Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-08-10 21:48

Manisch depressief?

Geplaatst door de TopicStarter : 01-08-10 21:48

hallo
Ik loop hier al tijden mee rond en ik kan nu zo weinig vat op mezelf krijgen dat ik weet dat er iets moet gebeuren.
Deze winter had ik nogal last van een 'dipje' althans daar leek het op, ik voelde me moedeloos, ongelukkig ik was snel van mijn stuk gebracht, prikkelbaar en had last van huilbuien en woedaanvallen zo maar uit het niets/. Ik was erg passief, sliep heel slecht had periodes met enorme eetbuien en dan weer dagen dat ik nergens zin in had. Ook had ik erg veel moeite met opstaan en het huis uitkomen. Ik bleef soms wel een paar dagen binnen. Ik piekerde ( en pieker) veel en mijn concentratie was erg slecht, soms raakte ik mezelf echt tijdelijk even kwijt wist ik echt niet meer wat k aan het doen was of waar ik heen ging, zo ben ik wel eens ergens uitgestapt niet wetend waarom en naar welke plek ik de trein had genomen...
Af en toe klaarde die 'donkere bui' ineens op, dan had ik veel energie, werkte ik dag en nacht door en was ik op mijn manier zo hyper dat ik niet kon stoppen met werk en studie. Dit hield ik dan een tijdje vol om vervolgens weer in zo'n 'bui terecht te komen.
Ik ben pas tegen het einde van de winter naar de huisarts gegaan met deze klachten, omdat ik in die periode in een drukke piek wat betreft mijn studie zat, een paar keer ben verhuist (tja kamers in amsterdam..) en omdat ik ook niet zo in de gaten had toen dat het echt niet goed met me ging.
Afijn, de huisarts zag ook wel in dat dit wel op een depressie leek en vroeg me af of ik al aan medicijnen had gedacht, ik wilde dat niet en het is stom maar ik heb hem verder ook niet om mogelijkheden en werking van medicijnen gevraagd. Ik besloot om naar een therapeut te gaan. Zo ben ik een paar weken naar een studenten psycholoog gegaan, maar dit was eigenlijk alleen maar een hele nare ervaring.. Ik vond het een vervelende maar , het klikte absoluut niet, ik durfde hem niet te vertrouwen en ik voelde me na elke afspraak alleen maar heel slecht.
In die periode klaarde ik ineens ook weer op , en ik dacht, (zoals ik al een paar keer eerder dacht) dat ik er doorheen was.
Maar een week later zat ik weer aan de grond, ik durfde het huis niet meer uit, lag hele dagen in bed, en zelfs de dingen die ik normaal erg leuk vind, de leukere colleges, sporten ed die deed ik juist niet. Ik kon nergens meer plezier aan beleven en ik kreeg weer ontzettend last van eetbuien, geen focus, ik hing alleen maar wat in huis rond.
En dan in een uur kon ineens de 'knop' weer om zijn en voelde ik me weer prima en was ik van alles aan het ondernemen en vooral weer aan het sporten om me weer lekkerder te voelen.

Nu, het zomer is, en ik veel thuis ben, veel alleen ben , is het verschrikkelijk. De dagen dat ik me ok voel, sport en gewoon de dag door kom, wisselen zich steeds sneller af met de 'buien', dan lig ik weer dagen, of uren in bed, eet ik alles wat los en vast zit. en wil ik eigenlijk helemaal niets , ik kan nergens plezier aan beleven ik huil om niets en ik wil het liefste plat liggen en er niet zijn.
soms zie ik de buien aan komen , maar vaak ook niet. Ik weet dat het me helpt om veel buiten te zijn en te sporten. Maar als ik alleen ben, lijkt het soms wel alsof ik lood ipv bloed door me heen voel voeien , alles gaat zo traag, ik ben zo ontzettend moe en ik zou willen dat ik er niet was. Ik heb sinds een paar maanden ook vreselijk last van buikklachten die de huisarts met pds heeft afgedaan, maar ik maak me er zorgen over en het maakt alles een stuk minder leuk.
Ik ben nu net weer door een bui van een paar dagen heen, maar morgen zit ik weer alleen thuis en ik ben nu al bang dat het me niet lukt om gewoon op te staan en iets van de dag te maken.

Ik probeer nu uit vinden wat dit is en hoe ik er het beste iets aan kan doen, want ik wil zo niet meer verder

Maar ik ben bang om de mensen om me heen hier mee te belasten en ik schaam me voor mijn eigen gedrag, het gehang en het geklaag.
Herkent iemand dit, het lijkt een depressie, zou dit manisch kunnen zijn? Sommige klachten lijken wel met een stemmingsstoornis te maken hebben, Borderline?

Ik weet het gewoon niet meer, misschien herkent iemand zich in dit verhaal,

Ik ben iig blij dat ik het even van me af heb kunnen schrijven,
sorry voor de lange lap tekst

Safiye

**Geplaatst**: 01-08-10 21:55

Geplaatst: 01-08-10 21:55

Het kan manisch-depressief zijn. Ik ken ook iemand die het heeft. Heeft jaren medicatie genomen en nu wik hij niets meer nemen. Dat is een van de kenmerken van manisch depressieven.
Zie je ook soms de dingen groots en succesvol om vervolgens in een put te belanden? Ik zou je aanraden om eens bij een psychiater te gaan. Je moet niet gek zijn om bij een psychiater op consult te gaan maar je kan gewoon om advies vragen.

**Geplaatst**: 01-08-10 22:00

Geplaatst: 01-08-10 22:00

voor een deel herken ik dit wel ja. ik loop hier echt al jaaaaren mee rond, sommige periodes erger dan andere. zelfs zo erg dat ik serieuze gedachten heb gehad (en soms ook nog wel heb) over zelf een einde eraan maken.

ik woon nu ruim een jaar samen, en sinds een tijdje zit ik weer in zo'n periode dat het steeds erger wordt. heeft overigens niks met elkaar te maken hoor, het komt vooral door dingen als werk en geen toekomstperspectief.
maar ik belast hier inderdaad mijn vriend enorm mee. hij heeft het verschrikkelijk zwaar met mij, en omdat het steeds erger wordt ben ik nu toch langs de huisarts geweest en in november heb ik mijn eerste afspraak met een psycholoog van de afdeling 'persoonlijkheidsproblemen'.
ik mocht ook naar de afdeling 'depressie' als ik wilde, maar degene waarmee ik mijn intake gesprek had dacht dat het toch vooral in mijn persoonlijkheid zou zitten.

overigens ben ik voor een soortgelijk probleem ook al eens bij de huisarts geweest. afgelopen winter gaf ik ook al aan me niet zo goed te voelen, maar ik heb hier nog nooit medicijnen voor aangeboden gekregen.
ik heb wel hier en daar gehoord dat antidepressiva overal makkelijk gegeven wordt, dus ik denk dat het wel verstandig was om deze niet zomaar aan te nemen.

bij een psycholoog heb ik ook ooit nog even gelopen, maar dit hielp mij ook niet. toch ga ik nu een nieuwe psycholoog proberen. vooral omdat deze me echt 'aangemeten' wordt.
misschien is dat voor jou ook goed om eens te proberen? vraag je huisarts wat de mogelijkheden zijn.

en heel veel succes natuurlijk

o ja, @ vancky: psychiaters zijn voor de echte 'gekken'. mensen waarbij een echt steekje los zit. met problemen als depressies kom je bij psychologen

**Geplaatst**: 01-08-10 22:01

Geplaatst: 01-08-10 22:01

Ik herken heel veel van jouw verhaal. Zo heb ik vanavond langs de kant van de weg gezeten , terwijl ik op weg was naar mijn paardje, de laatste keer dat ik er makkelijk 'even' heen kan fietsen. Maar ik had gewoon echt geen puf meer om verder te fietsen. Daar gekomen was er niets aan de hand, vrolijk 5 km met paardje over de heide gelopen (en beestje loopt aardig door hoor), en weer naar huis gefietst. Niets meer aan de hand

En ook andere dagen, zelfs als ik al weet dat er die dag iets `leuks` op de planning staat kan ik of moeilijk mijn bed uit komen, of geen zin om op pad te gaan, ect. ect.
En dan ben ik een boek aan het lezen en vraag ik me ineens af waarvoor ik eigenlijk leef. Wat het doel is van alles? Je leven lang moet je naar school of werken, ik weet niet wat allemaal betalen, makkelijkste is om plaatsgebonden te zijn ect., en uiteindelijk, uiteindelijk gaat iedereen dood.

Nu moet ik zeggen, ik heb ook best wel wat meegemaakt, ik ben na een lang verhaal uiteindelijk twee weken voordat ik op mezelf ging wonen door mijn ouders het huis uit gezet, zit nu bij een vriendin/collega, en morgen trek ik in mijn eigen kamerwoning. Maar ikzelf heb niet het idee dat dat de oorzaak is, meer dat mijn lichaam teveel van de verkeerde stofjes aanmaakt op de verkeerde momenten.

**Geplaatst**: 01-08-10 22:03

Geplaatst: 01-08-10 22:03

duChambre schreef:
o ja, @ vancky: psychiaters zijn voor de echte 'gekken'. mensen waarbij een echt steekje los zit. met problemen als depressies kom je bij psychologen

Das niet waar, psychiaters mogen medicijnen voorschrijven, psychologen niet.

@TS, psycholoog heeft bij mij niet zoveel uitgehaald, maar die meneer lag mij ook niet zo.
En ik herken de vreetbuien eigenlijk totaal niet.

**Geplaatst**: 01-08-10 22:11

Re: Manisch depressief?

Geplaatst: 01-08-10 22:11

Heeft die studentenpsycholoog je niet allerlei vragenlijsten in laten vullen? En heeft ie niet gezegd wat je hebt volgens hem?

Hoe dan ook, als het niet klikt met deze vraag aan je huisarts een nieuwe verwijzing naar een psycholoog en zoek dan een goede psycholoog die een diagnose kan stellen. Bel gewoon het telefoonboek af tot je er een spreekt die je bevalt. Studentenpsychologen heb ik persoonlijk geen hoge pet van op.

Manisch depressiviteit (bipolaire stoornis) is een psychiatrische aandoening met hele specifieke kenmerken (die ik trouwens niet herken in jouw verhaal maar ik ben geen psychiater, slechts een ervaringsdeskundige).

Je hebt duidelijk een probleem waar je last van hebt dus zorg dat je de juiste hulp en diagnose krijgt, niet opgeven door 1 psycholoog waar je geen klik mee hebt.

**Geplaatst**: 01-08-10 22:14

Geplaatst: 01-08-10 22:14

En nog een hele belangrijke tip: er zijn huisartsen die zelf maar iets roepen van een depressie en anti-depressiva voorschrijven. Accepteer dit nooit maar laat je door verwijzen naar een psycholoog/psychiater.

Dit soort medicijnen moeten gewoon onder begeleiding van een psychiater gebruikt worden en in combinatie met andere therapie. Een huisarts is hier niet in gespecialiseerd.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-08-10 22:18

Geplaatst door de TopicStarter : 01-08-10 22:18

hoi, bedankt voor de reacties,
Ja ook ik woon samen en vriendlief ( ook al probeert hij het niet te laten merken, de schat) heeft het er ook best moeilijk mee en het is voor hem ook vooral niet te doen omdat het steeds erger lijkt te worden, ik me daar schuldig over voel tegenover hem en me daarna nog moedelozer voel.
Heeft een van jullie overigens ervaring met antidepressiva? de huisarts had het hier echt over alsof het 'aspirine was, maar de enige vriendin die ik over mijn probleem durfde de vertellen , vertelde me dat je je bij het nemen van antidepressiva de eerste 6 weken nog slechter voelt en last van zelfmoordneigingen kunt krijgen... daar ben ik dus erg bang voor. En zijn er eigenlijk wel behandelmethodes voor iets wat terugkerend is? `ik heb echt het idee dat, hoewel k ook het nodige heb meegemaakt een deel van dit probleem in mijn persoonlijkheid verweven zit.
@ Waves, ja ik heb idd een vragenlijst moeten invullen , waarvan hij zei dat het een standaardprocedure was, een formaliteit. Ik heb er verder niets meer van gehoord. Je hebt gelijk, dat ik beter kan doorzoeken naar een ander, maar ik zie er wel tegen op, stel het uit en ik ben bang weer bij iemand terecht te komen die me niet alleen niet helpt maar me ook met een haast nog vervelender gevoel achterlaat. Bijkomend is dat als , ik in zo'n 'goede' bui zit, ik het gevoel heb dat ik de hele wereld aan kan en dan helemaal niets van hulp ed. wil weten..

**Geplaatst**: 01-08-10 22:44

Re: Manisch depressief?

Geplaatst: 01-08-10 22:44

Die vragenlijsten zijn wel een "formaliteit" maar ze zijn er om een diagnose te stellen. Aan de hand van die vragenlijsten zou hij moeten kunnen zeggen of je een persoonlijkheidsstoornis hebt of iets anders. Vreemd dat hij daar dus niet op terug gekomen is. Ik snap dat je als je je goed voelt ineens weer denkt dat er niks aan de hand is maar je weet wel beter. Het is niet helemaal normaal om je zo te voelen als je doet. Pak dus gewoon die telefoon en heb een gesprekje met verschillende psychologen tot je er een vindt die je wel ziet zitten.

Wat die medicatie betreft, laat eerst een diagnose stellen voor je daar aan denkt. En als je dan later toch in overleg met een psycholoog besluit dat het nodig is dan verwijst die je door naar een psychiater. Een psychiater kan je dan alles vertellen over de bijwerkingen etc.
Het lijkt mij nu een stap te vroeg om al over medicatie te denken als je nog niet eens weet wat er aan de hand is en niet naar een psycholoog wil om te kijken wat er aan de hand is...

**Geplaatst**: 02-08-10 08:09

Geplaatst: 02-08-10 08:09

safiye schreef:
hoi, bedankt voor de reacties,
Ja ook ik woon samen en vriendlief ( ook al probeert hij het niet te laten merken, de schat) heeft het er ook best moeilijk mee en het is voor hem ook vooral niet te doen omdat het steeds erger lijkt te worden, ik me daar schuldig over voel tegenover hem en me daarna nog moedelozer voel.

Lijkt me zaak dat hij het juist wel laat merken en dat jullie er over praten voor het vervelend tussen jullie in komt te staan!

**Geplaatst**: 02-08-10 11:37

Geplaatst: 02-08-10 11:37

duChambre schreef:
o ja, @ vancky: psychiaters zijn voor de echte 'gekken'. mensen waarbij een echt steekje los zit. met problemen als depressies kom je bij psychologen

Wat een nonsens en degraderend bovendien.

Je komt onder behandeling bij een psycholoog of psychotherapeut. Zodra je medicijnen gaat gebruiken ga je voor die medicijnen (welke, hoeveel, uitleg, bijwerkingen) naar de psychiater.

Ik zou er toch eens iets aan gaan doen. Manisch klink je me niet, omdat je pieken niet overdreven "pieken". Ik denk wel dat je een burn-out/depressie hebt. Het 'label' maakt eigenlijk niet zo veel uit, probeer naar een oplossing toe te werken, zodat je weer lekker in je vel zit.

En dat je je goed voelt bij sporten is logisch. Je lichaam maakt dan "blije" stofjes aan. Er is bijvoorbeeld ook zoiets als "runningtherapy" tegen depressies.

**Geplaatst**: 02-08-10 11:39

Re: Manisch depressief?

Geplaatst: 02-08-10 11:39

Ik heb runningtherapie gedaan tegen mijn depressie, helpt echt super!

**Geplaatst**: 02-08-10 14:56

Re: Manisch depressief?

Geplaatst: 02-08-10 14:56

Werk zelf op een zorgboerderij (woonbegeleiding op psychisch gebied, dagbesteding voor bewoners en mensen van buitenaf, ambulante zorg en logeeropvang voor kinderen met o.a. adhd, add, pddnos, autisme, enz.). Daarnaast heb ik de knollebollenhoeve, hier helpen mijn paarden mij in het begeleiden van kinderen/jong volwassenen/volwassenen die ergens tegenaan lopen in de maatschappij. Het paard als therapeut en paardenvriendjes. Hier gaat het ook om mensen met psychische problemen, angsten, trauma's, rouwverwerking, onbegrip, enz.

Ik herken dus veel dingen uit je verhaal. En leef erg met je mee. Dit soort "veranderingen" in je leven is niet makkelijk. Denk dat het goed is om het van je af te schrijven. Ook met anderen erover praten/schrijven is goed. Je hoeft niet persee een bekende of deskundige hiervoor te nemen, maar je verhaal kwijt kunnen en delen met anderen kan heel goed voor je zijn...

Er zijn veel therapieen en medicatie, maar begin hier niet zomaar aan. Laat je goed informeren. Ook op natuurlijke basis kan je veel baat hebben aan een ondersteuning, denk aan reiki, bach bloesem remedies, homeophatie, trainingen, therapie, enz.

In ieder geval veel succes ermee en mocht je eens je hart willen luchten, doe dat dan vooral...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-08-10 15:37

Re: Manisch depressief?

Geplaatst door de TopicStarter : 02-08-10 15:37

Hoi allemaal, bedankt voor de reacties, het is in iedergeval heel fijn om te horen dat er meer mensen zijn die ook met zulke dingen rondlopen. Vandaag was weer waardeloos.. Heb nu wel eindelijk de stap gezet en geinformeerd bij het riagg hier en afspraak gemaakt. Volgende week ga ik met mijn vriend op vakantie, dat zal al een hoop goed doen denk ik, een weekje buiten zijn, wandelen.

@Chriss
bedankt voor je reactie, dat lijkt me een hele dankbare baan die je hebt.. Ik weet dat het mij ook heel erg hielp in de tijd dat ik nog een bijrijdpaard had. Het dwong me niet alleen om naar buiten en op stap te gaan, maar het paard was ook een hele duidelijke spiegel voor hoe ik me op dat moment voelde.
Soms twijfel ik weleens over dit leven, hoewel ik ondanks alles een goede student ben maakt het me niet gelukkig op dit moment. Ik zou soms liever alleen maar fysiek werk doen, buiten zijn. Maar ja, de stap van de universiteit naar fulltime werken in de tuin is ook wel erg groot , vooral voor de mensen om me heen

**Geplaatst**: 02-08-10 20:32

Re: Manisch depressief?

Geplaatst: 02-08-10 20:32

Het is zekers heel dankbaar werk. Soms erg zwaar en ook wel emotioneel en ingrijpend, maar zou echt niets anders willen.

Heb je nu iets waar je je zinnen even bij kan verzetten? Is zowel lichamelijk als geestelijk goed als je af en toe even tot rust kan komen, kan relaxen en "jezelf" kan zijn. Heel goed dat je hulp gaat zoeken. En zoals ik al zeg, lucht je hart zo vaak je denkt dat het nodig is en zolang het je helpt. Kan me voorstellen dat je niet zomaar de stap zet om van de universiteit naar een baan in te tuin gaat. Is denk ik ook erg jammer van je studie. Maar je zou het misschien ter ontspanning erbij kunnen doen.

Een vakantie is vaak ook even een momentje voor jezelf. Kan heel rustgevend zijn. En denk aan jezelf, luister naar je lichaam en wees niet bang je verhaal te doen of om hulp, een luisterend oor of een arm om je heen te vragen...