Geplaatst NoGo schreef:Zelf ben ik nog nooit ongesteld geweest me thuissituatie was er ook niet naar dat er met mijn moeder over gesproken kon worden.
Daarbij wilde ik toch geen kinderen en vooral dat maandelijkse 'gezeur' daar had ik ook mooi geen last van dus wat miste ik nou.
Dat dit eigelijk allemaal maar angst en excussen waren en vooral dom was besef ik nu helaas pas.
Tot ik op mijn 16e een val van mijn paard maakte en omdat ik er toch bij de dokter was maar gelijk even aangekaart dat de maandelijkse periode maar niet kwam.
Ondanks dat moeder en oma's het allemaal al op vroege leeftijd waren.
Volgens hem hoefde ik me geen zorgen te maken moest ik maar terugkomen als het op mijn 18e nog zo was.
Op mijn 18 of 19 weer na een val van mijn paard het aangekaart en weer nam de arts mij niet sirieus ik moest maar terugkomen op mijn 21e als het uitbleef, kreeg wel nog een preek over veilig doen en soa's.
Op mijn 21e weer na een ongelukje met paard bij een vrouwelijke huisarts gekomen, zij nam me gelukkig wel sirieus en heeft me direct doorverwezen naar een gyno.
De doorverwijzing heeft dik een half jaar gelegen en toen besloten met veel pijn en moeite en dankzij gepush van enkele vriendinnen toch een afspraak te maken.
Daar braaf de onderzoeken ondergaan.
Ondertussen weer terug bij me ex en samen een huisje gekocht, hij heeft overigens van begin af aan al een kinderwens.
Besloten toch de hormoonkuur te nemen om te kijken wat het doet, dit hoefde niet, kreeg wel een recept mee maar omdat ik bij de gyn had aangegeven dat ik toch geen kinderen wilde mocht ik zelf weten of ik de hormonen wilde nemen.
Toch gedaan helaas met weinig resultaat ook uit de andere tests kwam helaas niets bijzonders naar boven.
Nu 3 hormoonkuren verder (ik word echt een monster arm mannetje) moet ik as dinsdag terug om verder naar de mogelijkheden te gaan kijken.
Echter in de tussentijd is ook bij mij het wel gaan kriebelen en hebben we er na lang praten toch voor 'gekozen' dat wij wel heel graag samen een kindje zouden willen (gepraat in de trant van hoever gaan we met onderzoeken).
In mijn omgeving krijg ik gelukkig wel veel goede reactie's, toch merk je ook dat er mensen zijn die je niet durven te vertellen dat ze zwanger zijn, op mijn 'slechte' dagen kan ik er ook heel 'bot' op reageren terwijl ik dat helemaal niet zo bedoel.
Ondertussen vandaag weer naar het ziekenhuis geweest en daar kreeg ik te horen van de gyn. dat ze met de maatschap gaat overleggen en ik vrijdag rond 17.00 gebeld word met of ik hormonen moet gaan spuiten of pillen moet gaan slikken om mijn eitjes te laten rijpen.
Omdat ik toch wel merk dat ik behoefte heb aan meerdere ervaringen enz toch besloten een nieuw topic te openen.
(die stond natuurlijk stijf van de hormonen) en de deuren vlogen daar thuis regelmatig uit het kozijn. Maar goed, als je achteraf zo'n mannetje vast heb en je bent eenmaal zwanger dan is dat natuurlijk niet meer belangrijk.