Bokt.nl

**Geplaatst**: 03-02-19 20:03

Geplaatst: 03-02-19 20:03

Jaan81, in mijn dagelijks leven zonder liefdesperikelen is de acceptatie er zeer zeker.
Na die post waar jij op gereageerd hebt is er ook veel gebeurt, ik had zacht gezegd grote problemen met de zorg in nederland en dat is nu recht gezet.
Ik moest daar wel voor naar de psychiater van die toko, maar het resultaat is dus dat ik in mijn gelijk gesteld ben en fouten toegegeven zijn.
Dat scheelt ook wel enorm veel, die situatie was ontzettend moeilijk voor me maar dat zou het voor iedereen zijn.
Maargoed acceptatie en omgaan met mijn gevoeligheid enzo kwam er uit dat ik er gewoon slim mee om ga.

Iets met rust en accepteren dat je geen mens bent voor tig dingen per dag doen.
Enige wat ik wel enorm moeilijk vind zijn dus relaties als in mannen.
Maar ik geef toe ik was er allemaal laat bij, en er is afgelopen jaren veel gebeurt waardoor ik toch wat jaren ouder ben dan mijn leeftijdsgenoten tussen mijn oren.
Ik ben al meer dan 10 jaar ziek, terwijl mijn leeftijdsgenoten aan het stappen en studeren waren lag ik ziek op bed dus onze levens zijn totaal anders gevormd.
Het is dus de combinatie van ziekteverleden, gevoelig zijn en gewoon nog nooit iemand getroffen die er echt voor me geweest is.
Met name lange afstandsrelaties of zeer weinig thuis door werk, en dan ook nog types die niet bedenken dat het niet leuk is als je met kerst aan tafel zit zonder hem.
En ik weet verdomd goed dat er toppers zijn die alles voor je doen en hsp snappen hoor, maar ik moet nog uitvinden hoe ik zo’n persoon aan de haak sla.
Overigens heb ik er ook een ‘handicap’ bij, mijn hormoonaansturing is deels stuk en werkt maar op halve kracht.
Ik heb dus hormonen, zes stuks om dat op te vangen maar dat krijg je nooit voor 100% stabiel en zeker niet zo sensitief als ik ben.
Ofwel ik kan best soms last hebben van een waarde die net niet klopt, waardoor het hsp gehalte ook stijgt en daar heb ik gewoon een lieve vent voor nodig.
Gewoon zo’n komt wel goed schatje type die een arm om je heen slaat en waarvan ik weet dat hij het niet erg vind en het begrijpt.

Ik weet gewoon zeker dat als ik zo’n partner heb, ik compleet tot rust kom qua twijfels en gevoeligheid, omdat ik dan mijn voelsprieten meer uit kan zetten.

Die knop kán ik namelijk wel om zetten dat weet ik uit ervaring.
Eerste stap is bijkomen van al het gedoe vorig jaar en mezelf weer worden, en ze zeggen dat je dan toch stukken makkelijker tegen de juiste aan loopt.

**Geplaatst**: 03-02-19 23:06

Geplaatst: 03-02-19 23:06

Moonfish wil je je hsp stuk perse bij een therapeut halen? Denk dat je op dat gebied wellicht ook heel veel hebt aan ervaringsdeskundige die zelf hsp hebben.

Ik ben er inmiddels wel achter dat ik door mijn kennis van psychiatrie en mijn eigen hsp beter weet wat werkt dan menig peut. Ik haal het meeste uit gesprekken met vrienden en hun ervaringen.

Hsp is ook in mijn ogen een ontdekkingsreis door jezelf. Bij alles even stilstaan hoe dat voelt, accepteren dat je anders belastbaar bent dan anderen en je dus ook andere kwaliteiten hebt maar net zo waardevol.

Als je verder nog lichamelijke problemen hebt gaat het (gevoelsmatig) dubbelop. Maar een groot deel blijft acceptatie maar dat is gelijk het moeilijkste.

Maar maak jezelf noot afhankelijk van een man. Zorg dat je jezelf goed voelt alleen. Dan is een man een aanvulling ipv opvulling van een gemis

**Geplaatst**: 04-02-19 13:34

Geplaatst: 04-02-19 13:34

Ik ga daar geen therapeut bij halen hoor, ik ben totaal geen therapeutenmens.
Los daarvan besef ik prima waar mijn knelpunten liggen, maar is het een kwestie van goede ervaringen op doen, dat is wat mij verder helpt.
Niet praten, ik ben volgens mijn emdr therapeut die ik had zo’n type waarbij cognitieve gedragstherapie geen zin heeft, klopt ook wel.
Ook ooit, omdat ze dachten toen dat het mentaal was ipv dat ik ziek was begeleiding gehad, maar ik werd er enkel slechter van.

Ik werd echt stapelgek van dat oprakelen van wat ik niet kon, doelen stellen waaraan ik niet voldoen kon, van alles.
Het werkte echt niet voor mij en ik werd er doodongelukkig van.
Doel nu is inderdaad happy zijn alleen.

Overigens zijn die klachten qua hsp waar ik het over heb niet lichamelijk hè.
Je hormoonaansturing zit in je hersenen, en hormonen bepalen heel fors hoe je je mentaal voelt.
Dus stel ik zit goed, heb ik nergens last van.
Maar nu is mijn schildklier wat te vlot, waardoor ik me sinds enkele dagen labieler voel mentaal en net even geïrriteerder kan zijn dan ik wil.
Dat is nu aangepast qua medicijnen en dat merk ik heel snel dat verschil, maar dat op orde komen duurt zeker een dag of twee minimaal en dan ben ik daar nog snel in.
Ik vind vooral dit, dat ik dan niet helemaal goed in mijn vel zit door dit iets waar ik nog wat moeite mee heb tov een partner.
Maar dat is bij mij meer dan maar één hormoon, dus ik moet voor mezelf daarin nog wat berusting vinden dat er heus iemand is die dat ok vind.
Gekke is niemand thuis of in mijn vriendenkring vind het gek of heeft er überhaupt last van, maar dit is allemaal nog erg vers en worden wat eerste keren zeg maar.

**Geplaatst**: 24-02-19 02:53

Geplaatst: 24-02-19 02:53

Mijn moeder is afgelopen week 50 geworden, dus het was tijd voor een groot feest. Vele vrienden kwamen en ik had gezorgd voor een goede nachtrust van tevoren, zodat ik al die 58 vrienden van mijn moeder zou kunnen hendelen.

Er zitten natuurlijk altijd mensen tussen met wie je minder hebt, maar met 1 vrouw, ik noem haar even A., heb ik echt helemaal niks. Een aantal jaar geleden is het al flink gebotst. A. is super dominant, heeft over alles en iedereen een mening, iedereen doet van alles fout en zelf heeft ze natuurlijk alles goed gedaan in haar leven.

Op een gegeven moment kon ik het niet meer aan hoe zij over iedereen sprak. Ik gaf dit eerst op een normale manier aan. Toen vond ze mij brutaal. Prima, maar toen kon ik me niet meer inhouden en kreeg ze de ‘volle laag’ (ik noemde haar een typische, roddelende hockeymoeder; grootste belediging ooit).

Vanavond begon al apart. Ze stond met mijn stiefzus en nog 2 anderen aan tafel en ze hadden het over mijn stiefbroer, die het niet altijd makkelijk heeft (en dus ook niet aanwezig was). Vervolgens begon ze te vertellen dat ik vroeger ook zo’n moeilijk kind was. Mijn stiefvader drukte dit gelukkig snel neer, met de opmerking: och jullie kinderen zullen vast altijd super gezellig en lief geweest zijn. Toen zei ze niks meer.

Even later komt ze naar me toe. En zegt ze: jij hebt zo’n lieve stiefzus, echt een heeel lief meisje, veel liever dan jij. Jij bent best wel een duiveltje. Dit zei ze bloedserieus. Hier stonden een aantal mensen bij en die vroegen, oh ja? Wat dan? Toen ging A. los. Na haar pleidooi over wat er allemaal mis met me was, zei ze lachend: mag wel he, jou een beetje pesten. Ik glimlachte en excuseerde dat ik even naar het toilet ging.

Maar nu lig ik wakker en heb ik er echt last van. Ik moest dit gewoon heel eventjes van me afschrijven...

**Geplaatst**: 24-02-19 08:55

Geplaatst: 24-02-19 08:55

Oef, wat een vrouw.. Kan me heel goed voorstellen dat dit energie uit je slurpt. Ikzelf krijg het ook spaansbenauwd van extreem dominante mensen, maar zo extreem heb ik nog nooit meegemaakt. Hoop dat je uiteindelijk toch een beetje hebt kunnen slapen.. :(:)

**Geplaatst**: 24-02-19 09:18

Geplaatst: 24-02-19 09:18

Myrth97 schreef:
Mijn moeder is afgelopen week 50 geworden, dus het was tijd voor een groot feest. Vele vrienden kwamen en ik had gezorgd voor een goede nachtrust van tevoren, zodat ik al die 58 vrienden van mijn moeder zou kunnen hendelen.

Er zitten natuurlijk altijd mensen tussen met wie je minder hebt, maar met 1 vrouw, ik noem haar even A., heb ik echt helemaal niks. Een aantal jaar geleden is het al flink gebotst. A. is super dominant, heeft over alles en iedereen een mening, iedereen doet van alles fout en zelf heeft ze natuurlijk alles goed gedaan in haar leven.

Op een gegeven moment kon ik het niet meer aan hoe zij over iedereen sprak. Ik gaf dit eerst op een normale manier aan. Toen vond ze mij brutaal. Prima, maar toen kon ik me niet meer inhouden en kreeg ze de ‘volle laag’ (ik noemde haar een typische, roddelende hockeymoeder; grootste belediging ooit).

Vanavond begon al apart. Ze stond met mijn stiefzus en nog 2 anderen aan tafel en ze hadden het over mijn stiefbroer, die het niet altijd makkelijk heeft (en dus ook niet aanwezig was). Vervolgens begon ze te vertellen dat ik vroeger ook zo’n moeilijk kind was. Mijn stiefvader drukte dit gelukkig snel neer, met de opmerking: och jullie kinderen zullen vast altijd super gezellig en lief geweest zijn. Toen zei ze niks meer.

Even later komt ze naar me toe. En zegt ze: jij hebt zo’n lieve stiefzus, echt een heeel lief meisje, veel liever dan jij. Jij bent best wel een duiveltje. Dit zei ze bloedserieus. Hier stonden een aantal mensen bij en die vroegen, oh ja? Wat dan? Toen ging A. los. Na haar pleidooi over wat er allemaal mis met me was, zei ze lachend: mag wel he, jou een beetje pesten. Ik glimlachte en excuseerde dat ik even naar het toilet ging.

Maar nu lig ik wakker en heb ik er echt last van. Ik moest dit gewoon heel eventjes van me afschrijven...

\

Logisch dat je daar wakker van ligt, deze mevrouw is vreselijk over je grenzen gegaan. De volgende keer heel duidelijk zeggen, dat je er niet van gediend bent dat ze praat en oordeelt over jou. Of maak er een grapje van en kaats de bal terug.

**Geplaatst**: 24-02-19 12:11

Geplaatst: 24-02-19 12:11

Misschien. Ik lees net een artikel dat je zelf ( je ego dus ) bepaalt hoe je reageert op een situatie. Reageer je met woede, verdriet of wat dan ook of bepaal je zelf dat je je niet laat kwetsen en het loslaat. Is wel waar..... Niet gemakkelijk maar waar.

**Geplaatst**: 24-02-19 13:29

Geplaatst: 24-02-19 13:29

Dat is waar inderdaad, maar niet altijd even makkelijk..het beste is om alles bij die persoon te laten ipv het persoonlijk op te vatten. Want 9 vd 10 keer als iemand iets zegt over een ander, zegt het meer over die persoon dan over jou. (wat natuurlijk ook niet wilt zeggen dat je niet open moet staan voor feedback, maar vaak kun je zelf wel het verschil merken tussen positieve feedback en iemand die projecteert)

**Geplaatst**: 24-02-19 13:49

Geplaatst: 24-02-19 13:49

Maris schreef:
Misschien. Ik lees net een artikel dat je zelf ( je ego dus ) bepaalt hoe je reageert op een situatie. Reageer je met woede, verdriet of wat dan ook of bepaal je zelf dat je je niet laat kwetsen en het loslaat. Is wel waar..... Niet gemakkelijk maar waar.

Als iedereen dit kon zouden er ook geen HSP-ers zijn..

**Geplaatst**: 24-02-19 14:47

Geplaatst: 24-02-19 14:47

J0anieke schreef:
Maris schreef:
Misschien. Ik lees net een artikel dat je zelf ( je ego dus ) bepaalt hoe je reageert op een situatie. Reageer je met woede, verdriet of wat dan ook of bepaal je zelf dat je je niet laat kwetsen en het loslaat. Is wel waar..... Niet gemakkelijk maar waar.

Als iedereen dit kon zouden er ook geen HSP-ers zijn..

Ik snap je niet helemaal ?
Ik denk dat het juist voor HSP-ers belangrijk is om dit te beseffen + dat HSP-ers ook gelijk de personen zijn die dit het beste kunnen beseffen en toepassen.

**Geplaatst**: 24-02-19 15:56

Re: Hoog Sensitief Persoon (HSP)

Geplaatst: 24-02-19 15:56

Ik besef me dat idd en ik zeg het ook 150 keer tegen mezelf. Kan het heel goed voor mezelf relativeren en tóch blijft het gevoel. Vandaag had ik wedstrijd maar geb me ziek gemeld, want trok het echt niet. Inmiddels een beetje bekomen.

Mijn moeder gaat haar er toch maar op aanspreken, want het is niet de eerste keer.

**Geplaatst**: 15-03-19 05:41

Geplaatst: 15-03-19 05:41

Tot nu toe heeft mijn moeder niks meer gedaan met de vrouw op haar feest. Ze heeft aangegeven met haar te willen praten, maar is nog niks van gekomen.

De afgelopen weken heeft mijn moeder vooral mij aan mezelf laten twijfelen. Ik heb o.a. Te horen gekregen dat ik depressief zou zijn (volgens haar), dat ik niet goed ben en dat ik constant met mezelf worstel (terwijl jk zelf het idee heb dat ik dat niet doe).

Dit kreeg ik elke keer te horen als ik aangaf het niet prettig te vinden hoe ze met de situatie is omgegaan.

Ik heb dit telkens op een normale manier gebracht, maar uiteindelijk liepen de spanningen weer zo hoog op, dat we toch ruzie kregen en ik weer voor ‘gek’ neergezet Werd.

Gister liepen de spanningen weer zo hoog op, maar ik had me voorgenomen rustig te blijven. Ik ben best trots dat dit is gelukt, maar daardoor heeft de ruzie een compleet andere wending genomen.

Normaal gaat het fel-tegen fel, is de conclusie dat ik niet goed ben en hulp nodig heb, en maken we het weer goed, met alle twijfels van mijn kant.

Doordat ik gister zo rustig bleef, had ze geen kans om mij als ‘gek’ te bestempelen. Ik gedroeg me immers normaal.

Toen bleef ze schreeuwen dat ik alleen maar haar dingen verwijt. Ik gaf aan dat ik het jammer vond dat ze het zo zag, maar dat het niet als verwijt bedoeld is. Ik zei dat ik het soms jammer vond hoe anders we in het leven staan.

Toen liep ze boos weg en bleef zeker 1,5 uur weg. Toen ze terugkwam ging ze tekeer tegen mijn stiefvader (die in deze ruzie achter mij stond, maar hierin niks heeft laten merken tijdens de ruzie met mijn moeder, om de rust een beetje te bewaren).
Ik heb niks voor haar over en ben ondankbaar.

Nou ja prima.

Ik heb mijn broertje gebeld (die is met 17 uit huis gegaan / ‘gevlucht’). Hem eerlijk verteld hoe het is gegaan (tuurlijk ben ik ook altijd een beetje hierin bevooroordeeld). Mijn broertje heeft daarop mijn moeder gebeld. Hij kan heel goed met mijn moeder omgaan, sinds hij uit huis is en wat meer afstand heeft. Maar ook hij kreeg de volle laag.

Nu ligt ze dus oo de bank te slapen, omdat ze ook de confrontatie met haar vriend niet aankan.
Zodra er maar iets van confrontatie is in haar leven, dan ben ik niet ‘goed’.

Meerdere malen heeft ze mij de schuld gegeven van de scheiding, terwijl het toch echt mijn vader was die al (voor mijn geboorte) steeds andere vriendinnen ernaast had.

Mijn moeder heeft hier natuurlijk echt een klap door gekregen, maar dit is toch niet mijn schuld?

Zolang ze mij kan ‘beschuldigen’ of aanpraten dat ik niet goed ben, kan ze confrontatie hendelen. Maar nu ik zo rustig bleef en ze daar geen kans toe had, leek ze het anders te moeten/willen aanpakken.

Mijn moeder vond het ergste wat mijn vader deed dat hij haar afschilderde als ‘gek’ als mijn moeder hem met iets confronteerde (bijv. Berichtjes naar een andere vrouw). Mijn vader draaide het dan om en noemde haar jaloers en labiel.

Ik vind dit heel erg voor haar en ken dus het gevoel, omdat zij eigenlijk hetzelfde doet bij mij. Constant zegt ze dat dat het ergste is wat iemand je aan kan doen, maar als ze dat zelf doet, dan geldt dat blijkbaar niet?

Ik heb al zo vaak, door haar toedoen, aan mezelf getwijfeld, gedacht dat ik een of andere stoornis had, of dat ik depressief was. Maar daar was ik nu klaar mee. Iedereen heeft wel iets, maar ik ben niet minder normaal dan een ander

Ik moest nogmaals een keer van me afschrijven...
Heb geprobeerd het kort te houden, maar dat is een beetje mislukt $_/-\o_$

**Geplaatst**: 15-03-19 08:56

Re: Hoog Sensitief Persoon (HSP)

Geplaatst: 15-03-19 08:56

Jeetje wat een een rot gedoe zeg! Als ik in jouw schoenen stond, had ik denk ik echt tegen mn moeder gezegt dat ze er even lekker in kan stikken en ik een tijdje geen contact wil.
Heeft je moeder wel eens bij een psycholoog gelopen voor het gedrag van haar wat blijkbaar stamt uit de relatie met je vader? En hoe gaan je broertje en stiefvader hier mee om? Laten die haar ook daadwerkelijk met rust om de confrontatie te vermijden of gaan ze die op een normale manier aan?

**Geplaatst**: 15-03-19 09:05

Re: Hoog Sensitief Persoon (HSP)

Geplaatst: 15-03-19 09:05

Ik had dat idd ook graag gedaan, maar ik woon nu nog thuis

Mijn moeder is wel voor het verwerken van dr scheiding bij de psycholoog geweest en eerder wel eens voor haar aangeprate jaloezie en labiel zijn.

Ook is ze meerdere keren naar de psycholoog geweest om te praten over mij. Achteraf hoorde ik dat de psycholoog graag wilde dat ik meekwam, ik heb daar zelf nooit een uitnodiging van ontvangen

Mijn moeder heeft daar aangegeven dat ik dat absoluut niet wilde, maar ik had dat best gewild misschien.

Mijn broertje gaat de confrontatie met haar regelmatig aan, maar dan raakt ze flink overstuur en dat knuffelt ie haar en is alles weer goed.

Mijn stiefvader is ook best confrontatie mijdend. Vanochtend zaten ze samen aan het ontbijt alsof er niks gebeurd was, maar mijn moeder is gisteravond ook tegen hem tekeer gegaan (over mij rn mijn broertje weliswaar) en heeft dus de hele nacht op de bank gelegen.

In mijn hoofd en wereld klopt dit niet, maar zo zijn ze beiden nou eenmaal denk ik.

Met mijn stiefvader doet ze dus alsof er niks aan de hand is, mij ontloopt ze als het ware

**Geplaatst**: 15-03-19 09:05

Geplaatst: 15-03-19 09:05

Wat ziekelijk van een moeder om zoiets te projecteren op een kind.. En helemaal van den scheiding je kind de schuld te geven.. Jeetje zeg.. Dat ligt bij haar, maar hij krijgt wel alles over je heen zeg.. Hopelijk kun je dat naast je neer leggen uiteindelijk, dat het van haar is en niet van jou. Moeilijk zeg!

**Geplaatst**: 15-03-19 09:08

Re: Hoog Sensitief Persoon (HSP)

Geplaatst: 15-03-19 09:08

Het kromme is, het ene moment zegt ze dat ik haar door de scheiding heb geholpen, het andere moment is het mijn schuld dat zij niet op 1 lijn zaten qua opvoeding en dat ik ‘het bloed onder haar nagels vandaan haalde’

**Geplaatst**: 15-03-19 11:56

Geplaatst: 15-03-19 11:56

Myrth97 schreef:
Het kromme is, het ene moment zegt ze dat ik haar door de scheiding heb geholpen, het andere moment is het mijn schuld dat zij niet op 1 lijn zaten qua opvoeding en dat ik ‘het bloed onder haar nagels vandaan haalde’

Dat doet ieder kind een bepaalde periode wel bij zijn of haar ouders denk ik.. ik ben ook kind van gescheiden ouders maar ik zie ook om mij heen ouders die nog samen zijn en ook die zijn het niet altijd met elkaar eens over de opvoeding, ook dat is normaal denk ik.. Ik hoop dus dat je niks van je moeder gelooft wat ze hierover zegt want dat kan gewoon absoluut niet bij jou liggen.

Ga je goed met je broertje om? Hoe leeft hij nu, je gaf aan dat ie al uit huis is, en is er geen mogelijkheid dat je bij hem kan wonen? Wie weet wat voor rust het geeft.

Ik kon ook totaal niet met mijn moeder overweg. Nou was dat wel omdat ik echt een verschrikkelijke puber was en mijn moeder en ik hetzelfde karakter hebben, maar ik overal nog een tandje bovenop moest doen. Op mijn 16e ben ik bij mn vader gaan wonen, mn moeder een maand niet gesproken of gezien, toen rustig wel weer gaan praten en door de tijd heen is ze mn beste vriendin geworden. Ik zou er nog altijd niet aan moeten denken om terug daar te wonen hoor, maar dat ik gewoon enkel bij mn moeder gezellig een bakkie of wijntje kom doen heeft veel rust gegeven tussen ons.

**Geplaatst**: 15-03-19 16:05

Re: Hoog Sensitief Persoon (HSP)

Geplaatst: 15-03-19 16:05

Mijn broertje woont in een studentenhuis in Utrecht, dus dat is geen optie. Hij komt wel speciaal dit weekend naar huis, dus dat is super lief.

Heb net een goed gesprek gehad met een stalgenootje/vriendin. Zij raadde me wel aan om hiervoor met een psycholoog te praten. Niet omdat ik ‘niet normaal ben’ maar om te dealen met dit. Ik heb wel vaker gepraat met iemand hoor, maar die mensen hadden het telkens druk en ik was niet een ernstig geval kreeg ik steeds te horen.
En ze zei idd om weg te gaan thuis. Maar ik weet gewoon niet hoe ik dat financieel zou moeten redden... misschien dat ik nog kan lenen, zou ik eens uit moeten zoeken hoe dat zit met deeltijd. En proberen meer te werken, maar dat vind ik wel lastig.

**Geplaatst**: 23-03-19 14:53

Geplaatst: 23-03-19 14:53

Wie van jullie heeft wel eens een sessie of traject gevolgd bij een HSP coach ?

**Geplaatst**: 23-03-19 21:19

Geplaatst: 23-03-19 21:19

Maris schreef:
Wie van jullie heeft wel eens een sessie of traject gevolgd bij een HSP coach ?

Ik niet, maar ik zit er toevallig wel aan te denken. Er zijn een half jaar geleden nogal wat dingen gebeurd. Ik dacht, of denk, dat ik dat wel een plekje heb gegeven. Maar sinds een paar weken lijken mn emoties op extreme overdrive te staan en ik heb geen idee hoe ik ermee om moet gaan meer. Iedere keer denk ik weer wat stabieler te zijn en dan gebeurd er iets (of soms is er geen aanleiding) en ik ga alle kanten op. En dat heb ik meerdere keren per dag

Dus ik ben ook wel heel nieuwsgierig naar ervaringen.

**Geplaatst**: 23-03-19 21:22

Geplaatst: 23-03-19 21:22

xxemmely schreef:
Maris schreef:
Wie van jullie heeft wel eens een sessie of traject gevolgd bij een HSP coach ?

Ik niet, maar ik zit er toevallig wel aan te denken. Er zijn een half jaar geleden nogal wat dingen gebeurd. Ik dacht, of denk, dat ik dat wel een plekje heb gegeven. Maar sinds een paar weken lijken mn emoties op extreme overdrive te staan en ik heb geen idee hoe ik ermee om moet gaan meer. Iedere keer denk ik weer wat stabieler te zijn en dan gebeurd er iets (of soms is er geen aanleiding) en ik ga alle kanten op. En dat heb ik meerdere keren per dag

Dus ik ben ook wel heel nieuwsgierig naar ervaringen.

Dit klinkt meer als iets voor een psycholoog dan een coach.

**Geplaatst**: 24-03-19 11:52

Geplaatst: 24-03-19 11:52

Ik, bij Sandra Kleipas , wel Belgie maar ze doet ook via skype.
Heeft me enorm geholpen.

Ze geeft ook lezingen en daar was ik eerst heen geweest en dat gaf al zoveel herkenning.
We zijn vooral bezig geweest met verwerken van mijn jeugd die moeilijk was vanwege onbegrip en nare jeugd.
2 ouders die eigenlijk al jaren hadden moeten scheiden maar daarintegen alles afreageerde op mij.

Daarna met mezelf begrijpen en dat ik mag zijn wie ik ben, dat ik goed ben zoals ik ben en mijn eigen grenzen mag/moet aangeven.
Zit nu een stuk beter in mijn vel en zie weer toekomst, maak mooie plannen.

**Geplaatst**: 24-03-19 12:12

Geplaatst: 24-03-19 12:12

Ik zal eens googlen op haar naam, dank je wel.
Heb je dan meerdere sessies bij haar gehad ? En hoe weet zij wat jouw dwars zit ? Soms weet je dat zelf immers niet .....

Ik weet niet of ze dat in Belgie ook hebben, maar hier in Nederland zijn diverse coaches die je een jaar lang begeleiden. Ik heb alleen geen idee wat daarvan te denken...
Ik had hier al eens gevraagd naar Femke de Grijs, maar er zijn er nog meer. B.v. Tamara Beekmans. En nu ik google, nog veel meer namen !

**Geplaatst**: 24-03-19 12:23

Geplaatst: 24-03-19 12:23

Ha, ook al eentje in Belgie gevonden hoor : https://dewittelelie.org/2016/08/08/een ... f-oktober/ En wow dat is even een andere prijs dan ze in Nederland vragen ! $_/-\o_$ Voor Belgie !

**Geplaatst**: 26-03-19 08:53

Geplaatst: 26-03-19 08:53

Ik ben 4 x geweest, iedere maand een keer en ja zij vind uit waar de knelpunten zitten.
1x is mijn partner meegeweest al heeft dat niet zoveel geholpen.

Na 4 x zei ze zelf dat ze me zoveel vooruit had zien gaan dat ze de sessies niet meer nodig vond maar dat ik altijd weer contact mocht opnemen als ik dat nodig vond.