Zelf heb ik ook verlatingsangst, bij mij is het waarschijnlijk gekomen door de scheiding van m'n ouders en m'n moeder die daarna een tijdje in een psychiatrische inrichting werd opgenomen. Ik was toen nog maar 9 en voor mij voelde het echt alsof ik verlaten werd door m'n ouders en dat alles aan mij lag..
Vind het heel moeilijk om met m'n verlatingsangst om te gaan en merk dat het voor m'n omgeving ook wel erg lastig is. Er zijn al meerdere liefdes- en ook wel vriendschapsrelaties kapot gegaan omdat mensen er gewoon gek van werden. En eerlijk gezegd snap ik dat ook erg goed, maar het blijft klote want elke keer dat een relatie weer uit gaat of een vriendschap verbroken is het voor mij weer een extra bevestiging dat iedereen me toch wel verlaat. Soort vicieuze cirkel dus.
Goed van je dat je in therapie bent. Ben zelf ook een tijdje bij een psycholoog geweest maar het heeft me helaas niks geholpen.. Wil er eigenlijk toch wel heel graag vanaf dus misschien moet ik de stap naar een psycholoog toch nog maar een keer nemen.