Veel mensen zullen wel een fobie hebben bij mij is dat dus bloedprikken
Natuurlijk vind niemand dat leuk maar bij mij is het echt extreem..
Vroeger was ik altijd een stoer meisje en ik vond het nooit echt leuk maar liet het wel toe.
3 jaar geleden moest ik bloedprikken en toen kreeg ik een stagair die dus enkele keren heeft misgeprikt..
Sindsdien moet je me echt serieus vastbinden of met 6 man op mij gaan zitten..
1 jaar geleden dachten ze aan een blinde darm aanval en moesten ze dus bloed hebben.. Het heeft 3 uur geduurd en naast mij lag een oma'tje die bijna doodging die was meteen wakker van mijn gegil
Ik ben mezelf niet meer ik ga slaan krijsen gillen je kunt alles zeggen wat je wilt maar niks helpt gewoon.. De dokters zijn op zo'n moment ook geirriteerd waardoor het bij mij nog erger word.. Dit is ook een probleem bij de tandarts dokter etc ik en mijn moeder geven altijd aan LEG EERST UIT WAT JE DOET! maar dat word vaak niet begrepen.. Sindsdien zegt mijn moeder dus : Ze is ligt autistisch en reageert daarom zo heftig. Dan hebben ze een stuk meer geduld, omdat ik anders reactie's krijg van ach ze is 16 ze moet normaal doen. ( Voor de duidelijkheid ik ben niet autistisch en wij snappen ook dat dit niet is om mee te spotten maar anders is het gewoon geen doen omdat ze geen geduld meer hebben en dat doorslaat op mij..)
Dinsdag na een heftige val naar het ziekenhuis gegaan en jahoor bloedprikken... Dus ik al aangegeven dat is gewoon geen doen en meteen huilen proberen weg te lopen dokters aanvallen noem het maar op.. Uiteindelijk hebben ze mijn arm gepakt en met een vingerprikje gedaan maar dat moet dus met 6 man..
Wat als ik uiteindelijk echt iets krijg? Als ik een infuus moet of ze moeten met spoed bloed hebben dat gaat gewoon niet met mij? Hier hebben we het al over gehad met de dokter wat dan? Dan zal ik dus een paar pillen naar binnen gedrukt moeten krijgen om eerst rustig te worden..
Alles is al geprobeerd.. Op een gegeven moment gingen ze roepen : je kan doodgaan omdat je misschien een inwendige bloeding hebt maar ik ben dan zover dat ik niet meer weet wat ik doe en ook echt gevaarlijk word.. Het is echt een wonder dat ik nog nooit echt goed een dokter heb geslagen.. Ik wil gewoon normaal kunnen liggen zonder echt door het lint te gaan en een beetje over mijn fobie heenkomen.
Misschien hebben meerdere dit ook en hebben ze nog tips hoe je dat moet doen?

Anders vind ik het juist eng.
Helaas niet gewonnen
Maar dat gaat dus ook met aantal wat mensen eromheen maar ik kan gewoon niet meer ontspannen. Ik loop al trillend binnen en ik ga nog zitten maar zodra ik een band of naald zie weet ik dus ook niet meer wat ik doe.. Dus dat ontspannen gaat voor mij niet helpen ik hoop dat er wel ooit een dag komt dat ik ooit ga liggen en het gewoon gebeurd ach dit viel mee!
Je moet er echt wat aan doen hoor dat is niet normaal!
Nee grapje hoor)