aan de andere kant denk ik juist dat huilen -zelfs om de 'stomste' dingen- een verwerkingsproces is. Alleen moet je je daarna wel weer kunnen herpakken en niet in die spiraal van negatieve gevoelens blijven zitten...

Ik begrijp best dat je je down voelde omdat je niet echt iemand kende op het feestje, maar aan de andere kant; je werd wèl uitgenodigd, en mensen waren wèl in jou geintereseerd...

Kop op!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-10-11 13:46

Re: opeens huilen

Geplaatst door de TopicStarter : 19-10-11 13:46

bedankt voor jullie lieve reactie, dat helpt wel een beetje , maar ik weet niet of ik nou wel naar een psycholoog wil of huisarts. Ben vroeger wel eens geweest maar ik zeg nooit wat ik voel. Ik zeg altijd, het gaat prima . waarom? geen idee ik schaam er voor en kan nooit mn verhaal kwijt aan iemand omdat ik denk dat niemand het zal boeien. @ Wendy, ja ik slik de pil maar of het daar aan ligt weet ik niet want voor ik dat slikte had ik er ook al last van.@ patricia , bedankt dat je steun

En iedereen trouwens

Voel me vandaag wel ietsje beter omdat ik net lekker paardgereden heb, maar zodra ik weer binnen zit voel ik me weer ... down zeg maar.

**Geplaatst**: 19-10-11 14:56

Geplaatst: 19-10-11 14:56

Een gesprekje met een psycholoog lijkt me niet verkeerd. Al is het maar omdat je je verhaal toch eens kwijt kan aan iemand zonder daarbij te moeten letten wat je zegt en hoe je het zegt (wat bij familie, vrienden en kenissen vaak wel het geval is). Een HA gaat -denk ik- snel iets voorschrijven, en daar ben ik radicaal tegen want het vermindert of elimineert de symptomen want je wordt een plant, maar het lost raar of zelden een probleem bij de basis op. Daarbij kan je altijd een keertje op gesprek gaan bij een psycholoog en ligt het je niet, dan ben je ook verder niks verplicht. Niet bij de pakken blijven zitten hoor, wat je voelt maakt iedereen wel eens mee, het gaat er nu om de voor jou geschikte oplossing te zoeken!

**Geplaatst**: 19-10-11 15:01

Geplaatst: 19-10-11 15:01

Ik ken het, op gegeven moment stroomt de emmer over en krijg je dat soort 'huilbuien'. Ik heb ze zelf ook.

Wat bij mij werkt is erover praten, ik praat met iemand (maats. werk) en dit werkt wel redelijk.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-10-11 17:23

Re: opeens huilen

Geplaatst door de TopicStarter : 19-10-11 17:23

ja dat ben ik dus bang voor dat ze medicijnen voor gaan schrijven waar je echt gek van wordt. Mijn moeder had dus een depressie en kreeg medicijnen waardoor ze enorm blij werd of opeens een hevige paniekaanval kreeg. Dus daar ben ik niet zo een fan van

**Geplaatst**: 19-10-11 18:22

Re: opeens huilen

Geplaatst: 19-10-11 18:22

Dan moet je om een psycholoog vragen of maatschappelijk werk; beide mogen géén medicatie voorschrijven. Dat mag alleen een arts (huisarts/psychiater). Een psycholoog kan je hele goede handvatten geven om 'grip op je dip' te krijgen, leren hoe je om moet gaan in sociale situaties etc. En je hebt een neutraal iemand om mee te praten.
Schrijf je verhaal op (of print je verhaal uit die je hier hebt staan), dat als je dichtklapt je wel je verhaal kan vertellen bij de huisarts en vertel ook echt duidelijk dat je niet met alleen pillen wil worden afgescheept.

Want je moet nu inderdaad niet blijven hangen in deze neerwaartse spiraal... erover praten werkt echt!