Hoi Lynniiiie,
Dit is heel lastig ...mijn vader was dementerend , en het lastige is dat het proces zo is dat het langzaam berg af gaat .
En je vooral zelf helemaal niet zo in de gaten hebt dat je ouder achteruit gaat .
Mijn ouders woonden nog lang zelfstandig in een veel te groot huis , ik woonde boven dus ze waren s,nachts nooit alleen .
Mijn moeder heeft mijn vader lang verzorgd , wassen , katheter wisselen ,opletten dat hij drinkt etc .
In 2007 gingen ze samen naar een bejaarden tehuis in het dorp , mama was toen 80 , papa 95 .
Daar verzorgde het personeel mijn vader met wassen etc , maar moeders lette op eten, drinken , en medicijnen .
Toen al wist mijn vader niet meer wie ik was , al herkende hij mij wel .
In 2009 ging paps naar een verzorgingstehuis hoe poedersuiker we dat allemaal vonden , maar moeders was gevallen en had al problemen
genoeg met zich zelf .We hadden geen andere keus , want het personeel van het bejaarden tehuis , wilde niet de extra zorg op zich nemen .
Ik kan je zeggen hoe hard de maatschappij is , een echtpaar dat dit jaar 53 jaar getrouwd zou zijn geweest uit elkaar te halen .
Mijn moeder en ook ik hebben daar zeer onder geleden .En toch ..had mijn vader het naar zijn zin in het tehuis , het was daar echt super .
En vooral deze mensen moeten hun regelmaat hebben , alles wat op een dag anders is brengt onrust .
Helaas heb ik ze dit jaar beide verloren , met moeders ging het hard achteruit , was erg ziek overleed binnen 3 weken na opname het ziekenhuis.
Nog geen twee maanden daarna overleed vader , door een longontsteking wilde hij niet meer eten en drinken .