Geplaatst Al vanaf de eerste keer dat ik ongesteld werd heb ik er erg veel last van. Daardoor ben ik al snel aan de pil gegaan, en toen ging het redelijk goed. Tot ongeveer 4 jaar geleden, ik kreeg steeds meer klachten. De hormonen gieren door mijn lijf, ik heb stemmingswisselingen, ben depri, kan over wel om huilen, veel buik en rug pijn, en zit vooral totaal niet goed in mijn vel. Als het nou een week per maand was, oke.. Maar nee, ik had dit toen dik 3 weken per maand. Niet dat ik dan ongesteld ben, maar ik heb alle klachten wel, ook in de week dat ik ongesteld was.
Meerdere pillen geprobeerd, meerdere manieren van slikken geprobeerd (zoals 3 maanden doorslikken) maar niets hielp. Toen heb ik, in overleg met de huisarts, een mirena spiraaltje genomen. Wat een opluchting, ik werd niet meer ongesteld, en had 1 dag per maand nog wat last van mijn hormonen. Ik heb nu voor het derde jaar het spiraaltje. En nu is het mis..
Ik geef toe, ik heb een paar rotmaanden achter de rug. Mijn moeder kwam in levensgevaar in het ziekenhuis te liggen, in diezelfde week werd mijn pony zo ziek dat we per dag moesten bekijken of ze kon blijven leven, ik moest het huishouden en het bedrijf draaiende houden, het bedrijf waar ik werkte stopte ermee en ik kreeg nieuwe bazen. Kortom, een hoop stress. Misschien dat het daar van komt?
Ik ben nu al bijna 3 maanden een week ongesteld, een week niet, een week wel, enz..Eerst ging ik van stress uit, en wou ik gewoon even afwachten. Alles is inmiddels weer in een rustig vaarwater, dus misschien was dit wel gewoon een nawee van alles. Omdat ik toch in totaal weer bijna 3 weken per maand compleet doordraaide van de hormonen, ben ik 4 week geleden naar de huisarts geweest. 2 weken daarvoor is via een inwendige echo gecontroleerd of het spiraaltje nog goed zat (jaarlijkse controle). De huisarts heeft ook onderzoeken gedaan, en concludeerde dat er niets raars aan de hand was. Mijn 'klok' is in de war, en moest gereset worden.
Klinkt allemaal logisch. Ik kreeg een kuur van 10 dagen, als die afgelopen was zou ik binnen 4 dagen ongesteld worden, ongeveer een week lang, en daarna zou mijn klok hopelijk weer normaal doen. Zo gezegd, zo gedaan. Kuur geslikt, week ongesteld, week vrij, en jawel.. Weer lichtelijk ongesteld, ik denk dat dit onder de noemer spotting valt. Het ergste is nog wel, mijn hormonen gieren weer door mijn lijf. Ik word gek, echt waar, ik word compleet gestoord hiervan. Heb geen rust meer in mijn lijf, ben doodmoe, wil alleen maar slapen, voel me ontzettend depri, ik draai helemaal door. (ik voel me ook echt zielig nu
) En het erge is wel.. Ik ben nuchter genoeg om te weten dat dit echt van de hormonen komt. Ik wil elk moment het liefst in huilen uitbarsten, terwijl er ook een 'stemmetje' in mijn hoofd zegt: doe even normaal, die hormonen nemen weer een loopje met je.De huisarts had al gezegt dat als het niet beter zou gaan ik terug moest komen. Er zou dan weefsel uit mijn baarmoeder(?) worden genomen voor kweek. Op dit moment lijkt me dat een vreselijk iets, maar dat zal ook wel weer komen omdat ik volledig labiel ben.
Ik heb zojuist een homeopatisch medicijn besteld tegen PMS, iets tegen een dipje, ook homeopatisch, en nieuwe bachbloesems. Door de jaren heen weet ik redelijk wat ik kan gebruiken om het leefbaar te houden. Maar dit is natuurlijk geen oplossing (en ik zou er arm bij worden als ik dit altijd moet gebruiken).. De huisarts is nu op vakantie, 3 weken. Ik twijfel of ik het uit moet zingen of naar de vervanger moet gaan. Mijn huisarts weet mijn geschiedenis natuurlijk beter, maar van de andere kant.. Dit konden wel weer eens zware weken worden tot hij terug is..
Wie heeft ervaring met deze klachten, en vooral, wat is een oplossing, of kan een oplossing zijn? Ik heb al gedacht om het spiraaltje er uit te laten halen (liever niet, want hij beviel me zo goed!) maar de huisarts zegt dat het daar niet aan kan liggen. Mijn moeder opperde de prikpil als vervanger, maar ik ben bang dat als ik in 1 keer een hormoonstoot krijg, ik weer doordraai.. Kortom, ik weet het niet meer, ik weet alleen dat ik me echt rot voel, en dat er iets moet gebeuren..
Tuurlijk ga ik hoe dan ook met de huisarts overleggen, of ik nou naar de vervanger of mijn eigen ga. Maar ik hoop dat er mensen zijn die ervaring hiermee hebben en die het hebben kunnen oplossen.. Dat zal me na al die jaren zoeken wel wat hoop geven..
