Hoi,
Sinds kort ben ik samen met mn psych er achter dat ik Ad(h)d heb.
Ben altijd al wel tegen probleempjes aangelopen in mijn leven,zoals concentratie op school en werk,snel afgeleid,niet kunnen luisteren,snel uitgekeken zijn op dingen,alles kwijt zijn en vooral ook veel dingen uitstellen en een puinhoop maken van mijn leven. Nu ben ik echt op een punt dat ik niet zo goed weet wat ik moet doen.
Heb sinds kort weer een baan,na een half jaar thuis gezeten te hebben maar het begint mij op te breken, het is een kassabaan voor 32 uur.
Dit trek ik gewoon niet naast mijn huishouden. Ik slaap snachts niet meer omdat ik me constant druk loop te maken over hoe mijn leven eigelijk in elkaar steekt en wat ik nou eigelijk wil. Ik weet namelijk ook van veel dingen niet wat ik wil. Wat voor werk wil ik doen? Wil ik verder met mijn relatie? of zou ik weer een opleding gaan doen? Ik word er erg moe van in mijn hoofd. Ik had namelijk een erg goeie baan in een bloemenzaak,hiervoor heb ik ook mijn diploma gehaald,maar tot mijn grote teleurstelling kreeg ik na 2 jaar in die winkel te hebben gewerkt eczeem op mijn handen van het vele water waar je dagelijks mee bezig bent in de bloemen,het was zo erg dat de barsten op mijn handen kwamen tot bloedens aan toe gepaard met jeuk en vieze korsten, na een half jaar had ik handen van iemand van 90 jaar zo zagen ze er uit.na vele onderzoeken in het ziekenhuis zeiden ze daar dat ik een ander beroep moest kiezen en sindsdien ben ik totaal de kluts kwijt met oog op werk en mijn leven. Afgelopen donderdag werd het me echt te veel,ik heb me afgemeld op mijn werk.had de week daar voor veel woedeuitbarstingen,maakte alles kapot in huis,mijn telefoon,keukenkastjes,borden en heb zelfs mijn vriend in zn arm gebeten (ja het klinkt echt sick en dat is het ook) omdat hij me tegen wilde houden doordat ik compleet door draaide,al met al hebben we vreselijke paasdagen gehad, ik heb gewoon soms geen controle meer over mezelf de emoties lopen dan zo hoog op,dat ik niet meer weet wat ik doe. Uit nood heb ik toevallig deze baan gekregen omdat we het financieel niet meer goed konden opbrengen. En wat was ik vreselijk blij om weer een baan te hebben,dan zouden we eindelijk uit de ellende komen, want de rekeningen stapelden zich op,maar aan de andere kant was en ben ik nog steeds bang voor wat als ik het niet trek? Strax ben ik weer uit de roelatie. Mijn vriend werkt al 40 uur dus die kan niet meer gaan werken,dat wil ik hem ook niet aandoen. Ook is er afgelopen jaar heel veel gebeurd wat een enorme inslag heeft gehad op de relatie van mijn vriend en mij. Mijn vriend is ook nog eens in september zijn moeder ploteseling kwijt geraakt door een stom ongeluk. Waar hij het erg moeilijk mee heeft en ook nog zo'n vriendin heeft.
Daarnaast ben ik sinds 2 maanden aan de ritalin, krijg 15 mg op een dag maar heb eigelijk de indruk dat het er alleen maar erger van is geworden. Via mijn instantie waar is geconstateerd dat ik adhd heb, zijn we nu bezig met coaching rond te krijgen via een pgb. Ik krijg dan begeleiding in mijn dagelijks leven en waarschijnlijk komt ook iemand bij ons thuis om te zorgen dat de administratie op orde blijft. Ook zeggen ze daar dat ik mijn baan op moet zeggen omdat gezondheid en vooral ook geluk voor alles gaat,maar het is zo dubbel want dan zitten we weer zo krap bij kas. Ik word ook zo vreselijk boos op mezelf dagelijks omdat ik zo graag wil maar op 1 of andere manier trek ik het niet, het is erg frusterend. Ik heb nu zoiets, ik moet eerst mezelf eens op een recht pad zien te krijgen voordat ik uberhaupt verder kan in de maatschappij. Morgen heb ik een gesprek op mijn nieuwe werk en heb lang getwijfeld of ik het ze wel of niet moet vertellen, want dan krijg je weer zo'n "stempel". je bent bang dat mensen je niet begrijpen en voelt je tegenover hun ook nog eens erg schuldig En ook mijn vriend heeft het abosoluut niet makkelijk met zo 1 als mij, en voel me tegenover hem ook heel erg schuldig. Al met al vind ik het zo vreselijk lang duren dat er eindelijk eens verbetering in gaat komen,de hulp die je gaat krijgen duurt zo lang.
Zijn er meer mensen die herkenning hebben in mijn verhaal of ook problemen hebben mede door adhd? Ik ben erg benieuwd, vind het wel fijn contact met mensen te hebben die een beetje hetzelfde als mij hebben,misschien kun je elkaar wat helpen en tips geven.