Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-03-10 19:38

Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst door de TopicStarter : 26-03-10 19:38

Omdat het vorige topic de 100 pagina's bereikt heeft, bij deze deel 5 van het topic voor mensen met een burnout/overspannen. Aangezien dit topic op MW staat is het wel de bedoeling ontopic te posten, voor offtopic praat verwijs ik door naar de HK.

Links naar de vorige topics:

Deel 1: [MW] Meer mensen met burn out/overspannen?
Deel 2: [MW] Meer mensen met een burn out / overspannen deel 2
Deel 3: [MW] Meer mensen met burnout/overspannen: deel 3
Deel 4: [MW] Mensen met een Burnout / Overspannen IV

**Geplaatst**: 26-03-10 19:47

Geplaatst: 26-03-10 19:47

Jeetje, deel 5 alweer.. dat gaat snel.

**Geplaatst**: 27-03-10 01:33

Geplaatst: 27-03-10 01:33

aikon wel fijn dat je bedrijfsarts inziet dat het 2e spoor geen optie is op dit moment.. ben wel blij met de herkenning van het niet aangeraakt willen worden..
Is de stress van de mail van je werkgever al een beetje gezakt..? En hoe heb je het opgelost?

PW fijn dat je de medicijnen af mag bouwen.. hoe gaat het tot nu toe?
Je komt absoluut niet opdringerig over hoor! Vind het knap dat je er zo op in kan gaan en dat je de energie en concentratie hebt om met zoveel ervaring en fijne tips te reageren! Ik merk dat ik dat vaak nog wel heel moeilijk vind, lees hier vaak en klik dan weer weg omdat het toch soms best veel moeite en tijd kost om te reageren.. En je mag ook best trots op jezelf zijn dat je aan jezelf merkt dat het jou wel steeds beter lukt. Want je gaat echt de goede kant op! Vind het zo fijn voor je!
Fijn dat je spanning afgenomen is en dat je wat realistischer en met een beter gevoel uit kan kijken naar je opleiding. Ga ervoor je kan het heus! Denk maar zo: in het ergste geval doe je er iets langer over, so what? een jaar is niet lang voor een opleiding, dus als je er wat langer over doet is dat ook geen ramp.. (en dat zeg ik, die al mijn opleidingen verkort heeft gedaan en koste wat het kost alles moest halen..

)

Maaike leuke foto's !
Ik vind het inderdaad soms erg moeilijk om over mezelf te vertellen, het verhaal dat uit mijn mond komt klinkt dan ineens zo raar dat ik denk: wat stel ik me eigenlijk aan..? Acceptatie naar mezelf toe dat ik echt niet voor niks thuis zit, vind ik soms ook nog steeds moeilijk.. maar mijn lichaam helpt me daar wel mee door soms even aan de bel te trekken.. dan besef ik wel weer dat dat heus niet voor niks is.. Je bent nog erg met je werk bezig he.. vervelend dat het je zo blijft achtervolgen, ook 's nachts.. het is ook moeilijk om los te laten, hopelijk komt dat wel.. Hoe bevalt de hogere dosering van de medicijnen..?

Wendel Goed dat je je verhaal hier neerzet.. Ik merk aan mezelf dat ik vaak wat meer verheldering heb als ik hier het een en ander van me af typ..
Wat een verhaal.. heeft de HA je niet doorverwezen naar een psycholoog? Ik denk dat het fijn is als je ergens terecht kan, omdat je zegt geestelijk helemaal in de knoop te zitten.. het is makkelijk gezegd van de dokter om gewoon niet aan het werk te denken, maar daar is een overspannenheid of burnout echt niet mee weg..!
Wat een verwarring zeg met die oproepen van de arbo arts.. Heeft je vader er al wat duidelijkheid uitgekregen? En jammer dat je via je collega te horen krijgt hoe het er op het werk aan toe gaat nu.. eigenlijk wil je dat niet weten.. Kan zij natuurlijk niet weten, maar is voor jou op dit moment even teveel info.. Geen leuke situatie in ieder geval wat ze je op het werk geflikt hebben..

solina is inderdaad moeilijk om alles te volgen, maar dat komt vanzelf wel.. Vervelend dat je zoveel last hebt van de lichamelijke klachten, vooral de hartkloppingen. Heb je medicijnen van de dokter gekregen of slaappillen ofzo..? Is er niet iets waarmee je je lichaam (en hoofd) even tot rust zou kunnen brengen..?
Wat een rot reactie kreeg je zeg van degene die je tegenkwam... is niet leuk.. helaas zijn er mensen die niet heel veel begrip hebben en het niet snappen.. Ik herken wel het twijfelen: misschien stel ik me wel aan..
Ik denk dat vaak bij voorbaat al als ik mensen erover vertel.. Dan denk ik: ze zullen het vast niet geloven, wie ziet het aan mij, wie verwacht het van mij.. Vind het dan nog moeilijker mijn verhaal geloofwaardig te vertellen, omdat ik op dat moment onzeker ben over reactie van een ander..
Maar je zit niet voor niks thuis! twijfel daar niet aan hoor..

Nou, ik heb nog niet alles bijgelezen en gereageerd helaas... maar ik ga nu echt eerst even slapen.. Mijn ogen doen beetje pijn en heb lichte hoofdpijn (er komt langzaam weer wat meer emotie los gisteren en vandaag)
Ik zal morgen proberen verder te reageren..
Slaap lekker iedereen..

edit: oh zie dat ik er al bijna was eigenlijk haha maarja..

**Geplaatst**: 27-03-10 18:59

Geplaatst: 27-03-10 18:59

Hallo dames!

Wat gaan jullie hard zeg, een nieuw topic alweer!

Ik heb even bij gebladerd maar eigenlijk niet echt bewust bijgelezen

Ik hoop dat het met jullie steeds wat beter zal gaan.

**Geplaatst**: 27-03-10 23:03

Geplaatst: 27-03-10 23:03

egopost: ik ben over mijn grenzen gegaan vandaag, teveel gedaan, moet teveel van mezelf en heb weer lopen stressen, veel te enthousiast en vrolijk/druk gedaan tegen mensen vandaag en vanavond in janken uitgebarsten bij een vriendin...
Had eigenlijk een verjaardag, maar die heb ik na de halve avond zitten twijfelen en moed zitten verzamelen, toch afgezegd.. denk niet dat ik mijn tranen binnen kan houden.. voel me zwak dat ik heb afgebeld.. Ik ga nu een kop thee zetten en een poging doen een boek te lezen..
heb koppijn en mijn gezicht gloeit..
Baal ervan dat ik nog steeds loop te stressen terwijl ik niet eens werk! hoe flik ik dat toch..?

Hoi mistral

**Geplaatst**: 27-03-10 23:07

Geplaatst: 27-03-10 23:07

Zwelgje: Het zal eerst minder gaan, straks ga je in een stijgende lijn weer naar boven en zul je vast en zeker je weer beter gaan voelen :(:)

Maar misschien is de beste tip nog ophouden met toneelspelen, daar heb je alleen jezelf maar mee. Laat maar zien aan de mensen om je heen hoe jij je echt voelt, alleen dan kunnen mensen je helpen en zal het voor jou denk ik ook een stuk minder beladen worden.

Ik hoop dat je je straks ook weer wat beter zal voelen, al is het maar met hele kleine stapjes tegelijk :(:)

**Geplaatst**: 28-03-10 11:57

Geplaatst: 28-03-10 11:57

Dat is inderdaad snel gegaan, deel 5. Ik ben al vanaf deel 1 van de partij

Hoop dit deel vooral anderen wat tips te kunnen geven en dat ik zelf de stijgende lijn van de afgelopen 2 weken vast houd

Ook hoop ik voor jullie in dit deel natuurlijk het allerbeste :(:)

Zwelgje: Herkenbaar over verkorte opleidingen. Ik heb mijn HBO ook verkort gedaan en moest het van mezelf ook koste wat kost halen. Gek he, dat je met zo'n instelling meer kans hebt om overspannen te worden

Over acceptatie: Bij mij heeft het heel lang geduurd voordat ik zelf ook echt vond dat ik niet onterecht thuis zat. In het begin voelde ik me heel schuldig, het accepteren is een proces, dat gaat niet van de ene op andere dag. Wat goed om te lezen dat er wat meer emotie loskomt. Niet altijd even fijn, maar wel een goede verandering. Betekend dat je meer uit je hoofd komt en je bewuster wordt van je gevoelens.

Dat moeten van jezelf is zo'n lastig punt. Ik kan me nog herinneren dat ik daar ook heel lang tegen aan liep. Ik kon eigenlijk gewoon niet ontspannen, want dan dacht ik aan alles wat nog moest. Bij mij is dat een heel stuk beter geworden. Heeft met je denkpatronen en alles te maken, daar moet wat in veranderen. Goed dat je de verjaardag hebt afgebeld. Geef je toch je grens aan, beetje laat misschien, maar beter laat dan nooit

Hoe je dat stressen doet kan ik je wel uitleggen denk ik. Zo raar is het namelijk niet

Je werkt niet meer, maar je lichaam rent nog steeds door. Dat zorgt voor onrust en je denken werkt nog eens versterkend. Doordat je je onrustig bent, ga je meer piekeren, doordat je meer piekert wordt je onrustiger. Zo blijf je in die cirkel. Probeer eens wat ontspanningsoefeningen (met ademhalingsoefening) te doen om die cirkel te doorbreken.

Mistral: Hoe voel jij je?

Met mij gaat het lekker. Ik heb mijn drukke dag gisteren zonder kleerscheuren overleefd. Vandaag lekker geen verplichtingen en even lekker niks doen. Meestal doe ik de was op zondag, maar vandaag even niet. Morgen weer een dag. En dat is iets wat ik voorheen ook nooit kon. Het MOEST dan gebeuren. Ik heb zoveel meer rust in mijn lijf gekregen.

Vrijdag ben ik bij een lezing geweest over de ademhaling en de relatie met lichamelijke en psychische klachten. Heel interessant. Ik had het boek van hem al gelezen en nu legde hij er nog meer over uit. Ook had hij het nog over mensen met een burnout. Hij legde uit waarom meestal de slimmere mensen zichzelf zo voorbij lopen. Dat heeft te maken met hoe onze hersenen werken. Die bestaan namelijk uit drie delen. De hersenschors, het zoogdierenbrein en het reptielenbrein. Het reptielenbrein is het kleinst en regelt de belangrijke functies als ademhaling, bloedsomloop enz. De hersenschors is bij mensen het meest ontwikkelt en dit deel regelt ons denken. Slimme mensen zijn zo druk met alles te overdenken, dat ze de signalen die het reptielenbrein geeft dat het genoeg is, negeren. Positieve punt is dat we slim zijn, negatieve punt is dat we ook dom genoeg zijn om belangrijke signalen van ons lichaam te negeren. Interessant iets als je het mij vraagt.

**Geplaatst**: 29-03-10 11:04

Geplaatst: 29-03-10 11:04

Goed dat je door je drukke zaterdag heen bent gekomen PW!
Ik vind het knap dat je het "moeten" van dingen naast je neer kunt leggen, inderdaad, de dag erna ligt het er echt nog wel. Is lastig om zo te denken, dus dan merk je weer hoe je vooruit bent gegaan!

De lezing klinkt inderdaad interessant. Fijn dat je weer nieuwe dingen gehoord hebt, zet je toch weer an het denken. Ik denk dat het ook scheelde dat je het boek al had gelezen, hierdoor wist je al veel, en heb je de mogelijkheden om de nieuwe dingen er weer uit te halen!

Vandaag naar de groep en sporten?

Ik liep vanmorgen om kwart over 8 met de hond buiten, een uur, daarna boodschappen gedaan, vaatwasser leeggeruimd en toen was het pas 10 uur. Ben nu maar even gaan zitten en heb pijn op ,'n borst.. al teveel gedaan waarschijnlijk..

**Geplaatst**: 29-03-10 13:28

Geplaatst: 29-03-10 13:28

Hallo dames!

Grappig die lezing Pw, dat slimme gedeelte vind ik wel grappig om te lezen, dat andere niet _O-

Heeft die lezing iets met je gedaan?

Maaike: Je bent zeker actief geweest zeg, eigenlijk ook wel weer goed dat je lichaam je direct afstraft!

PW: Hoe het met mij gaat? Laten we het zo stellen ik ben door die nascholing opgeknapt, had daar echt het vakantiegevoel. Tijdens het ontbijt kijk je uit over de zee, zorgt ervoor dat je heerlijk ontspannen wakker kan worden. Nascholing op zich was wel heel intensief, gaat ook over jezelf over je karakter enz hoe andere mensen daar naar kijken, over feedback geven maar ook ontvangen enz. Maar de afgelopen weken heb ik me heel erg rot gevoeld kan ik je vertellen. Heb ook besloten te stoppen met mijn gesprekken, heb het idee dat ik alleen maar in een neerwaartse spiraal terecht kwam. Maar daar wil ik zo niet open op het internet over spreken. Dus mocht iemand meer willen weten pb me dan maar. Zoals velen hier heb ik ook last van meelezers vandaar

**Geplaatst**: 29-03-10 13:39

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 29-03-10 13:39

Mistral: Ik ben me door de lezing weer meer bewust van mijn ademhaling. Ik had mijn hartslagmeter de laatste tijd eigenlijk alleen nog maar om met sporten, maar nu heb ik hem even weer vaker om, zodat ik er aan herinnerd wordt om aan mijn ademhaling te denken. Ik adem toch nog weer vaak verkeerd in rust. Niet zo extreem meer als voorheen, maar nog niet efficient genoeg. De lezing heeft me vooral weer gemotiveerd om er mee aan de slag te gaan.

Goed dat de nascholing je goed heeft gedaan. Begrijp ik het goed dat je met de gesprekken met de psycholoog gaat stoppen?

Maaike: Goed dat je bent gaan zitten en naar je lijf ebt geluisterd. Wordt de druk op je borst al minder? Probeer ook eens een ademoefening als je rustig op de bank zit, is echt een aanrader.

**Geplaatst**: 29-03-10 14:15

Geplaatst: 29-03-10 14:15

PW Goed dat je de drukke dag dit weekend goed bent doorgekomen! En dat je de dingen die je 'moet' zoals de was gewoon lekker vooruit kunt schuiven, heel knap!
Ik merk inderdaad dat ik nog steeds doorsla in dit soort dingen. Het is alles of niets, en de laatste dagen was het vooral weer even alles.. Ik prop mijn dag dan gewoon weer lekker vol en ben nu bezig me af te vragen voor wie ik de dingen eigenlijk allemaal doe..? ik weet soms niet of ik dingen doe omdat ik daar zin in heb, of het leuk vind, of dat ik het voor een ander doe. Om te laten zien wat ik heb gedaan, vaak om een ander er plezier mee te doen.. Ook heb ik moeite met nee zeggen heb ik gemerkt.. Al denk ik van te voren dat het haasten zal worden, op een of andere manier moet het allemaal wel van mezelf.. als ik eenmaal heb gezegd dat ik iets zal doen, of bij iemand langs ga, dan moet het ook gebeuren, al kom ik te laat en moet ik me kapothaasten.. Ik voel me ook nog steeds zwak dat ik de verjaardag afgezegd heb, terwijl het vast niet minder leuk was omdat ik er niet bij was.. maar gewoon het idee dat wat ik van te voren in mijn hoofd heb zitten, ik dan niet waargemaakt heb..
Het was wel lekker om op tijd naar bed te gaan en gaf uiteindelijk wel rust dat ik toch niet gegaan ben..

Verder slaap ik de laatste tijd wat onrustig, schrik vaak wakker, bijv van de regen of als ik de hond hoor op de gang, of iemand in huis hoor hoesten, maar vooral uit bezorgdheid, of er iets is met iemand of met de hond ofzo...merk dat mijn verantwoordelijkheidsgevoel weer zo erg opspeelt en ik niet graag dingen uit handen wil geven betreft bijv. de verzorging van de dieren, het moet goed gebeuren en wil er zelf graag alle controle over hebben.. maar zelfs als ik mijn moeder de was hoor doen, spring ik op om het van haar over te nemen, omdat ik dan zeker weet dat ik juiste wasmiddel, kleuren, hoogte van de temp. enz goed zijn..
Ik denk dat het aan de ene kant een teken de goede kant op kan zijn, omdat ik in het begin zo moe en op was dat eigenlijk niks mij meer kon schelen.. Aan de andere kant denk ik dat ik op deze manier wel weer sneller in mijn 'oude' patroon kom te zitten...

Zo, even lekker van me af getypt..
Vroeg me af hoe lang jullie hier eigenlijk al met burnout/overspannenheid lopen..? of hoelang jullie thuis zitten?
Zoals Maaike bijv, volgens mij loop jij al langer met de klachten, vroeg me af hoe lang het heeft geduurd voordat je zoals nu uiteindelijk niet meer naar je werk gaat..

Ik zit nu bijna 2 maanden thuis en moet stiekem bekennen dat dit mijn soort van gedachtelijke deadline was toen ik me ziekmeldde.. Toen had ik zoiets van: Nou, een maand of 2 maanden lijkt me meer dan genoeg om weer aan de slag te kunnen.. Merk dat ik ook tegen mensen die ik tegenkom er milder over praat dan ik wil, ik zeg vaak: ach ja het gaat wel, ik zal binnenkort best wel weer wat gaan opbouwen en langzaam wat meer kunnen wat betreft het werk enzo...
Ik merk alleen dat ik dit graag zeg, omdat ik het zou wíllen zeggen en ik geen zin heb er over door te blijven zeuren, kan het ook gewoon moeilijk onder woorden brengen.. En zeggen dat het eigenlijk wel steeds beter gaat is dan gewoon een stuk makkelijker.. en eigenlijk twijfel ik ook nog steeds of het wel 'slecht' met me gaat.. Met die stiekeme deadline, heb ik toch ergens in mijn hoofd zitten, dat het nu maar eens afgelopen moet zijn.. Vrees alleen dat dat minder makkelijk is dan dat ik het van te voren ingeschat heb..

Mistral ben erg blij voor je dat de nascholingsdagen je zo goed hebben gedaan..! Wanneer heb je de herexamens eigenlijk..? En denk je evt over een andere psycholoog of heb je het op dat gebied even allemaal aan de kant geschoven?

Maaike je hebt ook best veel gedaan in zo'n korte tijd! ik herken het wel en kan er vaak nog trots op zijn ook, dat ik in een ochtend al zoveel gedaan heb.. Vind het wel erg knap van je dat je even bent gaan zitten. En die pijn op je borst is echt een teken van je lichaam die je even aan de rem wil laten trekken. Het is goed dat je daar nu ook naar luisterd. Hoe gaat het thuiszitten verder tot nu toe, heb je er al wat meer vrede mee..? En heb je nog contact met je werk gehad? Kun je het een beetje loslaten?

PW Interessant dat je naar die lezing bent geweest en dat je daardoor ook je vergeten dingetjes zoals de ademhaling weer een beetje opgefrist hebt en je daar weer wat meer op kunt letten.. Ik heb niet veel ervaring met ademhalingsoefeningen en moet eerlijk bekennen dat ik het geduld en 'zin' er niet zo ver heb vrees ik..

Of ik zou het eens met iemand moeten oefenen.. Bedankt voor je uitgebreide reactie en tips elke keer! Vind het knap dat je zoveel weet en het ook kunt delen hier.. Voel me soms nog een beetje een 'leek' omdat ik voor mijn gevoel soms niet zo uitgebreid kan reageren..
Merk dat de 1e van de maand weer dichterbij komt en die zul jij denk ik ook associeren met het overlijden van je lieve Droef,? net zoals ik met het overlijden van mijn allerliefste maatje dan al 4 maanden geleden..

kon er gisteren ook moeilijk van slapen..

Zo, ik heb best beetje veel getypt.. maarja

**Geplaatst**: 29-03-10 15:04

Geplaatst: 29-03-10 15:04

Mistral ik denk trouwens inderdaad dat je wel gelijk hebt dat ik maar eens moet proberen te stoppen met toneelspelen..

De moeder van een vriendin waar ik dit weekend even was zei nog tegen me: 'Je moet niet een beetje jokken tegen mij he..!' Ze zei het op een speelse grappige manier, maar hij kwam wel aan en zorgde ervoor dat ik gelijk stond te janken, terwijl ik daarvoor nog redelijk stoer zei dat het eigenlijk wel ging met mij..

En hoe is het nu om weer thuis te zijn? Blijft het uitgewaaide gevoel van de nascholingsdagen een beetje hangen? Ik hoop het.

**Geplaatst**: 29-03-10 15:09

Geplaatst: 29-03-10 15:09

Zwelgje, knap dat je op iedereen zo uitgebreid reageert!
Ik krijg dat even niet voor elkaar, sorry. Hoop dat ik op een later moment iets uitgebreider kan reageren.

Wat betreft het thuiszitten. Ik vind het fijn, maar ook moeilijk. Zorg nu dat ik thuis maar bezig blijf, ik ontloop de rust. Omdat ik blijkbaar weet dat ik me dan rot voel. Als ik dus ook maar even stil zit ofzo, voel ik me inderdaad goed klote. Hoop dat ik beter m'n rust kan vinden.
Heb nog wel contact met m'n werk. Ik vind bellen moeilijk, maar mail af en toe wel.

**Geplaatst**: 29-03-10 15:30

Geplaatst: 29-03-10 15:30

Eigenlijk gaat grotendeels van de lap tekst overmezelf

bleef even doortypen oeps..maarja het is er weer even uit..
Ik herken inderdaad het ontlopen van je gevoel, door maar lekker bezig te zijn..
En als je een boek zou gaan lezen, helpt dat..? Dan zit je toch even en heb je wel iets te doen, tenzij je je daar gewoon even helemaal niet op kunt concentreren.. ik heb ook nog steeds niet echt de rust gevonden om een boek te lezen..

Hoe is het met de rest eigenlijk..?

**Geplaatst**: 29-03-10 19:07

Geplaatst: 29-03-10 19:07

Zwelgje: Je geeft aan dat het misschien een goed teken is dat je weer meer doet. Ik vind het helemaal geen goed teken. Je schrijft zelf dat je op deze manier sneller in je oude patroon komt te zitten. Maar daar zit je dus al weer midden in. En dat zijn de dingen waar je echt aan moet gaan werken. Ik heb ook moeten leren om dingen uit handen te geven, m'n dagen minder vol te plannen enz. En bij mij was het daarbij nodig om de patronen er achter te gaan herkennen, dat ik wist waarom ik dingen op een bepaalde manier deed. Toen ik me daar bewust van werd, werd het makkelijker om het te gaan veranderen.

Ook komt er een stukje verandering van je waarden bij kijken. Veel van je kernwaarden heb je meegekregen zonder dat je er echt over hebt nagedacht. Bijvoorbeeld dat altijd alles maar moet. Maar waarom? En wie zegt dat? En wat vind je zelf belangrijk. Ik heb geleerd dat je van alles moeten nooit gelukkig zal worden, want je doel is nooit bereikt en dat zal je ook nooit bereiken. Je moet voor jezelf gaan nadenken wat nou echt de belangrijke dingen voor je zijn. Zet dat eens voor jezelf op papier. Waar besteed je nu je tijd aan en hoe lang? En hoe zou je dat willen. Waar zou je minder tijd aan willen besteden dan je nu doet en waar meer? Dat helpt je met prioriteiten te gaan stellen, je kunt nou eenmaal niet alles op een dag.

Je verantwoordelijkheidsgevoel en het voorbeeld van de was heeft vooral te maken met het zelf de controle willen houden. Controle geeft je het idee van zekerheid. Die controle moet je gaan loslaten. De wereld vergaat niet als iets niet helemaal op jouw manier gaat. Het is een leerproces wat je leert door te oefenen. Je moet de uitdaging aangaan en je moeder niet meteen te hulp schieten. Je gaat dan ervaren dat het dan ook best goed komt met de was en dat het heel lekker kan zijn om wat ademruimte te hebben. Dit gaat niet van de ene op de andere dag. Alleen weten is niet genoeg. Je moet oefenen. Eerst in makkelijke situaties, dan verder uitbouwen.

Wat je schrijft over jezelf een deadline stellen werkt alleen maar averechts. Ik heb dat zelf ook gehad. Zolang je jezelf doelen blijft stellen, heb je je situatie niet volledig geaccepteerd en sta je onbewust je herstel in de weg. Zet die deadline uit je hoofd, het gaat er alleen maar langer door duren en het frustreert alleen maar als je die deadline niet gehaald hebt.

Wil je echt weten hoe lang ik al onderweg ben?
Ik zit nu twee jaar en twee maanden thuis. Hoe lang ik daarvoor al met klachten liep? Dat kan ik niet concreet zeggen omdat het er ingeslopen is. Toen ik mezelf er bewust van werd dat ik te veel hooi op m'n vork nam heeft het nog een maand geduurd voordat ik thuis kwam te zitten. Ik dacht eerst dat ik na een weekje uitrusten wel weer aan het werk zou zijn. Dat was niet het geval en ik stelde mijn doel bij naar een maand. Toen ik dat weer niet haalde stelde ik mijn doel weer bij en ik werd opnieuw teleurgesteld. Daarna heb ik het uit mijn hoofd gezet en geen doel meer gesteld.

Ik ben blij dat je wat aan mijn tips en adviezen heb. Dat jij niet zo uitgebreid kan reageren is niet zo raar. Ik ben twee jaar verder dan jij bent

En in die twee jaar heb ik erg veel geleerd. Jammer dat je geen geduld en zin hebt in ademhalingsoefeningen. Het is namelijk heel effectief en als je het op de goede manier doet zul je merken dat je er echt door tot rust komt.

Ik had van het weekend nog een flinke huilbui om Droeffie. Het is bij mij niet echt aan de eerste van de maand gebonden ofzo. Op sommige momenten komt het verdriet gewoon weer even heel heftig naar boven. Ik kan me dus goed voorstellen dat je er moeilijk van kon slapen. Kun je je verdriet een beetje toelaten of vecht je er (onbewust) tegen?

Maaike: Voel je niet bezwaard dat het je niet lukt om op iedereen te reageren. Het is geen moeten!
Ik herken het vluchten in bezig zijn wel. Ik deed dat in het begin ook heel erg. Ik vluchtte om niet te hoeven voelen. Want voelen deed pijn. Ik heb het idee dat dat bij jou ook zo is. Mag je je rot voelen van jezelf? Of eigenlijk niet? Rot voelen is namelijk niet erg, het wordt pas vervelend als je je er tegen verzet. Jaja, lekker makkelijk gezegd ik weet het. Toch is het zo

**Geplaatst**: 29-03-10 19:46

Geplaatst: 29-03-10 19:46

Zo, ik moest op papier zetten wat ik de afgelopen tijd al bereikt heb. Het leek me leuk om dat met jullie te delen. Misschien een goede motivatie voor jullie en vooral als hoop, echt het wordt beter, ook voor jullie :(:)

Meer balans in moeten en willen
Ik heb meer balans in de dingen die ik moet doen en wil doen. De dingen die eigenlijk moeten (huishouden) kan ik nu veel makkelijker een dagje laten liggen. Niet al mijn acitivteiten hoeven meer ‘nuttig’ te zijn, zoals ik dat eerst noemde. Nu vind ik ontspannende activiteiten ook heel nuttig. Dat vond ik voorheen zonde van mijn tijd. Ik ben gaan nadenken over wat ik nou eigenlijk echt belangrijk vind. En even niets doen is soms heel belangrijk

Meer genieten
Ik kan weer genieten. Ik ben intenser gaan genieten van de dingen om me heen. Dat komt ook omdat ik me bewuster ben van de dingen om me heen. Ik ben steeds meer in het huidige moment, i.p.v. te piekeren over iets uit het verleden of over de toekomst. Ik ben me bewuster van de positieve dingen om me heen, i.p.v. steeds het negatieve te benoemen. Ook maak ik me minder druk om kleinigheden en dingen waar ik niet of nauwelijks invloed op heb.

Meer in contact met mijn gevoel
Ik ben weer gaan voelen. Ik ben gevoelens weer gaan voelen en herkennen. Daarnaast leer ik steeds beter om mijn gevoel onder woorden te brengen. Ik kan mijn gevoel er steeds meer laten zijn. Ik vecht er veel minder tegen. Verder luister ik beter naar mijn eigen lichaam.

Iets minder hoge eisen (af en toe)
Ik kan dingen wat makkelijker uit handen geven. Het hoeft niet allemaal meer precies op mijn manier. Ik heb geleerd dat als een ander het op een andere manier doet, de wereld niet vergaat. Ik kan dingen ook makkelijker laten voor wat het is. Ik heb meer rust in me. Ik denk niet meer de hele tijd aan wat ik allemaal nog zou moeten doen.

Bewust van mijn denkpatronen en denkfouten
Ik heb geleerd dat mijn gedachten geen feiten zijn. Ik ben me bewust geworden van de denkfouten die ik maak en leer ze steeds sneller herkennen. Soms heb ik zelfs al momenten dat ik me op het moment zelf al bewust word van mijn denkfout en ben ik in staat hem om te buigen. Ik denk positiever. Doordat ik geleerd heb dat gedachten opkomen en weer voorbij gaan (en je er dus niet perse wat mee hoeft) heb ik meer rust en ruimte in mijn hoofd.

Situaties van een afstandje bekijken
De ‘stemmetjes’ in mijn hoofd die zeggen dat ik het weer eens niet goed doe e.d. neem ik al niet meer altijd zo serieus. Ik herken ze en kan ze zien als ‘het stemmetje’ waar ik niet op in hoef te gaan. Dat stemmetje heeft geen gelijk en is geen waarheid.

Assertiviteit
Ik kom al wat meer uit voor mijn mening. Ik zeg ook steeds meer wat ik denk of hoe iets voor mij voelt. Ik wil hierin alleen nog zekerder worden van mezelf. Ik vind het nog erg spannend. Ook lukt het me steeds beter om mijn grens aan te geven. Toch is assertiviteit nog een groot aandachtspunt, want het gaat nog vaker mis dan goed

**Geplaatst**: 29-03-10 19:50

Geplaatst: 29-03-10 19:50

Super PW!
Ben je nu niet een klein beetje trots op jezelf?
Want dat het beter gaat is stap één, maar het ook kunnen zien en merken, is alweer een stap verder!!
Knap gedaan!

**Geplaatst**: 29-03-10 19:53

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 29-03-10 19:53

Ja, ik ben eigenlijk best wel trots

Toch komt dan dat stemmetje die zeurt dat het niet genoeg is, dat het niks voorstelt. Maar zoals ik schreef herken ik het als 'stemmetje' waar ik me niks van aan hoef te trekken

**Geplaatst**: 30-03-10 09:19

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 30-03-10 09:19

Ik was jullie kwijt!!!!

**Geplaatst**: 30-03-10 11:16

Geplaatst: 30-03-10 11:16

Gelukkig heb je ons weer gevonden Angela! Hoe is het met je?

**Geplaatst**: 30-03-10 11:39

Geplaatst: 30-03-10 11:39

Ik zie in een keer ook weer een nieuw topic. Ik kan ook niet op iedereen reageren, daarvoor ben ik te chaotisch.
Ik weet niet meer wie het zei maar mocht ik me nu over 2 maanden nog zo voelen (het falen, onbegrip enz enz ) mag ik inderdaad naar een psycholoog. Heb het zwaar gehad de afgelopen dagen. Kreeg zondag een mailtje van mijn oma. Ik moest me niet gek laten maken en ze vond het allemaal heel erg voor mij.
Tja en toen moest ik weer janken. Gisteren te veel gedaan. Smorgens wezen boodschappen doen. Smiddags even met moeders de hort op en later nog mijn vader geholpen met het opnieuw opbouwen van de pergola. Ben gebroken. Doordat ik dus een dag iets te veel doe slaap ik slecht.....
Lag pas om 2 uur te maffen en werd om 8 uur weer wakkker. En ben snachts een aantal keren wakker geschrokken.
Dus niet relaxed...
Wel een goed berichtje vandaag. Ben uitgenodigd voor een sollicitatiegesprek. Het enige nadeel is dat ik vanuit friesland eerst naar arnhem moet voor het eerste gesprek.
Al eentje geregeld die met me mee gaat want voor mezelf is het nu nog te ver om te rijden.

Pollewoppy: Wat goed dat jij al een heleboel dingen kunt scheiden. Ik ben zo ver nog niet, ik kan nog niet op mijn kont zitten en niets doen. Nog niet relativeren. Heb geen rust in de kont. Ik moet zoveel nog.
Morgen moet ik weer naar de longarts. Hier is voor 2 weken terug niets uitgekomen en ik zal eens even vragen wat hij denkt over het feit dat ik aan het hyperventileren ben.
Vrijdag een gesprek met de Arbo. Wel telefonisch, maakt het voor mij wat makkelijker. Ik kan nog niet naar het hoofdkantoor. Als ik er al aan denk begin ik te hyperen. Het enige wat me nog benauwd dat ik niet weet wat er gaat komen. Ik ben totaal niet ervaren bij de arbodienst dus ik weet nit wat ik mag en kan zeggen. Volgens mijn omgeving mag ik alles zeggen en ook het feit dat mijn baas me van een aantal dingen beschuldig heeft terwijl hij dit niet mag doen.
Ook van het feit dat hij me in november geintimideert heeft met bepaalde dingen. Ik mag dus alles zeggen, maar dan is het onbekende nog niet weg bij mij helaas.
Eerst maar eens vandaag door zien te komen en morgen het ziekenhuis. Dan zie ik wel weer........

Edit: Ik val niet meer af. Kan weer een beetje eten ( en dat is positief) Ik kan in stressperiodes heel makkelijk mijn eten laten staan. Ben nu verplicht om bij familie te gaan eten. Ben vanaf 3 weken terug tot nu 6 kilo kwijt. Weeg nu net iets te weinig, maar ik sta al 2 dagen op hetzelfde gewicht

**Geplaatst**: 30-03-10 11:43

Geplaatst: 30-03-10 11:43

Jeetje, nog 2 maanden voordat je naar een psycholoog mag/kan! Vind je dat zelf niet jammer? Als je nu vast begint, heb je er nu al hulp en steun van.. Waarom moet je 2 maanden wachten?

Positief dat je een sollicitatiegesprek hebt! Wel balen dat je zo'n eind ervoor moet rijden. Is het werk opzich straks ook in Arhnem, stel dat je de baan krijgt? Fijn dat er iemand met je mee gaat, verstandig

**Geplaatst**: 30-03-10 11:53

Re: Mensen met een Burnout/overspannen, deel 5

Geplaatst: 30-03-10 11:53

nee het werk is in Heerenveen. Alleen het eerste gesprek in Arnhem bij het hoofdkantoor. En nu is het geen 2 maanden meer maar nog anderhalve maand. Ik wil gewoon eerst even het gesprek met de arbo afwachten. Kom ik daar slechter uit dan ga ik weer naar de huisarts na de pasen.
De huisarts verwachte dat ik het voor mezelf allemaal wel op een rijtje kon zetten. Maar ik denk dat het niet helemaal lukt.
Kijk er speelt meer mee natuurlijk. Heb ook qua familie een heftige periode achter de rug. Ben heel overbezorgt als het gaat om familie. Heb ik altijd al gehad als klein kind al.
Mijn neefje had een keer ruzie met jongens die ouders waren als mij.
Omdat mijn neefje en nichtje net hun vader hadden hadden verloren heb ik een van die jongens een knal voor hun kop gegeven. Was zelf nog maar 12. En die jongens 15 ofzo. Maar ik vond het zo oneerlijk dat ik ze heb geslagen.

Ik had nog een heel verhaal opgeschreven maar het het voegt niets toe aan het topic. Maar al met al het heeft tijd nodig

**Geplaatst**: 30-03-10 11:54

Geplaatst: 30-03-10 11:54

Goedemorgen

Super PW, wat top dat je dit al bereikt hebt! Mooi omschreven ook. Je hebt al ontzettend veel bereikt en dat zal alleen maar meer worden! Dus dat stemmetje moet nog maar eventjes geduld hebben.

Ik vind nog 2 maanden wachten tot je naar een psycholoog mag/moet ook wel erg lang. Zoals Maaike al zegt als je nu begint heb je er steun en hulp van..

Ik ben bij de tandarts geweest net, laat ik nou een dikke angsthaas zijn. Heeft ze eerst heel lief het tandvlees met creme verdooft voor de werkelijke verdoving kwam. Alleen hebben ze 3 keer bijgespoten en voelde ik het nog

Dat heb ik nog nooit gehad dat ik dwars door de verdoving heen nog pijn had. En nu zit ik met een smoelwerk als een breedbekkikker al kwijlend achter de pc

Tenminste zo voelt het

**Geplaatst**: 30-03-10 13:56

Geplaatst: 30-03-10 13:56

Hier zijn jullie.
Ik kon jullie niet meer vinden, baalde daar zo van. Goh deel 5. Is ff wennen.

mistral[b] Wat heerlijk dat de nascholing zo goed bevallen is. Maar wat jammer dat je het idee hebt bij de psych in een neerwaartse spiraal te zitten. Ja, ik hou ook niet van tandartsen. Ik heb altijd woorden met dat mens, ik wil kiezen getrokken hebben zij wil wortelkanaalbehandeling doen en vullen. Nou niet dus. Het gaat om kiezen die al een keer of 3 gerepareerd zijn en steeds weer wat afbrokkelt.

[b]Zwelgje De stress is weer aangewakkerd

Heb weer een mailtje gehad. Mijn hele weekend naar de knoppen, slecht geslapen. Elke keer als de telefoon gaat spring ik een gat in de lucht (niet van vreugde) Ik sta eigenlijk nog helemaal op springen. Heb nu de formulieren in huis, en heb een afspraak gemaakt met de contact persoon van de arbo. Zij gaat me helpen invullen, moet eerst nog wel een zooi down loden zeg. En ik weet niet meer hoe dat moet, ben gister er zo van kapot geweest dat het niet lukte dat ik laptopje haast door het raam gegooid heb. Om me niet gestrest te voelen ga ik te veel doen, dan hoef/kan ik er niet aan denken. Het is verkeerd

weet ik, maar ik doe het al tijden zo. Het is moeilijk het te veranderen. Je ego post, daar kan ik me ook in vinden. Het is vaak toneelspel bij mij (wou ook bij een toneelgroep) en dat afbellen en dan zwak voelen, heel herkenbaar. Mijn moeder was gister bij me, vroeg me hoe het ging, uit voorzorg "het gaat" Ik had echt zoiets van, mam blijf niet zo aankijken ik barst straks nog in janken uit. Ze zag meer dan ik kwijt wilde.

angela Hoi, ik moest ook zoeken. Blij dat je het ook gevonden hebt. Hoe gaat het?

pw Kan niet anders zeggen, weer lappen met tekst zeg. Veel herkenings punten en mooie adviezen. Dat je al van deel 1 mee "loopt" Je maakt goeie vordering zeg, +:)+

top.

wendel Wat een eind voor een sollicitatie gesprek voor werk in heerenveen. Naja, de gekte is de wereld nog niet uit. Sterkte met de sollicitatie. Je mag wel een paar kilootjes van mij. Ben vorig jaar (bij de eerste symtonen van overspannen) in 3,4 maanden tijd 13 kilo aangekomen. Moet er weer af. :Y)

Ben al 5 verloren, nu de rest nog. 70 kilo is zwaar zat. Bij de arbo kan je gewoon je hart luchten, zij hebben een geheimhoudings plicht. Als je een heel verhaal hebt geschreven zal dat ook wel een rol spelen met je gesteldheid nu. En ja, tijd heeft het nodig. Kan daar nog steeds niet aan wennen.

maaaike Denk om je zelf hé, het is moeilijk om evenwicht te brengen in de dingen die nu nog wel kunnen. Op je oude niveau te werk gaan is uit den boze. Je overvraagt je zelf dan toch weer. Het is heel begrijpelijk dat het niet leuk is gas terug te moeten geven, maar het lukt je wel. Je bent er al mee bezig, hou dat vast.

Nou, ik heb gister veel en veel te veel gedaan. Ik kon helaas niet anders. De va had een niet al te goede diagnose gedaan (zomer eczeem), mijn jongste pony ( de andere niet) heeft beestjes heel erg veel luizebeestjes. Ik heb ze alle 2 gewassen, niemand wou helpen stel je voor krijgen zij ook beestjes, koste me 1,5 uur/ pony. Mijn goeie arm staat stijf van de spierpijn, maaaaaar geen levende beestjes gevonden vanmorge. $*\o/*$ Morgen weer naar de psych (dankzij een donatie van mams +:)+

) Heb gister een zooi dromen door gemailt. Zal ze morgen wel over willen hebben. Dromen uitleggen doet ze ook. De uitslag van de noorder brug is uitgesteld tot 18 april. AAAhhhh nog langer wachten. Ik kan de rust niet vinden en wandel daardoor veel, maar toch ben ik bekaf doodmoe eigenlijk. Via mijn moeder van mijn tante een boek gekregen, "leven in geluk"van Klara Adalena. Het gaat over "de inwijdingsweg uit de oude godinnenculturen" Klara is oprichtster van de "wilde wijze vrouwen" een spiritueel centrum voor vrouwen. Ik weet van hun bestaan, maar dat ze een boek uitgebracht hebben was mij onbekend. Maar het lukt niet om te lezen. Baal baal.

Zo ook een lap tekst

Zijn we goed in tegenwoordig.