Dat ik wel eens last had van slaapverlamming, daar had ik me al bij neergelegd.
Dat ik de eerste nacht van mijn regels een terror in mijn slaap ben die vriendlief alle dekens wegrukt en hem boos naar een klein hoekje in bed verdrijf, kan ik stiekem een beetje mee lachen (hij minder
) . Maar nu komt mijnheer me ook nog eens vertellen dat ik met mijn tanden lig te knarsen. Met mijn onderkaak lig ik regelmatig te schuiven. Ik schijn het al vanaf het begin te doen, maar hij heeft nooit geweten wat ik deed. Hij dacht eerst dat hij zich het geluid verbeelde maar nu heeft hij me bezig gezien. Ik doe het niet héél luid, maar hij wordt er toch wel eens wakker van.
Ik ben dus mijn eigen tanden aan het stukmaken en voor zover ik weet is er geen 'remedie' voor, alleen maar preventie door zo'n beugelachtig ding te dragen. Bah, niets voor mij
Zou dat altijd moeten aandoen als je knarst of zou een tandarts ook kunnen zeggen dat je het zo erg hebt en het niet moet? Of iemand met een ander wondermiddel? (had trouwens ergens gelezen dat door stress zou kunnen komen, maar dat lijkt me bij mij niet van toepassing omdat ik dus al bijna een jaar constant doe en het lijkt me nu niet dat ik een het héle jaar door zo onder stress sta).