Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-10-10 19:44

eerst mijn vader nu mijn ''schoonmoeder''

Geplaatst door de TopicStarter : 28-10-10 19:44

allereerst hoop ik dat het hier goed staat, anders excuus

Beste bokker,

Ik heb sinds 3 maanden een hele lieve vriend, ik kan heel goed met zijn moeder overweg, en die is ook heel veel voor mij gaan betekenen in die 3 maanden tijd. Maar nou is ze ernstig ziek, (kanker) zo ziek dat ze is ''opgegeven'' door de doktoren. Ze kunnen niks voor der betekenen alleen maar pijnbestrijding. Nou gaat haar dochter midden december trouwen, en wil ze daar graag bij zijn, maar ik en meerdere mensen met mij denken dat ze dit niet meer gaat redden ze is binnen 1 week tijd zo hard/snel achter uit gegaan, en als ze de bruiloft van der dochter nog bij wil wonen moet ze nog 1,5 maand. Ze is nu aan de vloeibare morfine, en ze heeft er pleisters bij. Nou is mijn vader bijna 2 jaar geleden ook overleden aan kanker, en dat heb ik net goed en wel verwerkt, zover als je zoiets kan verwerken. Nou wil ik mijn vriend tot steun zijn, want ik weet hoe zwaar hij het heeft, en gaat krijgen. Het is echt een binnenvetter, en dus moeilijk om over zijn moeder te praten, want hij wil mij er niet mee ''belasten'', maar ik heb zoiets van in de relatie moet je juist praten, en dat doet ie sinds kort ook wel, gelukkig! Maar ik merk aan me eigen dat ik het moeilijk vind om hem te steunen, omdat ik alles van mijn vader weer mee lijk te maken, nou weet ik wel dat dit niet mijn vader is, maar toch is het heel moeilijk, ze mag me graag en ik haar. Ze vraagt(de laatste paar dagen) ook vaak aan mijn vriend, wanneer komt E ( ik dus) weer. Of ze vraagt aan mij op Zondag als ik er ben, moet je morgen werken? (terwijl ze weet dat ik gewoon 5 dagen in de week werk etc). Of als ik wegga, dan zijn 3 kussen niet genoeg maar een knuffel, en dan kijk ik der aan en zie ik echt zo'n blik van pijn... Dan zeg ik ik kom snel weer oke? En dan krijg ik een knik (ja) met een ''glimlach'', maar dan echt zo'n glimlach van ik lach wel maar kan werkelijk wel huilen... Het is zo moeilijk!! Hoe moet ik mijn vriend steunen, als ik het zelf ook zo moeilijk vind? Ik ben er wel voor hem hoor, hij kan/mag zijn verhaal bij me doen, en dat weet hij ook...Want als ik wil praten kan ik ook bij hem terecht of bij mijn moeder,vriendinnen, tante... Maar o het is zo moeilijk....

sorry moest het gewoon even kwijt...

**Geplaatst**: 28-10-10 19:48

Re: eerst mijn vader nu mijn ''schoonmoeder''

Geplaatst: 28-10-10 19:48

heey,
ten eerste: heel veel sterkte gewenst, zowel met het verlies van je vader, als het komende verlies van je schoonmoeder!

ten tweede: je hebt ook het recht om je verdrietig te vinden over je schoonmoeder, dat is normaal.
Krop dit ook zelf niet op, maar praat er ook over met je vriend, vertel hem hoe jij je voelt, ook het verhaal van je vader
vertel hem dat je het je erg aantrekt, en vertel hem de gelijkenissen met je vader.
vertel mss ook het ziekteverloop van je vader, dan kan je vriend zich wat voorbereiden over wat hem te wachten staat.

pas wel op, je kunt je vriend niet dwingen om te praten, het enige dat je kan doen is er gewoon zijn voor hem, hem ook vertellen over wat jij voelt, en hopen dat hij zo wat loskomt en vertelt wat hij voelt, verder kun je niks doen
probeer je schoonmoeder te helpen waar mogelijk zodat ze zich niet te erg vermoeit, en hoop gewoon dat ze de bruiloft nog kan meemaken ...

**Geplaatst**: 28-10-10 19:53

Geplaatst: 28-10-10 19:53

Ohhh meid wat heftig zeg! Eerst zelf je vader moeten verliezen en nu de moeder van je vriend. Ik denk dat je alles doet wat je kunt doen voor je vriend en zijn moeder .... namelijk er zijn! Je bent er voor je vriend en dat weet hij. Mannen zijn toch anders hé qua emoties, het zijn vaak geen praters. Maar hij weet wel dat je er voor hem bent.

Eigenlijk kan ik niets toevoegen aan dit topic, maar ik wil je gewoon heel erg veel sterkte wensen! Ik kan erg goed begrijpen dat alles van je vader weer omhoog komt. Waarschijnlijk zie je bepaalde gelijkenissen terug (in het verloop van de ziekte). Vergeet ook jezelf niet hé. Denk ook aan jezelf en je emoties. Je wilt je sterk houden voor je vriend, maar jij mag ook best een de ogen uit je hoofd janken en even alles er uit gooien hoor!

Ik hoop echt dat ze de bruiloft nog mee zal maken zonder al te veel pijn. Is het misschien een mogelijkheid om de bruiloft te vervroegen? Al ben ik bang dat dat vrij moeilijk zal zijn. Heel veel sterkte!!!!! :(:)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-10-10 20:06

Re: eerst mijn vader nu mijn ''schoonmoeder''

Geplaatst door de TopicStarter : 28-10-10 20:06

@Duhelo: bedankt, ik praat met mijn vriend ook over het verlies van mijn vader, en heb hem ook gezegd dat er nog een hele zware tijd aan gaat komen, zo hebben ze 17 november een gesprek met zijn 5e, zijn moeder, vader, zusje en hij, en dan de psycholoog...Heb hem gezegd dat ie niet op een ''mooi weer gesprek'' moet rekenen. Ik praat wel met mijn schoonmoeder, ze heeft ook tegen me gezegd, dat ze erop vertrouwd dat ik er voor mijn vriend ben als zij wegvalt, en dat ze er alle vertrouwen in heeft... Nou toen moest ik wel ff slikken hoor, kreeg ff een brok in mijn keel.

@Delphi:Hij praat gelukkig ook wel, nu hij weet dat hij gewoon kan praten met me, en dat hij me meer pijn doen als hij me niet toelaat, door met me te praten, dan als hij wel met me praat, en me toelaat. Hij heeft ook wel bekend dat ie bang is voor het gemis wat er komen gaat... Kan ik me heel goed voorstellen want dat heb ik ook, maar heb hem ook gezegd dat ik dat herken, maar dat dat echt goed komt...