Ik heb al sinds mijn 17e last van een angststoornis, ik ben inmiddels 28.
Ik heb hiervoor heel lang bij een psycholoog gelopen, maar nooit medicijnen genomen.
Bij mij blijft het wel altijd een beetje op de achtergrond het is nooit helemaal weg gegaan. Vooral op dagen dat ik veel stress heb of als ik moe ben steken paniekaanvallen nog weleens de kop op, maar die heb ik gelukkig wel goed onder controle.
Ik zou heel graag willen dat het helemaal weg gaat maar mijn psycholoog heeft gezegt dat het iets is waarmee ik moet leren leven en dat wil ik eigenlijk niet....
Zijn er nog meer mensen hiermee en hoe gaan jullie ermee om?
Hoi, ik heb dat ook, maar dan zonder paniekaanvallen. Ik slik citalopram ervoor, daardoor is het bij mij zo goed als verdwenen. Ik heb het helemaal onder controle daardoor, en ook met cognitieve gedragstherapie. Natuurlijk kan zo'n stoornis wel verdwijnen. Aanleg heb je er altijd voor, het zal een zwakke plek blijven. Als je het kan handlen heb je er geen last meer van.
Ik heb/had ook een angststoornis. Heb ook bij een psygoloog gelopen, maar ben er daar niet vanaf gekomen. Uiteindelijk bij een natuur-geneeskundige uitgekomen en ben er zo goed als vanaf.
Ik heb in groepstherapie gezeten bij reinier van arkel voor angst en vermijdingsklachten. Ik heb hier heel veel aangehad. Je leert met je angsten om te gaan/aan te gaan. Alles gaat stap voor stap...
Soms ben ik nog wel "bang" en raak dan in paniek. maar het is niet meer zo erg als eerst.
Wat voor angsten heb je? Sommige angsten kun je namelijk bestrijden door 'exposure-technieken'. Dat heeft heel erg bij mij geholpen. Voor meer info kan je me pb-en. Het is iets persoonlijks wat ik niet zo 1,2,3 op internet ga zetten.
Ik heb een hoop gesprekken gehad met meerdere therapeuten maar er kwam altijd maar uit dat je medicijnen moet gaan slikken... Ik vind dat persoonlijk gewoon niks, wat dan ook weer te maken heeft met mijn angststoornis...
Nou las ik een tijdje geleden over hooggevoeligheid en ik denk dat dit er ook mee te maken heeft...
ik heb te horen gekregen dat ik hier ook last van heb. Alleen ik heb dit niet erg door, totdat ik erop gewezen word.
Ik merk het bijvoorbeeld met paardrijden, paard waar ik op rijd is erg gevoelig, en op het moment dat ik ook maar een tikkeltje gestressed ben komt die stoornis (weer onbewust) naar boven, en gaat het mis.
Komt door dingen uit mijn verleden (zie topic in onderschrift)
IngridB
Berichten: 2376
Geregistreerd: 08-03-09
Woonplaats: Terheijden
Geplaatst: 09-04-10 21:14
Ik heb ook een angst stoornis gehad. Ik haalde mijn zoontje uit school en voelde dat ik ging flauwvallen. Hij kwam al aanlopen en snel naar de fiets gegaan en weggefietst. Het leek gewoon weer te gaan, anders was ik nooit op de fiets gestapt. Onderweg voelde ik het weer aankomen ( piepende oren, zweet brak me uit) en ben meteen op de stoep gaan zitten en heb daar wel een aantal minuten gezeten. Vanaf toen was ik doodsbang om ergens 'stil' te moeten staan. Ik was als de dood om naar de supermarkt te gaan, want oh er moest eens een rij staan en ik zou moeten wachten. Ik durfde echt nergens meer heen. Was echt doodsbang om flauw te vallen. Bij de dokter geweest en ook naar een psycholoog gegaan (wat ik zelf absoluut niet vond helpen) en heb de medicijnen clomipramine gehad. Was maar een lage dosering en heb deze een aantal jaren geslikt. sinds een aantal maanden vond ik het weleens tijd worden om ermee te stoppen en in een paar weken was ik er vanaf. Ben wel bezig geweest met verschillende soorten medicijnen in het begin. de ene hielp echt niet, de andere werd ik echt doodziek van en van nog een andere kreeg ik wel hele enge dromen, dus uiteindelikj deze gaan gebruiken en dat heeft me heel goed gedaan. Een angststoornis zit ook tussen je oren. Klinkt misschien heel hard en zal misschien niet bij iedereen zo zijn, maar bij veel mensen is het wel zo. Ik ben er nu achter dat het bij mij ook tussen m'n oren zat. mar ja, dat is achteraf.
Als ik jou was zou ik echt op medicijnen overgaan. Al is het maar een lage dosering. dat is misschien net even dat 'steuntje' in de rug waardoor het over een tijd wél beter gaat. Het heeft mij goed geholpen en ik ben er gelukkig vanaf!
Wat voor therapieën heb je dan gehad? Wat kwam er aan bos in je gesprekken? Wat voor angststoornis heb je dan? (Deze vraag is al wel gesteld, maar ik denk dat je er overheen gelezen hebt). Heb je een specifieke angststoornis of een gegenaraliseerde angststoornis?
Ik heb wat therapieën betreft een beetje hetzelfde programma als chance heeft gehad. Ik denk dat vooral cognitieve vaardigheden belangrijk zijn om te leren. In gaan zien dat je gedachten slechts gedachten zijn, ze komen en gaan. Ze zijn niet de waarheid en je hoeft er niet op in te gaan. Je hebt dit zelf in de hand. Kort gezegd relativeren dus idd.
Je gevoel wordt voor een groot deel bepaald door je gedachten. Alleen zijn die gedachten vaak zo automatisch en snel, dat je niet eens door hebt dat je denkt. Daarom lijkt het alsof een situatie je een bepaald gevoel geeft, maar dat is niet zo. Je denken bepaald hoe je je bij een bepaalde (angstige) situatie voelt. Dit leer je bij cognitieve therapie.
Lena01
Berichten: 1774
Geregistreerd: 06-01-06
Geplaatst: 14-04-10 08:53
Hier ook een angststoornis met paniekaanvallen.
Dit bepaalt mijn leven zo ver, dat ik de straat niet meer opga, alles uit de weg ga. Om maar geen aanval te krijgen. Naar het werk heb ik elke dag last van aanvallen.
Ben al jaren op zoek naar hulp, maar ik heb in het verleden IQ testen gehad, waar ik vrij laag uitkwam, (waarschijnlijk door angsten, ik zei alleen maar ; weet ik niet). Ben niet in staat voor een nieuwe test, en dus word ik overal afgewezen ivm mijn IQ.
Dus we zoeken gewoon verder. Maar ik ben wel eens bang, dat als ik wat gevonden heb (en dat lijkt er nu op, alleen lange wachtlijst) dat ik bij andere minder begaafde mensen kom, die daar dus ook zitten, dat gaat nooit werken voor mij. Maargoed, das een vooroordeel, dat mag ook weer niet.
Wat raar dat je overal afgewezen wordt door je IQ? Ik heb nog nooit een IQ test hoeven doen en toch al de nodige hulp(instanties) achter de rug...
Sterkte met het vinden van de juiste hulp, zo te lezen kun je het wel gebruiken. Alles uit de weg gaan herken ik wel. Ik ben ook zo goed in vermijden. Mijn wereldje was heel klein geworden...
Ik heb idd erg goed leren relativeren toen ik in therapie zat en het gaat me nu ook wel goed af maar af en toe steekt het gewoon nog de kop op en ik wil er graag gewoon helemaal vanaf...
ahh hier ook paniekstoornis..Heel naar, maar wel om van te leren. Ik vind het vooral vervelend dat je denken er zo door word beinvloed. Inmiddels kan ik erg goed mee omgaan, echt in de ban van de angst ben ik niet meer, ik geloof de angst gewoon niet meer. Ik heb allerlei med uitgeprobeerd, maar werd er alleen nog naarder van. Daarom doe ik het ook met natuurlijke medicatie en dat helpt enorm goed. Ik raad je aan naar een mesologe te gaan. Voor meer info kun je pben.