Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-03-11 11:37

Het leed dat buikpijn heet.

Geplaatst door de TopicStarter : 25-03-11 11:37

Wellicht open ik dit topic om het van mij af te schrijven, of om mijn frustraties te uiten wat betreft het zorgsysteem in nederland.

Het is allemaal begonnen in december. buikpijn niet te beschrijven.
Ik heb al jaaaaaaren last van mijn darmen, maar had het allemaal goed onder controle.
Het begon onder mijn ribben, en zakte door naar beneden en naar rechts.
Eerst bij de huisarts geweest, en die zelfde avond naar de spoedpost, ik hield het gewoon niet meer.
Ze vermoeden mijn blinde darm, maar omdat ik amper ontstekingswaardes had, mocht ik naar huis maar moest wel de volgende morgen om 9 uur nuchter op de eerste hulp zijn.
Dat heb ik braaf gedaan, maar weer geen ontstekings waardes.
Toen maar door naar een echo, maar blinde darm was niet te zien. Daarna door naar de CT scan, kreeg infuus omdat er contrastvloeistof moest worden toegedient, en zodra dat spul mijn lichaam binnen kwam, ben ik onwijs over mijn nek gegaan.
Artsen konden mijn blinde darm niet vinden, dus ik mocht naar huis. het feit dat ie niet te vinden was gaf aan dat hij dus niet ontstoken was.
Eenmaal thuis, meerdere malen over gegeven.
S'avonds krom gelegen van de pijn, dus weer naar de spoedpost, weer bloed onderzoeken, maar weer niets te vinden.
Ze hebben mij opgenomen ter observatie, en zouden nog onderzoeken doen.

Ik heb in totaal 2 nachten daar gelegen, krom gelegen van de pijn. na de 2e nacht kwam de arts weer langs en vroeg hoe de nacht was gegaan.
Ik uitgelegd dat ik echt ziek was geworden, de verpleging mij tramadol had gegeven, maar het nog steeds verschrikkelijk pijn deed.
Enigste wat ik hoorde was je mag vanmiddag naar huis, beterschap. Ik kon ook al ruim 24 uur niet plassen, maar dat was allemaal niet erg. had de nacht daarvoor een infuus zak gehad en 2 liter water gedronken, maar er kwam niets uit.
Ik ben overrompeld door het feit dat er niets aan gedaan was naar huis gegaan.
Ruim 48 uur later heb ik dan eindelijk een beetje geplast.

De weken daarna was mijn huisarts voornamelijk bezig om uit te zoeken welke pijnstillers voor mij het beste werkte.
Heb een berg gehad, paracetamol, diclofenac, tramadol noem maar op. op een gegeven moment zat ik op 15 pillen per dag!
Het werd in de loop van de tijd dragelijk, ging naar een MDL arts, en had het idee dat het beter werd.
Tot de pijn ineens terug kwam maar op een hele andere plek. huisarts wilde mij niet naar een gynaecoloog sturen, terwijl ik aangaf dat ik het idee had dat ik 24 uur per dag menstruatie krampen had.
Ik ben overgegaan naar een ander gezondheidscentrum, en de nieuwe huisarts maakte direct een verwijzing.

De pijn werd met de week erger, ben weer een keer terug geweest op de spoedpost, en daar vermoede ze een eierstok ontsteking.
Gelukkig had ik geen ontstekingswaardes, en mocht weer naar huis.
Tot afgelopen zaterdag de pijn niet meer te houden was, en ik wederom naar de spoedpost ben gegaan. in eerste instantie had ik een telefonische afspraak, en werd het al gauw op mijn darmen gegooid, terwijl ik daar helemaal geen pijn aan had.
Ik mocht toen toch maar langs komen, ook omdat ik de dag daarvoor koorst had, en ik paracetamol slikte om de koorst laag te houden.
wederom zegt deze huisarts, vermoeden blinde darm onsteking. kon meteen door naar de SEH. daar infuus, bloed prikken en wachten.
Tot ze na een uur kwamen om nog een keer bloed te prikken, er was namelijk iets mis met mijn nieren en ze wilde zeker weten dat de buisjes neit per ongeluk verwisseld waren ofzo, en ze een extra check deden.
Na weer een uur, kwamen ze. mijn nierfunctie zat gemiddeld op 44%. een hele schok natuurlijk, hoe kan dat nou.
Het werd gegooid op de contrastvloeistof van de CT scan, of de pijnstillers. fijn..... Voordat ik naar huis ging kreeg ik nog wel een hoeveelheid morfine.... man dat spul is heftig!
Ik moest een spoedafspraak maken bij een nefroloog (nierendokter) en die heb ik gisteren gehad.
Deze arts stelde mij gerust, en zei dat ik hoogstwaarschijnlijk geen primaire nierziekte heb. Hij gaat nu uitzoeken waar het vandaan komt.

Ik ben na de afspraak bij nefroloog naar school gereden, maar halverwege de rit mijn auto op de vluchtstrook gezet. Ik werd ineens helemaal niet goed, kreeg het zwart voor mijn ogen, zweten rillen, spierwit. Na 10 minuten voelde ik mij weer in staat richting school te rijden, gelukkig had ik maar 3 uurtjes les.
S'avonds was de pijn niet meer te houden, en ben ik wederom naar de spoedpost geweest. mijn moeder is dit keer mee geweest, en ik kreeg te horen dat ik chronische buikklachten had en dat ik niet acuut genoeg was om naar de spoedpost te komen laat staan weer door te sturen naar de SEH. mijn moeder werd hier erg boos over, ook omdat de huisarts daar niet wilde kijken naar de bloedwaardes eerder die dag. Met enige diepe zucht heeft de arts toch maar even aan mijn buik gevoeld. Aan mijn darmen, terwijl ik al 10x gezegd had dat het daar niet zat. En de plek waar het wel zat heeft ze niet aangeraakt, terwijl zij beweerde van wel. totaal geen medewerking.
Ze weigerde mij verder te onderzoeken, heeft mijn zaldiar voorgeschreven (wat ik al eerder gebruikt had) en kon weer gaan.

Maandag heb ik een afspraak bij gynaecoloog, en moet dus het weekeind doorkomen. kreeg wel het advies dat ik voor deze pijn niet meer bij de spoedpost hoefde te komen, want ze konden toch niets meer doen.

Ik ben gewoon heel erg boos, gefrustreerd, verdrietig, wanhopig..... vandaar dit lange verhaal.
Ben onderhand al 4 maanden thuis, zit in de ziekte wet, kan niet paard rijden, voel me verschrikkelijk!

Zijn er meer mensen met dit probleem?