Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-05-11 16:06

Geen of weinig emoties?

Geplaatst door de TopicStarter : 26-05-11 16:06

Ik vraag me af of er nog Bokkers zijn die last hebben met hun emoties? Bij mij lijkt het namelijk soms wel alsof ik geen emoties hèb -O-

... Zo is mijn grootvader in een vergevorderd stadium van botkanker, maar ik heb er nog geen traan om gelaten. Ook nu ik dit typ voél ik hoe fout dat is, maar ik 'kan' het gewoon niet.

Het lijkt wel alsof ik (on)bewust denk: als ik doe alsof het niet zo is, dan is het ook niet zo. Klinkt heel kinderachtig, maar ik zit er al zo lang op te denken, en verder dan dit kom ik eigenlijk niet. Ik vraag me soms af of het goed voor me zou zijn om er met 'iemand' (lees: psycholoog) over te praten. Of is het niet abnormaal hoe ik me voel -al is dat niet het juiste woord. Ergens ben ik ook bang dat ik achteraf pas echt een slag van de molen ga krijgen omdat ik nu geen emoties toesta (al voel ik die dus eigenlijk niet). De vader van mijn vriend wordt as we speak geopereerd, ook kanker, maar ook daarover praat ik met niemand. Ik blokkeer al die feiten, maar voel me echt een enorme egoist. Zelf ben ik drager van het HPV virus, van 3 stammen meerbepaald, geen ramp maar ook niet niks. Maar ook hier weer geen emoties bij.

Als ik dit stukje terug lees, kan ik ook alleen maar vaststellen dat ik enorm veel over mezèlf praat; ik voel dit, ik denk dat enz... Is dat niet gigantisch fout?! Mijn grootvader heeft misschien niet lang meer, en ik kan er geen traan om laten. Ik blijf maar denken dat er nog nooit iemand vrolijker is geworden van huilende of depressieve mensen.

Ik word stilaan gek van mezelf, herkenbaar voor jullie? -O-

**Geplaatst**: 26-05-11 16:14

Geplaatst: 26-05-11 16:14

Enoties leiden je leven, je hebt ze echt nodig. Zoals jij het beschrijft stop je je emoties ontzettend weg en ontken je ze simpelweg. Emoties kunnen best pijnlijk en confronterend zijn, het lijkt er op dat je vlucht voor confrontratie met gevoel. Dat werkt voor even, maar op een dag moet je je gevoelens toch onder ogen zien. Ik denk dat het wel verstandig is ja, om met een psycholoog te gaan praten

**Geplaatst**: 26-05-11 16:16

Geplaatst: 26-05-11 16:16

ja hoor, dit herken ik wel.

Toen ben ik met een psycholoog gaan praten over allemaal ' onverwerkt ' gedoe enzo... En nu 'voel' ik wel meer... Maar ik zal eerlijk zijn, ik weet nog niet zozeer of ik daar wel blij mee ben. Het leven is best saai zonder emotie :')

... Maar in hoge euforie-sferen leven en dan binnen minuut van je wolkje in een diep depressief dal terecht komen is ook niet alles

Maarja, ik heb voel bv. ook bijna geen emotionele connectie met mensen en zelfs niet echt met mijn huisdieren

Niet zoals ik andere altijd hoor praten over ' band voor 't leven' etc. Vind ze wel heel lief hoor, daar niet van

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-05-11 16:22

Geplaatst door de TopicStarter : 26-05-11 16:22

Het gekke is dat ik dit met mijn dieren wel heb, vooral met mijn paard. Zo liet ik laatst een osteopaat komen en die zei dat m'n paard vast zat en pijn had. Nou ik ben echt een potje beginnen huilen toen

...

Maar toen ik gister in de auto stapte en mijn mama met m'n grootouders aan het bellen was (en ik hoorde dat het helemaal niet goed zat), kijk ik recht voor me uit en vraag wat we gaan eten straks, want ik moet op tijd weg want moet nog dit en dat doen. En wat denk je van dat liedje op de radio? Heb je mijn zwarte broek ergens gezien?
:')

Pas op, ik vind het héél erg dat dit mijn grootvader overkomt, begrijp me aub niet verkeerd. Maar zo die échte, intense emoties, neen... Mijn mama heeft 2 jaar terug ook gezondheidsproblemen gehad, maar het was toen nog niet zeker of het goed- of kwaadaardig was. Màànden aan een stuk heb ik me sterk gehouden, maar toen die verlossende telefoon kwam dat het goedaardig was, ben ik ook beginnen huilen. Het wegebben van mijn emoties lijkt wel sterker en sterker te worden naarmate ik ouder wordt.

Laatst stond er in een tijdschrift een test over: welk gevoelstype ben jij?

Ik kwam er uit als 'de rots'! Nouja... zo kan je het ook bekijken... :')

**Geplaatst**: 26-05-11 16:26

Re: Geen of weinig emoties?

Geplaatst: 26-05-11 16:26

heb je in het verleden soms iets heel traumatisch meegemaakt? het lijkt net alsof je het onbewust wegblokt

**Geplaatst**: 26-05-11 17:25

Re: Geen of weinig emoties?

Geplaatst: 26-05-11 17:25

Hier nog iemand... Emoties, ik kan erover praten! Maar uiten kan ik niet.
M'n vader is ernstig ziek, inmiddels uitbehandeld... allemaal niet niks! Maar kan er niet op huilen.
Het is niet dat ik het niet wil, graag zelfs! Even luchten. Maar het komt niet.
Kan er niks aan doen! Ik weet van mezelf dat het fout is, ik praat er wel is met anderen over,
Maar het komt niet binnen bij mij ofzo. Laatst moest een vriendin huilen om mij, zelfs toen vond ik het moeilijk om mijn emoties te uiten...
Ik vind het erg vervelend, maar praten is niet mijn favo bezigheid. Helemaal niet met onbekende mensen...

**Geplaatst**: 26-05-11 21:14

Geplaatst: 26-05-11 21:14

HCRanch schreef:
heb je in het verleden soms iets heel traumatisch meegemaakt? het lijkt net alsof je het onbewust wegblokt

Ook dit kan een traumatische ervaring voor je zijn

ik heb hetzelfde gehad toen een van mijn vriendinnen overleed (en een aantal weken daarvoor een vriend). Compleet ontkennen, alleen op de begrafenis een paar tranen gelaten en dat was het. Daarna een paar maanden compleet op de automatische piloot geleefd, alle emoties weggestopt (eveneens gestopt met eten vanaf dat moment). Na ongeveer een jaar ben ik compleet ingestort: ik dacht dat ik haar zag lopen, riep, maar het was compleet iemand anders .. het was alsof ik op dat moment pas alles toe kon laten, het besef kwam toen pas.. Het is inmiddels een paar jaar geleden maar heb nog steeds moeite dit te typen, heb het nog steeds niet 100% verwerkt. Misschien kun je er met iemand over praten TS, dat wil ik je echt aanraden.. Het is niet zomaar iets wat je meemaakt :(:)

sterkte!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-05-11 21:20

Geplaatst door de TopicStarter : 26-05-11 21:20

Ja ik kan er ook best makkelijk over pràten, maar ze uiten lukt me niet...

Ik kan ook heel makkelijk een knop omzetten, als ik bijvoorbeeld ruzie heb met m'n vriend, dan kan ik hem echt totaal negeren en kan het me ook écht niet schelen wat hij zegt en doet. Dan lijk ik het gewoon allemaal niet echt op te nemen...

Ik heb vroeger inderdaad wel het één en ander meegemaakt. Maar da's al lang geleden en het lijkt me bizar dat dat dan nu pas zou bovenkomen?

Ik denk er iig al langer over om met iemand te gaan praten, maar dan denk ik tegelijk waarom zou ik? Misschien ben ik wel gewoon 'zo'. En ik weet ook niet wat ik daar dan moet gaan vertellen ofzo, of er überhaupt wel iets vàlt te vertellen, laat staan dat ze me kunnen helpen? Ik voel me eigenlijk slecht bij mijn gedrag, omdat het voor ànderen lijkt alsof het me allemaal niets kan schelen. Maar zelf weet ik dat ik het voor de persoon in kwestie héél erg vind, ik laat er alleen m'n slaap niet voor en huilen gaat ook niet.

**Geplaatst**: 26-05-11 21:25

Re: Geen of weinig emoties?

Geplaatst: 26-05-11 21:25

Ik ken het ook.Ik slik de pil en volgens mijn zus komt het daardoor.
Die wordt er zo vlak van zegt ze.
Met mijn beesten heb ik het wel,vooral met mijn honden.

Maar verder?Maak me echt niet snel ergens druk om maar jank wel zo bij een mooi boek of zielige film.
Enne:nix mee gemaakt vroeger en pasgeleden ook al niet.

Maar goed,sommigen vinden het al een verschrikkelijke zwarte periode als hun paard dood gaat en ik heb er al 2 weg gebracht en weet niet eens de datum meer en van 1 niet eens het jaar meer.

Huilen doe ik gewoon niet,dat neem ik mezelf voor:altijd wel iets wat nog erger is.
Best erg eigenlijk....

**Geplaatst**: 26-05-11 21:37

Re: Geen of weinig emoties?

Geplaatst: 26-05-11 21:37

TS, als je vroeger het een en ander hebt meegemaakt kan dat inderdaad nu pas naar boven komen. Dat gebeurt vrij vaak en zeker gezien jouw leeftijd, als die in je profiel correct is, is dat niet raar. Het lijkt erop dat je lichaam heeft besloten dat je nu blijkbaar wel een en ander aan kunt. Ik raad je aan hier inderdaad eens met een professioneel over te praten.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-05-11 21:59

Geplaatst door de TopicStarter : 26-05-11 21:59

Is het idioot als ik zeg dat mijn moeder vroeger naar zo'n man ging die met zo'n pendeltje over een foto gaat? Die zei toen (zeker 10 jaar geleden) dat ik héél sterk ben. Belachelijk misschien, maar soms denk ik daar wel aan...

Ik minimaliseer mijn eigen problemen ook altijd, in de zin van 'Wie ben ik om te klagen? Kijk naar wereldhonger etc...'

**Geplaatst**: 26-05-11 22:02

Re: Geen of weinig emoties?

Geplaatst: 26-05-11 22:02

Kan het niet zijn dat je gewoon een rationeler dan een gemiddeld persoon bent? Ik heb dat ook niet, die gigantische pieken en dalen. Ik kon heel boos worden maar ook dat is weg. Ik heb altijd het gevoel dat mensen zich gigantisch laten leiden door hun gevoelens, en dat ze de rationele kant vergeten. Misschien heb jij dat gewoon andersom, ratio over gevoel... Het hoeft volgens mij niet verkeerd te zijn...

**Geplaatst**: 26-05-11 22:04

Geplaatst: 26-05-11 22:04

Ik herken het ook.. Mijn moeder heeft hartritme stoornissen en COPD (beginstadium). Ik weet het al een hele tijd, praat er met niemand over en hou het ook voor me. Ik heb een psychiater en zelfs zij weet dat niet. Ook ik laat er geen traan over en hou me er nuchter over. Toch weet ik dat het me pijn doet en net zoals jij: zolang ik doe dat het er niet is, is het er ook niet

**Geplaatst**: 26-05-11 22:06

Geplaatst: 26-05-11 22:06

Ik vind het ergens wel mooi als je dat kan

Denk dat het gewoon bij jou hoort. Niet iedereen is zo emotioneel. Ik kan al janken bij een goede film, maar anderen huilen nooit. Vind je het zelf erg dat je zo bent of niet? Of vergelijk je jezelf alleen met anderen en 'schaam' je je dan? Als je het zelf prima vind zou ik het lekker accepteren en er de goede kanten van inzien

**Geplaatst**: 26-05-11 22:06

Geplaatst: 26-05-11 22:06

Vjestagirl schreef:
Kan het niet zijn dat je gewoon een rationeler dan een gemiddeld persoon bent? Ik heb dat ook niet, die gigantische pieken en dalen. Ik kon heel boos worden maar ook dat is weg. Ik heb altijd het gevoel dat mensen zich gigantisch laten leiden door hun gevoelens, en dat ze de rationele kant vergeten. Misschien heb jij dat gewoon andersom, ratio over gevoel... Het hoeft volgens mij niet verkeerd te zijn...

Denk ik ook

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-05-11 22:12

Geplaatst door de TopicStarter : 26-05-11 22:12

Goh, ik heb me vroeger vaak ZO slecht gevoeld, en bang en onzeker en ongelukkig. En intussen heb ik zo'n hékel aan die negatieve gevoelens, dat ik echt niet kan zeggen dat ik me zelf niet 'goed' voel bij hoe ik nù ben... Het is inderdaad eerder tegenover anderen dat ik me dan min of meer schuldig voel.

**Geplaatst**: 26-05-11 22:13

Geplaatst: 26-05-11 22:13

Shanelle schreef:
Goh, ik heb me vroeger vaak ZO slecht gevoeld, en bang en onzeker en ongelukkig. En intussen heb ik zo'n hékel aan die negatieve gevoelens, dat ik echt niet kan zeggen dat ik me zelf niet 'goed' voel bij hoe ik nù ben... Het is inderdaad eerder tegenover anderen dat ik me dan min of meer schuldig voel.

Dacht ik al

Is het geen idee om het eens aan iemand te vragen, of ze je reacties vervelend vinden?

**Geplaatst**: 27-05-11 03:34

Geplaatst: 27-05-11 03:34

Shanelle schreef:
Ja ik kan er ook best makkelijk over pràten, maar ze uiten lukt me niet...

Ik kan ook heel makkelijk een knop omzetten, als ik bijvoorbeeld ruzie heb met m'n vriend, dan kan ik hem echt totaal negeren en kan het me ook écht niet schelen wat hij zegt en doet. Dan lijk ik het gewoon allemaal niet echt op te nemen...

Ik heb vroeger inderdaad wel het één en ander meegemaakt. Maar da's al lang geleden en het lijkt me bizar dat dat dan nu pas zou bovenkomen?

Ik denk er iig al langer over om met iemand te gaan praten, maar dan denk ik tegelijk waarom zou ik? Misschien ben ik wel gewoon 'zo'. En ik weet ook niet wat ik daar dan moet gaan vertellen ofzo, of er überhaupt wel iets vàlt te vertellen, laat staan dat ze me kunnen helpen? Ik voel me eigenlijk slecht bij mijn gedrag, omdat het voor ànderen lijkt alsof het me allemaal niets kan schelen. Maar zelf weet ik dat ik het voor de persoon in kwestie héél erg vind, ik laat er alleen m'n slaap niet voor en huilen gaat ook niet.

Het is niet dat het nu bovenkomt, je hebt iets ontwikkeld waardoor je jezelf afschermd voor situaties, gebeurtenissen etc die je kunnen raken. En dat kan je rationeel noemen, nee dat denk ik niet want een rationeel iemand kan wel degelijk emoties hebben.
Je hebt zo'n veiligheids schild ingebouwd (en dit gaat onbewust!!) dat je de gevoelens die een gebeurtenis oproepen direct al uitschakelt voordat ze je kunnen raken en of kwetsen.
Misschien zit ik ernaast maar zo komt het bij mij over.....

**Geplaatst**: 27-05-11 16:42

Geplaatst: 27-05-11 16:42

Vjestagirl schreef:
Kan het niet zijn dat je gewoon een rationeler dan een gemiddeld persoon bent? Ik heb dat ook niet, die gigantische pieken en dalen. Ik kon heel boos worden maar ook dat is weg. Ik heb altijd het gevoel dat mensen zich gigantisch laten leiden door hun gevoelens, en dat ze de rationele kant vergeten. Misschien heb jij dat gewoon andersom, ratio over gevoel... Het hoeft volgens mij niet verkeerd te zijn...

Rationaliseren kan ook een afweermechanisme zijn als je iets ' traumatisch ' hebt meegemaakt overigens.....
Door dingen te rationaliseren hoef je niet bij je gevoel namelijk.

**Geplaatst**: 27-05-11 16:59

Geplaatst: 27-05-11 16:59

Er zijn mensen die van nature wat vlak zijn en weinig emoties ervaren maar zoals jij het beschrijft TS, lijkt het alsof je wel degelijk emoties hebt maar ze wegdrukt. En dat is uiteindelijk niet goed voor je. Ze moeten er vroeg of laat toch uit en wat je vaak ziet is dat ze dan fysiek een uitweg zoeken. Heb je regelmatig last van vage pijnklachten? Hoofdpijn o.i.d.?

Je hebt denk ik moeite om met (negatieve) emoties om te gaan en vermiijdt ze daarom maar compleet. Wat overigens niet per definitie slecht is. Maar bij de meeste mensen zorgt het vroeg of laat toch voor klachten. En hang je vooral niet op aan hoe ' men' vindt dat je emoties moet ervaren. Voel jij je goed bij de strategie die je hebt ontwikkeld om emoties uit de weg te gaan dan is dat prima, maar heb je er toch last van of zou je het willen veranderen, dan moet je misschien eens met een psych gaan babbelen.

En nogmaals, emoties niet hebben of niet uiten of wegdrukken zijn compleet verschillende dingen en zoals ik jouw verhaal lees heb je wel degelijk emoties. dan is het aan jou of je wil leren ze te uiten en ermee om te gaan of dat dit eigenlijk prima voor jou werkt.

**Geplaatst**: 28-05-11 13:58

Re: Geen of weinig emoties?

Geplaatst: 28-05-11 13:58

TS ik heb precies hetzelfde als jij,ik heb ook totaal geen emotie's en gevoel bij mensen.Bij dieren heb ik dat wél. Ik vind helemaal niets erg of zielig als mensen iets ernstigs mee maken.
Als ik iemand zie huilen op t.v. omdat die iets ernstigs/ergs heeft dan zeg ik altijd:ja ga maar janken,stelletjes jankerds.Das toch niet normaal meer? Ik laat zelfs mensen die gevallen zijn op straat ofso,gewoon liggen!ik kijk erna en rijd dan gewoon door.Mensen die gewond raken,die terminaal ziek zijn,kinderen die vermist zijn,het doet mij allemaal helemaal nix.
Mijn psychologe vind het normaal!! omdat het vreemde mensen zijn zegt ze.
Ja daag,dan nog,je helpt toch zeker een oud vrouwtje als ze is gevallen?
Heel vaak zeg ik: stuur mij maar naar Afghanistan,ik schiet wel daar.
De reden dat ik niets voel was ook de reden dat ik naar een psycholoog wilde,want ik vind dit niet normaal.
Wel fijn om te horen dat ik niet de enige ben maar nu ook iemand vind die zowat hetzelfde heeft.

**Geplaatst**: 28-05-11 14:09

Geplaatst: 28-05-11 14:09

Shanelle schreef:
Goh, ik heb me vroeger vaak ZO slecht gevoeld, en bang en onzeker en ongelukkig. En intussen heb ik zo'n hékel aan die negatieve gevoelens, dat ik echt niet kan zeggen dat ik me zelf niet 'goed' voel bij hoe ik nù ben... Het is inderdaad eerder tegenover anderen dat ik me dan min of meer schuldig voel.

Klinkt alsof je voor negatieve emoties vlucht. Je wilt het niet voelen dus blokkeer je alle emotie (je kunt namelijk niet alleen het negatieve blokken).

Je zegt dat je wel wéét dat je het erg vindt, maar je voelt het niet. Je hebt dus afstand genomen van je emoties. (Als ik het niet voel, is het ook niet zo erg/draagbaarder)

Je kunt dit een hele tijd doen. Maar zodra je dan opgegeven moment besluit om wat te 'ontdooien' zul je al deze geblokkeerde emoties moeten verwerken. Je gooit ze dus niet weg, maar je verstopt je emoties voor later.

Ben er zelf ook nog steeds mee bezig, op dit moment weer in de ontkenningsfase

**Geplaatst**: 28-05-11 14:43

Geplaatst: 28-05-11 14:43

Saar4 schreef:
Er zijn mensen die van nature wat vlak zijn en weinig emoties ervaren maar zoals jij het beschrijft TS, lijkt het alsof je wel degelijk emoties hebt maar ze wegdrukt. En dat is uiteindelijk niet goed voor je. Ze moeten er vroeg of laat toch uit en wat je vaak ziet is dat ze dan fysiek een uitweg zoeken. Heb je regelmatig last van vage pijnklachten? Hoofdpijn o.i.d.?

Je hebt denk ik moeite om met (negatieve) emoties om te gaan en vermiijdt ze daarom maar compleet. Wat overigens niet per definitie slecht is. Maar bij de meeste mensen zorgt het vroeg of laat toch voor klachten. En hang je vooral niet op aan hoe ' men' vindt dat je emoties moet ervaren. Voel jij je goed bij de strategie die je hebt ontwikkeld om emoties uit de weg te gaan dan is dat prima, maar heb je er toch last van of zou je het willen veranderen, dan moet je misschien eens met een psych gaan babbelen.

En nogmaals, emoties niet hebben of niet uiten of wegdrukken zijn compleet verschillende dingen en zoals ik jouw verhaal lees heb je wel degelijk emoties. dan is het aan jou of je wil leren ze te uiten en ermee om te gaan of dat dit eigenlijk prima voor jou werkt.

Ik herken me in de uitleg ook wel hoor. Niet dat ik extreme mate gevoelloos ben, maar ik heb wel sterk de neiging om negatieve emoties te vermijden/weg te drukken. Mijn vader heeft kanker gehad en is geopereerd, en uiteraard vond ik dat erg, maar échte sterke emotie voelde ik niet. Ik heb dat ook met mannen, ze moeten me al écht goed kennen, écht raken en het duurt echt lang, voordat ik echt verliefdheid kan voelen, voordat ik mezelf toelaat om dat te voelen... kwestie van niet gekwetst te worden. Het overlijden van een vriendin van me heeft me dan wel kunnen raken, maar dat is ook de eerste keer dat ik zo een heftige emotie voelde denk ik...

Bij mij komt dat er ook volledig lichamelijk uit, dus ik ben er wel bewuster mee leren omgaan. Slaapwandelen, spraten in mijn slaap, nachtmerries, tandenknarsen (pijne kaken) en in extremis maagonsteking ed. Ik was overlaats als voorbereiding op een sollicitatie aan het rondsurfen naar persoonlijkheidskenmerken, en op deze site http://nl.wikipedia.org/wiki/Enneagram nummer zeven, de levensgenieter, past wel echt bij mij.

Volgens mij komt het bij mij enerzijds gewoon vanuit mijn karakter, anderszijds omdat ik nooit geleerd heb hiermee om te gaan. Ik heb mijn moeder bv in mijn heel leven nog maar één keer zien huilen... twee tranen, achter gesloten deuren in haar kamer, nadat haar moeder in haar armen gestorven was. Echte traumatische dingen heb ik namelijk nooit meegemaakt.

Als je er echt problemen mee hebt, stap er dan gewoon mee naar een psycholoog. Just give it a try, kan nooit kwaad. Ik denk dat ik hierin nog moeilijk ga kunnen veranderen, ergens is en blijft het ook karakter. Ik heb wel 'coping-mechanismen' gecreeerd. Lopen is mijn oplossing bij negatieve emoties, de longen uit mijn lijf lopen. Goede vrienden en korte familie weten ook dat ik vaak om die reden gaan lopen en weten dan ook meteen dat er iets speelt in mijn leven, wat héél handig is. Het stuk waar je de emoties verdringt herkennen is ook een heel belangrijk stuk. Ik heb al te vaak mensen (mannen

) weggejaagd, omdat ik er zelf van overtuigd van was dat de man in kwestie er niet helemaal voor ging of twijfelde, waardoor ik het als eerste af kap, gewoon om maar niet gekwetst te worden (en ik ze uiteindelijk zelf kwets). Dat extreem rationele gedrag herkennen is al een startpunt naar veranderng toe.

Last but not least, het heeft zeker ook zijn voordelen, vergeet dat niet te zien. Heel veel mensen die daar jaloers op zijn....