Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-03-10 13:23

Zwanger na een prematuurtje

Geplaatst door de TopicStarter : 30-03-10 13:23

Hoi,

zoals in de titel staat ben ik zwanger van onze tweede spruit. Het is nog maar heel pril (ruim 6 weken) en moet volg. week voor de eerste controle naar de verloskundige. Een maand hiervoor was ik ook zwanger, maar dat is met 5 weken helaas geeindigd in een miskraam. Ik was dus de ronde erna direct weer zwanger.

Onze eerste is met 32 weken geboren, dus 8 weken te vroeg. Ik had dezelfde dag nog gewerkt en lag net in bed toen mijn vliezen braken. In het ziekenhuis werd ik aan de weeenremmers gelegd en kreeg ik longrijping, zodat de longetjes van de baby sneller zouden rijpen. Ik mocht niet meer rechtzitten en niet meer uit bed zelfs niet om te douchen of naar het toilet te gaan, omdat ze niet ingedaald was.
Ze hadden me zo 2, maximaal 3 weken willen laten liggen.

Uiteindelijk zijn 2 dagen later de weeen doorgezet en is ze geboren. Ze werd gelijk meegenomen na de geboorte en na 2,5 uur mochten we gaan kijken. Ze lag in de couveuse met een maagsonde, infuus, zuurstof en draadjes die naar de monitor liepen om haar zuurstof, ademhaling en saturatie in de gaten te houden. Dezelfde dag is ze tweemaal gestopt met ademen en kregen ze naar moeilijk terug op gang. Ze kreeg ook hoge koorts. Het bleek dat ze een zware infectie had. Er volgde toen 5 zware dagen, maar gelukkig sloeg de antibiotica aan en knapte ze op. Vanaf dat moment ging het steeds beter en mochten we haar elke dag een half uur vast houden. Na 5 weken is ze mee naar huis gemogen.

Ik heb daarna best een klap gehad. Ik had me zo verheugd op het eerste uur samen, lekker je kindje warm op je borst en zo bijkomen van de bevalling. Ik heb ook geen kraamweek gehad. Het eerste badje, ben ik niet eens bijgeweest. Ze hebben er nooit bij stil gestaan om te vragen of ik wilde komen kijken. De eerste dagen mocht ik haar zelfs niet eens vasthouden. Pas toen ze thuis kwam voelde het wat vertrouwt aan. Ook vond ik mijn zwangerschap nog heerlijk en ineens kwam daar een einde aan.
Ik had het er vaak moeilijk mee als mensen 'zeurde' met 34 weken bijv. dat de kleine best mocht komen. En als mensen hun kindje uitdroegen, een goede bevalling hadden en een fijne kraamweek was ik heel erg blij voor ze maar voelde ik ook een soort van jaloersie omdat ik dat allemaal gemist heb.

Nu verwachten we dan onze tweede, als alles goed mag gaan, en ik vraag me nu al af of ik deze zwangerschap helemaal uit kan dragen. Het zal toch altijd in mijn achterhoofd blijven spoken. In onze familie (van beide kanten) zijn er buiten ons kindje 5 prematuurtjes, alleen allemaal door andere oorzaken (begonnen met weeen, HELLP syndroom).
Wilde even mijn verhaal kwijt en misschien zijn er hier mensen die ook een prematuurtje hebben gehad en daarna nog een kindje hebben gekregen.

**Geplaatst**: 30-03-10 13:26

Re: Zwanger na een prematuurtje

Geplaatst: 30-03-10 13:26

allereerst een voorzichtige felicitatie met deze zwangerschap!

ik heb geen ervaring met prematuurtjes, maar het lijkt me erg belangrijk dat je al je onzekerheden en vragen op papier zet voor de verloskundige. alleen op die manier kan je wat grip krijgen op je gevoel.

**Geplaatst**: 30-03-10 13:30

Geplaatst: 30-03-10 13:30

Ik denk dat je dit soort vragen het beste aan je gyno kan vragen.. althans ik neem aan dat je nu onder begeleiding staat van een gyno?
Ik heb bijna 9 jaar geleden alweer ook een prematuurtje/dismatuurtje op de wereld gezet, is was overigens mijn 3de kindje (eerste ging perfect op de uitgerekende datum en is nu een gezonde vent van bijna 12), de tweede ging mis na 34 weken en werd mijn dochter dood geboren en de derde (zoon van bijna 9) groeide niet goed en werd dus een prematuur/dismatuur.
Nu 16 weken zwanger van de 4de.... Het word helaas wel een ziekehuis bevalling.

**Geplaatst**: 30-03-10 13:34

Geplaatst: 30-03-10 13:34

Allereerst zijn natuurlijk felicitaties op z'n plaats!
Ik ben zelf momenteel ook zwanger van de tweede, 11 weken nu.
Wat jij hebt meegemaakt lijkt me heftig, heel heftig en gelukkig heb je je kindje thuis. 8 weken te vroeg is natuurlijk niet niks, dat wens je niemand.
Een tweede zwangerschap zal nooit hetzelfde zijn als een eerste en hoe moeilijk het ook zal zijn, probeer het ook zo te zien. Je kunt je gevoel en je herinneringen niet uitschakelen en dat zal hopelijk ook niemand van je verwachten. Tot de 32 weken heb je van je vorige zwangerschap mogen genieten, probeer dat nu ook te doen.
Hoewel ik uit mijn nabije omgeving eenzelfde situatie heb meegemaakt, is mijn dochter met 42 weken geboren. Ohh, ik heb de laatste week wat af gesteund en gekreund en ohhh wat wilde ik graag dat ze er al zou zijn. Ik vond het een zware week. Maar als ik jou verhaal dan lees en er goed over nadenk waar je allemaal mee te maken krijgt en inderdaad wat je "mist" (zoals het badje dat je beschrijft), is mijn laatste week nog hemels geweest.
Ik neem aan dat je bij deze zwangerschap, zeker later in de zwangerschap, extra onder controle blijft. Zie het als een geruststelling. Probeer te genieten van je zwangerschap en laat het maar een mooi mensje worden!

**Geplaatst**: 30-03-10 13:38

Geplaatst: 30-03-10 13:38

ik weet niet of het je helpen kan maar ik viel bij de geboorte zelf ook onder prematuurtjes 6 weken te vroeg en erg klein.
mijn ma heeft erna nog 2 gezonde jongens ter wereld gezet hoop dat het je een beetje gerust stelt

**Geplaatst**: 30-03-10 13:38

Geplaatst: 30-03-10 13:38

ook van mij natuurlijk gefeliciteerd!
ik ben zelf ook 8 weken te vroeg geboren,
ik heb daarna nog 2 zusjes gekregen en die zwangerschappen zijn normaal verlopen en ook voldragen, waren beide aan de late kant geboren

**Geplaatst**: 30-03-10 13:39

Geplaatst: 30-03-10 13:39

Als ik jou was zou ik een bevallingsplan schrijven en doorspreken met de gyn/vk. Dan heb je iig op papier staan dat je overal zoveel mogelijk bij betrokken wilt worden na de bevalling en hoeven zusters ook niet te gaan nadenken dat het voor jou toch wel prettig zou zijn om nog even te ruster terwijl zij het eerste badje geven.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-03-10 13:58

Geplaatst door de TopicStarter : 30-03-10 13:58

odetteke schreef:
Als ik jou was zou ik een bevallingsplan schrijven en doorspreken met de gyn/vk. Dan heb je iig op papier staan dat je overal zoveel mogelijk bij betrokken wilt worden na de bevalling en hoeven zusters ook niet te gaan nadenken dat het voor jou toch wel prettig zou zijn om nog even te ruster terwijl zij het eerste badje geven.

Hmmm daar heb je wel een punt. Al was het badje van mijn dochter pas na 6 dagen om 6:00 uur in de ochtend

Ze hebben er gewoon niet bij nagedacht om mij te informeren of te vragen of ik wilde helpen. Maar ik denk dat het geen kwaad kan, zo een plan op te stellen ... bedankt

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-03-10 14:03

Geplaatst door de TopicStarter : 30-03-10 14:03

Iedereen alvast bedankt voor jullie reacties, felicitaties en verhalen.

annebe schreef:
Ik denk dat je dit soort vragen het beste aan je gyno kan vragen.. althans ik neem aan dat je nu onder begeleiding staat van een gyno?
Ik heb bijna 9 jaar geleden alweer ook een prematuurtje/dismatuurtje op de wereld gezet, is was overigens mijn 3de kindje (eerste ging perfect op de uitgerekende datum en is nu een gezonde vent van bijna 12), de tweede ging mis na 34 weken en werd mijn dochter dood geboren en de derde (zoon van bijna 9) groeide niet goed en werd dus een prematuur/dismatuur.
Nu 16 weken zwanger van de 4de.... Het word helaas wel een ziekehuis bevalling.

Nee, ik kom niet onder begeleiding van een gyn te staan. Ik moet gewoon naar de verloskundige, maar ik zal wel een keer door de gyn ''gezien worden''. Pfff wat jij hebt meegemaakt is ook vreselijk zeg! Wat erg om je dochtertje te moeten verliezen. Ik hoop dat je een mooie 4 zwangerschap zal hebben!

**Geplaatst**: 30-03-10 16:01

Re: Zwanger na een prematuurtje

Geplaatst: 30-03-10 16:01

Ik herken veel in je verhaal via de vriendin van mijn vriends beste kameraad. Zij is 11 weken te vroeg bevallen van een tweeling.. Haar zwangerschap was een drama, vanaf 3/4 maanden helemaal plat en de laatste 2 maanden in het ziekenhuis. Heel erg spannend allemaal, continu de druk dat er niks mocht gebeuren. Toen de bevalling zelf, die begon veel sneller dan gepland, dus ze moest al naar de OK (keizersnee dus) toen haar vriend er nog niet was. Toen de 2e eruit werd gehaald kwam hij net aan.. Meteen de kids natuurlijk weg en vooral de kleine (600 gr) was erg spannend allemaal. Ook zij moest de 1e maanden steeds naar het ziekenhuis om bij dr kids te kunnen zijn en heeft dus ook enorm veel gemist.

Het is haar afgeraden om weer zwanger te worden, omdat ze het er lichamelijk en psychisch zwaar mee heeft gehad. Maar ze wil dus dolgraag nog een kindje in de hoop dat dat een normale zwangerschap en bevalling wordt.. Maar voorlopig heeft ze dr handen vol aan de tweeling die het nu trouwens supergoed doen!

**Geplaatst**: 30-03-10 16:16

Re: Zwanger na een prematuurtje

Geplaatst: 30-03-10 16:16

Mijn ervaring (ik had ook een prematuurtje, maar dat was de jongste) is dat je bij de eerste zoveel leert, dat je heel veel bij de tweede niet meer laat gebeuren. Mijn oudste werd bv kort na de bevalling onderkoeld (34,7) en werd zonder verdere plichtplegingen en zonder afscheid van mama afgevoerd naar de couveuse. Achteraf waren de kruiken koud... Dat soort dingen gebeurt me niet meer. Nou krijg ik ook geen kindjes meer, maar goed... ik heb wel leren opletten in het ziekenhuis.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-03-10 19:10

Geplaatst door de TopicStarter : 30-03-10 19:10

Blue_Eyes schreef:
Mijn ervaring (ik had ook een prematuurtje, maar dat was de jongste) is dat je bij de eerste zoveel leert, dat je heel veel bij de tweede niet meer laat gebeuren. Mijn oudste werd bv kort na de bevalling onderkoeld (34,7) en werd zonder verdere plichtplegingen en zonder afscheid van mama afgevoerd naar de couveuse. Achteraf waren de kruiken koud... Dat soort dingen gebeurt me niet meer. Nou krijg ik ook geen kindjes meer, maar goed... ik heb wel leren opletten in het ziekenhuis.

Dat denk ik zeker! Er zijn echt dingen gebeurtdat ik denk '' dat overkomt me nooit meer!!! ''. Was je tweede wel gewoon op tijd? Wat was de reden dat je eerste te vroeg was?

**Geplaatst**: 30-03-10 19:34

Geplaatst: 30-03-10 19:34

Geen prematuurtje hier, maar wel ook een kindje geboren met infectie na zeer zware bevalling en dus ook in het ZH gebleven, paar spannende dagen gehad en uiteindelijk na twee weken naar huis gegaan. Ok, niet zo lang als een prematuurtje, maar qua emoties heeft het raakvlakken: je mist je kraamtijd, je bent niet overal bij (eerste badje, eerste luier verschonen, etc.), kortom het gaat totaal niet zoals je had verwacht en gewenst en vooral de zorgen om je pasgeboren kindje zijn erg. En dat is idd een flink gemis. Ook zijn er gewoon flink wat slordige foutjes gemaakt waar ik achteraf niet genoeg op had gereageerd, maar over me heen heb laten komen. En achteraf ben ik daar heel kwaad en verdrietig om geweest. Ze legden mij de eerste dagen op een zaal met allemaal moeders met hun kindje naast hun bed. Terwijl mijn kindje doodziek op de kinderafdeling lag, moest ik de hele dag en nacht aanhoren hoe baby's huilden, dronken bij hun moeder en fijn kraambezoek kregen ("Gelukkig is hij gezond!"), terwijl mijn kindje niet kon huilen of drinken zo zwak en allebehalve gezond was. En in het ZH gaan ze hun eigen gang en doen ze alles volgens hun schema. Ik wilde op verzoek voeden, maar daar om de 3 uur standaard. Ook al huilen ze al een uur, of slapen ze juist. Etc, etc. Ze ontpopt zich ook als huilbaby toen ze eenmaal mee mocht naar huis door de AB en alle prikkels. Dus nog een paar maanden daarmee gestoeid. Kortom: zware tijd.

Ik herken dat wel: als je hoort van vrouwen klagen over hun kraamverzorgster. Dan denk ik: mens, wees blij dat je een kraamverzorgster en een kraamtijd hebt!

Ik kreeg tijdens mijn tweede zwangerschap hier mentaal een klap van. Kreeg letterlijk de stempel opgeplakt: trauma. Dus met VK idd ook een bevallingsplan geschreven. En gesprek in ZH om uit te leggen hoe of wat. Ook ben ik via de VK in contact gekomen met een psychotherapeute die met name gespecialeerd is hierin. Het gevaar is als je dit soort dingen niet 'verwerkt' voor je tweede bevalling, je er nogal last van kan krijgen, zeker als het weer niet gaat zoals je zou willen.

Dankzij de 'therapie' en goede gesprekken met de VK, ben ik eruit gekomen en kon ik alles accepteren en een plekje geven.

**Geplaatst**: 30-03-10 19:53

Re: Zwanger na een prematuurtje

Geplaatst: 30-03-10 19:53

Allereerst gefeliciteerd!

Mijn 1e kind is thuis geboren, weliswaar 39 weken gedragen, maar een dismatuur (2100 gram). Nadat zij geboren is, kreeg ik bloedingen en wilde de nageboorte niet komen. Wij moesten alletwee naar het ziekenhuis. Mijn dochter met de verloskundige en mijn man in de auto van verloskundige. Ik met de ziekenauto.

Daar aangekomen me dochter naar de couveuse, ik na de operatiekamer. We waren om 10 uur in het ziekenhuis, om 17.00 uur was ik op de zaal met allemaal blije moeders met kids.

Ik had mijn dochter niet meer gezien, mijn man had mij niet meer gezien nadat ik in de ziekenauto was gelegd. Ik kreeg een tv voor me waar ik mijn kindje op kon zien. Vreselijk! Elke keer als ze met haar bezig waren, werd de camera weg gedraaid.

De volgende dag om 14.00 werd ik eindelijk met bed naar haar toegebracht om haar te zien. Zo is dat 5 dagen doorgegaan elke keer een uurtje en een uurtje opbouwen. Terwijl om me heen iedereen lekker met haar kindje lag. Ik moet eerlijk zeggen dat ik het daarna knap moeilijk heb gehad om moedergevoelens te krijgen voor mijn dochter. Als het een vreemd kind was geweest had ik het ook geloofd.

Bij me 2e moest ik in het ziekenhuis bevallen, ik heb toen heel duidelijk aangegeven dat ik het op deze manier niet meer wilde.
Gelukkig was de 2e net boven de 2500 gram. Alleen bij mij bleef de placenta weer zitten en moest ik weer naar de o.k.

Hoewel het 1.00 was dat ik weer terug op de afdeling was, hebben zij. mij in een kamer apart gelegd zodat ik de hele nacht mijn zoon bij mij in bed kon houden. Alles wat ik bij de 1e gemist heb. kon bij de 2e wel.

Wat ik dus wil zeggen, hoewel het duidelijk niet de zelfde omstandigheden zijn, wees duidelijk naar de mensen toe wat je de 1e keer dwars heeft gezeten. Het kan best anders!

**Geplaatst**: 30-03-10 21:48

Geplaatst: 30-03-10 21:48

Delphi schreef:
Blue_Eyes schreef:
Mijn ervaring (ik had ook een prematuurtje, maar dat was de jongste) is dat je bij de eerste zoveel leert, dat je heel veel bij de tweede niet meer laat gebeuren. Mijn oudste werd bv kort na de bevalling onderkoeld (34,7) en werd zonder verdere plichtplegingen en zonder afscheid van mama afgevoerd naar de couveuse. Achteraf waren de kruiken koud... Dat soort dingen gebeurt me niet meer. Nou krijg ik ook geen kindjes meer, maar goed... ik heb wel leren opletten in het ziekenhuis.

Dat denk ik zeker! Er zijn echt dingen gebeurtdat ik denk '' dat overkomt me nooit meer!!! ''. Was je tweede wel gewoon op tijd? Wat was de reden dat je eerste te vroeg was?

Mijn eerste was met 41 weken, de tweede was om een of andere vage reden er met 36 weken, niet heel veel te vroeg maar wel ook dysmatuur, haalde net aan de 4 pond. Waarom? Geen idee, hebben ze nooit onderzocht omdat ik erna geen kinderen meer wilde. De bevalling begon met het spontaan breken van de vliezen en twee uur later was ze er.

**Geplaatst**: 30-03-10 21:57

Geplaatst: 30-03-10 21:57

van harte met je zwangerschap

de eerst scheurde mijn vliezen met 37,5 weken 3050 gram
kreeg geen weeen dus volgende ochtend ingeleid in het ziekenhuis en 2 uur en 20 minuten later was ze er
ze mocht de volgende dag mee naar huis
bij de de tweede scheurde mijn vliezen met 34 1/2 weken
ik moest toen direct naar het ziekenhuis en hebben ze het kunnen rekken tot net geen 35 1/2 weken
toen aan de gel en 13 uur later is ze geboren 2850 gram dus een super gewicht voor 4 1/2 weken te vroeg
ze moest blijven tot 37 weken dat was toen de grens ongeacht het gewicht
tegenwoordig als alles goed gaat mogen ze voor 37 weken al mee naar huis

en ja en waarom komen ze bij mij te vroeg geen verklaring voor ?
de huisarts zei tegen me "ik weet het ook niet je vliezen zijn net wat dunner als bij de buuurvrouw"

zelfde geld als je nog een keer zwanger word loop je over tot 42 weken
maar dat zal ik nooit weten want ik krijg geen kinderen meer

**Geplaatst**: 31-03-10 15:56

Re: Zwanger na een prematuurtje

Geplaatst: 31-03-10 15:56

Vertel vooral wat jij voelt in je buik en blijf daar ook bij!
En een goeie tips als hierboven... schrijf een "geboorteplan" hoe jij het graag wilt hebben.

Heel veel geniet momenten toegewenst! En geef er lekker aan toe als je moe, ziek, zwak en misselijk bent.. (Een verwen dagje instellen is niet verkeerd)

**Geplaatst**: 31-03-10 17:31

Re: Zwanger na een prematuurtje

Geplaatst: 31-03-10 17:31

Gefeliciteerd met je zwangerschap!

Mijn 1e kindje is geboren met 31 weken en 5 dagen (1180 gram) ik weet dus wat je mee hebt gemaakt.
Een 2e zwangerschap is hartstikke eng, ga ik weer zo vroeg bevallen enz enz?
Dat mijn 1e te vroeg kwam had een reden, ik had pre eclampsie en ons meisje vond het niet meer prettig in mijn buik en moest er dus uit!
Toen we zwanger wilden worden van nummer 2 ben ik naar mijn gyn gegaan en heb ik laten testen of ik nog een keer kans had op een vroeggeboorte.
De kans dat ik nog te vroeg zou bevallen zou nihil zijn maar ze zouden mij wel extra controleren.
Uiteindelijk is mijn 2e geboren met 36 weken en een paar dagen (1990gram) dus ik heb het toch nog best lang volgehouden.

Helaas hier 2x geen kraamvrouw geweest, 1e moest 5 en halve week in het ziekenhuis liggen en nummer 2 een week.

Zet alles op papier. Ik neem aan dat je verloskundige wel weet wat er tijdens je eerste zwangerschap is gebeurd??

Heel veel succes en deze keer beval je niet te vroeg!!!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 31-03-10 19:27

Geplaatst door de TopicStarter : 31-03-10 19:27

Duke schreef:
Geen prematuurtje hier, maar wel ook een kindje geboren met infectie na zeer zware bevalling en dus ook in het ZH gebleven, paar spannende dagen gehad en uiteindelijk na twee weken naar huis gegaan. Ok, niet zo lang als een prematuurtje, maar qua emoties heeft het raakvlakken: je mist je kraamtijd, je bent niet overal bij (eerste badje, eerste luier verschonen, etc.), kortom het gaat totaal niet zoals je had verwacht en gewenst en vooral de zorgen om je pasgeboren kindje zijn erg.

Het gaat er inderdaad gewoon om dat je een bepaalde verwachting hebt van je bevalling, het eerste uur na de bevalling, je kraamweek en de weken erna. En dat er gewoon helemaal niets zo gebeurt zoals je het wilt. De eerste dagen had ik echt geen band met mijn kindje en als ze een vreemd kindje aan hadden gewezen had ik zo geloofd dat dat mijn kindje was.

Meys schreef:
Zet alles op papier. Ik neem aan dat je verloskundige wel weet wat er tijdens je eerste zwangerschap is gebeurd??

Ik heb volgende week mijn eerste afspraak bij de verloskundige en ik ben een lijstje aan het maken met vragen

. Ja, mijn verloskundigen weten precies wat er gebeurt is. Ik heb daar onder controle gestaan tot mijn vliezen braken en toen ben ik overgedragen, maar de verloskundigen zijn zelfs komen kijken in het ziekenhuis en toen ze thuis was en belden regelmatig hoe het ging. Gelukkig heb ik dus een heel goed gevoel bij hun

**Geplaatst door de TopicStarter** : 31-03-10 19:34

Geplaatst door de TopicStarter : 31-03-10 19:34

nicole3939 schreef:
Allereerst gefeliciteerd!

Mijn 1e kind is thuis geboren, weliswaar 39 weken gedragen, maar een dismatuur (2100 gram). Nadat zij geboren is, kreeg ik bloedingen en wilde de nageboorte niet komen. Wij moesten alletwee naar het ziekenhuis. Mijn dochter met de verloskundige en mijn man in de auto van verloskundige. Ik met de ziekenauto.

Daar aangekomen me dochter naar de couveuse, ik na de operatiekamer. We waren om 10 uur in het ziekenhuis, om 17.00 uur was ik op de zaal met allemaal blije moeders met kids.

Ik had mijn dochter niet meer gezien, mijn man had mij niet meer gezien nadat ik in de ziekenauto was gelegd. Ik kreeg een tv voor me waar ik mijn kindje op kon zien. Vreselijk! Elke keer als ze met haar bezig waren, werd de camera weg gedraaid.

De volgende dag om 14.00 werd ik eindelijk met bed naar haar toegebracht om haar te zien. Zo is dat 5 dagen doorgegaan elke keer een uurtje en een uurtje opbouwen. Terwijl om me heen iedereen lekker met haar kindje lag. Ik moet eerlijk zeggen dat ik het daarna knap moeilijk heb gehad om moedergevoelens te krijgen voor mijn dochter. Als het een vreemd kind was geweest had ik het ook geloofd.

Bij me 2e moest ik in het ziekenhuis bevallen, ik heb toen heel duidelijk aangegeven dat ik het op deze manier niet meer wilde.
Gelukkig was de 2e net boven de 2500 gram. Alleen bij mij bleef de placenta weer zitten en moest ik weer naar de o.k.

Hoewel het 1.00 was dat ik weer terug op de afdeling was, hebben zij. mij in een kamer apart gelegd zodat ik de hele nacht mijn zoon bij mij in bed kon houden. Alles wat ik bij de 1e gemist heb. kon bij de 2e wel.

Wat ik dus wil zeggen, hoewel het duidelijk niet de zelfde omstandigheden zijn, wees duidelijk naar de mensen toe wat je de 1e keer dwars heeft gezeten. Het kan best anders!

Ook een heftig verhaal! En ook zo anders dan je je had voorgesteld. Gelukkig dat ze bij de tweede wel rekening hebben gehouden met jouw wensen. En 2100 gram is inderdaad erg licht, mijn dochter is geboren op precies 32 weken en woog 2150 gram. Alles wat mij dwars zit over hoe het met de eerste ging, zet ik op papier om volgende week te bespreken!

**Geplaatst**: 01-04-10 11:48

Geplaatst: 01-04-10 11:48

Ik ben zelf een prematuurtje (10 weken te vroeg) en heb een jonger broertje, mijn moeder had toen een normale zwangerschap!

Overigens was ik 36 centimeter en slechts 950 gram :')

12 weken couveuse! 6,5 in Utrecht en 5,5 in Doetinchem, geloof ik.

**Geplaatst**: 01-04-10 14:22

Geplaatst: 01-04-10 14:22

Allereerst gefeliciteerd met je zwangerschap.

Hier min of meer een soortgelijke ervaring die nog heel vers is want ik ben 13 maart j.l. bevallen. Niet van een prematuurtje maar wel absoluut niet zoals ik me had voorgesteld. De thuisbevalling werd een z'huisbevalling omdat ik na 1 uur persen thuis nog geen resultaat had, dus is ze met de vacuumpomp gehaald. Hierna ruim 1 uur gelegen omdat ik gehacht moest worden. Kon dus niet genieten van de baby op mijn borst want ik had veel pijn. Dat was niet fijn en ook niet zoals ik gedacht had te zullen bevallen. Hierbij heb ik een infectie opgelopen, die twee dagen na thuiskomst op kwam zetten. Om 15.00 was alles nog oke, twee uur later had ik 41 graden koorts. Dus kon ik weer met de ambu naar het z'huis.

Hier heb ik 8 dagen gelegen, ik kon niks met de kleine behalve voeden. Dus ook niet verschonen, niet badderen e.d. Dit omdat ik een infuus had en bijna geen energie om dingen te doen. Eenmaal thuis ook geen kraamhulp meer want daar hadden we geen recht meer op. Gelukkig kon mijn man de eerste week thuis vrij nemen van zijn werk. Nu begin ik langzaamaan weer op te knappen en kan ik zelf de baby verzorgen maar het voelt echt alsof ik een groot stuk gemist heb. Geen leuke kraamvisite (komt nu pas een beetje op gang) geen kraamhulp maar verpleging die in en uit loopt en niet altijd de tijd voor je kunnen nemen. De eerste baby foto's zijn allemaal ziekenhuisfoto's wat ook niet echt gezellig is.

Wat Duke schrijft herken ik ook wel, het voelt als een traumatische ervaring. Gelukkig kan ik er goed over praten in mijn omgeving. Ik denk dat het goed is als je er veel over praat en je zorgen uitspreekt oa naar je vk en de mensen waar je goed mee kunt praten, ook al voelt het nog zo gek dat je je er zorgen om maakt. Kan goed zijn dat je denkt dat je het verwerkt hebt, maar dat nu juist veel weer boven komt van wat je toen hebt meegemaakt.