Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-09-11 13:25

ADD en jij

Geplaatst door de TopicStarter : 14-09-11 13:25

Na 26 jaar chaos ben ik bij mezelf gaan nadenken of ik dan misschien niet ADD zou kunnen hebben.. Best gek eigenlijk, mijn hele leven heb ik te maken gehad met een broer met ADHD, hij was dan ook de reden dat ik SPW ben gaan studeren (natuurlijk niet afgemaakt). Eigenlijk wilde ik dus mijn broer helpen die ik niet heb kunnen helpen voorheen. Ik wilde hem begrijpen, dat vooral. Waarom hij was zoals hij was, en de dingen deed die hij deed. We hebben vroeger altijd ruzie gehad, onze relatie was verre van ‘normaal’. Ik ben hem op een gegevene moment echt gaan haten en heb toen afstand genomen. Uiteindelijk toen mijn broer 15 was kreeg hij de diagnose ADHD. En werden er wat dingen duidelijker.. Wat moet hij zich eenzaam hebben gevoeld zeg! Op school bracht hij meer tijd door buiten het klaslokaal dan in het klaslokaal. En ook tuis bracht hij de meeste tijd door op zijn slaapkamer door straf en later buiten omdat hij dan wegliep. Iedereen vond hem alleen maar lastig, vervelend en ontzettend druk. Overal werd hij weggestuurd. Niemand die hem kon uitleggen wat er in zijn hoofd omging. Ook hijzelf wist niet wat hij ‘mankeerde’. Jarenlang heb ik er met mijn neus bovenop gezeten. En pas op mijn 26e begon ik te denken dat ik misschien hetzelfde had maar dan anders. Zoveel dingen zijn zo herkenbaar! De chaos in mijn hoofd, op mijn werk, thuis. Overal! Zoveel gedachtes, het altijd maar met van alles tegelijk bezig zijn, zou niet weten hoe het voelt om een seconde aan niks te denken, dingen vergeten, plannen, plannen en nog eens plannen. En dan radicaal alles weer omgooien omdat er iets is tussengekomen dus weer opnieuw plannen. Om gek van te worden. Concentratie op mijn werk is ook niet je van het. Ik kan me niet lang op iets concentreren, loopt er iemand voorbij ben ik alweer afgeleid en duurt het even voor ik weer verder kan met waar ik mee bezig was als ik het al niet vergeten ben.. Routineklusjes vergeet ik gewoon.. En ik heb altijd mijn radio aan! Geen dag, zelfs geen minuut zonder die radio. Heb het er wel eens met mijn leidinggevende over gehad. Zij had het ook al bedacht, ze heeft een zoon met ADHD dus ook bij haar gingen wat alarmbellen rinkelen op een gegevene moment. Maar ik wilde er niet aan geloven. Mijn huis is altijd een zooi geweest, wist nooit waar ik moest beginnen, heb geen overzicht en heel eerlijk, het stoort me ook niet als het zon zooitje is. Alsof ik erover heen kijk, behalve als ik iets moet zoeken omdat ik niet weet waar het ligt. Dan wordt ik pissig, maar de motivatie om het op te ruimen is er niet (zoals bij wel meer dingen). Ik heb 4 jaar alleen gewoond en mijn kleren lagen overal behalve in mijn kast :s Verdere details over de bende in mijn huis zal ik achterwege laten

. Nu ik samenwoon kan ik het aardig bijhouden, ik heb iemand die me ‘stuurt’ hoe stom dat ook klinkt..Het gekke is dat alleen mijn paarden de volle aandacht krijgen, daar kan ik helemaal induiken en dan vergeet ik de rest gewoon. Kan niet tegen drukte (zonder eerst alcohol te hebben gedronken) Dan wordt ik gek en uiteindelijk ontzettend moe. Als ik weet dat het ergens druk is als ik er heen ga zorg ik dat ik eerst een paar biertjes opheb. Daar ontspan ik dan van en dan gaat het wel. Ik kan dingen dan makkelijker loslaten lijkt het wel. Zelfs in de stad rondlopen is erg vermoeiend, al die prikkels. Tegen vriendinnen kan ik ook heel nasty doen.. Ik zeg altijd wat ik denk daar sta ik om bekent, denk er niet over na over de gevolgen of het kwetsend kan zijn of niet. Het rolt er zo allemaal uit. En soms als ik er later over nadenk dan moet ik mijn excuus aanbieden.. Hierdoor ben ik door de jaren heen wel wat vriendschappen verloren.. Die impulsiviteit die me ook al vaak in de problemen heeft gebracht hoort er natuurlijk ook bij. En ik stel altijd alle vervelende dingen tot het laatste moment uit. Als andere mensen problemen hebben kan ik hier heel ver in gaan om het proberen op te lossen. Dit en nog veel meer heeft mij doen geloven dat ik me nodig moet laten testen. Ik heb 3 online testen gedaan alledrie ‘positief’, en nu is het tijd voor om me echt te laten ‘testen’. Morgenochtend heb ik een afspraak met de huisarts voor een verwijsbrief. Heb een lijstje gemaakt met kenmerken die voor mij veelzeggend zijn, toen ik eraan begon wist ik niet dat ie zo lang zou worden. Wat ik hiermee hoop te bereiken? Ik denk vooral wat rust in mijn hele doen en laten en in mijn hoofd..Ik weet dat er veel meer mensen zijn met ADD die het later hebben ontdekt. Mijn vraag aan julie is hoe julie leven daarna is veranderd (of niet)..

**Geplaatst**: 14-09-11 15:19

Re: ADD en jij

Geplaatst: 14-09-11 15:19

Ik wil me er ook op laten testen, ik herken me heel erg in jou.
Alleen ben ik dan weer extreem netjes in huis en kan ik erg slecht tegen rommel.

Ik heb nooit rust in mijn lijf of hoofd...
Mijn gedachtes staan in rijen achter elkaar om elkaar om de paar seconde af te wisselen, erg vervelend en erg vermoeiend.

**Geplaatst**: 14-09-11 20:06

Re: ADD en jij

Geplaatst: 14-09-11 20:06

ik heb zelf ADHD wat ruim 1,5 jaar geleden is gediagnosticeerd (was toen 20, nu 22).
Voor mij werden heel veel dingen ineens duidelijk, maar nu ruim 1,5 jaar verder heb ik nog steeds veel moeite met het accepteren van deze dingen. Slik medicijnen wat wel helpt, maar ook niet altijd.
Altijd met 1000 dingen tegelijk bezig en met moeite iets kunnen afmaken

**Geplaatst**: 15-09-11 16:04

Re: ADD en jij

Geplaatst: 15-09-11 16:04

Geen ADD maar wel Asperger, ik herken veel dingen van jouw verhaal. Ik heb vorig jaar mijn diagnose gekregen en er werd ineens zoveel duidelijk voor mij! Inmiddels vanaf januari elke week therapie wat mij erg helpt. Deze week ben ik met medicatie begonnen om te kijken of dit mij nog extra gaat helpen.
Als er een keer iets mis gaat word het mij makkelijker vergeven omdat ik autisme heb, maar aan de andere kant loop ik soms wel tegen vooroordelen aan... zo van; jij kan dat niet want je hebt autisme. :roll:

**Geplaatst**: 15-09-11 22:16

Geplaatst: 15-09-11 22:16

Hier iemand met ADHD (en Asperger trouwens) en herken ook veel in je verhaal. Ik heb mijn diagnoses ook pas ongeveer drie jaar denk ik. Ik ging voor diagnose autisme omdat ik mezelf daarin herkende en kreeg uit routine een vragenlijst ADHD mee, daar moest ik om lachen, ik was immers helemaal hyper, maar juist altijd heel erg moe en lamlendig. Ik had duidelijk geen idee wat ADHD eigenlijk inhield, maar moet een hoop vragen op die lijst toch wel met een ja beantwoorden. En toen ben ik me gaan verdiepen in wat ADHD eigenlijk is en er begonnen allemaal puzzelstukjes op hun plek te vallen. Ik begreep opeens dat ik wél ADHD had en waarom er allerlei dingen in mijn leven misgaan en niet willen lukken. Hoe het kan dat dingen die voor een ander blijkbaar doodsimpel zijn (op tijd komen, opgeruimd houden, concentreren op een gesprek) voor mij een complete onmogelijkheid lijken/leken.

Ik heb de vragenlijst ingevuld en heb een dubbele diagnose gekregen dus, Asperger en ADHD. En ik denk eigenlijk dat mijn problemen nog meer van de ADHD komen dan van de Asperger. Ik ben blij met mijn diagnose omdat het voor mij heel veel verklaard. Ook heb ik medicatie, dat wilde ik eerst niet, maar omdat anderen zo positief waren en lieten weten hoe het hun leven ten goede heeft veranderd wilde ik het toch proberen. Ik ben ontzettend blij met mijn medicatie. Het lost zeker niet al mijn problemen op, helaas, was het maar waar. Maar ik ben nu veel minder moe, ben in staat meer dingen te doen, kan me met medicatie beter op dingen concentreren etc.

Voor mij is mijn diagnose dus heel erg positief geweest, en ik ben er erg blij mee

Jouw verhaal klinkt herkenbaar, klinkt voor mij zeker als ADHD en ook wel wat trekken van autisme, maar dat kan best wat overlappen, je hoeft niet zomaar beide te hebben. Ik hoop dat je snel wat wijzer wordt en dat je een arts kan vinden die wéét waar hij het over heeft, niet alle artsen hebben verstand van ADHD en het zou jammer zijn als je je diagnose misloopt omdat je een 'eigenwijze' arts treft. ADHD'ers zijn meestal zelf al eigenwijs genoeg, dus zorg maar dat je gewoon krijgt wat je hebben wilt

Edit: Ik scheer ADD en ADHD hierbij even over één kam, ik ben er van overtuigd dat het veelal willekeur van de arts is welke diagnose je krijgt, mijn drukte zit vooral van binnen, maar toch heb ik diagnose ADHD en geen ADD, wellicht was het bij een andere arts ADD geweest. Ik vind ADD altijd milder klinken, heb het idee dat mensen dat minder ernstig vinden dan ADHD dus in die zin ben ik blij met mijn kaartje ADHD, voel me daarmee iets meer serieus genomen

**Geplaatst**: 19-09-11 23:34

Re: ADD en jij

Geplaatst: 19-09-11 23:34

Poe hee, met moeite die lange lap tekst gelezen haha, hier ook iemand met ADD dus, ik ben in maart dit jaar gediagnostiseerd en heb denk ik sinds mei / juni therapie bij Psyq. Heb inderdaad alle symptomen die jij opnoemt, het enige waar ik motivatie voor op kan brengen zijn paarden :-)

Ik heb nu sinds een paar maanden medicijnen namelijk Ritalin, ik merk wel verschil maar motivatie blijft lastig, en het niet vergeten ook :-)

Ik ben nu bijna 30 en heb al zoveel werkgevers gehad dat ik ze zelf niet ens meer allemaal weet, op mijn Cv is dat altijd een beetje schuiven en de kunst van het weglaten zal ik maar zeggen. Ik hoopte zelf dat ik van de psych een wondermiddel zou krijgen waardoor ik eindelijk eens dingen af kan maken, plannen, en afspraken na komen, oja rust in mn hoofd zou ook wel fijn zijn. Helaas lossen de medicijnen niet alles op (tot op heden eigenlijk bijna niets) wel zit ik lekkerder in mijn vel omdat ik dankzij medicatie wat meer overzicht heb en wat minder slorig ben. Ik sta nu nog steeds onder behandeling van mijn psycholoog die me dan vertelt hoe ik dingen aan kan pakken, dit werkt op zich wel. Binnenkort krijg ik ook groepstherapie.

Ik wil in frebruari beginnen met de verpleegkundige opleiding, ik hoop dat met de combinatie van therapie en medicijnen dit eindelijk een succes gaat worden.

als je meer wilt weten vraag je maar

groetjes,