Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-07-10 14:14

PCOS, onbekend maar drastisch: Samen staan we sterk!

Geplaatst door de TopicStarter : 27-07-10 14:14

Iedere vrouw kent het wel, hier en daar een ongewilde zwarte haar die tevoorschijn komt, stemmingswisselingen door je hormonencyclus, schommelingen in je gewicht... ga zo maar door met al die minder prettige bijkomstigheden van alle hormonen in ons vrouwenlichaam.
Toch zijn er op dit vlak ook uitzonderingen die overal net even wat meer last van hebben, of zelfs dagelijks er tegen vechten: de zogenaamde PCOS 'patiënten'.

Ben je slecht tot weinig op de hoogte van wat PCOS inhoud? kijk dan even rond op de site van PCOS Nederland, dan krijg je een goed beeld van de afwijking waar gemiddeld 5% van de vrouwen mee zitten. http://pcos.guanitadesign.com/index.html

Ik zou dit topic natuurlijk niet gestart zijn als ik er zelf ook geen last van had. In begin maart 2009 (ik was 18) werd bij mij PCOS vastgesteld nadat ik naar de dokter was gestapt met de klachten dat in niet tot nauwelijks ongesteld werd, mn huid onzuiver bleef en ik last had van zeer lichte overbeharing. Er zaten bij mij tussenpozen van 9 maanden tussen mijn menstruaties, wat natuurlijk niet klopte. Na genoeg bezoekjes aan het ziekenhuis werd dan ook alles duidelijk. Ik had het in erg lichte vorm, en met een anticonceptie pil zou alles wel meevallen. Ik ben bijna 5 maanden aan de pil geweest, met alle gevolgen van dien: 15 kilo erbij, voelde me futloos en slap en aan mijn acne en lichte overbeharing was niets veranderd. Ik ben er mee gestopt en zodra al die extra troep uit mijn lichaam was voelde ik me ook al weer snel beter. In de periode daarna, vanaf juli 2009, leek mijn ongesteldheid toch wel redelijk op gang te komen. De eerste maanden waren als vanouds, maar de afgelopen 7 maanden ben ik 6 keer ongesteld geweest, voelde ik me goed en was ik blijer dan ooit! 6 weken geleden was ik voor het laatst ongesteld, en ik merk dat de afgelopen 6 weken weer typisch a la PCOS zijn. Ik krijg reacties van mijn omgeving of het wel goed met me gaat, ben erg moe en slaap onregelmatig, heb enorme stemmingswisselingen en ik merk dat mn lichte lichaamsbeharing toch wat heviger word. Niet fijn dus.
Nu las ik gister in de viva van een tijdje terug een artikel over een vrouw met PCOS [toeval bestaat niet?] Zij had het dan wel in veel hevigere mate als mij, maar het was enorm herkenbaar:

Maaike(36): Het is elf uur sochtends en ik heb een waanzinnige dip. Koffie dan maar weer. Bovendien heb ik het koud, wat gezien de drie lagen kleding en verwarming op 21 graden toch raar is. Mijn broek knelt rond mijn taille. Hoe kan dat? Ik heb de de afgelopen tijd nauwelijks gesnoept, gezond gegeten en het ook qua alcohol rustig aan gedaan. Ik leun achterover in mijn bureaustoel, wrijf vermoeid in mijn gezicht. Getver, ik voel weer een haartje prikken op mijn kin. Ik kijk in mijn tas, maar ik heb geen pincet bij me. Dat haartje moet ik er straks thuis maar vakkundig uittrekken. Of toch maar eens proffecionele epilatie overwegen.

Twintig jaar eerder. Ik ben zestien. Nadat ik op mijn dertiende een keer gemenstueerd heb, is dat nooit meer vorgekomen. Ik zwijg hier over tegen mijn ouders, menstueren lijkt me maar lastig en pijnlijk. Ik worstel met mijn gewicht, al sport ik vele uren per week. daarbij heb ik stemmingswisselingen waarbij vooral mijn ouders het nogal eens moeten ontgelden. Iedereen houd het er maar op dat ik een lastige puber ben. Maar als er -ondanks mijn blonde verschijning- donkere haartjes op mijn bovenlip, hals en vlak onder mijn oren beginnen te groeien, krijgt mijn moeder argwaan. Een endocrinoloog (een arts die zich bezig houd met de werking van hormonen) test me uitgebreid en constateerd dat ik PCOS heb. mijn eierstokken werken niet goed en mijn lichaam maakt te veel mannelijke hormonen aan. Vandaar dat ik niet meer menstueer en mannelijke haargroei vertoon. Hij adviseert me om aan de pil te gaan. Die boodschap kan ik alleen maar met gejuich ontvangen. Daar hoef ik mooi niet meer over in discussie met mijn ouders. Maar, zo voegt hij me nog toe: 'hou er wel rekening mee dat het lastig zal zijn om zwanger te worden.' Op dat moment doet die opmerking me niet zoveel.

Hoe kan het toch dat ik zoveel klachten heb? op papier ben ik een gezonde vrouw van 36. Oke, ik ben een kilo of acht te zwaar. Maar ik slaap goed en eet gezond. Sporten zou wel iets meer mogen, maar ik ga minstends een keer per week naar zumba of pilates en pak zo vaak mogelijk de fiets. ik zie dat vriendinnen savonds, nadat hun drie kinderen op bed liggen, nog even een muurtje schilderen, terwijl ik vanaf acht uur uitgeteld op de bank hang. Dit is toch niet normaal? Ik word er moedeloos van. En ook heel, heel chagrijnig.

Ruim tien jaar eerder. Ik ben 25 en heb een leuke vent aan de haak geslagen. 'Hou er wel rekening mee dat het lastig zal zijn om zwanger te worden,' galmt een stem in mijn hoofd. Ik zie doembeelden van mezelf als 40plusser met een nooit vervulde kinderwens. Mijn vriend vindt het erg vroeg om er al over na te denken, maar hij wil wel graag kinderen. We besluiten de gok te wagen. Hoewel mijn aandoening bekend is, mag ik de hele molen door bij de fertiliteitspoli in het ziekenhuis. Ik beland in een uitgebreid traject van baarmoederfoto's en hormoonpillen die vreselijke bijwerkingen hebben. Ik was al iets te zwaar maar nu zit er in no time nog vijf kilo extra aan. De opvliegers zijn vreselijk en ik zie vaak flitsen. Maar ik heb het ervoor over, want ik wil graag zwanger worden.
Uiteindelijk stappen we over op hormooninjecties. elke dag moet ik mezelf in mijn buik injecteren. Om de paar dagen moet ik naar het ziekenhuis om te laten controleren of mijn eicellen al groeien. Mijn buik word er blauw van, maar na drie jaar is het dan toch zover: ik ben zwanger! ik kan mijn geluk niet op. Na zes weken klopt er bij de eerste echo nog geen hartje, maar ik maak me niet ongerust. Ik voel me zo zwanger, dit kan niet mis gaan. Keihard is dan ook de klap als ik twee weken later weer een echo heb. Het hartje klopt nog steeds niet. Ik ben ontzettend kwaad. Iedereen om me heen wordt zonder problemen zwanger binnen een paar maanden. Ik ben drie jaar bezig en dan krijg ik een miskraam! Waar heb ik dit allemaal aan verdiend? Gelukkig blijken de hormooninjecties wel mijn redmiddel. Een paar maanden later ben ik opnieuw zwanger en baar uiteindelijk een gezonde zoon. Twee jaar later ben ik, opnieuw door hormooninjecties, al snel zwanger. Het wordt een pracht van een dochter. Een zoon en dochter, het voelt als een cadeau. Maar snel daarna kan ik maar één ding denken: ik wil nooit, nooit, nooit meer kunstmatige hormonen.

Het kan niet kloppen dat ik me zo slecht voel en dat er niets aan te doen is. Tijd om mijn klachten eens op een rijtje in google te zetten. Misschien heb ik wel diabetes of iets anders ergs. Ik ben in shock als ik de lijst met zoekredultaten zie. De eerste twintig gaan alleen maar over PCOS. Alle klachten, van stemmingswisselingen tot moe zijn en moeite met afvallen, alles waar ik al jaren last van heb, is gerelateerd aan PCOS. Waarom heeft niemand me eerder verteld dat er een verband is tussen al deze zaken? ik neem het mezelf kwalijk dat ik niet assertiever ben geweest. Waarom ben ik er nooit eerder op gekomen om hiernaar te zoeken op internet?

Zes jaar eerder. Het is nu een halfjaar geleden dat mijn dochter is geboren, ik ben inmiddels dertig. De zwangerschappen hebben blijkbaar iets veranderd in mijn lichaam, want ik heb af en toe een menstruatie. Veel frequenter aanwezig zijn mijn moodswings. Die kennen hoge pieken, maar vooral diepe dalen. Ik bek mijn man af, om vervolgens in tranen uit te barsten. De zwangerschapskilo's krijg ik er nauwelijks af, waardoor ik me onaantrekkelijk voel. Met mijn 85 kilo en bij een lengte van 1.66 meter hoor ik in de klasse obesitas. En ik ben zo moe. Soms weet ik 's ochtends om elf uur al niet meer hoe ik de dag door moet komen, en dat met twee kleine kinderen. Om over die donkere haartjes die langzaam opduiken in mijn gezicht maar niet te spreken. Ik ga naar de huisarts. Hij kan mijn vermoeidheid en moeite met afvallen niet verklaren, maar voor de overige klachten stelt hij voor dat ik toch maar weer aan de pil ga. Dat zou mijn stemmingswisselingen moeten vermineren en de ongewenste haargroei moeten afremmen. Ik vraag hem of er echt geen alternatief is. Hij zegt dat ik hooguit mijn eierstokken kan laten verwijderen. Ik stem in met de pil. Ik ben er blijkbaar de rest van mijn leven toe veroordeeld.

Ik vreet alle informatie die ik vind, ik surf me suf. Er blijken veel vrouwen met deze aandoening te zijn. Schattingen lopen uiteen van vier tot vijftien procent! Ik dacht dat ik een van de weinigen was. Ik lees dat veel vrouwen met PCOS baar hebben bij een dieet van weinig koolhydraten. Woest ben ik! Ik ben een paar maanden geleden nog bij een gynaecoloog geweest omdat ik me niet kon voorstellen dat er geen oplossing was. Hij adviseerde me alleen maar een zwaardere pil te gaan gebruiken. In het Martiniziekenhuis in Groningen blijkt zelfs een aparte PCOS-poli te zijn. Met een diëtist! ik ga naar mijn huisarts. Hij heeft nog nooit gehoord van de relatie tussen voeding en PCOS, maar hij ziet wel wat in mijn theorie. Hij verwijst me door naar een diëtist. Ik bel haar, maar zodra ze begint over calorieën, haak ik af. Dat riedeltje ken ik nou wel, ik heb er zelf jaren mee geworsteld.
Via via kom ik terecht bij en orthomoleculair diëtist. Als ik haar bel, weet ze meteen waar het over gaat. Ze kent mijn aandoening en verteld dat veel mensen een insulineresistentie hebben. Je lichaam reageert dan niet goed op koolhydraten. Het is belangrijk dat dit aangepakt wordt, want het kan een voorstadium van diabetes zijn. Ik schrik maar juich tegelijkertijd. Zou ik nu echt hulp krijgen? Ik kan me niet voorstellen dat de oplossing zo simpel is, maar ik vind het de moeite waard om te proberen. Het dieet houdt in dat ik geen brood, pasta, rijst en aardappelen meer mag eten. Hoewel ik moet wennen aan het idee dat ik geen bruine boterham meer mag tussen de middag of 's avonds een bord verse pasta, ben ik gemotiveerder dan ooit.
Na een week dieet voel ik een verandering in mijn lichaam. Ik voel me fitter dan ik maanden, jaren zelfs ben geweest. Dat gevoel dat ik niet vooruit te branden ben, is weg! ik ben ook helderder. Ik heb het nog wel koud, maar veel minder als eerst. Na twee maanden ben ik zeven kilo kwijt, terwijl dat voorheen met grammetjes per week ging. Ik besluit de pil te schrappen. Weg met die rotzooi. Het is alsof de mist wegtrekt in mijn hoofd.
Ik wou dat ik hier 20 jaar eerder over gehoord had. Misschien ad ik dan ook zonder kunst en vliegwerk zwanger kunnen worden. Aan de andere kant: ik kan er nu weer jaren tegenaan.

Naar aanleiding van dit artikel wil ik het er met mensen die zich hierin ook herkennen over hebben, hier op mijn favo forum. Er schijnt veel meer te zijn om de bijwerkingen van het PCOS tegen te gaan dan de gemiddelde patiënt te horen krijgt, dus dan moeten we zelf maar op zoek, haha. Wie joint de club?

XX

**Geplaatst**: 27-07-10 14:33

Re: PCOS, onbekend maar drastisch: Samen staan we sterk!

Geplaatst: 27-07-10 14:33

me..., niet in ernstige variant gelukkig, maar heb het wel.

**Geplaatst**: 27-07-10 14:40

Re: PCOS, onbekend maar drastisch: Samen staan we sterk!

Geplaatst: 27-07-10 14:40

Sonja_vR @ [MW] PolyCysteus Ovarium Syndroom (PCOS)

Oud topic erover.

**Geplaatst**: 27-07-10 17:14

Geplaatst: 27-07-10 17:14

ik ook, getuige het oude topic

wat betreft symptomen tegen gaan, ik mag binnenkort weer een rondje ha en gyn
eens kijken of die nog iets weten te verzinnen

**Geplaatst**: 27-07-10 17:22

Re: PCOS, onbekend maar drastisch: Samen staan we sterk!

Geplaatst: 27-07-10 17:22

Ik heb het ook, het is bij mij vastgesteld op 17 jarige leeftijd, ben nu 18.
Ik herken me deels in het verhaal, maar ik heb nog geen behandelingen meegemaakt om zwanger te worden natuurlijk. Wel in mijn nabije omgeving overigens, ook PCOS.
Ik heb overbeharing en niet zo'n beetje ook. Hier schaam ik me erg voor, dit is ook de eerste en enige keer dat ik het op internet zet waarschijnlijk. Ook heb ik last van vermoeidheid, maar dat heeft geen verband met PCOS hebben ze mij verteld.
Overgewicht heb ik niet, evenals menstruatie trouwens. Heel soms.

**Geplaatst**: 27-07-10 17:35

Re: PCOS, onbekend maar drastisch: Samen staan we sterk!

Geplaatst: 27-07-10 17:35

Hier nog een geval...niet in zo een ernstige mate als bovenstaand verhaal. Ik ben na een jaar proberen zwanger te worden bij de fertiliteitsarts terecht gekomen die dit bij mij constateerde. Gelukkig ontdekte we bij het vervolgbezoek dat ik toch uit mezelf zwanger was geraakt.

Mijn grootste problemen zijn de overbeharing en mijn gewicht. Ik krijg het er met geen mogelijkheid vanaf. Terwijl ik echt mijn best doe. Ik ga is kijken of ik ook zo een dietiste kan vinden. Anders wil ik ook wel zo een dieet proberen.

**Geplaatst**: 27-07-10 17:39

Re: PCOS, onbekend maar drastisch: Samen staan we sterk!

Geplaatst: 27-07-10 17:39

Oei nu ik dit lees begin ik zowaar bang te worden dat ik dit ook heb, herken me in zoveel dingen! Maar dat is natuurlijk met ehel veel ziekten.
De dingen waar ik me in herken: Onregelmatige menstruatie, zelfs met de pil. Zonder pil durf ik niet te zeggen. Lichaamsbeharing, ik schaam me er echt voor. Op mijnbovenlip, op mijn kin, in mijn hals, rondom mijn tepels, tussen mijn borsten, rondom mijn navel.. gewoon echt onwijs lelijk

Mijn gewicht is niet te zwaar, ik zou voor het mooie 1,5 kg af moeten vallen. Maar hoe ik het ook probeer, dit lukt gewoon niet. En verder die extreme vermoeidheid, ik loop al 2 jaar met de stempel ME rond..

**Geplaatst**: 27-07-10 17:48

Re: PCOS, onbekend maar drastisch: Samen staan we sterk!

Geplaatst: 27-07-10 17:48

Even omhoog schoppen voor sweetselina

**Geplaatst**: 27-07-10 17:52

Geplaatst: 27-07-10 17:52

Wild wat citeren, maar dat lukt weer niet ( weet ook nog niet precies hoe dit allemaal werkt...., dan maar zo...

Oei nu ik dit lees begin ik zowaar bang te worden dat ik dit ook heb, herken me in zoveel dingen! Maar dat is natuurlijk met ehel veel ziekten.
De dingen waar ik me in herken: Onregelmatige menstruatie, zelfs met de pil. Zonder pil durf ik niet te zeggen. Lichaamsbeharing, ik schaam me er echt voor. Op mijnbovenlip, op mijn kin, in mijn hals, rondom mijn tepels, tussen mijn borsten, rondom mijn navel.. gewoon echt onwijs lelijk Jeetje
wat herkenbaar allemaal. Ik wist niet eens dat dit bestond..... Ben nu zeker een kilootje of 8 te zwaar. Heb 2 miskramen gehad. 1ste keer was een leeg vruchtzakje.... Heb bij mijn eerste zwangerschap hormonen geslikt. En bij de 2 andere kinderen ben ik spontaan zwanger geworden.
Heb veel last van vermoeidheid, wat ik altijd maar wijt aan mijn drukke leventje. Soms ben ik niet vooruit te branden.
Fijn om te lezen dat ik niet de enige ben met dit leed...

Laatst bijgewerkt door lissie23 op 27-07-10 17:58, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 27-07-10 17:53

Geplaatst: 27-07-10 17:53

Ik weet niet of ik dit daadwerkelijk heb hoor!!! Hoop het niet, heb echt wel een kinderwens :|

**Geplaatst**: 27-07-10 19:11

Re: PCOS, onbekend maar drastisch: Samen staan we sterk!

Geplaatst: 27-07-10 19:11

Men dacht dat ik het had obv echo's, maar bleek gelukkig niet zo te zijn. Ik weet dus goed wat het inhoudt en wat de consequenties ervan kunnen zijn...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-07-10 23:56

Re: PCOS, onbekend maar drastisch: Samen staan we sterk!

Geplaatst door de TopicStarter : 27-07-10 23:56

Er zijn zoveel dingen die de klachten tegen kunnen gaan.. Hoe gaan jullie in tegen de overbeharing? lijkt me niet dat je het mooi laat zitten?
Ik denk serieus dat vermoeidheid ook bij PCOS past. Ik ben altijd al een goede slaper geweest maar af en toe neemt het abnormale vormen aan. En hoe zit het met jullie concentratie?
@Sonja_vR; wat gaan ze bij jou allemaal onderzoeken dan? tracht je zwanger te worden oid of heb je gewoon enorme symptomen?

XX

**Geplaatst**: 28-07-10 09:29

Geplaatst: 28-07-10 09:29

Mijn concentratie is ook ver te zoeken regelmatig, maar dat schuif ik dan weer op die vermoeidheid want die is bij mij wel heel erg. Hebben jullie ook last van vermoeide spieren? Mijn spieren zijn met 15 minuten lopen zo moe dat ze compleet verzuurd zijn en dat ik niet meer verder kan..

De beharing probeer ik tegen te gaan met een pincet, in de hoop dat het steeds wat minder wordt..

**Geplaatst**: 28-07-10 09:52

Re: PCOS, onbekend maar drastisch: Samen staan we sterk!

Geplaatst: 28-07-10 09:52

Ik heb het in niet zulke zware vorm, ik heb licht overbeharing (haartjes op m'n kin en in m'n hals en af en toe een rond m'n tepel, m'n haar groeit wel heel hard (op hoofd en benen)), veel overgewicht, wel een "krans" vastgesteld, maar nadat ik wat kg was afgevallen kwam mijn menstruatie weer op gang (regelmatig), kan wel altijd uren slapen en heb minimaal 8 u per nacht nodig, een nacht doorhalen is niet aan mij besteed.

Afvallen gaat wel heel erg lastig, de dietiste wist het ook niet meer. En ik val spontaan af als ik zwanger ben/borstvoeding geef (hormoonverandering). Ik heb overigens vanaf mijn 11 tot 22e gewoon regelmatig gemenstrueerd, toen met de pil begonnen en toen is alle ellende begonnen, 20 kg in een jaar aankomen en nadat ik met de pil kwam mijn menstruatie dus niet meer terug en is PCO geconstateerd. Mijn overgewicht is hormoongerelateerd, maar ja en dan???

Ben inmiddels voor de 3e x zwanger. 1e keer gingen we de medische molen in maar op het moment dat ze zouden gaan behandelen bleek ik spontaan zwanger (na 2,5 jaar), 2e keer was mijn 3e cyclus na de bevalling spontaan zwanger, eindigde helaas in een miskraam (vorig jaar okt) met 9 + weken. Nu ben ik sinds mei weer zwanger, ben nu 14 weken en voel de kleine al bewegen. Na deze zwangerschap/BV ben ik van plan om iets te doen aan mijn overgewicht en hoop dan ook een goede begeleiding te vinden.

**Geplaatst**: 28-07-10 10:06

Re: PCOS, onbekend maar drastisch: Samen staan we sterk!

Geplaatst: 28-07-10 10:06

Ik ben wel heel opgelucht als ik jouw verhaal lees Sjimmy, ik heb echt wel een kinderwens en zou het vreselijk vinden (dan kan die beharing en mijn vermoeidheid me echt niets meer schelen) als ik geen kindje zou kunnen krijgen

**Geplaatst**: 28-07-10 10:07

Re: PCOS, onbekend maar drastisch: Samen staan we sterk!

Geplaatst: 28-07-10 10:07

Ik geloof dat ik toen het net vsatgesteld was had opgezocht dat 80% van de mensen met PCO alsnog een kindje krijgt, het duurt alleen (veel) langer.

**Geplaatst**: 28-07-10 11:21

Re: PCOS, onbekend maar drastisch: Samen staan we sterk!

Geplaatst: 28-07-10 11:21

Hier ook een PCOS-er!
En met een knappe dochter van bijna 4 maanden inmiddels.

Het kan, maar is niet makkelijk. Al ken ik ook genoeg mensen die zwanger waren met 1 rondje Clomid slikken. Helaas heb ik ook een vriendin met PCO die nu aan IVF gaat beginnen en als dat niet lukt... dan adopteren.
Het verschilt. Maar inprincipe is PCO goed te behandelen.

**Geplaatst**: 28-07-10 11:27

Re: PCOS, onbekend maar drastisch: Samen staan we sterk!

Geplaatst: 28-07-10 11:27

Ik heb overigens helemaal geen kenmerken, geen overbeharing, geen overgewicht...
Maar wel een hele grote kralenkrans in beide eierstokken en totaal geen eisprong van mezelf.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-07-10 13:12

Re: PCOS, onbekend maar drastisch: Samen staan we sterk!

Geplaatst door de TopicStarter : 28-07-10 13:12

@ marye: Ik denk niet dat de beharing erg veel minder word door een pincet.. bij mij blijven de haartjes die je eruit trekt wel langer weg, maar het gebied is zich langzaam aan het uitbreiden.. Ik heb geen last van vermoeide spieren gelukkig, ik racefiets regelmatig, loop af en toe hard en rij regelmatig paard, dus dat zou een ramp zijn… wel krijg ik na bv een half uur racefietsen een kwartier moeite met doorgaan, en als ik daar doorheen ben is het goed, maar dat schijnt normaal te zijn. Wel heb ik snel last van spierpijn de dag daarna, maar daar ondervind ik weinig hinder van. Hoe zit het bij jou dan?

@ Nathalie: ook geen stemmingswisselingen?

@ Sjimmy: Mijn vorm lijkt wel wat op jouwe, mijn haar op hoofd en benen groeit ook heel snel, en mijn overbeharing heeft ongeveer de zelfde mate, misschien iets heviger maar op mijn bovenlichaam zit in ieder geval niets ongewensts. Wat fijn trouwens dat zwanger worden bij jou toch redelijk gaat, het lijkt me vreselijk om daar jaren mee aan het stuntelen te zijn of dat het zelfs niet lukt.. moet er niet aan denken.

Ik merk ook dat mijn lichaam reageert op wat ik eet. Als ik veel snoep of suikers eet lijkt het allemaal wel wat stroever te gaan, als ik minder eet en ook alleen maar mijn drie maaltijden lijkt mijn ongesteld wel regelmatiger terug te komen. Ik denk dan ook dat mijn ongesteldheid nu weer 6 weken weg is doordat er wat barre weekenden zijn geweest met onregelmatig en niet al te gezond eten.
Ikzelf ben enorm een nachtmens, wat niet echt praktisch is met PCOS, want, zoals ik bijvoorbeeld vanochtend merkte, als ik minder dan 7/8 uur slaap ben ik echt weer bokchagrijnig. Van maandag op dinsdag had ik 12 uur geslapen, en dinsdag was ik topfit.

Weet iemand trouwens hoe het zit, ik krijg af en toe een eisprong van mezelf, als je dan eenmaal zwanger bent is het goed? Of is er ook veel meer kans op miskramen oid omdat je hormoonhuishouding ook tijdens de zwangerschap wat instabiel is?

XX

**Geplaatst**: 28-07-10 13:41

Re: PCOS, onbekend maar drastisch: Samen staan we sterk!

Geplaatst: 28-07-10 13:41

Met PCO heb je meer kans op een miskraam. Er zijn mensen die zeggen dat dit niet klopt maar de cijfers liegen er niet om.
Waarom? Dat weet niemand.

Stemmingswisselingen.. Hmm, wel last van, maar nooit op mijn PCOS gegooit..

**Geplaatst**: 28-07-10 14:15

Re: PCOS, onbekend maar drastisch: Samen staan we sterk!

Geplaatst: 28-07-10 14:15

Ik heb opzich niet echt veel last van spierpijn daarna, het is echt dat het zo verzuurt dat ik de trappers niet meer rond krijg. Als ik dan inderdaad zo ver ben gegaan heb ik de hele dag tintelende benen..

Die beharing gaat inderdaad steeds verder, maar ik heb de hoop dat ik steeds zoveel mogelijk er met wortel en al uittrek en dan schijnt het toch dat het op den duur minder zou moeten worden (met harsen heb je dat immers ook, na een paar jaar harsen blijft er steeds minder over)

Maar bij mij is die vermoeidheid wel extreem hoor, ik heb ook een rolstoel voor een dagje winkelen oid, omdat ik dat gewoon niet trek. Dus of het PCO is, ME is, Lyme is.. het is allemaal niet zeker...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-08-10 12:06

Re: PCOS, onbekend maar drastisch: Samen staan we sterk!

Geplaatst door de TopicStarter : 03-08-10 12:06

Pfff dat is wel flink poedersuiker gewoon Marije. Ik zit zelf te denken aan laser ontharing oid, lijkt me helemaal perfect. Ben alleen benieuwd of je het in deze fase zelf moet betalen of dat de verzekering meewerkt!

**Geplaatst**: 03-08-10 12:07

Re: PCOS, onbekend maar drastisch: Samen staan we sterk!

Geplaatst: 03-08-10 12:07

Laser ontharing heb ik ook naar gekeken maar is gewoon heel duur, maar volgensmij kun je het in bepaalde gevallen wel terug krijgen!

Toch vraag ik me af of het werkt, ik heb volgensmij bepaalde plekken nu al 3 keer met wortel en al er uit getrokken en ze blijven komen, gek toch eigenlijk!?!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-08-10 12:10

Re: PCOS, onbekend maar drastisch: Samen staan we sterk!

Geplaatst door de TopicStarter : 03-08-10 12:10

nee dat is niet zo gek. Bij laserontharing maken ze het wortelzakje kapot, zodat er gewoon niets meer in kan groeien. Bij waxen/harsen/epileren trek je alleen het volledige haartje uit het zakje, waarna het zakje vervolgens rustig een nieuwe haar gaat produceren.. Dat is het verschil

**Geplaatst**: 03-08-10 13:43

Re: PCOS, onbekend maar drastisch: Samen staan we sterk!

Geplaatst: 03-08-10 13:43

Maar als je hem echt met zakje en al er uit trekt zou het op den duur minder moeten worden.. dacht ik