Lalidan schreef:Mijn tip is dan ook juist om eens alle planningen overboord te gooien. Zie maar eens gewoon wat de dag je brengt en ervaar maar eens wat er dan gebeurt. Niet over nadenken en gaan beredeneren, maar doen.
Overigens heb ik het dan wel over gewone, dagelijkse dingen en geen grote dingen, zoals ineens de hele inrichting veranderen of besluiten morgen op vakantie te gaan. Begin gewoon met dagelijkse zaken en zie maar hoe het loopt.
Toen ik hier nog in dezelfde mate last van had als TS gingen mijn haren overeind staan van zulke adviezen. 
Niet dat het niet goed is, dat is inderdaad wat er uiteindelijk moet gebeuren, maar die stap is ontzettend groot.
Ik heb er momenteel nog last van in de zin van dat anderen mijn planning in de war gooien: een uur te laat komen, afzeggen etc. Dan raak ik compleet in paniek.. Op dit moment heb ik vakantie en daar kan ik zó slecht tegen: ik heb structuur nodig en het lukt me zelfs niet om het zelf aan te brengen, vooral niet omdat er in zo'n vakantie heel veel veranderd als het gaat om anderen.. Wat resulteert in iedere dag minstens 1 of 2 huilbuien... Waardoor ik nu al praktisch mijn hele vakantie hoofdpijn heb.
Ik ben gewend om al mijn tijd efficiënt in te delen; rusten en niets doen horen daar voor mij niet bij. Dus ik trek het zo echt niet haha. Maar ook dat moet ik leren. Dat is in ieder geval wel mijn ervaring: om van dat controlfreak gedrag af te komen moet je vooral veel reflecteren en de paniek analyseren, want eigenlijk is het natuurlijk nergens voor nodig.. Maar ja dat besef je dan niet (vertel mij wat). Uiteindelijk wordt het dan allemaal steeds iets minder. 
Het scheelt wel dat ik heel lang een vriend heb gehad die mij heel goed met beide benen op de grond wist te houden, soms op de lieve manier maar soms kreeg ik ook gewoon een sneer naar m'n hoofd dat ik niet zo paniekerig moest doen. Dat was heel goed voor me. Sinds twee maanden zijn we nu vrienden in plaats van partners dus de paniek slaat weer toe, maar het gaat duidelijk een stuk beter.