Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-09-10 09:59

Learned helplessness bij mensen

Geplaatst door de TopicStarter : 10-09-10 09:59

Hallo,

in de Bit die ik gisteren uit de brievenbus plukte staat een artikel over learned helplessness. Toen ik het las ging er een klein lampje branden, ik ben eens wat gaan googelen en heb zodoende wat artikeltjes gelezen en terwijl ik dat aan het doen was vielen alle puzzelstukjes op hun plek. Want het gaat over mij.

Tja, en nu dus ergens beginnen. Ik wist natuurlijk al heel lang (ruim 20 jaar is toch best wel een tijd, zou ik zeggen) dat mijn leven niet leuk is zoals het nu is, dat ik daar wat aan wil doen en dat ik niet weet hoe. Het is heel handig dat ik nu ook weet hoe dat komt. Tijd dus om er wat aan te gaan doen. Het lastige is dat ik met mijn hoofd weet dat ik dat kan, ik weet alleen niet zo goed hoe. En om dan aan de slag te gaan, dat gaat dus niet. Ik kan het niet, ook al kan ik het natuurlijk wel. Dit is ook weer zo passend bij het hele beeld.

Zijn er meer bokkers die strijden tegen learned helplessness? En hoe dan? Ik heb een vriend die me graag wil helpen, ik hoop dat hij dat aankan. Naar de HA wil ik niet. Mijn leidinggevende op het werk is nu op vakantie, over 2,5 week is hij weer terug en dan wil ik wel eea met hem overleggen, om te zien of er op het werk mogelijkheden zijn, of een handvat om ergens te beginnen. Dan kan ik de komende weken ook eea nog voor mijzelf op een rijtje proberen te zetten.
Zelfhulp ben ik erg voor, ik heb een boekentip gevonden die ik vanmiddag ga zoeken. Maar ik ben vooral benieuwd hoe andere bokkers hun learned helplessness aanpakken.

**Geplaatst**: 10-09-10 10:08

Re: Learned helplessness bij mensen

Geplaatst: 10-09-10 10:08

Ik wist niet dat hier een 'officiele term' voor was..

Ik kan me niet zo goed voorstellen hoe het is om alles maar over je heen te laten komen en dingen te accepteren zoals ze zijn - dat is wat ik eruit begrijp?
Ben je van jezelf dan ook een passieve persoon?? Dingen ondernemen etc doe je dat wel of heeft het alleen met specifieke situaties te maken?

**Geplaatst**: 10-09-10 10:13

Geplaatst: 10-09-10 10:13

Het is mij uit je verhaal niet helemaal duidelijk wat je punt precies is, en wat je precies wil gaan leren of veranderen.
Kun je dat misschien wat concreter uitleggen?

Er is wel een website, die je misschien zelf wat handvaten kan aanreiken.
Er staan ontzettend veel bruikbare tips op om conreet je leven in eigen handen te nemen, en om stapje voor stapje naar toe te weken.

www.sochicken.nl

Heel veel succes!

**Geplaatst**: 10-09-10 10:15

Geplaatst: 10-09-10 10:15

Als ik het goed begrijp gaat het er dus om dat je als individu niets onderneemt, maar alles maar over je heen laat komen omdat je er van uit gaat dat jij / jouw mening of handelen toch geen (positieve) invloed zal hebben op de situatie?

Bwoah in dat geval denk ik dat 90% van de mensen hier wel eens mee kampt, ikzelf ook hoor

Het lijkt me alleen heel naar als dit een vicieuze cirkel wordt en je dus helemaal niets meer durft te ondernemen.
Al bij al denk ik wel dat je het jezelf kunt aanleren, ik probeer mezelf nu ook te vermannen om mijn gedacht te zeggen wanneer iets me niet aanstaat - dat heeft làng geduurd en ik ben er nog steeds helemaal niet :Y)

maar ik denk dat iets WILLEN ondernemen toch de eerste stap is.

Ik zou zeggen: Yes you (we) can !!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-09-10 10:17

Geplaatst door de TopicStarter : 10-09-10 10:17

Ik ben van mijzelf verlegen, mijn ouders zijn gescheiden toen ik 3 was en omdat mijn moeder depressief is is het haar nooit gelukt om mij aan te moedigen om mijn eigen weg te vinden enz. Ik kreeg veel kritiek (dat is haar manier, ze maakt constant opmerkingen over alles wat je doet. En wat ze ziet en hoort enz) Zij heeft mij ook twee keer uit mijn vertrouwde omgeving weggehaald zonder dat ik daar wat aan kon doen. De tweede keer was ik 10 (bijna 11) en ik heb HEEL duidelijk aangegeven dat ik niet mee wilde maar dat had toch geen zin allemaal. Dus het beeld is eigenlijk: het maakt niet zo heel veel uit wat ik doe, het lost toch niks op. Daarna had ik een vriendje met minder leuke opmerkingen over hoe ik eruit zie. Nou ja, dat soort dingen betrek ik dus op mijzelf, ik ben er inderdaad van overtuigd dat dingen niet leuk zijn omdat ik niet leuk ben, terwijl ik met mijn hoofd wel weet (sinds kort ook maar pas) dat mijn moeder depressief is en dat die jongen bijvoorbeeld zelf heel onzeker is.

Niet leuk allemaal. Ik vind er niks aan zo. En ik wil er wat aan doen. En daarom ben ik benieuwd of er mensen zijn die me tips kunnen geven.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-09-10 10:19

Geplaatst door de TopicStarter : 10-09-10 10:19

Shanelle schreef:
ik denk dat iets WILLEN ondernemen toch de eerste stap is.

Ja, dat hoop ik. Ik weet ook wel dat ik mijzelf beter voel als ik wat leuks doe maar het lukt mij niet om mij daartoe te zetten.

En tegelijkertijd vind ik mijzelf heel erg stom als ik een dag niet afwas terwijl ik me dat wel had voorgenomen (even een heel banaal voorbeeld) Ik ben ook erg bijgelovig: als ik dat doe (of niet doe) dan gebeurt zus en zo. Dus ik probeer ergens wel om mijn acties te koppelen aan een uitkomst. Het leidt alleen niet heel erg ergens toe.

**Geplaatst**: 10-09-10 10:22

Re: Learned helplessness bij mensen

Geplaatst: 10-09-10 10:22

Het boek De Kracht van het Nu gaan lezen, van Eckhardt Tolle. Een heel fijne openbaring om mee te beginnen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-09-10 10:27

Geplaatst door de TopicStarter : 10-09-10 10:27

Thanks Kukkie

Ik ga ernaar op zoek. Vanmiddag wilde ik op jacht naar Learned optimism, van naar ik meen degene die Learned Helplessness heeft ontdekt.

**Geplaatst**: 10-09-10 10:40

Geplaatst: 10-09-10 10:40

hestejente schreef:
En tegelijkertijd vind ik mijzelf heel erg stom als ik een dag niet afwas terwijl ik me dat wel had voorgenomen (even een heel banaal voorbeeld) Ik ben ook erg bijgelovig: als ik dat doe (of niet doe) dan gebeurt zus en zo.

Ik heb ook een lange periode gehad waarin ik niets dan zelfmedelijden heb gehad. Totdat ik mezelf ben gaan 'genezen' door mezelf eerst eens te analyseren: wie ben ik écht - en dus niet: wie willen of zeggen ze mij dat ik ben! En waar wil ik naartoe? (bv: vroeger was ik redelijk jaloers, maar omdat iedereen me altijd blééf zeggen hoe jaloers ik wel ben etc ben ik me daar ook naar gaan gedragen, totdat ik op dat punt in mijn leven kwam waarop ik gewoon WIST 'Hé wacht eens even, ik ben eigenlijk helemaal NIET jaloers', toén was ik gewoon onzeker om die en die reden.) Dan ben ik ook eens gaan kijken wat ik eigenlijk allemaal héb (om dankbaar voor te zijn en om voor te willen leven): ik kom uit een leuk gezin, heb een goede band met mijn moeder, ik heb mijn eigen paard en nu ook eigen auto. Dat zijn allemaal dingen wat IK heb bereikt door te zijn wie ik echt ben. Probeer terug helemaal naar de basis te gaan en te genieten, écht genieten, van kleine dingen. Laatst zat ik op de tram, een liedje te luisteren dat al maanden op mijn MP3 staat

, en plots drong het tot me door hoe leuk dat melodietje eigenlijk is en wat een fijne tekst; ik werd er gelijk helemaal happy van!

Kortom: het gaat erom hoe je jezelf ziet en niet hoe anderen je zien en om -JEZELF- dankbaar te zijn om wat je allemaal hebt (bereikt). +:)+

Edit: was ik nog vergeten :')

: ik had mezelf ook aangeleerd om mijn moeder, wanneer ze ging werken, ALTIJD te zeggen: 'Wees voorzichtig he'. Het werd een verplichting van en aan mezelf om dat te zeggen, als ik het niet zou zeggen en er zou iets fout gaan, zou dat MIJN schuld zijn. Hoe moeilijk dat ook was, af en toe heb ik gewoon de controle uit handen gegeven en het niet gezegd. Mams loopt nog altijd vrolijk rond intussen :(:)

Soms zeg ik het nog, dat kan ik mezelf gewoon niet gelijk afleren, maar het is geen verplichting meer.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-09-10 10:43

Geplaatst door de TopicStarter : 10-09-10 10:43

Dank je wel Shanelle, dat is precies wat die vriend van mij ook tegen mij zegt. En ik merk ook wanneer ik bij paard ben dat het dan best lukt om van hem te genieten. Verder heb ik inderdaad al wat dingen bereikt: ik heb twee studies gedaan, ik heb een superpaard enz. Dat helpt inderdaad

**Geplaatst**: 10-09-10 10:53

Geplaatst: 10-09-10 10:53

Een paar dingen herken ik wel in je verhaal, andere dingen weer niet. Ik ben zelf erg ondernemend, als ik iets wil dan gebeurt dat meestal ook. Maar heb weer andere dingen waar ik mee worstel.

Zelf heb ik veel gehad aan de boeken van Gary Zukav, De zetel van de Ziel en de Intelligentie van de Ziel. Heb ze uit de bieb gehaald en sommige alinea's overgeschreven die voor mij van belang waren.

De Kracht van het NU van E. Tolle ligt momenteel op mijn nachtkastje, die ga ik lezen zal ik Een Nieuwe Aarde, ook van E. Tolle heb gelezen.

Verder ga ik sinds kort naar een haptotherapeut, die leert mij om te voelen ipv alles te doen met mijn verstand. Ook wel handig soms

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-09-10 11:04

Geplaatst door de TopicStarter : 10-09-10 11:04

hetbommeke schreef:
Verder ga ik sinds kort naar een haptotherapeut, die leert mij om te voelen ipv alles te doen met mijn verstand. Ook wel handig soms

Oh, je post komt als geroepen! Dit is precies mijn probleem: eigenlijk ben ik een gevoelsmens, en momenteel vervult mijn paard de therapeutenrol. Want hij kan niet denken, en wanneer ik dus denk kom ik er niet uit met 'm. Zal voor hem ook fijn zijn als ik meer leer voelen en mijn hoofd wat minder in de weg zit

**Geplaatst**: 10-09-10 11:11

Geplaatst: 10-09-10 11:11

Van de ene kant vind ik alles heel herkenbaar, van de andere kant ook niet. Ik heb het artikel in bit ook met veel interesse gelezen, het brak mijn hart ook een beetje, het idee dat dieren hier last van hebben door ons, mensen.. Vreselijk toch!

Wat ik in ieder geval herken is wat Shanelle zegt: dingen die je gewend bent om te doen blijven doen, omdat je bang bent dat er anders iets gebeurt.. Dat heb ik ook. Ik ben al iemand die heel erg vasthoudt aan gewoontes en snel van slag is als er iets anders gebeurt.

Ik ga in ieder geval die website even doorspitten die in dit topic gegeven is. Het jammere is alleen vaak dat ik het lees en denk: ja, dit is het! Om er vervolgens niets mee te doen. Niet uit onwil, maar omdat ik automatisch mijn gewoonte volg.

De kracht van het nu, is dat een interessant boek om te lezen, of een droog geval? Dat soort boeken zijn bij mij vaak het zelfde geval, ik begin met interesse, mijn interesse valt weg, en het boek blijft liggen.. En ik ga dus weer verder in mijn gewoonte..

Ik heb al eerder van een haptotherapeut gehoord, denk dat dit ook iets voor mij is.. Mijn hoofd zit ook altijd in de weg, dat benoem je heel goed Hestejente!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-09-10 11:31

Geplaatst door de TopicStarter : 10-09-10 11:31

Het is ook een groot hoofd

Maar serieus, ik ben gaan studeren, ten eerste omdat ik dat met mijn hoofd kon doen, en ten tweede omdat ik mijn moeder wel eens even zou laten zien wat ik kan. Alleen beetje jammer dat ze nooit naar mijn studie gevraagd heeft

Ze is er niet wanneer ik haar nodig heb, dus dan moet ik er zelf maar voor me zijn. Nou nog onderzoeken hoe ik kan regelen dat ik ook van mij op aan kan.

Het is inderdaad zielig voor die honden... je zou je kunnen afvragen in hoeverre het nodig is om dieren zo te kwellen om dit soort dingen aan het licht te kunnen brengen. Ik vind het heel zielig dat de methode zo primitief is maar ik ben ook wel blij dat er nu een labeltje beschikbaar is dat ik op mijn grote hoofd kan plakken

En verder was voor mij de impact van het artikel dat ik dacht: hee, zou zoiets ook bij mensen bestaan? Wat ook (in iets andere vorm) zo blijkt te zijn.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-09-10 13:05

Geplaatst door de TopicStarter : 10-09-10 13:05

Kukkie schreef:
Het boek De Kracht van het Nu gaan lezen, van Eckhardt Tolle. Een heel fijne openbaring om mee te beginnen.

Ik heb 'm niet kunnen vinden. Ik werk in de binnenstad, en daar is 1 boekenwinkel. Waar ze deze titel niet hadden. Ga morgen eens bij een grotere boekenhandel elders in de stad kijken, en anders stond er sowieso binnenkort nog een dagje Grote Stad op de planning

**Geplaatst**: 10-09-10 13:29

Geplaatst: 10-09-10 13:29

Het is al heel knap dat je twee studies gedaan hebt +:)+

Ik heb daar persoonlijk de grootste moeite mee, alsof ik de stap niet durf te nemen om verder te komen en het af te maken.
Herken wel een aantal dingen in je verhaal, ben je ook een people pleaser?

Ik durfde vroeger mijn mening niet te zeggen, omdat er toch niet naar geluisterd werd.
Het deed er niet toe wat ik zei en ik kreeg van bepaalde vriendinnen ook te horen 'ja, maar jij..'.
Alsof ik als persoon er niet toe deed.
Dus toen ben ik gestopt mijn mening te geven

De afgelopen jaren heb ik mezelf leren kennen, negatieve personen gedag te zeggen in mijn leven en ook dingen meegemaakt die een eye-opener voor me waren.
Mijn leven leek één grote neutrale gebeurtenis, af en toe nog steeds.
In mijn opleiding ben ik de afgelopen drie jaar ook heel passief geweest, bang om dingen te ondernemen?
Ik kon alleen klagen over de manier waarop die dingen gingen, maar er iets aan doen ho maar!

Gelukkig heb ik mezelf een schop onder de kont kunnen geven om mijn opleiding af te maken (moet nog twee jaar :')

).
Ik heb ook iets in mijn leven gevonden waar ik enthousiast om kan worden, voor het eerst sinds jaren dat ik écht enthousiast ben!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-09-10 13:35

Geplaatst door de TopicStarter : 10-09-10 13:35

Ja, ik vind het vreselijk moeilijk om nee te zeggen als iemand iets van me vraagt. En wat je schrijft over dat je leven een monotoon iets is, dat ervaar ik ook zo. Want ja, het heeft toch weinig zin om wat te ondernemen. Ik kan genoeg leuke dingen bedenken om te ondernemen maar zeg je er maar eens toe...

Die twee studies vond ik wel ook echt leuk

Ik heb onder andere Engels gestudeerd en vanavond ga ik naar een openluchtvoorstelling van Othello, bijvoorbeeld

Maar echt actief doe ik niets meer met die opleidingen. Toen ik net een maar maanden aan de master bezig was kwam ik erachter dat ik ziek was, te ziek om nog te kunnen studeren. Jammer... maar heb nu iets anders dat veel tijd kost en waar ik veel voldoening uit haal. Iets met 4 hoeven

Dus die paar uur (soms maar half uurtje) per dag heb ik veel meer het idee dat mijn leven wat voorstelt dan de rest van de tijd.

**Geplaatst**: 10-09-10 13:42

Re: Learned helplessness bij mensen

Geplaatst: 10-09-10 13:42

Wat leuk, veel plezier vanavond!

Wel jammer dat je niet verder kon studeren door ziekte :(:)

En vooral lekker tijd doorbrengen met je paard als je daar zo van geniet!

Nee leren zeggen is ook moeilijk, maar gelukkig word ik er steeds beter in :')

En ook er voor uit te komen als ik geen zin heb om iets te gaan doen tegenover vriendinnen.
Ik hou er niet van om mensen teleur te stellen

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-09-10 13:58

Geplaatst door de TopicStarter : 10-09-10 13:58

Mensen teleurstellen is vreselijk, maar ik merk dat het af en toe voor mijzelf wel goed is.

Nou hopen dat het opklaart, openluchtdingessen in de regen is ook zo

**Geplaatst**: 10-09-10 14:02

Geplaatst: 10-09-10 14:02

Louise Hay is ook erg goed en heeft vele boeken geschreven.

**Geplaatst**: 10-09-10 14:08

Geplaatst: 10-09-10 14:08

Maar wat is het dan precies?

**Geplaatst**: 10-09-10 14:34

Re: Learned helplessness bij mensen

Geplaatst: 10-09-10 14:34

Pfoeh, ik heb er even over gelezen, en het lijkt wel een beetje op wat mijn man heeft... Ik laat het hem vanavond even lezen.

Jij sterkte met de strijd :(:)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-09-10 14:45

Geplaatst door de TopicStarter : 10-09-10 14:45

Dank je wel Rock

Wie weet heeft je hubbie er ook wat aan. Ik herkende veel in het artikel in de Bit, en daarna ben ik vanuit die herkenning dus verder gaan zoeken.

Patriciavt schreef:
Ik wist niet dat hier een 'officiele term' voor was..

Ik kan me niet zo goed voorstellen hoe het is om alles maar over je heen te laten komen en dingen te accepteren zoals ze zijn - dat is wat ik eruit begrijp?
Ben je van jezelf dan ook een passieve persoon?? Dingen ondernemen etc doe je dat wel of heeft het alleen met specifieke situaties te maken?

Hier staat het eigenlijk al marleen_usar. Learned helplessness is dat je niets meer onderneemt om iets te veranderen of te bereiken omdat dat te vaak geen resultaat op heeft geleverd en hetgeen waar je voor weg wilde of wat je wilde veranderen gewoon doorging zonder dat je daar invloed op hebt, wat je ook doet. Daar word je op een gegeven moment passief van, zoals Patriciavt al schrijft.