Geplaatst Ik doe hele rare dingen in m'n slaap. Zo praat ik keihard (echt roepen, maar niet boos, gewoon 'normaal' of zelfs vrolijk), ik knars met m'n tanden, ik 'slurp', maak trekkende bewegingen met m'n handen en voeten, ik draai constant, maar ik slaap prima.
M'n man helaas niet.
En het kan nog erger.
Een paar nachten geleden kwam m'n man binnen en ik lag met m'n ogen open in bed. Hij vroeg: "Kun je niet slapen?" Waarop ik een boek pakte en als een bezetene ging bladeren en zei: "Nee, ik ben gewoon aan het lezen."
Ik sliep dus (ik kan het me ook niet herinneren), maar het lijkt dan alsof ik volledig wakker ben. Je kunt een heel gesprek met me aanknopen en dan zeg ik op een gegeven moment iets wat nergens op slaat en dan pas weet m'n man dat ik eigenlijk gewoon niet wakker ben
Het lijkt alsof m'n hersenen niet door hebben dat ik slaap. M'n man vind ook dat ik meer praat in m'n slaap dan wanneer ik wakker ben. Ook ben ik actiever inm'n slaap dan overdag (beweeg veel meer).
Als kind was ik een slaapwandelaar en leek ook geregeld gewoon wakker, ogen helemaal open en praten praten... Maar ik sliep dan gewoon.
Herkent iemand dit? En dan niet kleine dingetjes, maar gewoon echt in heel erge mate?
Want ik doe dit ook als niemand me aanspreekt.
Als kind kwam ik bijvoorbeeld wel eens beneden en zei dan tegen mijn ouders (die op de bank tv aan t kijken waren) "waarom zitten jullie te eten en roepen jullie me niet?" Of soms ging ik gewoon op de bank erbij zitten met open ogen, en vertelden mijn ouders dat ik naar bed moest en zei ik: 'nee hoor, ik moet zo naar school'. En soms werd ik ook wel eens wakker op een rare plek en vroeg ik me ernstig af wat ik aan het doen was. Ook droom ik altijd levensecht, en als ik dan wakker wordt ga ik er mee door zeg maar. Dan leef ik daar gewoon in, en weet ik niet of ik wakker ben of slaap 
) Ik ben ook bij een psycholoog geweest en die heeft me wel erg geholpen om tot rust te komen overdag, zodat ik 's nachts meer aan mijn slaap heb. Ik slaap nu veel rustiger, en rust ook echt uit. 
