Ik heb iets waar ik erg mee zit, vooral de laatste tijd. Ik ben altijd al klein geweest, niet zomaar klein, maar echt té klein. Ze hebben zelfs mijn ouders gevraagd of ze geen pilletjes voor mij wilden, soort van groeihormonen denk ik. Nee, dit wilden mijn ouders niet, opzich begrijpelijk want er zitten heel veel bijwerkingen bij.
Maar het liefst had ik ze wel gehad, ongeacht de bijwerkingen.
Ik wordt er niet echt mee gepest ofzo, meer geplaagd en elke dag weer ermee geconfronteerd. Op de basisschool was ik altijd heel erg verlegen, ik zei niets en viel totaal niet op. Toch werd er altijd tegen mij gezegd dat ik zo klein was. Vriendinnen waren altijd minstens een kop groter en als je al zo verlegen bent is dat natuurlijk helemaal vervelend.
Ik dacht opnieuw te beginnen op de middelbare school. Oke, het eerste jaar waren er nog meer meiden met ongeveer mijn lengte. Geen probleem toen, nog maar weinig opmerkingen over dat ik klein ben.
Sinds de tweede wordt het erger. Een jongen uit mijn klas is ook heel klein, en nu lijkt het bijna een wedstrijd te worden van hem, om mij in te halen. Ik ben wel iets gegroeid maar niet veel. Ik heb het maar gewoon geaccepteerd dat jaar en vond het wel grappig om te zien hoe blij doe jongen was, als ie een cm gegroeid was. Vriendin van, sinds de basisschool, is ook redelijk klein.
Nu zit ik in de derde, ben nog steeds heel klein. Opzich vond ik het niet meer zo erg.
Er zit sinds dit jaar een nieuw meisje bij ons in de klas, ik moet heel vaak, soms zelfs meerdere keren per dag, van haar aanhoren hoe klein ik wel niet ben en dat zij heeel erg veel gegroeid was.
Mijn vriendin krijgt hetzelfde te horen en we zijn al een keer boos erom geweest, omdat we het beide echt niet leuk vinden om zo klein te zijn.
Soms zie ik zo'n brugklasser lopen, komt dan bij mij tot aan mijn schouder en dan zeg ik: Die is best klein.
Krijg ik gelijk weer van die rot opmerkingen naar me toe gegooid van; jij moet je kop houden, je bent zelf ook klein.
Of iets in de richting van; jij bent ook een smurf.
Ik heb alleen gezegd dat ik het niet leuk vind, maar dat boeit sommigen gewoon niet. Het schijnt leuk te zijn om mensen daarmee te plagen.
Ik vind het echt heel vervelend en zou echt een moord doen voor nog enkelen cm..
Voor de duidelijkheid. Ik ben 15 jaar en 1.56 ongeveer. Ik ben sinds mijn 12de ongesteld en dus waarschijnlijk al grotendeels uitgegroeid. Ik slik ook al best lang de pil (zonder stopweek, moest omdat ik een week lang ziek was als ik ongesteld was) Mijn vriendin is ongeveer 1.60 denk ik.
Verder eet ik redelijk slecht. Ik eet niet weinig ofzo, maar gewoon niet gezond. Ik krijg het niet voor elkaar een hap groente naar binnen te krijgen. Heel af en toe een paar boontjes. Voorderest niks.
Als we vlees eten zit ik er maar in te prikken en eet ik het voor de helft op. Als we iets eten wat ik lekker vind dan eet ik nog wel normaal. (macaroni, pizza enz.) Maar dit zijn dan ook gelijk weer minder gezonde dingen.
Ik eet 's morgens 1 sneetje brood met 1 glas appelsap. Meer krijg ik echt niet naar binnen. Op school eet ik meestal over de hele dag 3 sneetjes brood en 2 pakjes drinken.
Thuis eet ik nog vaak wel chips of chocola. Ik drink ook vaak cola of andere frisdrank.
help? Ben ik echt te klein? Mijn vader is 1.76 en mijn moeder is 1.67
Ik vind het echt heel vervelend, behalve soms met paardrijden, ik kan nog op die leuke kleinere pony's
maar 1.56... komop
klein maar fijn toch?
dus op mijn ID bewijs ben ik nog kleiner dan ik werkelijk ben. Heb me er eigenlijk nooit voor geschaamd en natuurlijk krijg ik nog vaak zat opmerkingen Heeeeey kleine.. Owh jij bent zo klein dat ik je wel wil knuffelen.. Denk dan okay