Geplaatst Ik was al een week ziek en had welgeteld 13 keer overgegeven...we dachten dat ik gewoon een zware buikgriep had maar ik kon niet meer uit mijn bed, zo zwak was ik...Ik werd naar het toilette gedragen en at amper...Op een avond (ik was net naar het toilette gedragen...) Schreeuwde ik het uit van de pijn! Ik voelde hevige steken op de plaats waar je appendix dus zit...Mijn mama wist het direct en met een emmer en mijn lievelings knuffel, zaten we in de auto...Ik herinner me nog steeds het 2 beelden van die momenten...Mijn mama die me op tafel zetten en me een dikke trui aandeed...(ik zag mezelf in het raam...) en mijn broer die me zei dat het allemaal wel goed ging komen...De dokter had me onderzocht en stuurde ons naar het ziekenhuis...Het enige wat ik me daarvan herinnerde is dat ik begon te huilen omdat ze zeiden dat ik een prikje ging krijgen...In het ziekenhuis moest ik 2 vieze bekers met water en een product in leegdrinken voor ze mij gingen opereren...Ik weet nog dat ik hoopte dat ik geoppereerd ging worden en ja hoor, dat ging ook gebeuren (spijtig genoeg meerdere keren dan ik had gewild...) Het bleek dat ik een ontstoken appendix had maar hij was al gesprongen...Na de eerste opperatie (waar ik 3 kleine ronde litekentjes aan over had gehouden,) namen ze een ego-grafie waaruit bleek dat er iets mis was...ze namen een bloed staaltje en daaruit bleek dat ik bloed vergifteging had en ik moest weer geoppereerd worden...Daarna was er nog iets mis en ik moest een derde keer geoppereerd worden en ik herinner me nog dat m'n mama me een hondje had beloofd tijdens het wachten op mijn derde operatie...(omdat ik zo dapper was
) Tussen die opperatie's heb ik vaak gehuild...Ondanks de vele cadeautjes die ik kreeg...Elke nacht werd ik wakker en zag mezelf in mijn ziekenhuisbed liggen met daarnaast mijn mama op haar matras...(Het klinkt raar maar het leek wel alsof m'n geest tegen het plafond zweefde...) Ik was te zwak en ik had te veel pijn om me te bewegen...Ik lag zo lang in mijn bed dat ik niet meer kon stappen en dus moest ik m'n behoefte doen in grote pampers 
De verpleegsters die me kwamen wassen scheldde ik uit (te lelijk voor woorden) tot één van de verpleegsters me op m'n plaats zette...Niet te geloven maar zij werd mijn lievelings verpleegster (Kim)! De dokter die me altijd had geoppereerd, had een naam die leek op MISERY! en ja hoor, mijn mama en ik vernoemde hem ernaar! xD ja, we hadden goede en slechte momenten...in die tijd is ook "de paashaas" gekomen en de tandenfee (zat midden in die periode van mijn jeugd...Ik miste veel school en iedereen dacht dat ik het jaar zou moeten overdoen...Maar omdat ik met m'n oudere broer en zus al veel Schrijf en leeswerk had gezien, leerde ik het aan mezelf met behulp van m'n mama...Ook mijn lieve juf kwam erg vaak om me te bezoeken...dan nam ze ook altijd spulletjes mee waardoor ik ook kon leren lezen en schrijven...) Na mijn derde opperatie die ook fout liep werd ik opnieuw geoppereerd door een nieuwe dokter...De vierde keer op 10 dagen tijd...Op een nacht werd ik wakker, stikkend in de darmpjes die in m'n neus zaten (voor als ik moest overgeven, trok je aan de zuiger van de spuit en dan kwam het daaruit *het darmpje was in verbinding met m'n maag*) mijn lippen werden blauw en ik zag hoe het beeld van mijn mama die bang en verward naar me keek stilaan zwakker werd...Mijn mama trok het darmpje uit mijn neus en ik haalde snikkend en happend naar adem...Ook was er in die tijd een nacht waarbij ik het licht heb gezien...ik vertelde toen terwijl aan mijn mama wat er gebeurden (wat ik dus zag) en zij zei: Als je wilt meisje, ga dan maar...) ik opende mijn ogen want Het was gewoon nog niet mijn tijd! en daar zat mijn mama, naast mij te huilen...Maar we zijn er allemaal weer bovenop gekomen! Van die drie kleine litekentjes heb ik een lijnvormig liteken onder mijn navel overgehouden...dus nu heb ik: 3 rondje litekentjes+een lijn onder mijn navel+litekens van de drains (darmpjes)+litekens van de nietjes (échte nietjes voor in papier!) Ja, ondertussen kende ik het ziekenhuis uit m'n duimpje en na een maand (wat wel een eeuwigheid leek te zijn) mocht ik weer naar huis! Daar heelde mijn grootste liteken niet goed, er zat een schimmel in/op (het was allesinds paars, blauwachtig) Dus moest ik weer een halve maand naar het ziekenhuis...En ja, daarna is alles beter geworden mijn bleke velletje, paarse kringen rond mijn ogen en graatmagere silhoutte is helemaal weg en ik kreeg zoals beloofd een hondje (zie Dille op mijn profiel)...En sinds een dik jaar geleden rijd ik weer elke week! (toen ik zes was heb ik een tijdje gereden maar was te bang, zwak,...maar door zo ziek geweest te zijn heb ik mezelf aangesterkt!)Zo, Dit was hoe ik een groot deel van mijn 8jarige leeftijd heb meegemaakt! :p
Reactie's zijn welkom, maar hou het AUB netjes!
Dille is een super-hondje, en ik hoop dat je gauw eens komt rijden met m'n pony 
ook al heb ik een hele lieve moeder , maar toch..
als je daar in betrokken raakt kunnen er hele nare dingen gebeuren... 
