Geplaatst Ben inmiddels 25 weken zwanger en maak me OVERAL druk om.
het begon allemaal op stal,, en een stalgenoot enorme ruzies gehad om van alles en mag er helaas niets over vertellen.
het is nu zo dat ik echt GEEN zin meer heb om naar stal te gaan en dat zo nu en dan ook niet doe.
ik heb gelukkig een super weif als vriendin die het allemaal graag doet maar zo zou ik het liever niet zien.
21 november verhuis ik gelukkig met mijn omaatje en hoop dat ik dat gedeelte dan een beetje kan afsluiten.
ook op mijn werk gaat het niet zoals ik dat graag zie, ik werk in een fabriek aan de lopende band.
maar ik merk dat het nu gewoon vreselijk zwaar wordt, en er wordt niet altijd rekening gehouden met de beperkingen die ik nu bij me draag.
zo laten ze me nog steeds kratten tillen,, erg zwaar werk aan de opvang tafels doen etc.
zodra ik hier wat van zeg staan ze me aan te kijken alsof ik me niet zo moet aanstellen ( tsjaah kerels he die snappen dat niet ).
het uitzendburea kan hier helaas niet meer aan doen dan zoveel mogelijk rekening houden met waar ze me plaatsen.
moet zeggen dat het 9 van de 10 keer wel goed gaat nu ik een vast rooster heb gekregen en aan deze lijn ook een stoel krijg om zo mijn werk te kunnen doen en ik ben hier ook erg dankbaar voor.
ben van 5 dagen naar 2 dagen gaan werken,, wat opzich erg goed gaat maar me ook erg uitput.
helaas is stoppen met werken geen optie aangezien ik mijn oma paardje nog heb staan en mijn vriend er logisch voor past om haar ook te gaan betalen.
dus is mijn keuze haar te houden en haar dus ook te blijven betalen.
dan mijn lieve vriend,, zoals eerder al gezegt tsjaah kerels die begrijpen dat allemaal niet.
hij heeft echt erg leuk werk waar hij met plezier heen gaat, leuke collega's leuke baas, helemaal leuk.
nu is het alleen zo dat hij afgelopen week dus 3 dagen van huis is geweest ( 2 nachten ) en ik het daar dus HELEMAAL niet mee eens ben.
vanaf woensdag gaat hij weer 3 dagen en ik heb het idee krankzinnig te worden.
ik heb erge last van nachtmerries snachts en dan vooral met betrekking op mijn kleine mannetje in mijn buik.
ik durf snachts dus niet alleen mijn bed uit om te plassen oid wat dus maakt dat ik het de hele nacht loop op te houden.
lichten etc aandoen helpt niet en mij bedenken dat alle deuren op slot zitten en er echt niets in huis is werkt dus ook niet.
ik schrik wakker van elk geluidje en begin nu ook best wel erg moe te worden door het "waken" snachts.
zodra mijn vriend van huis is wordt dit dus alleen maar erger en resulteerd in weer een slapeloze nacht.
ik heb besloten maar bij mijn ouders te gaan slapen,, toch en vertrouwde omgeving om mij heen.
dit werkt opzich prima,, slaap veel beter dan alleen in huis.
helaas wordt daar enorm veel gerookt ( wij roken zelf niet ) en ik krijg daar dus enorme hoofdpijn van, waardoor ik dus weer aan de paracetamol ga, en dus ook weer niet goed is voor mijn kindje.
daarbij is hun matras zo hard,, dat ik smorgens enorme last van mijn rug heb,, en mn buik ook helemaal raar aanvoelt ( krampen/steken ) een beetje zeurderig.
ook ben ik erg bang dat er wat gebeurd met mijn ventje,, met kijk op extreme vroeg geboorte etc.
hij lijkt dit dus niet te snappen en begrijpt ook niet dat stress een mogelijke oorzaak hiervan kan zijn.
ik heb mijn vriend al gevraagd niet heen te gaan ( het is voor zijn werk ) en te vragen of er geen collega is die hem afwisseld.
helaas durft mijn vriend dus geen nee te zeggen en laat mij dus achter voor zijn werk terweil dit helemaal niet hoeft.
ik vraag me ook echt af hoe ik aan zijn verstand krijg dat hij beter niet kan gaan.
het is ruim 3 uur rijden met de auto en de kans dat hij hier te laat is, is in mijn ogen wel errug groot.
ik ben denk ik nog het 1 en ander vergeten,, maar het is nu al zo een lang verhaal geworden.
als er iemand is die het helemaal gelezen heeft dankjewel, heb je het niet helemaal gelezen zou ik het fijn vinden als je ook niet reageerd.
en let met je reacties een beetje op mijn hormoon huishouding die erg in de war is
. Probeer alles er eens goed uit te gooien .... en dan bedoel ik ook echt goed 
dan kun je er daarna weer positief tegen aan.
En eerlijk gezegd heb ik het idee dat jij dat ook lekker kan 
Maar uiteindelijk heb je er alleen je eigen mee en wordt je er zelf chaggie van.